Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Marta Czapska

przy udziale oskarżyciela posiłkowego Z. Ł.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16.01. i 18.03.2019 r.

sprawy przeciwko

P. G. urodz. (...) w W.

syna J. i J. z d. Z.

oskarżonego o to, że: 1. w dniu 12 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził M. K. (1) właściciela firmy Przedsiębiorstwa (...) z/s S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5.670 zł, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...) Spółka z o.o. transport towaru z m-ci K. do m-ci W. w N., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 5.670 zł wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

2. w dniu 26 kwietnia 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził K. J. właściciela firmy (...) z/s D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.336,44 zł, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...) Spółka z o.o. transport towaru z m-ci B. do m-ci M. dei M. we W., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 9.336,44 zł wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

3. w dniu 1 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził Z. Ł. właściciela firmy (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.739,79 zł, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił transport towaru z firmy (...) w m-ci L. w Polsce do firmy (...) France w m-ci G. we F., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 6.739,79 zł wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

4. w dniu 5 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził spółkę (...) z o.o. z/s L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.700 EURO, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...).eu transport towaru z K. do m-ci S. J. we F., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 1.700 EURO wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

5. w dniu 11 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził J. W. właściciela firmy (...) z/s w R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.200 EURO, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...).eu transport towaru z m-ci O. do m-ci B. w N., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 1.200 EURO wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

6. w dniu 10 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził Przedsiębiorstwo (...) S.C. z/s (...)-(...) S., ul. (...), reprezentowane przez P. K. (1), M. K. (2) oraz A. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.715,94 zł, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...).eu transport towaru z m-ci Ś. do m-ci M. w N., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 3.715,94 zł wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

orzeka

I. W ramach zarzucanych oskarżonemu P. G. czynów w akcie oskarżenia uznaje go za winnego tego, że w miejscu jak w zarzucie, w okresie od dnia 26 kwietnia 2017 r. do dnia 12 maja 2017 r., działając ze z góry powziętym zamiarem, wspólnie i w porozumieniu z dotychczas nieustalonymi osobami dopuścił się popełnienia następujących zachowań:

1. w dniu 12 maja 2017 roku działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził M. K. (1) właściciela firmy Przedsiębiorstwa (...) z/s S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5.670 zł, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...) Spółka z o.o. transport towaru z miejscowości K. do miejscowości W. w N., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 5.670 zł wyżej wymienionemu,

2. w dniu 26 kwietnia 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził K. J. właściciela firmy (...) z/s D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 9.336,44 zł, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...) Spółka z o.o. transport towaru z miejscowości B. do miejscowości M. dei M. we W., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 9.336,44 zł wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

3. w dniu 1 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził Z. Ł. właściciela firmy (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.739,79 zł, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił transport towaru z firmy (...) w miejscowości L. w Polsce do firmy (...) France w miejscowości G. we F., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 6.739,79 zł wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

4. w dniu 5 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził spółkę (...) z o.o. z/s L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.700 EURO, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...).eu transport towaru z K. do miejscowości S. J. we F., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 1.700 EURO wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

5. w dniu 11 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził J. W. właściciela firmy (...) z/s w R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.200 EURO, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...).eu transport towaru z miejscowości O. do miejscowości B. w N., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 1.200 EURO wyżej wymienionemu,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

6. w dniu 10 maja 2017 roku w nieustalonym miejscu, a ujawnionym w L., woj. (...), działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, z góry powziętym zamiarem nie wywiązania się z warunków umowy, poprzez wprowadzenie w błąd doprowadził Przedsiębiorstwo (...) S.C. z/s (...)-(...) S., ul. (...), reprezentowane prze P. K. (1), M. K. (2) oraz A. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.715,94 zł, w ten sposób, że jako właściciel firmy (...) Spółka z o.o. zlecił za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...).eu transport towaru z miejscowości Ś. do miejscowości M. w N., po czym nie uregulował należności za wykonaną usługę transportową, czym wyrządził szkodę w kwocie 3.715,94 zł wyżej wymienionemu, co stanowi czyn ciągły z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II. Na mocy art. 46 § 1 k.k. zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody na rzecz:

- Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w miejscowości S., poprzez uiszczenie kwoty 5.670 (pięć tysięcy sześćset siedemdziesiąt) złotych,

- firmy (...) z siedzibą w D., poprzez uiszczenie kwoty 9.336 (dziewięć tysięcy trzysta trzydzieści sześć) złotych i 44 (czterdzieści cztery) grosze,

- firmy (...) z siedzibą w W., poprzez uiszczenie kwoty 6.739 (sześć tysięcy siedemset trzydzieści dziewięć) złotych i 79 (siedemdziesiąt dziewięć) groszy,

- Spółki (...) z o.o. z siedzibą w miejscowości L., poprzez uiszczenie kwoty 1.700 (jeden tysiąc siedemset) euro,

- firmy (...) z siedzibą w R., poprzez uiszczenie kwoty 1.200 (jeden tysiąc dwieście) euro,

- Przedsiębiorstwa (...) S.C. z siedzibą w S., poprzez uiszczenie kwoty 3.715 (trzy tysiące siedemset piętnaście) złotych i 94 (dziewięćdziesiąt cztery) grosze.

III. Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego z obowiązku zwrotu kosztów sądowych i przejmuje je na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 631/18

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 26 marca 2019 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony P. G. oraz inne, dotychczas nieustalone osoby postanowili uzyskiwać korzyści majątkowe poprzez rzekome prowadzenie działalności gospodarczej jako przedsiębiorstwo spedycyjne, przyjmować zlecenia transportu towarów, następnie zlecać transport firmom transportowym, wprowadzać ich właścicieli lub przedstawicieli w błąd co do zamiaru zapłaty za transport, po wykonaniu usługi przez firmy transportowe przyjmować zapłatę i nie płacić uzgodnionej należności na rzecz firm transportowych. Oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z innymi, nieustalonymi osobami, realizowali oni przyjęty plan działania i podział poszczególnych zadań, przy czym nie można ustalić jaka była dokładnie rola oskarżonego, prawdopodobnie miał figurować jako rzekomy właściciel firmy spedycyjnej i użytkownik konta bankowego, na które miały wpływać pieniądze od firm zlecających transport towarów. W dniu 20 kwietnia 2017 r. oskarżony zawarł umowę sprzedaży wszystkich 1.000 udziałów w Spółce (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. za kwotę 40.000 złotych. Spółka ta posiadała aktywny dostęp do giełdy (...), który umożliwiał przyjmowanie i zlecanie zleceń transportu na terenie Unii Europejskiej.

Dowód:

- zeznania K. P. (k.98v,306v-307),

- umowa sprzedaży (k.101-103),

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.277, k. 66 akt II K 1046/18).

W bliżej nieustalonym dniu, nie później niż 1 w dniu 12 maja 2017 r. firma (...) z O. zleciła transport mąki z K. do miejscowości W. w N.. W imieniu firmy (...) nieustalona osoba przyjęła to zlecenie, przyjmując za usługę transportową 950 euro. W dniu 12 maja 2017 r. nieustalona osoba zleciła za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej L. usługę (...) w S. tego towaru za kwotę 1.100 euro, co odpowiadało kwocie 5.670 złotych. Oskarżony i jego wspólnicy nie zamierzali wywiązać się z płatności wobec firmy świadczącej usługę transportową. Przedsiębiorstwo (...) wykonano usługę transportową, zgodnie ze zleceniem. Firma (...) otrzymała umówioną zapłatę w kwocie 950 euro. Oskarżony i jego wspólnicy nie uiścili płatności wobec firmy (...), doprowadzając jego właścicieli do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Dowód:

- zeznania K. K. (k.16, 15v-16 akt II Ko 1258/18 SR w Jędrzejowie),

- faktura (k.5),

- CMR (k.6),

- dokument wydania (k.7),

- zlecenie (k.8-10),

- historia rachunku (k.244-253).

W dniu 26 kwietnia 2017 r., firma (...) w B. zleciła transport towarów z miejscowości B. do miejscowości M. dei M. we W., strony uzgodniły, że za wykonanie umowy transportu zleceniobiorca otrzyma kwotę 1.670 euro. Oskarżony i jego wspólnicy przyjęli to zlecenie, choć nie mieli możliwości z niego się wywiązać, planowali wynająć do tego celu firmę transportową i zlecić jej transport, a następnie nie zapłacić za usługę. W dniu 26 kwietnia 2017 r. nieustalona osoba, działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym, poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy doprowadził K. J. właściciela firmy (...) z siedzibą w D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.800 euro, co odpowiadało kwocie 9.336,44 zł. Firma (...) wykonała przewóz towarów zgodnie ze zleceniem, po czym firma (...) w dniu 29 maja 2017 r. uiściła na rzecz firmy (...) kwotę 8.662,14 złotych, co odpowiadało 1.670 euro. Oskarżony i jego wspólnicy, realizując wcześniejszy plan nie uiścili na rzecz firmy (...) kwoty 9.336,44 złotych, doprowadzając ją w ten sposób do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w tej kwocie.

Dowód:

- zeznania K. J. (k.79v-80, 306v),

- zawiadomienie o przestępstwie (k.42-43),

- faktura (k.44),

- CMR (k.48),

- zlecenie (k.45),

- zlecenie (k.168-169).

- faktura (k.171),

- historia rachunku (k.244-253).

W bliżej nieustalonym dniu, nie później niż 1 maja 2017 roku firma (...) zleciła transport towarów z miejscowości L. w Polsce do firmy (...) France w miejscowości G. we F. firmie (...) za 1.150 euro, ta zleciła transport firmie (...) również za 1.150 euro. Osoba przyjmująca zlecenie w imieniu (...) działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym, postanowili zlecić usługę transportową innej firmie, a następnie nie wywiązać się z zapłaty za wykonaną usługę, przyjmując jednak płatność za usługę wykonaną przez firmę transportową. Za pośrednictwem giełdy internetowej L. zlecili wykonanie tej usługi, oferując 1.300 euro. Zlecenie przyjął Z. Ł., właściciela firmy (...) z siedzibą w W.. Przewoźnik wykonał usługę zgodnie ze zleceniem i wystawił fakturę na 6.739,79 zł. Oskarżony i jego wspólnicy przyjęli kwotę 5.962,83 złotych, ale nie zamierzali wywiązać się z płatności wobec firmy (...), doprowadzając w ten sposób jego właściciela do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 6.739,79 zł.

Dowód:

- zeznania Z. Ł. (k.62v-63, 305v-306),

- faktura (k.69),

- CMR (k.72),

- zlecenie (k.70),

- pismo P. P. (k.153),

- potwierdzenie zapłaty (k.161),

- zlecenie (k.164),

- faktura (k.165),

- historia rachunku (k.244-253).

W bliżej nieustalonym dniu, nie później niż w dniu 5 maja 2017 r. firma (...) w K. zleciła transport towarów z K. do miejscowości S. J. we F.. Zlecenia tego podjęła się firma (...) za kwotę 1.500 euro i poszukiwała wykonawcy transportu za pośrednictwem internetowej giełdy transportowej (...).eu, oferując 1.700 euro. Zgłosiła się firma (...) z o.o. z siedzibą w miejscowości L. i w dniu 5 maja 2017 r. przyjęło zlecenie transportowe. Oskarżony i jego wspólnicy chcieli w ten sposób uzyskać nienależną im korzyść majątkową, wprowadzając właścicieli firmy przewozowej w błąd odnośnie woli wywiązania się z płatności za usługę po jej wykonaniu. Firma (...) wykonała przyjętą usługę transportową, a nie otrzymała wynagrodzenia w kwocie 1.700 euro, ani równoważnej w walucie polskiej. Oskarżony i jego wspólnicy za usługę wykonaną przez S. (...) otrzymali 1.500 euro.

Dowód:

- zeznania M. W. (k.206v-207, 20-21 akt II Ko SR w Dąbrowie Górniczej),

- zawiadomienie o przestępstwie (k.117-118),

- CMR (k.125),

- emaile (k.130,132),

- historia rachunku (k.244-253).

W bliżej nieustalonym dniu, nie później niż w dniu 11 maja 2017 r. firma (...) w K. zleciła transport towarów na trasie z miejscowości O. do miejscowości B. w N.. Oskarżony i jego wspólnicy postanowili przyjąć to zlecenie, a następnie zlecić wykonanie usługi transportowej innej firmie. Zakładali przy tym, że sami nie zapłacą transportowcom. W dniu 11 maja 2017 r. zlecenie to przyjęła firma (...) z siedzibą w R.. Firma (...) wykonała zlecenie i bezskutecznie domagała się zapłaty. Oskarżony i jego wspólnicy chcieli w ten osiągnąć korzyść majątkową i doprowadzić pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.200 euro. Szkoda nie została naprawiona.

Dowód:

- zeznania M. K. (3) (k.214, 355v-356),

- zawiadomienie o przestępstwie (k.180-181)

- faktura (k.193),

- CMR (k.190),

- zlecenie (k.187),

- historia rachunku (k.244-253).

W dniu 10 maja 2017 r. oskarżony i jego wspólnicy zawarli umowę o wykonanie usługi transportowej ze Ś. do miejscowości M. w N., z firmą Przedsiębiorstwo (...) S.C. z siedzibą w S.. Zlecenie wycenione było na 715 euro, lecz oskarżony i jego wspólnicy nie zamierzali uiścić tej kwoty, ale zarobić na tym, że zleceniodawca usługi zapłaci im po wykonaniu umowy przez przewoźnika. Przedsiębiorstwo (...) S.C. wykonało usługę transportową, zgodnie z umową, oskarżony i jego wspólnicy nie spełnili słusznego żądania przewoźnika i nie zapłacili mu kwoty 3.715,94 zł, odpowiadającej 715 euro. Oskarżony i jego wspólnicy w ten sposób doprowadzili pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Dowód:

- zeznania J. J. (3) (k.52v-53 akt II K 1046/18, 13v-14 akt II Ko 179/19 SR w Sanoku),

- zawiadomienie o przestępstwie (k.180-181),

- faktura (k.56 akt II K 1046/18),

- zlecenie (k.57 akt II K 1056/18),

- historia rachunku (k.244-253).

Oskarżony podczas postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia (k.277). Stwierdził, że wskazany numer rachunku bankowego należy do firmy (...), firmę tą sprzedał w lipcu 2017 r. Sprzedając firmę poinformował nabywcę o zobowiązaniach firmy i przekazał dysponowanie rachunkiem bankowym. Nie przyznał się również do popełnienia zarzucanego mu czynu w sprawie II K 1046/18 (oznaczonego jako 6 z aktu oskarżenia w wyroku). Stwierdził, że był w przeszłości właścicielem firmy (...), kupił ją w maju 2017 r., sprzedał w lipcu 2017 r. Nie pamięta czy wykonywał usługę transportową dla firmy (...), dokumenty związane z działalnością firmy przekazał nabywcy firmy, a nowy właściciel został poinformowany o wszelkich zaległościach firmy. Nie miał zamiaru nikogo oszukać. Według niego roszczenie firmy transportowej wobec (...) powinien uregulować nabywca tej firmy.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której podał, że nabył firmę (...) w dniu 20 kwietnia 2017 r., a sprzedał ją w dniu 19 lipca 2017 r., gdyż znajduje to potwierdzenie w treści umów z k.101-103 i 37-38. Nie zasługują na wiarę wyjaśnienia oskarżonego, że nie zamierzał nikogo oszukać i prowadził na zwykłych zasadach działalność gospodarczą i miał zamiar wywiązania się z zobowiązań finansowych, ale nie doszło do tego, bo sprzedał firmę przed spłatą wierzycieli i obowiązek ten powinien przejąć nabywca firmy. Wskazać należy odnośnie poszczególnych pokrzywdzonych:

- Przedsiębiorstwo (...) przyjęło zlecenie transportowe za kwotę 1.100 euro, a firma (...) otrzymała umówioną zapłatę w kwocie 950 euro. Nie jest to prawidłowe, gdyż jakakolwiek firma prowadząca działalność gospodarczą nie może dokładać do interesu swoich pieniędzy, w ten sprawie musiałaby dołożyć 150 euro, a przecież logicznym i niezbędnym jest, by osiągnęła choć niewielki dochód,

- firma (...) wystawiła zlecenie transportowe na kwotę 1.670 euro (k.168), oskarżony w ramach firmy (...) przyjął tą kwotę, a następnie zlecił transport towarów firmie (...) za 1.800 euro (k.45). Firma prowadząca działalność gospodarczą w warunkach rynkowych nie może prowadzić interesów w ten sposób, że przyjmuje zlecenia, na których ponosi stratę finansową. Do realizacji tego zlecenia firma (...) musiałaby dopłacić 130 euro, jest to sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem i zasadami prowadzenia działalności gospodarczej,

- (...) zrealizowało zlecenie za 1.300 euro (k.70), a (...) otrzymała za przyjęcie tego zlecenia 1.150 euro (k.153,161,164). Ponownie zatem (...) miała zapłacić więcej niż otrzymała od firmy przekazującej towar do transportu. Tym razem strata miała wynieść 150 euro,

- S. – (...) zgodził się na transport towarów za 1.700 euro, a (...) za przyjęcie zlecenia otrzymało 1.500 euro, ponownie zatem firma prowadzona przez oskarżonego więcej miała zapłacić niż otrzymać, wbrew zasadom logiki i prowadzenia działalności gospodarczej. Pozostali pokrzywdzeni nie ustalili wysokości różnicy kwot należnych (...), a tymi które firma ta miała zapłacić firmom transportowym, ale mechanizm działania jest jednoznaczny i wskazuje na to, że oskarżony i jego wspólnicy realizowali z góry powzięty zamiar niewywiązania się z zobowiązań wobec pokrzywdzonych firm.

Ponadto oskarżony i jego wspólnicy dysponowali pieniędzmi od firm zlecających transporty towarów, pieniądze wpływały na konto bankowe, nie było natomiast żadnych zleceń przekazania należności faktycznym wykonawcom usług, a z rachunku wypłacano pieniądze, szczególnie gdy działalność firmy dobiegała końca (k.244-253). Sprzedaż firmy w dniu 17 lipca 2017 r. miała jedynie stworzyć wrażenie, że zobowiązania firmy przeszły na nabywcę firmy i to on odpowiadał za długi firmy. Tak może wyglądać sytuacja prawna na gruncie prawa cywilnego, ale zgodnie z przypisanym oskarżonemu przestępczym działaniem należy uznać, że sprzedaż firmy, niezależnie od tego czy faktyczna czy też pozorna, nie zwalniała oskarżonego i jego wspólników od zobowiązań wobec pokrzywdzonych. To oskarżony i jego wspólnicy przyjmowali zlecenia transportowe, za które nie zamierzali zapłacić, a następnie sprzedali firmę (...), który mógł z nimi współpracować w celu uniemożliwienia pokrzywdzonym dochodzenia należności. Oskarżony niezależnie od tego czy pełnił rolę decyzyjną w gronie osób decydujących o przestępczej działalności pod firmą (...) ponosi odpowiedzialność za wspólne działanie.

K. K. zeznał podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym (k.16), że jego żona prowadzi firmę (...), za pośrednictwem giełdy transportowej przyjął zlecenie transportu towarów z K. do miejscowości W. w N.. Zleceniodawcą była firma (...), oferowane wynagrodzenie było normalne, a zlecenie było atrakcyjne dla nich, bo z tamtego rejonu miał powrotne ładunki. Wykonał transport, wszelkie dokumenty przesłał firmie (...), wystawił fakturę na uzgodnioną cenę. Termin zapłaty minął bezskutecznie, pojechał do siedziby tej firmy, okazało się, że znajdowało się tam prywatne mieszkanie, którego właściciel użyczył adresu do założenia spółki. Skontaktował się z firmą, która zleciła transport towarów firmie (...), okazało się, że firma (...) przyjęła zlecenie transportu za 950 euro, a firmie jego żony miała zapłacić 1.100 euro. Podczas przesłuchania w drodze pomocy sądowej w Sądzie Rejonowym w Jędrzejowie zeznał (k.15v-16 akt II Ko 1259/18), że przyjął zlecenie transportu towarów z Polski do N., nie otrzymał zapłaty i zaczął szukać płatnika. Okazało się, że zniknął, zarówno z giełdy transportowej jak i z miejsca rzekomego prowadzenia działalności gospodarczej. Ustalił, że towar, który przewiozła firma jego żony firma (...) zgodziła się przewieźć za 950 euro, a potem uzgodniła z firmą jego żony, że rzekomo chciała zapłacić za to 1.100 euro. Mechanizm działania tej firmy był oczywisty, przy uwzględnieniu, że nie chcieli zapłacić przewoźnikowi i zarobić na pracy wykonanej przez inny podmiot gospodarczy.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w fakturze (k.5), CMR (k.6), dokumencie wydania (k.7), zleceniu (k.8-10) i historii rachunku (k.244-253). Należy zwrócić uwagę, że z historii rachunku wynika, że na rachunek firmy wpływały znaczne kwoty pieniężne, odpowiadające wysokościom należności od zleceniodawców transportu, brak było natomiast wypłat odpowiadających należnościom firm transportowych, a z konta pobierano pieniądze, tak by nie było możliwości ich zajęcia.

Oskarżyciel posiłkowy Z. Ł. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k. 62v-63), że jest właścicielem firmy (...), przyjął zlecenie transportu z Polski do F. za kwotę 1.300 euro. Wykonał zlecenie zgodnie z zamówieniem i wystawił fakturę na uzgodnioną kwotę. Korespondencji zleceniodawca nie odbierał, udał się pod adres wskazany w KRS, okazało się, że było tam mieszkanie, którego właściciel użyczył adresu do celów korespondencyjnych. Podczas rozprawy zeznał (k.305v-306), że dostał zlecenie przewozu towarów z Polski do F., pracę wykonał, nie otrzymał zapłaty. Rachunki poszły, wysłał fakturę, następnie wracały zwrotki, że zleceniodawca zmienił siedzibę. Zeznania te zasługują na wiarygodność, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w fakturze (k.69), CMR (k.72), zleceniu (k.70), pismem P. P. (k.153), potwierdzeniu zapłaty (k.161), zleceniu (k.164), fakturze (k.165) i historii rachunku (k.244-253). Należy wskazać, że zlecenie przyjęte przez firmę (...) opiewało na kwotę 1.300 euro, podczas gdy firma ta miała zarobić na usłudze transportowej 1.150 euro (k.153), co jednoznacznie świadczy, że nie zamierzali zrealizować płatności wobec firmy (...).

K. J. zeznał w trakcie postępowania przygotowawczego (k.80), że prowadzi firmę (...), w kwietniu 2017 r. jego pracownik znalazł na giełdzie transportowej ogłoszenie o transporcie towaru z B. do W.. Przyjął zlecenie, wykonał je, wystawił fakturę, lecz nie otrzymał należnego wynagrodzenia. Podczas rozprawy zeznał (k.306v), że podjęli ładunek na giełdzie transportowej pod koniec kwietnia 2017 r. do W., wystali fakturę, nie otrzymali zapłaty.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarygodność, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w fakturze (k.44), CMR (k.48), zleceniu (k.45), fakturze (k.171) i historii rachunku (k.244-253). Należy zwrócić uwagę, że zlecenie transportu na rzecz firmy (...) opiewało na 1.800 euro (k.45), co stanowi kwotę wyższą o 130 euro od kwoty, którą za tą usługę zapłaciła firma zlecająca przewóz (k.168-169).

Świadek K. P. zeznał podczas postępowania przygotowawczego (k.98v-99), że w okresie od dnia 18 lipca 2016 r. do dnia 20 kwietnia 2017 r. był współwłaścicielem firmy (...) Sp. z .o.o. Firma zajmowała się transportem drogowym i posiadała konto firmowe na giełdzie transportowej L.. Na giełdzie tej zawiera się transakcje transportu towarów. W dniu 20 kwietnia 2017 r. sprzedali tą spółkę (...), bo była nierentowna. Wraz z oskarżonym przy zawarciu umowy było trzech mężczyzn, oskarżony przejął całą dokumentację firmy oraz konto na giełdzie transportowej wraz z hasłami dostępu. Podczas rozprawy zeznał (k.306v-307), że przed sprzedażą firmy panu G. był jej współwłaścicielem, w dniu 20 kwietnia 2017 r. wraz z wspólnikiem sprzedali spółkę (...), przy czym nie może stwierdzić jaką rolę w tej spółce pełnił oskarżony. W dniu dzisiejszym (czyli w dniu przesłuchania w dniu 8 listopada 2018 r.) wie, że to byli oszuści, ponieważ firma była zarejestrowana na jego mieszkanie. Do niego przychodziły osoby, które pytały się dlaczego nie zapłacił.

Zeznania tego świadka zasługują ma wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w treści umowy sprzedaży (k.101-103). Należy zauważyć, że umowa została zawarta w dniu 20 kwietnia 2017 r. i po tej dacie świadek nie miał możliwości wpływania na decyzje związane z jej działalnością gospodarczą.

Świadek P. K. (2) zeznał w postępowaniu przywoławczym (k.111v-112), że w maju lub czerwcu 2017 r. kupił udziały w firmie (...). Nie zawiadomił KRS, ani nie zaczął żadnej działalności gospodarczej. Sprzedał tą Spółkę, bo nie wiedział co z nią uczynić. Podczas rozprawy zeznał (k.307), że zajmował się transportem towarów, dał ogłoszenia, dostał kontakt, że była spółka do sprzedania, wtedy postanowił ją kupić. Telefonicznie ustalili termin i miejsce spotkania u notariusza. U notariusza podpisali umowę sprzedaży spółki oskarżonego. Jak ją kupił, pojechał do domu, odstawił sprawę na dwa dni aby sobie poukładać. Okazało się, że nie mógł samodzielnie prowadzić tej spółki i sprzedał ją koledze.

Należy zwrócić uwagę, że Prokuratura nie przedstawiła zarzutu przestępczego działania świadka w tej sprawie, taka możliwość zachodzi, ale możliwym jest także, że świadek nabył udziały w firmie (...) w dobrzej wierze, bez świadomości, że działalność tej firmy polegała na oszukiwaniu firm transportowych. Zdziwienie budzi bowiem to, że P. K. (2) kupił tą firmę za 5.000 złotych, a jej kapitał zakładowy wynosił 50.000 złotych (k.37-38). Spółka z ograniczoną odpowiedzialność ponosi odpowiedzialność do wysokości kapitału zakładowego i zastrzeżenia świadka powinno wzbudzić dlaczego spółka o wartości nominalnej 50.000 złotych była sprzedawana za 1/10 tej kwoty. Ponadto stwierdzenie świadka podczas rozprawy, że nabył ją za 50.000 złotych (k.307v) jest wyraźnie sprzeczne z treścią umowy (k.38) i może świadczyć o tym, że P. K. (2) jedynie autoryzował swoim nazwiskiem sprzedaż spółki, by stworzyć wrażenie zmiany jej właścicieli. Jednak jak wskazano wyżej dowodów na to, że P. K. (2) w ten sposób pomagał uniknąć odpowiedzialności karnej lub cywilnej za działalność analizowanej spółki, nie ma. Należy przyjąć, że zeznania tego świadka zasługują na wiarę odnośnie tego, że doszło do sprzedaży spółki, gdyż znajduje to potwierdzenie w treści umowy (k.37-38).

Świadek M. K. (3) zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k.214), że pracuje w firmie (...). Otrzymała zlecenie na transport towarów z Polski do N.. Jej firma przyjęła to zlecenie i zrealizowała je, wystawili fakturę na uzgodnioną kwotę, lecz wynagrodzenia nie otrzymali. Podczas rozprawy zeznała (k.355v-356), że firma (...) wzięła zlecenie od firmy z giełdy transportowej trans.eu. To było zlecenie transportu z O. do N.. Za to zlecenie została ustalona stawka w wysokości 1.200 euro, do zlecenia doszło w dniu 12 maja 2017 r. Towar został rozładowany w N., otrzymali informację, że płatność będzie po 50 dni od dostarczenia faktury, wysłali dokumenty potwierdzające dostarczenie towaru, ale płatności nie doczekali się.

Zeznania te zasługują na wiarę, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w wiarygodnej części wyjaśnień oskarżonego, zawiadomieniu o przestępstwie (k.180-181), fakturze (k.193), CMR (k.190) i zleceniu (k.187).

M. W. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.206v-207), że jest pracownikiem firmy (...), z firmą (...) nawiązał kontakt na giełdzie transportowej. Przyjęli ofertę przewozu towaru z K. do F.. Wywiązali się z umowy, a zleceniodawca nie zrealizował obowiązku zapłaty. Przesłuchiwany w drodze pomocy sądowej w Sądzie Rejonowym w Dąbrowie Górniczej zeznał (k.20v-21 akt II Ko 156/18), że wywiązał się ze zlecenia, a „chłopaki” się zwinęli, dla niego był to „słup”. Przyjął zlecenie transportowe od spółki (...), po realizacji zlecenia spółka ta znikła z rynku, spółka (...) oferowała tradycyjną kwotę za zlecenie transportowe.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarygodność, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zawiadomieniu o przestępstwie (k.117-118), CMR (k.125), emailach (k.130,132) i historii rachunku (k.244-253).

Świadek J. J. (3) zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.52v-53 akt II K 1046/18), że współpracuje z firmą (...), został upoważnienie do złożenia zawiadomienia. Firma ta przyjęła zlecenie transportowe za pośrednictwem platformy spedycyjno-transportowej trans.eu z Polski do N.. Firma wykonała zlecenie i wystawiła fakturę, zgodnie z przyjętym wynagrodzeniem. Podczas przesłuchania w drodze pomocy sądowej w Sądzie Rejonowym w Sanoku (k.13v-14 akt II Ko 179/19) zeznał, że pracuje w firmie (...), spedytorki przyjęły zlecenie transportowe z firmy (...). Zrealizowali usługę, lecz nie otrzymali uzgodnionego wynagrodzenia.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarygodność, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zawiadomieniu o przestępstwie (k.180-181), fakturze (k.56 akt II K 1046/18), zleceniu (k.57 akt II K 1056/18) i historii rachunku (k.244-253).

Zgromadzony materiał dowodowy w postaci dokumentów wymienionych na k. 383v były sporządzone obiektywnie i nie zachodzą wątpliwości odnośnie ich autentyczności. Stąd dokumenty te stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny tworzy spójną, logiczną całość, poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia przestępstw przypisanych oskarżonemu nie budzą wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony nabył spółkę prowadzącą działalność gospodarczą w dziedzinie transportu międzynarodowego, Spółka zajmowała się przyjmowaniem i dalszym zlecaniem umów transportowych. Spółka natomiast nie świadczyła bezpośrednio usług transportowych, zajmowała się wyszukiwaniem ofert i przekazywaniem ich firmom, które wykonywała usługi transportowe. Oskarżony i jego wspólnicy prowadzili działalność gospodarczą na zasadach gospodarki rynkowej, normalną rzeczą jest zatem, że powinni na swej działalności osiągać choćby niewielkie dochody. Dzięki dochodom mogli opłacić podatki, koszty działalności, wynagrodzenie pracowników, a zysk przeznaczyć na inwestycje lub ewentualnie konsumpcję. Tymczasem oskarżeni i jego wspólnicy przyjmowali zlecenia transportowe i następnie poszukiwali wykonawców usługi za kwoty wyższe o co najmniej 130 euro, do 200 euro. Gdyby oskarżony i jego wspólnicy mieli się wywiązać ze swych należności wobec firm transportowych to na każdej transakcji ponieśli straty do około 900 złotych. Nie prowadzi się w ten sposób żadnej działalności gospodarczej i prowadzenie działalności gospodarczej nie było celem nabycia firmy (...) przez oskarżonego i jego wspólników. Należy zwrócić uwagę, że działalność ta była zaplanowana, wiązała się ze sporymi nakładami finansowymi – nabycie spółki za 40.000 złotych (k.101-103), wynajem lokalu, inne koszty administracyjne. Oskarżeni i jego wspólnicy poszukali firm zlecających towary do transportu i zawierali z nimi umowy o transport. Wiązało się to ze znajomością procedur i sposobów postępowania, w tym występowanie o niezwłoczną płatność po wykonaniu usługi. Następnie oskarżeni i jego wspólnicy zawierali umowy transportowe z firmami, które wykonywały faktycznie takie usługi, w ten sposób umowy takie zrealizowały firmy:

- Przedsiębiorstwo (...) w S. za kwotę 1.100 euro, co odpowiadało kwocie 5.670 złotych,

- firma (...) z siedzibą w D. za kwotę 1.800 euro, co odpowiadało kwocie 9.336,44 zł,

- firma (...), za kwotę 6.739,79 zł,

- firma (...), za kwotę 1.700 euro,

- firma (...), za kwotę 1.200 euro,

- Przedsiębiorstwo (...), za kwotę 3.715,94 zł.

Wobec tego, że oskarżony nie ujawnił żadnych szczegółów działalności osób związanych z przejęciem firmy (...), można jedynie domniemywać, że był osobą, która miała swym imieniem i nazwiskiem uwiarygodnić działalność tej firmy. Oskarżony zawarł umowę kupna tej firmy (k.101-103), jego nazwisko figurowało w treści umowy, ponadto na jego dane było prowadzone konto bankowe (k.243). Dla każdej rozsądnej osoby było zatem oczywiste, że po ujawnieniu zdarzeń będzie on pierwszą osobą przesłuchiwaną w sprawie. Oskarżony mógł być zapewniony przez wspólników, że sprawa ma charakter należności gospodarczych i po zbyciu firmy nie będzie musiał spełnić tych należności. Lecz sprawa jest przede wszystkim związana z działalnością przestępczą, wzbudzenia u pokrzywdzonych wrażenia, że zamierzał wywiązać się z zobowiązań wobec pokrzywdzonych firm. Pokrzywdzeni przystąpili do realizacji zleceń dlatego, że oskarżony i jego wspólnicy wzbudzili w nich przekonanie, że spełni roszczenie.

Oskarżony i jego wspólnicy działając celowo i umyślnie z zamiarem bezpośrednim doprowadzili pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru uiszczenia ich należności i w ten sposób uzyskali możliwość przedstawienia firmom zlecającym transport, że usługi zostały wykonane. Przemawia to jednoznacznie za uznaniem, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu przestępczych zachowań, które wobec każdego z sześciu pokrzywdzonych mogło być zakwalifikowane jako występek z art. 286 § 1 k.k.

Należy jednak uwzględnić, że działalność oskarżonego i jego wspólników stanowi logiczną całość, podjęli oni działania by nabyć firmę spedycyjną, działania wobec poszczególnych pokrzywdzonych miały miejsce w okresie 16 dni, wszystkie były podjęte w ramach z góry powziętego zamiaru i w wykonaniu podjętego planu. Stąd należy je uznać za czyn ciągły w rozumieniu art. 12 § 1 k.k.

Stopień społecznej szkodliwości czynu ciągłego przypisanego oskarżonemu był znaczny, ze względu na znaczną ogólnie wartość bezprawnie uzyskanych korzyści majątkowej i wprowadzenie w błąd pokrzywdzonych co do woli uregulowania należności. Znaczny był również stopień winy oskarżonego, ze względu na umyślne działanie i celowe wprowadzenie w błąd pokrzywdzonych co do zamiaru spełnienia roszczeń i możliwość uzyskania przez to wynagrodzenia, bez ponoszenia kosztów z tym związanych.

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości i ewentualnie konieczność naprawienia wyrządzonej szkody. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych i słusznych interesów innych osób oraz wskazywanie, że reguły współżycia społecznego wykluczają doprowadzanie innych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem.

Oskarżony ma 33 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu, zdobył wykształcenie podstawowe, pracuje jako kierowca i zarabia 3.000 złotych (oświadczenie z k.277), nie był karany (k.380).

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione okoliczności wymiaru kary Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oraz zdolną spełnić swe cele prewencji indywidualnej i generalnej powinna być wobec oskarżonego kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Kara te nie podlega warunkowemu zawieszeniu jej wykonania, zgodnie z treścią art. 69 § 1 k.k., gdyż przekracza ustawowy próg. Pokrzywdzeni doznali szkód związanych z przestępczym działaniem oskarżonego i ten niewątpliwie powinien je naprawić, by przywrócić naruszony porządek prawny.

Oskarżony ma niewielkie dochody, a powinien naprawić szkody i ma do odbycia karę izolacyjną, stąd Sąd zwolnił go z obowiązku zwrotu kosztów sądowych, uznając że ich uiszczenie byłoby dla niego zbyt uciążliwe.