Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu w dniu 09.04.2019 r. w Giżycku

sprawy z powództwa (...) Bank SA w W.

przeciwko J. W. (1)

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 941/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. w W. domagał się zasądzenia od pozwanego J. W. (1) kwoty 9.601,20 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu. Roszczenie swoje wywiódł z umowy o kredyt gotówkowy, zawartej z pozwanym, wskazując, że pozwany nie wywiązał się z warunków w niej określonych. Argumentował, że próby polubownego rozwiązania sporu z pozwanym nie doprowadziły do dobrowolnego uregulowania zadłużenia.

Pozwany J. W. (2) nie kwestionował zadłużenia w powodowym banku ani co do zasady, ani co do wysokości. Wskazał, że w toku procesu wpłacił powodowemu bankowi całą kwotę zadłużenia. Podnosił, że sukcesywnie spłacał zadłużenie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 20.05.2013 r. (...) Bank S.A. w W. zawarł z pozwanym J. W. (1) umowę kredytu gotówkowego nr (...)\ (...). Zgodnie z umową powód przekazał na rzecz pozwanego określoną kwotę, zaś pozwany zobowiązał się dokonywać spłat w wysokościach ustalonych w zawartej umowie. Pozwany nie wywiązywał się z zawartej umowy pożyczki. (dowód: okoliczności bezsporne)

W dniu 1.07.2013 r. nastąpiło połączenie (...) Bank S.A. z (...) Bankiem (...) S.A. przez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej. W dniu 28.10.2013 r. (...) Bank (...) S.A. zmienił nazwę na (...) Bank S.A. w W..

(dowód: okoliczności bezsporne)

W dniu 17.01.2018 r. powód wypowiedział pozwanemu w/w umowę pożyczki z zachowaniem okresu wypowiedzenia, jednocześnie wzywając pozwanego do zapłaty zadłużenia, wynikającego z zawartej umowy o kredyt gotówkowy. Pomimo prób polubownego załatwienia sprawy nie doszło do uregulowania zadłużenia.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytu – k. 33)

Po dniu 24.04.2018 r. (po dniu wniesienia pozwu) zadłużenie w wysokości 9.601,20 zł zostało spłacone w całości przez pozwanego.

(dowód: potwierdzenia przelewów – k. 34,

wyciąg z rachunku karty kredytowej- k. 35-35v, 38, 71

potwierdzenie transakcji – k. 36,

potwierdzenie przelewu- k. 37

informacyjne słuchanie pozwanego – k. 46)

W dniu 13.11.2018 r. powód cofnął powództwo bez zrzeczenia się roszczenia i wniósł o umorzenie postępowania. Pozwany pismem z dnia 17.12.2018 r. nie wyraził zgody na cofnięcie pozwu bez zrzeczenia się roszczenia.

(dowód: okoliczności bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny przedmiotowej sprawy w ostatecznym kształcie pozostał bezsporny. Pozwany nie kwestionował posiadanego u powoda zadłużenia, ani nawet jego wysokości, wskazując, że po wniesieniu pozwu uregulował całość zadłużenia. Owe bezsporności wynikają z zalegających w aktach dokumentów, jak i z twierdzeń stron.

Zgodnie z dyspozycją art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Sąd co do zasady związany jest cofnięciem pozwu. Jednakże zobowiązany jest zawsze dokonać oceny, czy w świetle zgromadzonego materiału procesowego czynności wymienione w art. 203 § 4 k.p.c. nie są sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub czy zmierzają do obejścia prawa. Stwierdzenie tych okoliczności ma ten skutek, że mimo złożenia przez stronę odpowiedniego oświadczenia sąd prowadzi nadal postępowanie. (wyrok SN z dnia 5 listopada 1966 r., II CR 387/66).

W realiach niniejszej sprawy pozwany uregulował całość zadłużenia w powodowym banku po wniesieniu pozwu. Fakt ten był w niniejszej sprawie bezsporny, ponieważ powód w odpowiedzi na wezwanie do wskazania kwoty obecnego zadłużenia pozwanego - cofnął pozew (bez zrzeczenia się roszczenia), potwierdzając wpłatę i wnosząc o umorzenie postępowania. Czynność procesowa powoda dot. cofnięcia pozwu bez zrzeczenia się roszczenia, wobec stanowczego sprzeciwu pozwanego oraz stanu faktycznego przedmiotowej sprawy, nie mogła skutkować umorzeniem postępowania. Konsekwencją braku skutecznego cofnięcia pozwu jest nie tylko konieczność dalszego prowadzenia postępowania, ale również przyjęcie, że powód podtrzymuje roszczenie. Gdyby bowiem powód nie podtrzymywał swoich żądań to niewątpliwie złożyłby stosowne, skuteczne oświadczenie o odstąpieniu od dotychczasowego roszczenia. W efekcie Sąd na podstawie art. art. 720 § 1 k.c. a contrario, orzekł jak w sentencji.

Podstawową zasadą rozstrzygania o kosztach procesu, jest zasada odpowiedzialności za wynik sprawy (art. 98 § 1 k.p.c.), zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Niewątpliwie powód jest stroną przegrywającą sprawę. Po stronie zaś pozwanego nie powstały żadne koszty, a przynajmniej takich nie wykazał.