Pełny tekst orzeczenia

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

Sygn. akt I C 1172/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 31 grudnia 2018 roku

Powód A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności (...) z siedzibą w W. w pozwie wniesionym w dniu 7 grudnia 2018r. domagał się zapłaty od pozwanego D. W. kwoty 286 zł. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu oraz zasądzenia od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazał, że pozwanego oraz (...) S.A. łączyła umowa ubezpieczenia nr (...) z tytułu, której pozwany winien uiścić składki ubezpieczeniowe. Powód nabył wierzytelność na podstawie umowy sekurytyzacji wierzytelności nr (...) z 20.12.2016r. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się 234 zł. z tytułu zobowiązania głównego, 52 zł. z tytułu skapitalizowanych odsetek z opóźnienie. Roszczenie stało się wymagalne w dniu 3 października 2015r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Umową sekurytyzacji wierzytelności nr (...) z 20.12.2016r. powód nabył od (...) S.A. w S. wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi w stosunku do pozwanego D. W. w kwocie łącznej 255,57 zł., w tym należność główna 234 zł. i odsetki 21,57 zł.

Nabyta wierzytelność jest wymagalna od 3 października 2015r.

Powód wzywał pozwanego do zapłaty zaległości.

( dowód : wezwanie, umowa, załącznik k. 4-9

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przedłożone przez powoda dokumenty oraz oświadczenie powoda co do daty wymagalności roszczenia.

Sąd zważył co następuje

Powództwo, jakkolwiek powód wykazał legitymacje czynną, nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na przedawnienie roszczenia.

Ustawą z dnia 13 kwietnia 2018r. ( 2018.1104 ) o zmianie ustawy – kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw zostały wprowadzone zmiany przepisów dotyczących przedawnienia roszczeń.

Zgodnie z art. 117 § 2 ¹ k.c. po upływie terminu przedawnienia nie można się domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.

Art. 118 k.c. stanowi, iż jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba, że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Nie ulega wątpliwości, iż pozwany jest konsumentem, a roszczenie wynika z prowadzonej przez zarówno pierwotnego jak i obecnego wierzyciela, działalności gospodarczej.

W tym wypadku zatem termin przedawnienia wynosi trzy lata i zgodnie z obecnie obwiązującym brzmieniem przepisu art. 118 k.c. roszczenie ulega przedawnieniu z ostatnim dniem roku kalendarzowego, w którym upłynął okres trzech lata od daty jego wymagalności.

Jednakże zgodnie z treścią art. 5 ust. 2 zdanie 2 cytowanej na wstępie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018r. – jeżeli przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy ( przed 9 lipca 2018r.), nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Roszczenie dochodzone pozwem stało się wymagalne 3 października 2015r., co jest bezsporne, przy uwzględnieniu przepisów dotychczasowych, obowiązujących przed datą wejścia w życie ustawy z 13 kwietnia 2018r., przedawnienie tego roszczenia nastąpiłoby po upływie trzech lat od daty jego wymagalności tj. najpóźniej 3 października 2018r. a zatem wcześniej niż przewidują to obecnie obowiązujące przepisy a wobec tego przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Pozew został złożony w dniu 7 grudnia 2018r. czyli roszczenie w chwili złożenia pozwu było przedawnione, co oznacza, iż przeciwko konsumentowi nie może być już skutecznie dochodzone a sąd zobowiązany jest z urzędu uwzględnić powyższą negatywną przesłankę prawa materialnego.

Wobec powyższego powództwo podlega oddaleniu na podstawie przepisów cytowanych w uzasadnieniu, o czym orzeczono na posiedzeniu niejawnym w myśl przepisu art. 148 ¹ § 1 k.p.c.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)