Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2019 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa E. M. C. Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G.

przeciwko K. Ś.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 145/19 upr.

UZASADNIENIE

Powód E. M. C. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w G. wniósł pozew domagając się zasądzenia od pozwanej K. Ś. kwoty 4.693,08 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że przedmiotowa wierzytelność powstałą w wyniku zawarcia przez stronę pozwaną z (...) S.A. w O. w dniu 22.11.2017 r. umowy pożyczki. Pozwana nie wywiązała się z warunków umowy pożyczki. Umowa została wypowiedziana i z dniem 26.01.2019 r. kwota stała się wymagalna. W dniu 18.12.2017 r. wierzyciel pierwotny dokonała przelewu przysługującej mu od strony pozwanej wierzytelności na rzecz powoda.

Pozwana nie stawiła się na termin rozprawy, nie złożyła odpowiedzi na pozew, nie ustosunkowała się do żądań pozwu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 22.11.2017 r. (...) S.A. we O. zawarł z pozwaną umowę pożyczek ratalnej. Kwota pożyczki wynosiła 2.900 zł, całkowity koszt pożyczki – 3.567,12 zł, całkowita kwota do zapłaty przez pozwaną – 6.467,12 zł. Okres na który została udzielona pożyczka określony został na 48 miesięcy. (umowa k.13-16)

W dniu 20.12.2017 r. . (...) S.A. we O. sporządził pismo adresowane do pozwanej, informujące o przelewie wierzytelności z tytułu umowy pożyczki na rzecz powoda. Pismem datowanym na dzień 19.11.2018 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty zaległości w kwocie 287,50 zł w terminie do dnia 29.11.2018 r., a pismem z dnia 12.12.2018 r. wypowiedział pozwanemu umowę pożyczki. (dowód: dokumenty k. 8-12)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z normą art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba, że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwość. Wobec tego, że działanie z art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania. (por. Wyrok SN z dnia 31.03.1999 r. (...) 176/97)

Na wstępie należy podnieść, że sąd pominął wnioski dowodowe powoda zawarte w piśmie z dnia 19.03.2019 r., które wpłynęło do Sadu w dniu 25.03.2019 r., jako spóźnione. Powód nie uprawdopodobnił w żaden sposób dlaczego wniosków dowodowych nie zgłosił w pozwie tylko na jeden dzień przed terminem rozprawy. Przeprowadzenie tych dowodów skutkowałoby koniecznością odroczenia rozprawy. Zgodnie z art. 6 k.p.c. Sąd powinien przeciwdziałać przewlekłości postepowania. Strony zaś obowiązane są przytaczać wszelkie okoliczności fatyczne i dowody bez zwłoki, aby postepowanie mogło być przeprowadzone sprawnie i szybko.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty przedłożone przez stronę powodową. W świetle przedstawionych przez powoda dowodów jego twierdzenia o okolicznościach przytoczonych w pozwie budzą wątpliwości.

Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Po myśli art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Jak stanowi art. 510 § 1 k.c. umowa sprzedaży, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Zgodnie z treścią art. 511 k.c. jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelność powinien być również pismem stwierdzony.

Powództwo podlega oddaleniu, ponieważ powód nie udowodnił by przysługiwała mu względem pozwanej wierzytelność dochodzona pozwem wynikająca z umowy pożyczki zawartej przez pozwaną z (...) S.A. we O.

Z przedstawionych przez stronę powodową dokumentów wynika jedynie, że pozwana w dniu 27.11.2017 r. zawarła z (...) S.A. we O. umowę pożyczek ratalnej, zgodnie z którą otrzymała pożyczę w kwocie 2.900 zł, całkowity koszt pożyczki wynosił 3.567,12 zł, a całkowita kwota do zapłaty przez pozwaną – 6.467,12 zł, okres na który została zawarta umowa pożyczki określony został na 48 miesięcy. Powód przedłożył jedynie pismo (...) S.A. we O. z dnia 20.12.2017 r. adresowane do pozwanej, informujące o przelewie wierzytelności z tytułu umowy pożyczki na rzecz powoda oraz sporządzone przez powoda pisma z dnia 19.11.2018 r. stanowiące wezwanie pozwanej do zapłaty zaległości w kwocie 287,50 zł w terminie do dnia 29.11.2018 r. i z dnia 12.12.2018 r. wypowiedzenie pozwanej umowy pożyczki. Przy czym nie przedstawił żadnych dowodów by pisma te zostały wysłane pozwanej.

W ocenie Sądu, powód zatem nie przedstawił wiarygodnych dokumentów, z których wynikałoby, że skutecznie nabył wierzytelność w stosunku do pozwanej. Nie przedłożył umowy przelewu wierzytelności. Oświadczenie wierzyciela nie jest, w ocenie Sądu, wystarczające do przyjęcia, że doszło do skutecznego przelewu wierzytelności. Nie wynika z niego czy umowa wierzytelności została zawarta w formie pisemnej, kiedy została zawarta i czy została zawarta przez podmioty uprawnione do reprezentowania stron umowy i czy dotyczyła wierzytelności w stosunku do pozwanego.

Z powyższych przyczyn, wobec braku dowodów na nabycie przez powoda wierzytelności w stosunku do pozwanej a zatem braku legitymacji czynnej, na podstawie powołanego przepisu art. 720 k.c. powództwo zostało oddalone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)