Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Oblińska

w obecności oskarżyciela : ----

po rozpoznaniu dnia 22 sierpnia 2018 r. , 12 października 2018 r. , 17 stycznia 2019 r. i 12 marca 2019 r. na rozprawie w Legionowie sprawy :

S. G. (1) , syna W. i E. z d. R. , ur. (...) w L.

obwinionego o to, że :

w dniu 30 marca 2017 r. ok. godz. 07.50 w L. na ul. (...), kierując samochodem marki O. o nr rej. (...), spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że poprzez nie zachowanie ostrożności w czasie wykonywania manewru skrętu w lewo nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem marki M. o nr rej. (...), który był w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania, w wyniku czego doprowadził do zderzenia się ww. pojazdów i ich uszkodzenia,

tj. o czyn z art. 86 § 1 k.w.

I.  Obwinionego S. G. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierza mu karę grzywny w wysokości 400 ( czterysta ) złotych ;

II.  Na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. zasądza od obwinionego S. G. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego J. M. kwotę 288 zł ( dwieście osiemdziesiąt osiem złotych ) tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów procesu;

III.  Na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. zasądza od obwinionego S. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa - Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie koszty sądowe w kwocie 1785,82 zł ( tysiąc siedemset osiemdziesiąt pięć złotych osiemdziesiąt dwa grosze ) w tym 40 zł ( czterdzieści złotych ) tytułem opłaty.

Sygn. akt II W 731/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 marca 2017 r. w L. woj. (...) pokrzywdzona J. M. jechała samochodem marki M. o nr rej. (...) ulicą (...) , przed nią poruszał się samochód marki O. o nr rej. (...) kierowany przez obwinionego S. G. (1) . Oba samochody następnie skręciły w prawo w ul. (...) i jechały w kierunku ul. (...) . Na wysokości ul. (...) około godz. 07:50 pokrzywdzona J. M. podjęła decyzje o wykonaniu manewru wyprzedzania jadącego przed nią samochodu marki O. o nr rej. (...) kierowanego przez obwinionego S. G. (1) , który poruszał się z prędkością ok. 30 km/h wobec faktu iż obwiniony szukał wolnego miejsca parkingowego . Pokrzywdzona J. M. włączył lewy kierunkowskaz i wjechał na lewy pas jezdni i rozpoczął manewr wyprzedzania samochodu marki O. o nr rej. (...) jadąc z prędkością ok. 40-45 km/h. W tym czasie z przeciwka nie jechały żadne inne pojazdy . W momencie gdy samochód marki M. o nr rej. (...) był w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania kierujący samochodem marki O. o nr rej. (...) obwiniony S. G. (1) podjął decyzję o wykonaniu manewru skrętu w lewo na parking znajdujący się przy dworcu PKP . W tym celu obwiniony S. G. (1) zwolnił do prędkości ok. 15 km/h i włączył bezpośrednio przed wykonaniem tego manewru skrętu w lewo lewy kierunkowskaz , jednak nie zachował szczególnej ostrożności i nie sprawdził w lusterkach swojego samochodu czy może bezpiecznie wykonać ten manewr nie zajeżdżając drogi innemu pojazdowi , mimo iż kierujący samochodem marki M. o nr rej. (...) wykonywał już manewr wyprzedzania jego samochodu. Kierująca samochodem marki M. o nr rej. (...) pokrzywdzona J. M. manewr wyprzedzania samochodu marki O. o nr rej. (...) kierowanego przez obwinionego S. G. (1) rozpoczęła w czasie około 3,2 s przed zderzeniem w odległości około 35,6 m od miejsca zdarzenia będąc w odległości około 16,3 m za samochodem O. o nr rej. (...) . Pokrzywdzona J. M. widząc iż jadący przed nią samochód marki O. o nr rej. (...) skręca w lewo i wjeżdża na jego pasa ruchu podjęła manewr hamowania jednak uderzył w lewy bok samochodu marki O. o nr rej. (...) kierowanego przez obwinionego S. G. (1) . Do zderzenia obu tych pojazdów doszło na lewym pasie ruchu gdy samochód marki O. o nr rej. (...) skręcony był w lewo pod kątem około 25 stopi . W wyniku tego zderzenia oba pojazdy przemieściły się do przodu i w lewo na odległość około 6 m . W momencie zderzenia samochód marki O. o nr rej. (...) kierowany przez obwinionego S. G. (1) poruszał się z prędkością ok. 15 km/h co umożliwiało mu przy zachowaniu należytej ostrożności i prawidłowej obserwacji sytuacji panującej na drodze odstąpienie od wykonania manewru skrętu w lewo i uniknięcia tego zdarzenia drogowego ( k. 126-143 ) .

Warunki drogowe były dobre, nawierzchnia jezdni sucha . W miejscu wypadku obowiązywało ograniczenie prędkości do 50 km/h i nie było zakazu wyprzedzania . Na jezdni znajdowała się pojedyncza linia ciągła ( k. 5 ) .

Obwiniony S. G. (1) ma ukończone 36 lata , jest żonaty ma na utrzymaniu 2 osoby , pracuje i uzyskuje dochód w wysokości 1168 zł , była karany ( k. 82 ) , nie leczy się odwykowo , ani psychiatrycznie .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów częściowo wyjaśnień obwinionego S. G. (1) ( k. 41 i k. 84 ), zeznań świadków : J. M. ( k. 11 i k. 85 - 86 ) i M. Ś. ( k. 44 i k. 114-116 ) oraz dokumentów w postaci : notatki urzędowej ( k. 1-2, k. 9 ) , protokołu oględzin ( k. 3, k. 4 ) , szkicu miejsca wypadku drogowego ( k. 5 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 12-35 ) , płyty CD ( k. 36 ) , pisma Urzędu Miasta w L. ( k. 42 ) , informacji o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego ( k. 45 ), karty karnej ( k. 82 ) , opinii biegłego ( k. 126-143 i k. 153-154 ) i zdjęcia złożonego przez obwinionego ( k. 146 ) oraz częściowo zeznań świadka K. G. ( k. 38 i k. 152v-153 ).

Obwiniony S. G. (1) stanął pod zarzutem , iż : w dniu 30 marca 2017 r. ok. godz. 07.50 w L. na ul. (...), kierując samochodem marki O. o nr rej. (...), spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że poprzez nie zachowanie ostrożności w czasie wykonywania manewru skrętu w lewo nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem marki M. o nr rej. (...), który był w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania to jest popełnienia wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. .

Obwiniony S. G. (1) podczas przesłuchania w charakterze obwinionego i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu ( k. 41 i k. 84v ) i wyjaśniła iż w dniu 30 marca 2017 r. jechał samochodem marki O. o nr rej. (...) wraz żona i córka . Jadąc ul (...) w L. dojeżdżał do wjazdu na parking przy dworcu PKP . Wcześniej 60-100 m przed wjazdem na ten parking włączył lewy kierunkowskaz sygnalizując zamiar skrętu w lewo . On zwolnił a następnie zatrzymał samochód by udzielić pierwszeństwa samochodom jadącym z naprzeciwka i po około 5-10 sekundach wykonał manewr skrętu w lewo . Podczas wykonywania tego manewru skrętu w lewo został uderzony przez samochód marki M. , który go wyprzedzał ( k. 41 ) .

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego S. G. (1) w części której wyjaśnił iż w tego dnia wykonywał manewr skrętu w lewo z ul. (...) na parking znajdujący się przy dworcu PKP w L. oraz że przed tym manewrem nie upewnił się czy nie jest wyprzedzany przez inny samochód . W tym zakresie wyjaśnienia obwinionego S. G. (1) są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków : J. M. ( k. 11 i k. 85 - 86 ) , M. Ś. ( k. 44 i k. 114-116 ) i świadka K. G. ( k. 38 i k. 152v-153 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentów w postaci : notatki urzędowej ( k. 1-2, k. 9 ) , protokołu oględzin ( k. 3, k. 4 ) , szkicu miejsca wypadku drogowego ( k. 5 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 12- 35 ) , płyty CD ( k. 36 ) , opinii biegłego ( k. 126-143 i k. 153-154 ) i zdjęcia złożonego przez obwinionego ( k. 146 ) . Należy wskazać iż z wyjaśnień obwinionego S. G. (1) nie wynika iż przed wykonaniem manewru skrętu w lewo upewnił się czy nie jest wyprzedzany przez inny pojazd i że może bezpiecznie wykonać manewr skrętu w lewo .

Sąd nie dał w wiary pozostałej części wyjaśnień obwinionego S. G. (1) zwłaszcza odnośnie faktu iż wcześniej 60 m - 100 m przed wjazdem na ten parking włączył lewy kierunkowskaz sygnalizując zamiar skrętu w lewo , a następnie zwolnił a następnie zatrzymał samochód by udzielić pierwszeństwa samochodem jadącym z naprzeciwka i po około 5-10 sekundach wykonał manewr skrętu w lewo . W tym zakresie wyjaśnienia obwinionego S. G. (1) są niejasne, nielogiczne , wewnętrznie sprzeczne i nakierowane na uniknięcie odpowiedzialności za popełniony przez niego czyn. Należy wskazać iż gdyby obwiniony S. G. (1) rzeczywiści przed wykonaniem tego manewru skrętu w lewo zatrzymał samochód by udzielić pierwszeństwa pojazdom jadącym z naprzeciwka i dopiero po 5-10 s wykonał manewr skręt w lewo to do tego zdarzenia drogowego by nie doszło , gdyż pokrzywdzona J. M. nie miała by możliwości podjęcia manewru wyprzedzenia samochodu obwinionego wobec faktu na lewym pasie ruchu poruszały się inne pojazdy , którym pierwszeństwa udzielił obwiniony . W takiej sytuacji gdyby pokrzywdzona J. M. podjęła manewr wyprzedzania doszło by do zderzenia samochodu M. o nr rej. (...) kierowanego przez pokrzywdzoną z którymś z pojazdów poruszającym się lewym pasem , którym pierwszeństwa przejazdu udzielił obwiniony . Należy wskazać iż z opinii biegłego zakresu techniki samochodowej J. K. z dnia 05 marca 2019 r. wynika iż kierująca samochodem marki M. o nr rej. (...) pokrzywdzona J. M. manewr wyprzedzania samochodu marki O. o nr rej. (...) kierowanego przez obwinionego S. G. (1) rozpoczęła w czasie około 3,2 s przed zderzeniem w odległości około 35,6 m od miejsca zdarzenia będąc w odległości około 16,3 m za samochodem O. o nr rej. (...) ( k. 126-143 ) . Ponadto ponownie należy wskazać iż z wyjaśnień obwinionego S. G. (1) nie wynika iż przed wykonaniem manewru skrętu w lewo upewnił się czy nie jest wyprzedzany przez inny pojazd i że może bezpiecznie wykonać manewr skrętu w lewo . Należy również zauważyć iż zeznań pokrzywdzonej J. M. nie wynika że przed tym jak rozpoczęła manewr wyprzedzania kierujący samochodem marki O. o nr rej. (...) obwiniony S. G. (1) włączył lewy kierunkowskaz sygnalizując manewr skrętu w lewo oraz że z naprzeciwka jechały jakieś inne pojazdy uniemożliwiając wykonanie jej manewru wyprzedzania ( k. 11 i k. 85 - 86 ) . Fakt ten potwierdzają zeznania świadka M. Ś. – funkcjonariusza Policji z (...) w L. , który przeglądał zapis z kamery monitoringu która zarejestrowała przedmiotowe zdarzenie drogowe . Z zeznań tego świadka wynika iż na nagraniu tym nie widać by obwiniony S. G. (1) włączył kierunkowskaz sygnalizując manewr skręt w lewo . Gdyby to zrobił w odległości 100-200 m przed wykonaniem tego manewru było by to widoczne na nagraniu z monitoringu ( k. 44 i k. 114-116 ) . Ponadto z zeznań tego świadka wynika na nagraniu z monitoringu było widać że kierująca samochodem marki M. jechała w odległości 15 m za samochodem marki O. zajęła lewy pas by go wyprzedzić . Samochód marki O. był cały czas w ruchu gdy był wyprzedzany przez samochód marki M. a z naprzeciwka nie jechały żadne pojazdy ( k. 44 i k. 114-116 ). Należy również zauważy że zeznań świadka K. G. żony obwinionego , która jechała z przodu na miejscu pasażera w samochodzie marki O. o nr rej. (...) wynika wprost iż zobaczyła włączony kierunkowskaz dopiero w sytuacji gdy odwracała się do córki siedzącej z tyłu a zaraz potem ich samochód został uderzony przez samochód marki M. ( k. 152-153 ). Tym samym zeznań tych świadków wykluczają fakt iż obwiniony S. G. (1) włączył kierunkowskaz już 60-100 m przed wjazdem na parking przy dworcu PKP . Należy wskazać iż obwiniony S. G. (1) szukał w godzinach porannego szczytu komunikacyjnego wolnego miejsca parkingowego i lewy kierunkowskazach włączył bezpośrednio przed wykonaniem manewru skręt w lewo na parking przy dworcu PKP w L. nie upewniając się czy może bezpiecznie wykonać ten manewr . Gdyby obwiniony S. G. (1) przed wykonaniem manewru skrętu w lewo zachował należytą ostrożności i prawidłowo obserwował sytuacji panującej na drodze upewniając się w lusterku czy nie jest wyprzedzany przez inny pojazd mógł odstąpić od wykonania manewru skrętu w lewo i uniknąć tego zdarzenia drogowego.

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień obwinionego S. G. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków : J. M. i M. Ś. jako jasnym , dokładnym i korespondujących z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Z zeznań świadka J. M. wynika jaki był przebieg tego zdarzenia drogowego w dnia 30 marca 2017 r.. Z zeznań tego świadka wynika iż jechała ul. (...) samochodem marki M. z prędkością 30-40 km/h a przed nią jechał samochód O. który poruszał się z prędkością około 30 km/h . Gdy znajdowali się już na ul. (...) w miejscu dozwolonym podjęła manewr wyprzedzania tego samochodu poruszając się z prędkością około 40 km/h . Z naprzeciwka nie jechały wtedy żadne pojazdy , ona włączyła lewy kierunkowskaz wjechała na lewy pas ruchu i na drugim biegu zaczęła manewr wyprzedzania samochodu O. . Gdy znajdowała się w połowie samochodu O. kierujący tym samochodem rozpoczął manewr skrętu w lewo . Mimo iż podjęła manewr hamowania doszło do zderzenia obu pojazdów . Następnie świadek J. M. opisała co działa się po tej kolizji drogowej ( k. 11 i k. 85 - 86 ).

Natomiast z zeznań świadka M. Ś. – funkcjonariusza Policji z (...) w L. wynika jakie czynności podjął po przybyciu na miejsce tej kolizji w dniu 30 marca 2017 r. . Świadek M. Ś. wskazał iż przegląd on zapis z kamery monitoringu na którym został zarejestrowany przebieg tej kolizji . Z zapisu tego wynikało wprost iż sprawca tej kolizji był kierujący samochodem Marki O. – obwiniony S. G. (1) , który rozpoczął manewr skrętu w lewo w momencie gdy był już wyprzedzany przez samochód M. . Świadek M. Ś. wskazał iż na nagraniu z monitoringu było widać że kierująca samochodem marki M. jechała w odległości 15 m za samochodem marki O. zajęła lewy pas by go wyprzedzić . Samochód marki O. był cały czas w ruchu gdy był wyprzedzany przez samochód marki M. a z naprzeciwka nie jechały żadne pojazdy . Z zeznań tego świadka wynika ponadto iż na nagraniu tym nie widać by obwiniony S. G. (1) włączył kierunkowskaz sygnalizując manewr skręt w lewo . Gdyby to zrobił w odległości 100-200 m przed wykonaniem tego manewru było by to widoczne na nagraniu z monitoringu ( k. 44 i k. 114-116 ).

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Natomiast świadek K. G. – żona obwinionego S. G. (1) zeznała w iż w dniu 30 marca 2017 r. jechali ul. (...) samochodem marki O. o nr rej. (...) kierowanym przez jej męża . Ona siedziała z przodu na miejscu pasażera . Na ul. (...) mąż zatrzymał się przed przejściem dla pieszych by przepuścić osoby przechodzące przez jezdnie . Następnie jej maż wolno ruszył do przodu . Jej córka zaczęła płakać na tylnym siedzeniu i ona odwróciła się do niej wtedy zauważyła włączony kierunkowskaz . Gdy ciągle była odwrócona do córki ich samochód został uderzony przez samochód marki M. . Zanim mąż wykonał manewr skrętu w lewo zwolnił by przepuścić samochody jadące z przeciwka . Następnie świadek K. G. opisała co działa się po tej kolizji drogowej ( k. 38 i k. 152v-153 )

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. G. za wyjątkiem części w której stwierdziła iż ma ul. (...) mąż zatrzymał się przed przejściem dla pieszych by przepuścić osoby przechodzące przez jezdnie oraz że zanim mąż wykonał manewr skrętu w lewo zwolnił by przepuścić samochody jadące z przeciwka. W tym zakresie zeznania świadka K. G. są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondują z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadków : J. M. ( k. 11 i k. 85 - 86 ) i M. Ś. ( k. 44 i k. 114-116 ) oraz dowodami w postaci : notatki urzędowej ( k. 1-2, k. 9 ) , protokołu oględzin ( k. 3, k. 4 ) , szkicu miejsca wypadku drogowego ( k. 5 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 12- 35 ) , płyty CD ( k. 36 ) , opinii biegłego ( k. 126-143 i k. 153-154 ) i zdjęcia złożonego przez obwinionego ( k. 146 ) .

Nie zasługuje na wiarę natomiast część zeznań świadka K. G. w której stwierdziła iż na ul. (...) mąż zatrzymał się przed przejściem dla pieszych by przepuścić osoby przechodzące przez jezdnie oraz że zanim mąż wykonał manewr skrętu w lewo zwolnił by przepuścić samochody jadące z przeciwka . Sąd nie dał w tym zakresie wiary zeznaniom świadka K. G. z takich samych powodów z jakich nie dał w tym zakresie wiary wyjaśnieniom obwinionego S. G. (1) . Ponadto należy wskazać iż z wyjaśnień obwinionego S. G. (1) nie wynika by na ul. (...) zatrzymał się przed przejściem dla pieszych by przepuścić osoby przechodzące przez jezdnie. Fakt ten nie wynika również z zeznań świadków J. M. ( k. 11 i k. 85 - 86 ) i M. Ś. ( k. 44 i k. 114-116 ).

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka K. G. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał pełną wiarę pisemnej opinii sporządzonej przez biegłego J. K. w dniu 05 marca 2019 r. ( k. 126-143 ) , która została uzupełniona opinią ustną przedstawioną na rozprawie w dniu 12 marca 2019 r. ( k. 153-154 ) , jako jasnej , dokładnej i w sposób precyzyjny opisującej przebieg całego zdarzenia . Z opinii biegłego J. K. wynika iż stan zagrożenia wypadkowego i konsekwencję kolizje drogowa swym nieprawidłowym zachowaniem spowodował obwiniony S. G. (1) .

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 86 § 1 k.w. stanowi , iż karze podlega , kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Przedmiotem ochrony określonym w dyspozycji art. 86 k.w. jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym zagrożone przez niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym (§ 1) lub przez niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, gdy sprawca znajduje się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka (§ 2). Do nowelizacji z lipca 2010 r. komentowany przepis przewidywał jedynie ogólne niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie w ruchu drogowym. Obecnie po nowelizacji wyraźnie chodzi tu o niezachowanie należytej ostrożności powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu, ale na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu.

Zachowanie sprawcy naruszające przepis art. 86 § 1 k.w. będzie polegało na niezachowaniu należytej ostrożności, czego następstwem jest spowodowanie zagrożenia w bezpieczeństwie ruchu drogowego. Trzeba przy tym pamiętać, że nie da się przewidzieć ani unormować wszystkich sytuacji, jakie mogą zaistnieć w ruchu drogowym, ocena zachowań uczestników ruchu drogowego w każdym z takich przypadków powinna podlegać ocenie na podstawie ogólnej istoty zasad ostrożnego i rozważnego zachowania się, co podkreślił Sąd Najwyższy w swoim wyroku, stwierdzając, że reguły wynikające z istoty bezpieczeństwa w ruchu muszą być respektowane mimo braku przepisu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 1995 r., III KRN 20/95, OSNKW 1995, nr 11-12, poz. 84). Jak wskazano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1976 r., VI KRN 135/76, OSNKW 1976, nr 10-11, poz. 130, każdy kierowca jest obowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością, a więc do przedsiębrania takich czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także do powstrzymania się od czynności, które mogą to bezpieczeństwo zmniejszyć. Jednocześnie jednak Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, że kierowca nie może skutecznie się bronić przed zarzutem nieostrożności tym, że nie naruszył żadnego przepisu administracyjno-drogowego, a nawet tym, że postąpił zgodnie z istniejącym nakazem albo zakazem drogowym, jeżeli fachowa ocena jego zachowania się w konkretnej sytuacji drogowej z punktu widzenia umiejętności prowadzenia pojazdu na drogach publicznych prowadzi do wniosku, że nie zachował on ostrożności wymaganej do wykonania zawodu lub czynności kierowcy. I odwrotnie - samo naruszenie przez kierowcę takiego lub innego nakazu lub zakazu drogowego nie daje jeszcze podstaw do ścigania karnego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 sierpnia 1961 r., I K 559/60, OSNKW 1962, nr 4, poz. 55).

Zgodnie z przepisami ustawy - Prawo o ruchu drogowym przez określenie „szczególna ostrożność” należy rozumieć zachowanie ostrożności polegającej na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu, a więc pieszego, kierującego, a także innej osoby przebywającej w pojeździe lub na pojeździe znajdującym się na drodze, do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (art. 2 pkt 22). Słusznie więc Sąd Najwyższy stwierdził, że do odpowiedzialności z art. 86 k.w. konieczne jest ustalenie, że sprawca nie zachował „należytej ostrożności”, a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestników ruchu drogowego "ostrożności szczególnej", a więc większej niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2003 r., III KK 61/03, LEX nr 77467).

Odpowiedzialność na podstawie art. 86 § 1 k.w. będzie ponosił sprawca, który przez zachowanie nienależytej ostrożności spowodował realne zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, czyli groźbę wypadku drogowego czy innego niebezpieczeństwa mogącego prowadzić do kolizji drogowej. Jednocześnie jednak, gdyby w przypadku niezachowania należytej ostrożności nie doszło do zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, wówczas brak jest podstaw do odpowiedzialności na podstawie analizowanego przepisu. ( za Tomasz Grzegorczyk (red.), Wojciech Jankowski, Monika Zbrojewska Komentarz do Kodeksu Wykroczeń wydanie II ).

Działanie obwinionego S. G. (1) wypełniło wszystkie znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. albowiem dniu 30 marca 2017 r. ok. godz. 07.50 w L. na ul. (...), kierując samochodem marki O. o nr rej. (...), spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że poprzez nie zachowanie ostrożności w czasie wykonywania manewru skrętu w lewo nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu kierującemu samochodem marki M. o nr rej. (...), który był w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania. Fakt że obwiniony S. G. (1) popełnił zarzucany mu czyn wynika wprost z zeznaniami świadków : J. M. ( k. 11 i k. 85 - 86 ) , M. Ś. ( k. 44 i k. 114-116 ) i świadka K. G. ( k. 38 i k. 152v-153 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentów w postaci : notatki urzędowej ( k. 1-2, k. 9 ) , protokołu oględzin ( k. 3, k. 4 ) , szkicu miejsca wypadku drogowego ( k. 5 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 12- 35 ) , płyty CD ( k. 36 ) , opinii biegłego ( k. 126-143 i k. 153-154 ) i zdjęcia złożonego przez obwinionego ( k. 146 ).

Z treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym ( tekst jednolity: Dz. U. z 2017 ,poz. 1260 ze zm. ) wynika iż kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności. Zmiana kierunku jazdy jest manewrem polegającym na kontynuowaniu jazdy w innym niż dotychczasowy kierunku, niewynikającym jedynie z przebiegu drogi, a zależnym od woli kierującego; jest nią jazda polegająca na skręcaniu zarówno w prawo, jak i w lewo oraz na zawracaniu. Istotą manewru jest dalsza jazda w prawo lub w lewo w stosunku do tego kierunku, w jakim poruszał się pojazd . Z treści tego przepisu wynika, że zmiana kierunku jazdy lub zajmowanego pasa ruchu może nastąpić: z zachowaniem szczególnej ostrożności, kierujący pojazdem przed wykonaniem tego manewru jest obowiązany zbliżyć się pojazdem do prawej krawędzi jezdni - jeżeli zamierza skręcić w prawo, do środka jezdni lub na jezdni o ruchu jednokierunkowym do lewej jej krawędzi - jeżeli zamierza skręcić w lewo. Manewr może być jednak niekiedy wykonany niezgodnie z tą regułą, a mianowicie: wtedy gdy wymiary pojazdu uniemożliwiają skręcenie zgodnie z zasadą określoną wyżej lub dopuszczalna jest jazda wyłącznie w jednym kierunku . Kierujący pojazdem jest obowiązany zawczasu i wyraźnie sygnalizować zamiar zmiany kierunku jazdy oraz zaprzestać sygnalizowania niezwłocznie po wykonaniu manewru . Szczególna ostrożność polega na upewnieniu się, czy można dokonać zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu bez utrudnienia ruchu lub spowodowania jego zagrożenia. Innymi słowy, kierujący pojazdem musi być na tyle uważny, by zdążyć zaniechać zmiany kierunku jazdy lub pasa ruchu, gdyby jego kontynuowanie stwarzało zagrożenie dla ruchu drogowego lub zmuszało innego uczestnika ruchu do podjęcia manewru obronnego. Wymaganie zachowania szczególnej ostrożności przez zmieniającego kierunek jazdy nie oznacza, że w razie zaistnienia wypadku w czasie wykonywania tego manewru odpowiedzialność za jego powstanie zawsze spada na dokonującego zmiany kierunku jazdy. Jest ona wyłączona, jeżeli przyczyną nastąpienia wypadku jest nieprawidłowe zachowanie się innego uczestnika ruchu . ( za Komentarz do art. 22 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U.05.108.908), [w:] R.A. Stefański, Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, LEX, 2008, wyd. III. ) .

Należy wskazać iż obwiniony S. G. (1) w swoich wyjaśnieniach nie wskazał iż przed wykonaniem manewru skrętu w lewo upewnił się czy nie jest wyprzedzany przez inny pojazd i że może bezpiecznie wykonać manewr skrętu w lewo . Fakt ten nie wynika również z zeznań świadka K. G. – pasażera samochodu O. o nr rej. (...) ( k. 38 i k. 152v-153 ) . Należy wskazać iż warunkiem sprostania obowiązkowi szczególnej ostrożności, nałożonemu na uczestnika ruchu drogowego w sytuacjach wskazanych w ustawie, jest nieustająca obserwacja sytuacji na drodze, umożliwiająca percepcję wszystkich zmian i odpowiednie dostosowanie się do nich. Odbiega od takiego modelu zachowania wykonywanie manewru skrętu w lewo, bez upewnienia się, czy nie spowoduje on zajechania drogi także pojazdowi jadącemu z tyłu. Zaniechanie takiego upewnienia się o braku zagrożenia przy wykonywaniu skrętu w lewo oznacza niezachowanie szczególnej ostrożności, jako warunku prawidłowego wykonania manewru zmiany kierunku jazdy, określonego w art. 22 ust. 1 prawa o ruchu drogowym, a tym samym naruszenie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym ( tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 sierpnia 2009 r. V KK 34/09 OSNKW 2009/9/81, Biul. SN 2009/9/18 ).

Należy wskazać iż z opinii biegłego zakresu techniki samochodowej J. K. z dnia 05 marca 2019 r. i uzupełniającej opinii ustnej złożonej na rozprawie w dniu 12 marca 2019 r. wynika iż kierująca samochodem marki M. o nr rej. (...) pokrzywdzona J. M. manewr wyprzedzania samochodu marki O. o nr rej. (...) kierowanego przez obwinionego S. G. (1) rozpoczęła w czasie około 3,2 s przed zderzeniem w odległości około 35,6 m od miejsca zdarzenia będąc w odległości około 16,3 m za samochodem O. o nr rej. (...) . Z opinii biegłego J. K. wynika iż stan zagrożenia wypadkowego i konsekwencję kolizje drogowa swym nieprawidłowym zachowaniem spowodował obwiniony S. G. (1) ( k. 126-143 i k. 153-154 ) . Należy wskazać iż w momencie zderzenia samochód marki O. o nr rej. (...) kierowany przez obwinionego S. G. (1) poruszał się z prędkością ok. 15 km/h co umożliwiało mu przy zachowaniu należytej ostrożności i prawidłowej obserwacji sytuacji panującej na drodze ( upewnieniu się w lusterku czy nie jest wyprzedzany przez inny pojazd ) odstąpienie od wykonania manewru skrętu w lewo i uniknięcia tego zdarzenia drogowego ( k. 126-143 i k. 153-154 ).

Z tych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina obwinionego S. G. (1) nie budzą wątpliwości.

Wymierzając obwinionemu S. G. (1) karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

W powyższej sprawie Sąd nie stwierdził istnieją okoliczności łagodzących wobec obwinionego S. G. (1) .

Natomiast jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę charakter działania obwinionej i rodzaj naruszonego przez niego dobra .

W powyższej sprawie Sąd na podstawie na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierzył obwinionemu S. G. (2) karę grzywny w wysokości 400 złotych. Sąd uznał , iż grzywna w wysokości 400 zł jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionego S. G. (1) . Wymierzenie obwinionemu S. G. (1) kary grzywny w wysokości 400 zł spełni zarówno cele zapobiegawcze i wychowawcze , jakie winny być osiągnięte w stosunku do obwinionego .

Na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. Sąd zasądził od obwinionego S. G. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego J. M. kwotę 288 zł ( dwieście osiemdziesiąt osiem złotych ) tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów procesu.

Na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. Sąd zasądził od obwinionego S. G. (1) na rzecz Skarbu Państwa - Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie koszty sądowe w kwocie 1785,82 zł ( tysiąc siedemset osiemdziesiąt pięć złotych osiemdziesiąt dwa grosze ) w tym 40 zł ( czterdzieści złotych) tytułem opłaty.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji .