Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2019 r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa K. S.

przeciwko P. S.

o zapłatę

1.Zasądza od pozwanego P. S. na rzecz powoda K. S. kwotę 4000 zł (cztery tysiące złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04.06.2018r do dnia zapłaty oraz kwotę 130 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 1486/18

UZASADNIENIE

Powód K. S. wniósł do tut. Sądu pozew przeciwko P. S. o zapłatę kwoty 4.000 zł wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Jednocześnie domagał się zwrotu kosztów procesu. Powód podał, iż dochodzona kwota stanowi pożyczkę udzieloną pozwanemu. Twierdził, iż 4.000 zł zostało przekazane na rachunek bankowy córki powoda – ówczesnej konkubiny pozwanego i przeznaczone na zaspokojenie długów pozwanego wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej. Powód podał, iż pożyczka nie została zwrócona do chwili obecnej.

Pozwany P. S. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował, by kwota 4.000 zł wpłacona na konto E. S. stanowiła pożyczkę udzieloną pozwanemu. Podał, iż zobowiązania z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej spłacał z własnych środków.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany P. S. w okresie od czerwca 2013 r. do grudnia 2016 r. pozostawał w związku z E. S.. W czasie trwania związku pozwany rozpoczął prowadzenie warsztatu samochodowego. E. S. otrzymywała zasiłek macierzyński. Zobowiązania z tytułu prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej zaspokajane były z rachunku bankowego E. S., na który pozwany przelewał pieniądze.

Zdarzało się, że matka pozwanego oraz rodzice E. S. pomagali im finansowo w bieżącym utrzymaniu.

( dowód : przesłuchanie pozwanego – k. 99, zeznania świadka E. S. – k. 99, R. R. – k. 152, wyciąg z rachunku bankowego – k. 104-146)

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej pozwany nabywał towar od (...) S.A. w W.. W dniu 20 stycznia 2015 r. spółka wystawiła fakturę na kwotę 2.352,88 zł z terminem płatności oznaczonym na dzień 19 lutego 2015 r. W tym samym dniu dokonano korekty faktury o kwotę 94,35 zł.

W kwietniu 2015 r. rodzice E. S. dowiedzieli się o trudnej sytuacji finansowej pozwanego w związku z prowadzoną działalnością i postanowili udzielić pożyczki w kwocie 4.000 zł na zaspokojenie roszczeń z prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej. Ustalono, iż pożyczka zostanie zwrócona po poprawie sytuacji majątkowej pozwanego. Umowę zawarto w formie ustnej.

( dowód : zeznania świadka A. S. – k. 99, E. S. – k. 99, przesłuchanie powoda K. S. – k. 99, potwierdzenie przelewu – k. 4, faktura VAT nr (...) (...)– k. 102, faktura VAT be (...) (...)– k. 103)

W dniu 9 kwietnia 2015 r. kwota 4.000 zł została przekazana na konto bankowe E. S.. Dnia 13 kwietnia 2015 r. E. S. dokonała przelewu kwoty 2.021,84 zł na konto (...). Pozostała część udzielonej pożyczki została przeznaczona na spłatę zobowiązań pozwanego i przelana na rachunek bankowy O., B. oraz (...).

( dowód : zeznania świadka E. S. – k. 99, wyciąg z rachunku bankowego – k. 5-6, 96)

Po rozstaniu pozwanego z E. S. w rozmowie telefonicznej przeprowadzonej w dniu 17 lutego 2018 r. powód zażądał od pozwanego zwrotu kwoty 4.000 zł. Pożyczka nie została zwrócona.

( dowód : przesłuchanie powoda – k. 99, nagarnie – k. 8)

Sąd zważył, co następuje:

Opisane wyżej okoliczności faktyczne Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy, na który składały się w szczególności niekwestionowane przez strony wyciągi na rachunków bankowych E. S. i pozwanego, zeznania świadków E. S., A. S., R. R. oraz uzupełniająco przesłuchanie stron. Istotne było także nagranie rozmowy telefonicznej przeprowadzonej przez strony procesu, które uznać należało za miarodajny materiał dowodowy, bowiem nie było kwestionowane, a także w ocenie Sądu jego prawdziwość nie budziła uzasadnionych wątpliwości.

W oparciu o tak zgromadzony materiał dowodowy Sąd ustalił, iż strony procesu łączyła umowa pożyczki kwoty 4.000 zł udzielona pozwanemu na zaspokojenie roszczeń z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

W pierwszej kolejności Sąd miał na względzie spójne zeznania świadków – A. S. i E. S., które zgodnie twierdziły, iż kwota 4.000 zł przekazana na rachunek bankowy E. S. stanowiła pożyczkę udzieloną pozwanemu oraz przeznaczona była na zaspokojenie długów wynikających z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Świadkowie ci potwierdzili także problemy finansowe E. S. i P. S. oraz wiedzę pozwanego o udzieleniu pożyczki. Wprawdzie świadkowie są osobami bliskimi dla powoda oraz bezpośrednio zainteresowanymi rozstrzygnięciem w sprawie, jednak pozwany nie przedstawił dowodów przeciwnych, a zeznania świadków znalazły potwierdzenie w przedłożonych wyciągach z rachunku bankowego E. S. oraz pozwanego. Wynika z nich, że kwota 2.021,84 zł przekazana została w dniu 13 kwietnia 2015 r. na rachunek bankowy (...) S.A. tytułem zaspokojenia zadłużenia klienta P. S. (k. 96). Pozostałą część pożyczki wydatkowano na spłatę zobowiązań pozwanego (przelewy w dniu 11 kwietnia 2015 r. na rzecz (...), B., O. oraz w dniu 13 kwietnia 2015 r. na rzecz O.) i w niewielkim stopniu na zaspokojenie bieżących potrzeb rodziny. Pozwany nie wykazał, by zaspokojenie zobowiązań nastąpiło z jego środków. W tym względzie Sąd miał na uwadze, iż w dacie wpływu na konto E. S. kwoty 4.000 zł (9 kwietnia 2015 r.) saldo rachunku wynosiło 23,80 zł. W okresie tym nie było innych wpływów na rachunek bankowy E. S., zaś saldo pierwszego konta bankowego pozwanego wynosiło ok. 200-300 zł, a drugiego było ujemne. E. S. dokonała także przelewów na konto pozwanego w kwotach 1.105 zł i 1.100 zł odpowiednio w dniach 26 kwietnia 2015 r. i 25 maja 2015 r.

Fakt udzielenia pożyczki 4.000 zł na zaspokojenie zobowiązań pozwanego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej potwierdzają także nagrania rozmów telefonicznych stron w dniu 17 lutego 2018 r., w toku których powód sformułował żądanie zwrotu kwoty 4.000 zł, zaś pozwany nie zaprzeczył zasadności roszczenia, ani nie podjął próby jakiegokolwiek polubownego rozwiązania sporu, o czym świadczy treść wiadomości tekstowej z dnia 2 marca 2018 r. (k. 7).

Mając zatem na uwadze, iż termin zwrotu pożyczki nie został przez strony oznaczony, pozwany obowiązany był zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu umowy przez powoda (art. 723 k.c. w zw. z art. 720 § 1 k.c.). Uznając, iż wypowiedzenie umowy nastąpiło w dniu 17 lutego 2018 r. w rozmowie telefonicznej stron, należało przyjąć, że roszczenie stało się wymagalne z upływem dnia 31 marca 2018 r. Z uwagi na brak zwrotu pożyczki w jakiejkolwiek części Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.000 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu – tj. 04.06.2018 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 130 zł, na którą składała się opłata sądowa od pozwu (100 zł) oraz opłata sądowa od zażalenia (30 zł).

SSR Alina Kowalewska

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć peł. pozwanego;

2.  przedstawić za 14 dni lub z apelacją.

25.04.2019r.

SSR Alina Kowalewska