Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Justyna Żbikowska

Protokolant – Robert Graff

po rozpoznaniu na posiedzeniu 29 stycznia 2019 roku

sprawy (...)

ur. (...)

w (...)

córki (...) i (...)

oskarżonej o to, że:

w dniu (...)w miejscowości (...), pow. (...), woj. (...), na ul. (...) kierowała pojazdem mechanicznym marki (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości, tj. 0,67 mg/l i 0,67 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

to jest o czyn z art. 178a § 1 kk

- o r z e k a -

1. ustalając, że oskarżona (...) dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 178a § 1 kk oraz przyjmując, że wina oskarżonej i społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne przeciwko oskarżonej warunkowo umarza na okres 2 ( dwóch ) lat próby;

2. na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonej zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 ( jednego ) roku;

3. na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonej świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 3000 (trzech tysięcy) złotych;

4. na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym zalicza okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy tj. od dnia (...) r.;

5. na podstawie art. 627 kpk i art. 629 kpk zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa tytułem kosztów postępowania w sprawie kwotę 170 (sto siedemdziesiąt) złotych, w tym kwotę 100 (sto) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II K 879 / 18

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody zgromadzone w toku rozprawy sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu (...) roku w (...) sierż. szt. (...) i st. sierż. (...) pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym. O godz. 19.10 na ul. (...) zatrzymali do kontroli drogowej pojazd (...) nr rej. (...), którym kierowała oskarżona (...), w związku z tym, że nie zastosowała się do sygnalizacji świetlnej i wjechała za sygnalizator mimo nadawania sygnału czerwonego dla jej kierunku jazdy. Z racji tego, że w czasie wykonywanych czynności od oskarżonej wyczuwalna była woń alkoholu (...) została poddana badaniu na urządzeniu (...) z wynikiem pozytywnym, tj.0,67 mg/l i 0,67 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu w dwóch kolejno przeprowadzonych po sobie badaniach.

Po wykonanych czynnościach oskarżona wraz z pojazdem została przekazana za pokwitowaniem (...).

Oskarżona (...) nie była dotychczas karana.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody osobowe w postaci wyjaśnień oskarżonej (...) (k 17,36) w części korespondującej z ustalonym stanem faktycznym, oraz zeznań świadka (...) (k.8), a ponadto dokumenty w postaci notatki urzędowej (k.1), protokołu użycia urządzenia (...) (k.2) i karty karnej (k.12).

Oskarżona (...) przyznała się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W postępowaniu przygotowawczym (k.17) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego czynu i odmówiła składania wyjaśnień. Na etapie postępowania sądowego przyznając się do winy złożyła wniosek o warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres 2 lat próby, orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów na okres 1 roku i zobowiązanie do uiszczenia świadczenia pieniężnego w wysokości 3000 złotych. Wyjaśniła przy tym, że wsiadła do samochodu gdzie wcześniej napiła się piwa bo dostała informację aby przyjechać do matki której stan zdrowia się pogorszył.

Sąd zważył co następuje:

Sąd dał wiarę oskarżonej co do jej przyznania się do winy, gdyż w tym zakresie znajduje to pełne potwierdzenie w zeznaniach świadka (...). Świadek ten, funkcjonariusz policji, w ramach wykonywanych czynności służbowych dokonał kontroli drogowej pojazdu prowadzonego przez oskarżoną i wyraźnie zeznał, co potwierdziło następnie przeprowadzone badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, że wyczuwalna była od oskarżonej woń alkoholu. W tym zatem zakresie wyjaśnienia oskarżonej zostały potwierdzone przez dowody obciążające, którym sąd dał wiarę. Sąd polegał na zeznaniach świadka (...) co do wszystkich istotnych okoliczności zdarzenia, który jako funkcjonariusz policji nie miał żadnego powodu do fałszywego kreowania rzeczywistości. Potwierdził, w sytuacji przyznania się oskarżonej do winy, bezsporny fakt kierowania przez nią samochodem w stanie nietrzeźwości, co zostało dodatkowo uwierzytelnione przeprowadzonym badaniem na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd nie odmówił im wiarygodności.

W świetle powyższych dowodów i poczynionych na ich podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonej (...) została w pełni udowodniona.

Przystępując do oceny prawnej czynu zarzucanego oskarżonej sąd uznał, że zachowanie (...) powinno być zakwalifikowane z art. 178 a § 1 kk. Oskarżona w dniu (...) roku w (...) na ul. (...), pow. (...), woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,67 mg/l i 0,67 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) kierowała w ruchu lądowym po drodze publicznej samochodem (...) nr rej. (...). Złamała tym samym powszechnie obowiązujący zakaz kierowania pojazdami w stanie nietrzeźwości, w tym wypadku kierując samochodem zachowaniem swoim wyczerpała znamiona występku stypizowanego w art. 178 a § 1 kk.

Wina oskarżonej (...) nie budzi w ocenie sądu żadnych wątpliwości, jednakże stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest na tyle znaczny, aby konieczne było stosowanie wobec oskarżonej represji karnej w postaci wyroku skazującego i wymierzenia kary. Naturalnie jazda samochodem w stanie nietrzeźwości winna być piętnowana, niemniej w okolicznościach sprawy niniejszej należy zwrócić uwagę na to, że (...) została zatrzymana do kontroli nie w związku z podejrzeniem kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości, na co mógłby choćby wskazywać sposób prowadzenia pojazdu, a w związku z niezastosowaniem się do sygnału świetlnego, co w żadnej mierze nie musiało się wiązać z prowadzeniem pojazdu w stanie nietrzeźwości. Zauważyć również należy, że przeprowadzone badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wskazuje, że stężenie to nie rosło. Naturalnie w żadnym stopniu nie zmienia to faktu, że oskarżona kierowała pojazdem w stanie nietrzeźwości, ale poczynienie założenia, że zawartość alkoholu nie rosła przybliża czyn oskarżonej ku granicy wykroczenia (0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), inaczej nakazuje również oceniać społeczną szkodliwość czynu.

Oskarżona jak wynika z karty karnej (k.12) dotychczas nie była karana. Czyn którego się dopuściła zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.

Z tych względów sąd uznał, że zachodzą przesłanki by postępowanie karne wobec (...) na podstawie art. 66 § 1 kk warunkowo umorzyć, uwzględniając tym samym wniosek oskarżonej złożony w tym przedmiocie. Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim to, że oskarżona prowadzi ustabilizowany tryb życia, a jej warunki osobiste pozwalają na przyjęcie co do niej pozytywnej prognozy kryminologicznej. Zdarzenie będące przedmiotem niniejszego postępowania było incydentem w dotychczasowym życiu oskarżonej, które w ocenie sądu nie może położyć się cieniem na jej dotychczasowej postawie, choćby na gruncie zawodowym. W ocenie sądu instytucja warunkowego umorzenia postępowania, ograniczona do określonej kategorii przestępstw wyznaczonej granicą grożącej kary, przewidziana została w przypadkach kiedy sprawca zbłądzi i jego, co należy szczególnie podkreślić, jednorazowa nierozwaga, nie powinna i nie może zaważyć na dalszym życiu.

Mając na uwadze wyżej przytoczone okoliczności sąd na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec (...) warunkowo umorzył na okres 2 lat próby, gdzie oskarżona udowodni w tym czasie swoją postawą czy decyzja sądu była słuszną.

Jednocześnie celem napiętnowania zachowania oskarżonej sąd orzekł wobec niej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku, orzekł również obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego w wysokości 3000 złotych.

Na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów sąd zaliczył oskarżonej okres zatrzymania prawa jazdy (...) (...) (...)

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonej sąd uznał za zasadne obciążenie (...) kosztami postępowania w wysokości 170 złotych na które złożyły się koszty postępowania przygotowawczego – 50 zł, ryczałt związany z doręczeniem korespondencji na etapie postępowania sądowego – 20 zł oraz opłata w kwocie 100 złotych związana z warunkowym umorzeniem postępowania karnego 100 zł.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.