Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSA Marzanna A. Piekarska - Drążek

Sędziowie SA Rafał Kaniok

SO del. Katarzyna Capałowska (spr.)

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Rucińska

przy udziale prokuratora Arkadiusza Buśkiewicza

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2019 r.

sprawy

1. (...), s. T. D. i T. C. zd. L. T., ur. (...) w N. A. (Wietnam),

oskarżonego z art. 258§1kk w zw. z art. 64§1kk, art. 264§3 kk w zw. z art. 64§1kk w zw. z art. 65§1kk w zw. z art. 12kk, art. 264§3 kk w zw. z art. 64§1kk w zw. z art. 12kk,

2. T. (...), s. B. i T. z domu N. T., ur. (...) w H. (Wietnam),

oskarżonego z art. 258§1kk w zw. z art. 64§1kk, art. 264§3 kk w zw. z art. 64§1kk w zw. z art. 65§1kk w zw. z art. 12kk,

3. (...), s. T. H. i H. L. z domu N., ur. (...) w H. (Wietnam),

oskarżonego z art. 258§1kk w zw. z art. 64§1kk, art. 264§3 kk w zw. z art. 64§1kk w zw. z art. 65§1kk w zw. z art. 12kk,

4. X. T. (...), s. X. P. i T. L. z domu N., ur. (...) w N. A. (Wietnam),

oskarżonego z art. 258§1kk, art. 264§3 kk w zw. z art. 65§1kk w zw. z art. 12kk

na skutek apelacji, wniesionych przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 8 czerwca 2017 r. sygn. akt XVIII K 95/15

1.  uchyla wyrok w zaskarżonej części w odniesieniu do T. D. N., N. T. N., X. T. N. a w odniesieniu do S. N. T. co do rozstrzygnięć z pkt. 1,2,4,5,6 i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

2.  utrzymuje wyrok w zaskarżonej części w odniesieniu do S. N. T. w zakresie rozstrzygnięcia z pkt. 3.

3.  na podstawie art. 63 §1 kk zalicza oskarżonemu S. N. T. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 19 listopada 2014 r. do dnia 19 listopada 2015 r.

4.  zasądza od oskarżonego S. N. T. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w części na niego przypadającej, w tym opłatę w kwocie 680 ( sześćset osiemdziesiąt) zł za obie instancje.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 8 czerwca 2017 r. w sprawie o sygn. XVIII K 95/15 wydał wyrok w odniesieniu do:

1. S. N. T. oskarżonego o to, że:

I. w okresie od 26 lipca 2013 r. do 19 maja 2014 r. w W. i innych miejscowościach na terenie kraju brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na realizowanych wbrew przepisom organizowaniu innym osobom przekraczania granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz umożliwianiu i ułatwianiu innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 05.11.2008 r. do 21.01.2010 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Hrubieszowie z dnia 14.12.2007 r. w sprawie II K 337/07 za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

II. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie i w porozumieniu z T. D. N., X. T. N., N. T. N. i innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w okresie od 26 lipca 2013 r. do 19 maja 2014 r., w W., G. i w innych nieustalonych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w organizacji przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej (RP) wbrew przepisom co najmniej 239 ustalonym i nieustalonym obcokrajowcom narodowości (...) w ten sposób, że zapewniał środek transportu do granicy RP, nielegalne przejście, bądź przewóz przez granicę RP, następnie przewóz do miejsca docelowego poza granicą RP na kierunku wyjazdowym, bądź miejsca odpoczynku na terenie RP w W. lub innym nieustalonym miejscu na kierunku wjazdowym, w tym:

- w dniach 26-28 lipca 2013 r. ośmiu osobom z Rosji przez Litwę do Polski,

- w dniach 29 lipca - 6 sierpnia 2013 r. co najmniej pięciu osobom zatrzymanym na Litwie,

- w dniach 29-31 lipca 2013 r. czterem osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 7 sierpnia 2013 r. sześciu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 18 sierpnia 2013 r. obywatelom Wietnamu P. C. T. i (...) do Szwecji,

- w dniach 20-26 sierpnia 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 20 sierpnia 2013 r. dwóm osobom z Polski na kierunku zachodnim,

- w dniu 26 sierpnia 2013 r. czterem osobom z Polski na kierunku zachodnim,

- w dniu 28 sierpnia 2013 r. pięciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 31 sierpnia 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 1-2 września 2013 r. dwóm osobom z Polski do Niemiec,

- w dniu 3 września 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski,

-w dniu 5 września 2013 r. dwóm osobom z Rosji przez Litwę do Polski,

- w dniu 6 września 2013 r. siedmiu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 6 września 2013 r. czterem n osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 7 września 2013 r. dwóm osobom z Polski do Niemiec,

- w dniu 6-9 września 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski, do czego nie doszło,

- w dniach 9-10 września 2013 r. dwóm osobom z Litwy do Polski,

- w dniu 10 września 2013 r. dwunastu osobom z Rosji do Polski zatrzymanym na Litwie,

- w dniu 12 września 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 13-14 września 2013 r. dwóm osobom z Polski do Niemiec,

- w dniu 17 września 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 19 września 2013 r. dwunastu osobom z Litwy do Polski, do czego nie doszło.

-w dniu 19 września 2013 r. ośmiu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 20-21 września 2013 r. siedmiu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 21 września 2013 r. pięciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 22-23 września 2013 r. pięciu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 24 września 2013 r. czterem osobom odebranym z rejonie W.,

- w dniach 25-26 września 2013 r. nieustalonej grupie osób z Polski na kierunku zachodnim,

- w dniu 27 września 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 5 października 2013 r. dwunastu osobom z Litwy do Polski, w tym pięciu zatrzymanym na Litwie,

- w dniu 5 października 2013 r. obywatelom Wietnamu (...) S., (...) L., P. Q. z Rosji do Polski,

- w dniu 4 listopada 2013 r. dwunastu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 5-6 listopada 2013 r. sześciu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniach 12-13 listopada 2013 r. czternastu osobom z Rosji do Polski zatrzymanym w nieustalonym miejscu,

- w dniach 18-20 listopada 2013 r. siedmiu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 24-30 listopada 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 14 grudnia 2013 r. szesnastu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 15 grudnia 2013 r. ośmiu osobom z Polski do Niemiec,

- w dniach 3-9 stycznia 2014 r. ośmiu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 12 lutego 2014 r. obywatelowi Wietnamu B. V. (...) z Polski do Niemiec zatrzymanemu przed przekroczeniem granicy,

- w dniach 16, 19, 26 kwietnia 2014 r. trzykrotnie obywatelce Wietnamu L. (...) z Litwy do Polski zatrzymanej po przekroczeniu granicy,

- w dniach 16-17 maja 2014 r. obywatelom Wietnamu V. H. (...) L., V. H. T., D. Q. T., T. L. H. z Rosji do Polski,

- w dniach 18-19 maja 2014 r. obywatelom Wietnamu T. L., D. (...), (...) i małoletniej T. T. M. L. z Rosji do Polski,

przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 05.11.2008 r. do 21.01.2010 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Hrubieszowie z dnia 14.12.2007 r. w sprawie II K 337/07 za umyślne przestępstwo podobne, a z popełniania tego przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

III. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w okresie od 18 do 20 września 2014 r. w W., Ś. i w innych nieustalonych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w organizacji przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej (RP) wbrew przepisom obcokrajowcom narodowości (...) T. T. T., H. L. N., C. (...) i (...) w ten sposób, że zapewniał środek transportu do granicy RP, nielegalny przewóz przez granicę RP na kierunku wjazdowym z Słowacji i wyjazdowym do Niemiec, gdzie w Ś. zostali zatrzymani, przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 05.11.2008 r. do 21.01.2010 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Hrubieszowie z dnia 14.12.2007 r. w sprawie II K 337/07 za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

2. T. D. N., oskarżonego o to, że:

IV. w okresie od 26 lipca 2013 r. do 19 maja 2014 r. w W. i innych miejscowościach na terenie kraju brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na realizowanych wbrew przepisom organizowaniu innym osobom przekraczania granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz umożliwianiu i ułatwianiu innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 14.07.2009 r. do 07.09.2011 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Zamościu z dnia 11.09.2008 r. w sprawie II K 16/08 za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

V. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie i w porozumieniu z (...), X. T. (...), (...) i innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w okresie od 26 lipca 2013 r. do 18 maja 2014 r., w W., G. i w innych nieustalonych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w organizacji przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej (RP) wbrew przepisom co najmniej 93 ustalonym i nieustalonym obcokrajowcom narodowości (...) w ten sposób, że zapewniał środek transportu do granicy RP, nielegalne przejście, bądź przewóz przez granicę RP, następnie przewóz do miejsca docelowego poza granicą RP na kierunku wyjazdowym, bądź miejsca odpoczynku na terenie RP w W. lub innym nieustalonym miejscu na kierunku wjazdowym, w tym:

- w dniach 26-28 lipca 2013 r. ośmiu osobom z Rosji przez Litwę do Polski,

- w dniach 29 lipca - 6 sierpnia 2013 r. co najmniej pięciu osobom zatrzymanym na Litwie,

- w dniach 20-26 sierpnia 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 31 sierpnia 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 6-9 września 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski, do którego nie doszło,

- w dniach 9-10 września 2013 r. dwóm osobom z Litwy do Polski,

- w dniu 19 września 2013 r. dwunastu osobom z Litwy do Polski, do którego nie doszło,

- w dniu 13 stycznia 2014 r. czterem osobom z Ukrainy do Polski,

- w dniach 5-6 lutego 2014 r. jednej osoby z Polski do Niemiec,

- w dniu 12 lutego 2014 r. obywatelowi Wietnamu B. V. (...) z Polski do Niemiec zatrzymanego przed przekroczeniem granicy,

- w dniach 26-27 marca 2014 r. pięciu osobom z Słowacji do Polski,

- w dniu 7 kwietnia 2014 r. sześciu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 16 kwietnia 2014 r. trzem osobom z Polski do Niemiec,

- w dniach 21-22 kwietnia 2014 r. siedmiu osobom z Polski do Francji,

- w dniu 26 kwietnia 2014 r. obywatelce Wietnamu L. T. L. z Litwy do Polski zatrzymanej po przekroczeniu granicy,

- w dniu 1 maja 2014 r. nieustalonej grupie osób z Polski do Francji,

- w dniu 5 maja 2014 r. siedmiu osobom z Litwy do Polski zatrzymanym na Litwie,

- w dniach 17-18 maja 2014 r. czterem osobom z Ukrainy do Polski i 6 osobom z Litwy do Polski,

przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 14.07.2009 r. do 07.09.2011 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Zamościu z dnia 11.09.2008 r. w sprawie II K 16/08 za umyślne przestępstwo podobne, a z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

3. N. T. N., oskarżonego o to, że :

VI. w okresie od 26 lipca 2013 r. do 19 maja 2014 r. w W. i innych miejscowościach na terenie kraju brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na realizowanych wbrew przepisom organizowaniu innym osobom przekraczania granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz umożliwianiu i ułatwianiu innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 14.12.2009 r. do 12.11.2010 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Hrubieszowie z dnia 14.12.2007 r. w sprawie II K 337/07 za umyślne przestępstwo podobne, tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

VII. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie i w porozumieniu z (...), T. (...), X. T. (...) i innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w okresie od 29 lipca 2013 r. do 7 kwietnia 2014 r. w W. i w innych nieustalonych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w organizacji przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej (RP) wbrew przepisom co najmniej 18 nieustalonym obcokrajowcom narodowości (...) w ten sposób, że zapewniał środek transportu i przewoził przez granicę RP:

- w dniach 29-31 lipca 2013 r. czterem osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 7 sierpnia 2013 r. sześciu osobom z Polski do Niemiec,

- w dniach 22-23 września 2013 r. pięciu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 7 kwietnia 2014 r. trzem osobom z Polski do Niemiec,

przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności w okresie od 14.12.2009 r. do 12.11.2010 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Hrubieszowie z dnia 14.12.2007 r. w sprawie II K 337/07 za umyślne przestępstwo podobne, a z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

4. X. T. N., oskarżonego o to, że :

VIII. w okresie od 26 lipca 2013 r. do 19 maja 2014 r. w W. i innych miejscowościach na terenie kraju brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na realizowanych wbrew przepisom organizowaniu innym osobom przekraczania granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz umożliwianiu i ułatwianiu innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. o czyn z art. 258 § 1 k.k.

IX. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie i w porozumieniu z (...), T. (...), (...) i innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w okresie od 29 lipca 2013 r. do 18 maja 2014 r. w W., G. i w innych nieustalonych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w organizacji przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej (RP) wbrew przepisom co najmniej 239 ustalonym i nieustalonym obcokrajowcom narodowości (...) w ten sposób, że zapewniał środek transportu do granicy RP, nielegalne przejście, bądź przewóz przez granicę RP, następnie przewóz do miejsca docelowego poza granicą RP na kierunku wyjazdowym, bądź miejsca odpoczynku na terenie RP w W. lub innym nieustalonym miejscu na kierunku wjazdowym, w tym:

w dniach 29 lipca - 6 sierpnia 2013 r. co najmniej pięciu osobom zatrzymanym na Litwie,

w dniach 29-31 lipca 2013 r. czterem osobom z Polski do Niemiec i Francji,

w dniu 7 sierpnia 2013 r. sześciu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

w dniach 20-26 sierpnia 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski,

w dniu 20 sierpnia 2013 r. dwóm osobom z Polski na kierunku zachodnim,

w dniu 26 sierpnia 2013 r. czterem osobom z Polski na kierunku zachodnim,

- w dniu 28 sierpnia 2013 r. pięciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 31 sierpnia 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 1-2 września 2013 r. dwóm osobom z Polski do Niemiec,

- w dniu 3 września 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 5 września 2013 r. dwóm osobom z Rosji przez Litwę do Polski,

- w dniu 6 września 2013 r. siedmiu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 6 września 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 7 września 2013 r. dwóm osobom z Polski do Niemiec,

- w dniu 10 września 2013 r. dwunastu osobom z Rosji do Polski zatrzymanym na Litwie,

- w dniach 11-12 września 2013 r. dwóm osobom z Polski do Niemiec,

- w dniu 12 września 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 13-14 września 2013 r. dwóm osobom z Polski do Niemiec,

- w dniu 17 września 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 19 września 2013 r. ośmiu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 20-21 września 2013 r. siedmiu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 21 września 2013 r. pięciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 22-23 września 2013 r. pięciu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 24 września 2013 r. czterem osobom odebranym w rejonie W.,

- w dniach 25-26 września 2013 r. nieustalonej liczbie osób z Polski na kierunku zachodnim,

- w dniu 27 września 2013 r. czterem osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 5 października 2013 r. dwunastu osobom z Litwy do Polski, w tym trzem osobom odebranym w rejonie W. i pięciu zatrzymanym na Litwie,

- w dniu 4 listopada 2013 r. dwunastu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 5-6 listopada 2013 r. sześciu osobom z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniach 12-13 listopada 2013 r. czternastu osobom z Rosji do Polski zatrzymanym w nieustalonym miejscu,

- w dniach 18-20 listopada 2013 r. siedmiu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 24-30 listopada 2013 r. sześciu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 14 grudnia 2013 r. szesnastu osobom z Rosji do Polski,

- w dniu 15 grudnia 2013 r. ośmiu osobom z Polski do Niemiec,

- w dniach 3 i 9 stycznia 2014 r. ośmiu osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 5-6 lutego 2014 r. jednej osoby z Polski do Niemiec i Francji,

- w dniu 12 lutego 2014 r. obywatelowi Wietnamu B. V. (...) z Polski do Niemiec zatrzymanemu przed przekroczeniem granicy,

- w dniu 12 marca 2014 r. trzem osobom z Rosji do Polski,

- w dniach 26-27 marca 2014 r. pięciu osobom z Słowacji do Polski,

- w dniu 7 kwietnia 2014 r. trzem osobom z Polski do Niemiec,

- w dniu 16 kwietnia 2014 r. trzem osobom z Polski do Niemiec,

- w dniach 21-22 kwietnia 2014 r. siedmiu osobom z Polski do Francji,

- w dniu 1 maja 2014 r. nieustalonej grupie osób z Polski do Francji.

- w dniu 5 maja 2014 r. siedmiu osobom z Litwy do Polski zatrzymanym na Litwie,

- w dniach 17-18 maja 2014 r. czterem osobom z Ukrainy do Polski i 6 osobom z Rosji do Polski.

przy czym z popełniania tego przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k.

Przedmiotowym wyrokiem Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł w sposób następujący:

1. Oskarżonego S. N. T. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. I. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 258§1 kk skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2. Oskarżonego S. N. T. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. II. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, za podstawę wymiaru kary przyjmując art. 264§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 33§2 i 3 k.k. skazał go na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w ilości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, w kwotach po 50 (pięćdziesiąt) zł. każda ze stawek;

3. Oskarżonego S. N. T. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. III. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, za podstawę wymiaru kary przyjmując art. 264§3 k.k. w zw. z art. 33§2 i 3 k.k. skazał go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w ilości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, w kwotach po 50 (pięćdziesiąt) zł. każda ze stawek;

4. Na podstawie art. 85§1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. orzeczone powyżej wobec oskarżonego S. N. T. jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny połączył i jako karę łączną wymierzył wobec niego karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności i karę łączną grzywny w ilości 170 (stu siedemdziesięciu) stawek dziennych, w kwotach po 50 (pięćdziesiąt) zł. każda ze stawek;

5. Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego S. N. T. kary pozbawienia wolności zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 19 listopada 2014r. do dnia 20 września 2016r.;

6. Na podstawie art. 45§1 k.k. orzekł względem oskarżonego S. N. T. przepadek równowartości osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej w wysokości 600000 (sześćset tysięcy) zł;

7. Oskarżonego T. D. N. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. IV. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 258§1 kk skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

8. Oskarżonego T. D. N. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. V. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, za podstawę wymiaru kary przyjmując art. 264§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 33§2 i 3 k.k. skazał go na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w ilości 100 (stu) stawek dziennych, w kwotach po 50 (pięćdziesiąt) zł. każda ze stawek;

9. Na podstawie art. 85§1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego T. D. N. jednostkowe kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył wobec niego karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

10. Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego T. D. N. kary pozbawienia wolności zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 12 stycznia 2015r. do dnia 20 września 2016r.;

11. Na podstawie art. 45§1 k.k. orzekł względem oskarżonego T. D. N. przepadek równowartości osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej w wysokości 140000 (sto czterdzieści tysięcy) zł;

12. Oskarżonego N. T. N. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. VI. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 258§1 kk skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

13. Oskarżonego N. T. N. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. VII. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, za podstawę wymiaru kary przyjmując art. 264§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 33§2 i 3 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w ilości 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, w kwotach po 50 (pięćdziesiąt) zł. każda ze stawek;

14. Na podstawie art. 85§1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 kk orzeczone powyżej wobec oskarżonego N. T. N. jednostkowe kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył wobec niego karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

15. Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego N. T. N. kary pozbawienia wolności zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 12 stycznia 2015r. do dnia 20 września 2016r.;

16. Na podstawie art. 45§1 k.k. orzekł względem oskarżonego N. T. N. przepadek równowartości osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej w wysokości 10000 (dziesięć tysięcy) zł;

17. Oskarżonego X. T. N. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. VIII. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 258 § 1 k.k. i za to, na podstawie art. 258§1 kk skazał go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

18. Oskarżonego X. T. N. uznał za winnego dokonania zarzuconego mu w pkt. IX. czynu wyczerpującego dyspozycję art. 264 § 3 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to, za podstawę wymiaru kary przyjmując art. 264§3 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k. w zw. z art. 33§2 i 3 k.k. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w ilości 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, w kwotach po 50 (pięćdziesiąt) zł. każda ze stawek;

19. Na podstawie art. 85§1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone powyżej wobec oskarżonego X. T. N. jednostkowe kary pozbawienia wolności połączył i jako karę łączną wymierzył wobec niego karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

20. Na podstawie art. 63§1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego X. T. N. kary pozbawienia wolności zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania od dnia 04 lutego 2015r. do dnia 20 września 2016r.;

21. Na podstawie art. 45§1 k.k. orzekł względem oskarżonego X. T. N. przepadek równowartości osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej w wysokości 600000 (sześćset tysięcy) zł;

22. Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej Adw. J. J. kwotę 2640 zł. powiększoną o stawkę podatku VAT tytułem wykonanej obrony z urzędu oskarżonego T. D. N.;

23. Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej Adw. J. S. kwotę 2520 zł. powiększoną o stawkę podatku VAT tytułem wykonanej obrony z urzędu oskarżonego N. T. N.;

24. Zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej Adw. L. S. kwotę 2640 zł. powiększoną o stawkę podatku VAT tytułem wykonanej obrony z urzędu oskarżonego X. T. N.;

25. Zwolnił wszystkich oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, a wyłożone w sprawie wydatki przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok został zaskarżony przez obrońców oskarżonych.

Obrońca oskarżonego S. N. T. zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

1. Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego wyroku tj. art. 167 kpk w zw. z art. 143 § 1 pkt 3 kpk w zw. z art. 7 kpk polegające na zaniechaniu zweryfikowania przez Sąd, w jaki sposób zostały sporządzone kopie rozmów telefonicznych i komunikatów nagrane na płytach DVD+R, jaki był pierwotny nośnik danych rozmów, podczas gdy każde przeniesienie nagrań z nośnika pierwotnego na nośniki wtórne (kopie) wymagało sporządzenia stosownego protokołu, poprzez zaniechanie zweryfikowania czy nagrania znajdujące się w aktach sprawy są tożsame z pierwotnymi wynikami kontroli operacyjnej rozmów, w sytuacji kiedy obrońca kwestionował jakość nagrań i wskazywał na to, że zachodzi uzasadnione przypuszczenie, iż rozmowy były mixowane przez organy ścigania, zaś oskarżony wskazywał, że nie rozumie treści nagranych rozmów bo rozmowy nakładają się na siebie albo są nagrane tylko na jednej ścieżce dźwiękowej (słychać głos tylko jednego rozmówcy), co ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy bowiem dowody z rozmów i komunikatów stanowiły podstawę ustaleń faktycznych sprawy.

2. Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego wyroku tj. art. 410 kpk w zw. z art. 394 § 2 kpk w zw. z art. 148 § 1 kpk polegające na wydaniu skarżonego wyroku na podstawie dowodów, które zostały błędnie wprowadzone do procesu i zaliczone w poczet materiału dowodowego tj. na podstawie materiałów zawartych w załącznikach dołączonych do akt sprawy zarejestrowanych pod numerami: 1-28, bowiem Sąd nie ustalił, czy dane dowody zostały uzyskane w sposób legalny - z zachowaniem procedury dotyczącej operacyjnej kontroli rozmów i połączeń telefonicznych, czy organy stosujące kontrolę uzyskały stosowne zgody Sądu oraz Prokuratury (przed kontrolą lub w trybie następczym), samo zaliczenie przedmiotowych materiałów w poczet dowodów jest niewystarczające W treści protokołu rozprawy powinno zostać zawarte stwierdzenie, iż dane materiały zostały uzyskane w sposób legalny.

3. Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego wyroku tj. art. 170 § 1 pkt 1 oraz pkt 5 kpk w zw. z art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 6 kpk polegające na nieuwzględnieniu wniosku dowodowego obrońcy oskarżonego z dnia 11 grudnia 2015 r. w przedmiocie dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu technik operacyjnych na okoliczność zastosowanych środków technicznych w trakcie kontroli i utrwalania rozmów zabezpieczonych w niniejszej sprawie, prawidłowość utrwalenia rozmów i zastosowania procedur w tym zakresie, w sytuacji gdy nie zweryfikowano prawidłowości przeprowadzenia kontroli operacyjnej rozmów, jaki był nośnik pierwotny rozmów, w jaki sposób sporządzano kopie, czy doszło do ingerencji w dane, czy istnieje zgodność rozmów zapisanych na nośniku pierwotnym w stosunku do rozmów zapisanych na kopiach, co mogło mieć wpływ na treść orzeczenia bowiem kluczowym dowodem na którym Sąd oparł wyrok były właśnie dowody z komunikatów i nagrań uzyskanych w toku kontroli operacyjnej.

4. Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego wyroku tj. art. 170 § 1 pkt 1 oraz pkt 5 kpk w zw. z art. 193 § 1 kpk w zw. z art. 6 kpk polegające na nieuwzględnieniu wniosku dowodowego obrońcy w przedmiocie dokonania przez osobę posiadającą statut biegłego tłumacza języka (...) ponownego tłumaczenia komunikatów stanowiących materiał dowodowy, podczas gdy w trakcie odtwarzania komunikatów podczas rozprawy dnia 01 września 2016 r. oraz 20 września 2016 r. tłumacz I. Z. przedstawiała odmienne tłumaczenie niż zawarte w stenogramach, nadto tłumacz wskazywała, że wiele rozmów jest pomieszanych, nakładają się na siebie, są niezrozumiałe i wyrwane z kontekstu oraz wobec faktu, że w aktach sprawy znajdują się wyłącznie tłumaczenia wykonane przez (...) numer ewidencyjny (...) (dalej: (...)), który nie miał uprawnień tłumacza przysięgłego, konieczne było przetłumaczenie nagrań rozmów przez tłumacza przysięgłego języka (...), co mogło mieć wpływ na treść orzeczenia bowiem wyrok został oparty o niemerytoryczne, niefachowe tłumaczenia, zaś prawidłowe tłumaczenie wymagało wiadomości specjalnych, które są w kompetencji biegłego.

5. Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego wyroku tj. art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk polegające na dowolnej, sprzecznej w zasadami logiki i doświadczeniem życiowym ocenie dowodów zebranych w sprawie i uznaniu, iż:

a) wiarygodne w całości są dowody z materiałów zawartych w załącznikach dołączonych do akt sprawy zarejestrowanych pod numerami: 1-28, podczas gdy zachodzi uzasadniona wątpliwość, iż dane rozmowy zostały zmontowane (w jednej rozmowie słyszalnych jest kilka ścieżek dźwiękowych, rozmowy rozpoczynają się w środku zdania), nadto rozmowy zostały nieprawidłowo przetłumaczone, zatem nie mogą stanowić wiarygodnego dowodu potwierdzającego sprawstwo i winę oskarżonego.

b) Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków - uznanych przez Sąd za wiarygodnych - potwierdzają sprawstwo i winę oskarżonego, podczas gdy świadkowie nie wskazali na oskarżonego, nie rozpoznali go, a zatem dowody z zeznań świadków nie potwierdziły tezę oskarżenia a wręcz wskazują na niewinność oskarżonego.

c) Wyjaśnienia oskarżonego S. N. T. są niewiarygodne i nie zasługują na uwzględnienie przez Sąd, podczas gdy zaprezentowana przez oskarżonego wersja zdarzeń jest spójna i logiczna oraz nie pozostaje w sprzeczności z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków, którzy nie znali oskarżonego.

6. Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego wyroku tj. art. 5 § 1 i § 2 kpk poprzez jego niezastosowanie w stosunku do oskarżonego S. N. T. w sytuacji kiedy w niniejszej sprawie wystąpiły niedające się usunąć wątpliwości natury faktycznej - czy głos na nagraniach zawartych w załącznikach dołączonych do akt sprawy zarejestrowanych pod numerami: 1-28 należy do oskarżonego

S. N. T., bowiem oskarżony nie rozpoznał swojego głosu, współoskarżeni również nie rozpoznali swojego głosu, żaden z biegłych lub instytutów badawczych nie podjął się sporządzenia stanowczej opinii fonoskopijnej mającej na celu ustalenie czy głos na nagraniach należy-jest tożsamy z głosem oskarżonego S. N. T., nadto biegły A. K. wskazał, że możliwe jest jedynie opiniowanie na zasadzie prawdopodobieństwa a nie pewności, wobec powyższego konieczne było dostrzeżenie danych wątpliwości przez Sąd i usunięcie ich na korzyść oskarżonego i tym samym, wobec braku innych dowodów obciążających - uniewinnienie oskarżonego.

7. Na podstawie art. 438 pkt. 2 kpk obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść skarżonego wyroku tj. art. 6 kpk w zw. z art. 72 § 3 kpk poprzez zaniechanie przetłumaczenia uzasadnienia skarżonego wyroku na język (...) - język, którym posługuje się oskarżony S. N. T., mimo, iż oskarżony w toku całego procesu korzystał z pomocy tłumacza, oskarżony nie komunikuje się w języku polskim, a tym bardziej nie jest w stanie zrozumieć treści uzasadnienia wyroku, tym samym zaniechanie przetłumaczenia uzasadnienia skarżonego wyroku narusza prawo do obrony i pozbawia oskarżonego możliwości zaskarżenia wyroku i podniesienia odpowiednich zarzutów.

8. Na podstawie art. 438 pkt.3 kpk błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na niezgodnym z stanem faktycznym oraz dowodami zebranymi w sprawie ustaleniu, iż:

a) oskarżony S. N. T. brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na organizowaniu - wbrew przepisom - innym osobom przekraczania granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz umożliwianiu i ułatwianiu innym osobom wjazdu na teren Rzeczypospolitej Polskiej, organizowaniu innym osobom nielegalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podczas gdy dowody zebrane w sprawie nie dają podstawy do dokonania stanowczych, jednoznacznych ustaleń, aby oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwa.

b) Oskarżeni stworzyli strukturę, która posiadała swoistą organizację oraz tzw. scentralizowany fundusz, oskarżeni współorganizowali odbiór nielegalnych imigrantów z rejonów przygranicznych, zapewniali im środki transportu, przewodnika, miejsca odpoczynku, wyżywienie, a następnie podejmowali stosowne kroki celem dalszego przerzutu tych osób do miejsca docelowego ich pobytu tj. do Niemiec czy Francji - podczas gdy dowody zebrane w sprawie nie potwierdzają danych ustaleń, oskarżony zawodowo odbywał liczne podróże do krajów Europy Zachodniej, jednak nie miał żadnego związku z organizowaniem nielegalnego przekraczania granic, pomiędzy oskarżonymi nie istniały również powiązania.

c) oskarżony S. N. T. zajmował się prowadzeniem rozliczeń z nielegalnymi imigrantami, podczas gdy oskarżony prowadził jedynie działalność z zakresu pośrednictwa w przekazach pieniężnych pomiędzy (...) imigrantami przebywającymi na terenie Rzeczypospolitej Polskiej a członkami ich rodzin przebywającymi na terenie Wietnamu.

d) oskarżony z przestępczej działalności, osiągnął korzyść majątkową w kwocie 600.000,00 zł (słownie: sześćset tysięcy złotych), podczas gdy zebrane w sprawie dowody nie dają podstaw do ustalenia, iż oskarżony popełnił zarzucone mu przestępstwo, a tym bardziej do ustalenia iż osiągnął korzyść majątkową z przestępczej działalności.

9. Na podstawie art. 438 pkt 4 kpk zarzucam rażącą niewspółmierność kary wymierzonej oskarżonemu skarżonym wyrokiem tj. kary 5 lat pozbawienia wolności, kary grzywny w ilości 170 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 50 zł. Nadto Sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek równowartości osiągniętej z przestępstwa korzyści majątkowej w kwocie 600.000,00 zł. Wymierzona kara jest nadmiernie surowa przekracza stopień winy oskarżonego i stanowi nadmierną reakcję na działanie oskarżonego, w sytuacji gdy wina oraz sprawstwo oskarżonego, a w szczególności okoliczność osiągnięcia korzyści materialnej nie została udowodniona w toku procesu.

Podnosząc powyższe obrońca oskarżonego wniósł S. N. T. o zmianę skarżonego wyroku w części dotyczącej oskarżonego S. N. T. poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzuconego mu czynu, względnie uchylenie skarżonego wyroku w części dotyczącej oskarżonego S. N. T. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, albowiem konieczne jest przeprowadzenie na nowo przewodu sądowego w części dotyczącej oskarżonego S. N. T..

Obrońca oskarżonego T. D. N. zarzucił wyrokowi:

1) naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczeń a, tj. art. 'i, art. 5 § 2, art. 7 i art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie ustaleń faktycznych na podstawie dowodów nieujawnionych w toku rozprawy, to jest wydruków tłumaczeń dokonanych przez nieznaną osobę zarejestrowanych rozmów telefonicznych w formie komunikatów (poza niewielkimi fragmentami dotyczącymi rzekomo głosu S. N. T.), podczas gdy:

a) biegły z zakresu fonoskopii przy badaniu nagranych fragmentów nagrań nie potwierdził, iż głosy te pochodzą od któregokolwiek z oskarżonych,

b) biegły tłumacz nie potwierdził tłumaczeń odsłuchanych fragmentów nagrań,

c) nieujawniony pozostał autor tłumaczeń, a zatem nieznane są jego kwalifikacje,

d) nagrania są słabej jakości, na co zwracały uwagę wielokrotnie strony postępowania, a także biegli,

z uwagi na powyższe nie było możliwości jakiejkolwiek weryfikacji, czy nagrania pochodzą od oskarżonych, a także czy tłumaczenie zostały prawidłowe, wobec czego uznanie tego dowodu za wiarygodny naruszało przepisy postępowania i zasady obiektywizmu i miało wpływ na wynik postępowania, gdyż był najistotniejszy dowód, na podstawie którego Sąd przyjął winę oskarżonego,

2) naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 4, art. 5 § 2, art. 7 i art. 410 k.p.k. poprzez dowolną ocenę, iż wyjaśnienia oskarżonego są w przeważającym zakresie niewiarygodne, podczas gdy ocena ta została oparta na:

- niewiarygodnych tłumaczeniach nagrań,

- zeznaniach świadków, które to zeznania zostały ujawnione jedynie w trybie art. 392 k.p.k.,

- zeznaniach R. W., mimo że zeznania te da się pogodzić z wyjaśnieniami oskarżonego,

3) naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 4 i art. 7 k.p.k. pominięcie zeznań świadka T. A. L. z rozprawy z 10 maja 2016 roku, na których zeznał, że fałszywie obwinił T. D. N. za to, że zakazał mu się spotykać z jego synem, a także zeznań świadków z dnia 17 marca i 8 kwietnia 2016 roku zawnioskowanych przez jego obrońcę, z których wynika, iż nie brał udziału w działalności przestępczej.

Wskazując na powyższe, na podstawie art. 427 § 1 i 437 § 2 k.p.k. obrońca oskarżonego T. D. N. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego T. D. N. od zarzucanych mu czynów, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w całości.

Obrońca oskarżonego N. T. N. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

I. naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na jego treść, a mianowicie:

1. art. 7 kpk polegającą na dokonaniu oceny zgromadzonych w sprawie dowodów w postaci nagrań rozmów oraz wiadomości sms odnoszących się do zarzutów postawionych oskarżonemu N. T. N. z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów, poprzez nie mające oparcia w zasadach prawidłowego rozumowania wskazaniach wiedzy i doświadczenia życiowego uznanie, że na nagraniach opisanych w komunikatach przytoczonych w uzasadnieniu wyroku utrwalony został jego głos oraz, że wiadomości wskazane w uzasadnieniu jako dowód obciążający oskarżonego były wysyłane przez niego w sytuacji, gdy po pierwsze skarżony nie rozpoznał swojego głosu na nagraniach, co do niektórych nagrań wyjaśnił, iż głos prawdopodobnie należy do osoby o personaliach L. D. D., która miała posługiwać się telefonem o tym numerze abonenckim, a której nie udało się przesłuchać z uwagi na nieustalenie jej aktualnego miejsca zamieszkania, Sąd sam powziął wątpliwości co do tożsamości głosu oskarżonego z głosem utrwalonym na nagraniach, co skutkowało uwzględnieniem w dniu 20 września 2016 r. wniosku obrońcy Oskarżonego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu fonoskopii na okoliczność ustalenia, czy głos mężczyzny zarejestrowany na nagraniach wymienionych we wniosku obrońcy z dnia 15 lipca 2016 r. należy do oskarżonego N. T. N., z opinii tej wynika, iż głos oskarżonego i mężczyzny oznaczonego w stenogramach jako F nie są głosami tej samej osoby, oraz w sytuacji , gdy mężczyzna oznaczony w stenogramach jako F miał być rozmówcą Oskarżonego, co powoduje, że wątpliwości powstałe w tym względzie nie zostały wcale usunięte w toku przewodu sądowego,

2. art. 7 kpk polegającą na przekroczeniu zasady swobodnej oceny dowodów w zakresie oceny materiału dowodowego stanowiącego podstawę ustalenia wysokości osiągniętej przez oskarżonego korzyści majątkowej i dokonanie tejże oceny w sposób dowolny, przy nieuprawnionym zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego przyjęciu zasadności arytmetycznego wyliczenia tej korzyści w sytuacji, gdy brak jest jakichkolwiek dowodów świadczących o zasadach jakimi miał rządzić się podział środków pieniężnych przekazywanych przez osoby nielegalnie przekraczające granicę Rzeczypospolitej Polskiej między osoby organizujące ten proceder, w tym właśnie kierowców, a przyjęcie sposobu wyliczenia zaproponowane przez Sąd I instancji stanowi jedynie jedną z możliwych wersji, co w sposób oczywisty nie pozwala na uznanie, że doszło do udowodnienia tego elementu stanu faktycznego,

3. art. 167 kpk, art. 366 § 1 kpk i art. 193 § 1 kpk w brzmieniu do dnia 30 czerwca 2015 r. w zw. z art. 36 pkt 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw polegającą na niewyjaśnieniu istotnej okoliczności sprawy i niedopuszczeniu z urzędu dowodu z uzupełniającej opinii biegłego na okoliczność, czy głos drugiego z mężczyzn utrwalony na nagraniach należy do oskarżonego N. T. N., co spowodowało, że wątpliwość, której Sąd sam nie mógł usunąć z uwagi na nieposiadanie wiadomości specjalnych, a do usunięcia której przydatna była opinia biegłego, nie została usunięta, a tym samym brak jest dowodu, że ów głos rzeczywiście należy do oskarżonego, a więc tym samym brak dowodu na jego sprawstwo w zakresie obydwu zarzuconych mu czynów,

4. art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze i art. 618 § 1 pkt 11 kpk polegające na zasądzeniu od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy N. T. N. kwoty 2520 zł powiększonej o podatek VAT tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu w sytuacji, gdy oskarżony ten był i nadal jest reprezentowany przez obrońcę z wyboru, którego upoważnienie do obrony znajduje się na karcie 3244 w TOMIE 17, a więc brak jest podstaw do zasądzania na rzecz obrońcy takich kosztów,

II. błąd z ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę i mający wpływ na jego treść, a polegający na:

1. ustaleniu, że oskarżony w okresie od 26 lipca 2013 r. do 19 maja 2014 r. w W. i innych miejscowościach na terenie kraju brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw polegających na realizowanych wbrew przepisom organizowaniu innym osobom przekraczania granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz umożliwianiu i ułatwianiu innym osobom w celu osiągnięcia korzyści majątkowej pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym zarzuconego mu czynu dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności w okresie od 14.07.2009 r. do 7.09.2011 r. orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Zamościu z dnia 11.09.2008 r. w sprawie II K 16/08 za umyślne przestępstwa podobne w sytuacji, gdy z uwagi na wskazane powyżej braki w materiale dowodowym w postaci braku dowodu na okoliczność, że na utrwalonych nagraniach rozmów telefonicznych utrwalony został głos oskarżonego, braku dowodu na okoliczność, że wiadomości sms wymienione w komunikatach wskazanych jako dowody obciążające oskarżonego zostały napisane przez niego, okoliczności, że żaden z przesłuchanych w toku postępowania przygotowawczego ani w toku przewodu sądowego nie zeznał, by miał jakąkolwiek wiedzę o oskarżonym jako uczestniczącym w zorganizowanej grupie przestępczej trudniącej się procederem opisanym w zarzucie, rozmówca, którego Sąd zidentyfikował jako oskarżonego nigdy nie przedstawił się jako N. T. N. w przeciwieństwie do innych rozmówców, którzy przedstawiali się na części nagrań, a jedyna osoba której głos oskarżony rozpoznał na nagraniach rozmów, oraz która miała korzystać z telefonu o wskazywanym numerze abonenckim, czyli L. D. Do nie została przesłuchana z powodu niemożności ustalenia jej adresu, co powoduje, iż brak jest jakichkolwiek dowodów układających się logiczną całość, które nie pozostawiałyby poważnych wątpliwości co do tego, czy osoba pojawiająca się w rzeczonych komunikatach to właśnie oskarżony N. T. N., a nie inna osoba narodowości (...),

2. ustaleniu, że w dniach 29 - 31 lipca 2013 r., 7 sierpnia 2013 r., 22-23 września 2013 r. oraz 7 kwietnia 2014 r. oskarżony działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wspólnie i w porozumieniu z S. N. T., T. D. N., X. T. N. i innymi osobami w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w okresie od 29 lipca 2013 r. do 7 kwietnia 2014 r. w W. i innych nieustalonych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w organizacji przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej wbrew przepisom co najmniej 18 nieustalonym obcokrajowcom narodowości (...) w ten sposób, że zapewniał środek transportu i przewoził ich przez granicę RP w sytuacji, gdy brak jest ku temu dowodów, w szczególności w zgromadzonym materiale dowodowym brak jest jakiegokolwiek osobowego źródła dowodowego, które obciążałoby oskarżonego zgodnie z tezą aktu oskarżenia, w toku przewodu sądowego nie usunięto wątpliwości co do tego, czy na dowodowych nagraniach rozmów został utrwalony głos Oskarżonego, ponieważ mimo powzięcia takiej wątpliwości i dopuszczenia dowodu z opinii biegłego z zakresu fonoskopii okazało się, że biegły porównywał głos Oskarżonego z głosem mężczyzny, który wedle oświadczenia Prokuratora miał być rozmówcą Oskarżonego, Oskarżony swojego głosu nie rozpoznał, za to rozpoznał na nich głos osoby L. D. Do, co do którego została podjęta próba jego przesłuchania, która okazała się nieskuteczne z uwagi na niezamieszkiwanie tego świadka pod znanym Oskarżonemu adresem, a nadto w przeciwieństwie do innych Oskarżonych w żadnym z nagrań rozmówca zidentyfikowany przez Sąd jako Oskarżony nie przedstawia się jakimikolwiek danymi, które pozwalałyby na zidentyfikowanie go jako Oskarżonego.

Jednocześnie, z bardzo daleko posuniętej ostrożności procesowej, na wypadek nie uznania powyższych zarzutów za zasługujące na uwzględnienie, zaskarżonemu wyrokowi zarzucam rażącą niewspółmierność orzeczonej kary pozbawienia wolności, polegającą na wymierzeniu oskarżonemu kary trzech lat pozbawienia wolności, czyli kary zbliżonej do kary, którą Sąd wymierzył oskarżonemu N. T. S., który został uznany za winnego organizacji nielegalnego przekroczenia granicy RP 239 ustalonym i nieustalonym osobom, z czego osiągnął korzyść majątkową w kwocie sześćset tysięcy złotych, i pełnił w przestępczym procederze rolę niepomiernie ważniejszą niż oskarżony N. T. N., który miał być jedynie kierowcą.

Podnosząc powyższe zarzuty, obrońca oskarżonego N. T. N. wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

1. uniewinnienie oskarżonego N. T. N. od zarzuconych mu czynów i uchylenie wyroku w jego punkcie 24,

2. ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońca oskarżonego X. T. N. zarzucił wyrokowi Sądu Okręgowego :

1. obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 195 k.p.k. w zw. z art. 204 § 2 i 3 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez zaniechanie dopuszczenia tłumaczenia materiałów zarejestrowanych w języku (...) uzyskanych w toku kontroli operacyjnej przez biegłego tłumacza języka (...), bądź innej osoby posiadającej wymagane kwalifikacje i wiedzę w sytuacji, gdzie komunikaty te zostały przetłumaczone przez osobę o nieokreślonych personaliach stanowiącą osobowe źródło informacji o numerze (...) (...) Oddziału Operacyjno - Śledczego Straży Granicznej, która to odmawia podania jakichkolwiek danych mogących prowadzić do zweryfikowania jej tożsamości, a co za tym idzie możliwości ustalenia stopnia znajomości języka (...), jak również weryfikacji jakościowej dokonanego przekładu, gdzie jak wynika z uzasadnienia orzeczenia stanowi on podstawę wyroku skazującego w niniejszej sprawie.

2. Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 2 k.p.k., obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 366 § 1 k.p.k. poprzez zaniechanie wyjaśnienia wszelkich istotnych okoliczności sprawy, a w szczególności dotyczącej identyfikacji głosu, który został zarejestrowany, a miał należeć do oskarżonego X. T. N. poprzez dopuszczenie z urzędu opinii biegłego z zakresu fonoskopii odnośnie cech zgodności głosu zarejestrowanego z głosem oskarżonego w sytuacji nieprzyznania się do winy.

Podnosząc powyższe obrońca oskarżonego X. T. N. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacje złożone przez obrońców oskarżonych zasługiwały na uwzględnienie jako zasadne, a trafność części zarzutów spowodowała, że wnioski apelacyjne zostały uwzględnienie.

Na wstępie rozważań poczynić należy uwagę, iż najistotniejszym dowodem w sprawie, na którym Sąd Okręgowy oparł swoje ustalenia odnośnie sprawstwa oskarżonych były zabezpieczone rozmowy telefoniczne oraz inne komunikaty i włączone w materiał dowodowy sprawy w załącznikach 1-28. Oprócz tych rozmów i komunikatów drugim z istotnych dowodów, na poparcie sprawstwa oskarżonych były tłumaczenia owych rozmów i komunikatów, wykonane z języka (...) na język polski.

Całość inkryminowanych oskarżonym zdarzeń miała mieć miejsce w czasie od 26 lipca 2013 r. do 19 maja 2014 r. i dotyczyła około 50 zdarzeń związanych z organizacją nielegalnego przekraczania granicy RP dla co najmniej 293 obcokrajowców narodowości (...). Zarzuty przedstawione oskarżonym dotyczyły działania w ramach czynu ciągłego w wyżej podanym okresie oraz udziału w zorganizowanej grupie przestępczej a nadto uczynienia sobie z tej działalności stałego źródła dochodu.

Dodatkowo oskarżonemu S. N. T. przedstawiono w akcie oskarżenia zarzut III dotyczący udziału w organizacji przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej (wbrew przepisom) obcokrajowcom narodowości (...) T. (1) T. T. (2), H. L. N., C. (1) T. H. i T. S. N. w ten sposób, że zapewniał on środek transportu do granicy, nielegalny przewóz przez tę granicę na kierunku wjazdowym z Słowacji i wyjazdowym do Niemiec, w okresie od 18 do 20 września 2014 r.

Oskarżeni nie przyznali się do zarzucanych im czynów, a w składanych wyjaśnieniach, podawali, iż kontakty telefoniczne dotyczyły ewentualnie pożyczanych sum pieniędzy natomiast parę zatrzymań osób narodowości (...), które nastąpiły były incydentalne i dotyczyły grzecznościowej pomocy, podwiezienia osoby. W związku z powyższym ustalenia sprawstwa oskarżonych, działania w zorganizowanej grupie przestępczej, uczynienia sobie stałego źródła dochodu z działalności przestępczej związanej z organizowaniem nielegalnego przekraczania granicy obcokrajowcom narodowości (...) – Sąd Okręgowy oparł na zabezpieczonych rozmowach i komunikatach telefonicznych oraz ich tłumaczeniach.

W toku postępowania rozpoznawczego przed Sądem pierwszej instancji powołana tłumacz języka (...) I. Z. stwierdziła ( badając wyrywkowo przedstawione rozmowy) bardzo złą jakość nagrań, nakładanie się rozmów itp. Miała trudność ze zrozumieniem i przetłumaczeniem dowodowych nagrań. Tłumacz przedstawiała odmienne tłumaczenie niż zawarte w stenogramach, nadto wskazywała, że wiele rozmów jest pomieszanych, nakładają się na siebie, są niezrozumiałe i wyrwane z kontekstu.

Przedmiotowe tłumaczenia rozmów i komunikatów w postępowaniu przygotowawczym z języka (...) na język polski dokonał nieustalony bliżej tłumacz, co do którego wiadomo jedynie, iż jest poufnym osobowym źródłem informacji ( (...)) numer ewidencyjny (...) Oddziału Operacyjno - Śledczego Straży Granicznej, nie jest jednak tłumaczem przysięgłym.

Wobec jakości nagrań oraz niemożności ustaleń kompetencji osoby dokonującej tłumaczeń w postępowaniu przygotowawczym obrońcy zarzucili w przedstawionych apelacjach, że przybrany do czynności tłumacz nie miał uprawnień tłumacza przysięgłego. W ich ocenie konieczne było przetłumaczenie nagrań rozmów przez tłumacza przysięgłego języka (...). Brak takiego tłumaczenia miał wpływ na treść orzeczenia, bowiem wyrok został oparty o niefachowe tłumaczenia, zaś prawidłowe tłumaczenie wymagało wiadomości specjalnych, które są w kompetencji biegłego lub tłumacza. Natomiast z uwagi na złą jakość nagrań powstały wątpliwości co do ich autentyczności.

Sąd Apelacyjny rozstrzygając podniesione zarzuty zawarte w apelacjach obrońców rozważał, czy pozostały, (poza treścią rozmów i komunikatów) zebrany w sprawie materiał dowodowy byłby wystarczający do uznania winy oskarżonych. Sąd poddał analizie czy poszczególne zatrzymania osób jak np. L. T. L., D. L. D., T. A. L., V. H. M., K. H. N., V. Ha L. uprawniałyby do podtrzymania tezy, że przy braku zabezpieczonych rozmów i komunikatów możliwe byłoby przypisanie oskarżonym winy w zakresie działania ramach grupy przestępczej, uczynienia sobie stałego źródła dochodu i działania czynem ciągłym. Jednakże w świetle złożonych przez oskarżonych wyjaśnień i depozycji świadków w sprawie, Sąd doszedł do przekonania (podobnie jak Sąd pierwszej instancji), iż do ustalenia powiązań między oskarżonymi, jak również całokształtu ich działalności potrzebny w niniejszej sprawie jest materiał dowodowy w postaci nagranych rozmów.

Nie budzącym natomiast wątpliwości i prawidłowo omówionym materiałem dowodowym przez Sąd Okręgowy w kwestii wiarygodności i ustaleń faktycznych były depozycje (bez konieczności odniesienia się do nagranych rozmów telefonicznych) M. N. – w części, oraz innych świadków N. T. H. vel N. T. S. ( k. 2680 t. XXVI, k. 2384-2385 t. XII, k. 2387-2390 t. XII), T. T. T. (...) D. T. (zeznania k. 2680 t. XXVI, k. 2394-2395 t. XII, k. 2397-2403 t. XII), świadek H. L. H. T. N. ( k. 2680 t. XXVI, k. 2408-2409 t. XIII, k. 2411-2417 t. XIII) a także protokoły zatrzymania. Na podstawie tych dowodów w sposób prawidłowy zostało ustalone sprawstwo oskarżonego S. N. T. w zakresie czynu przypisanego mu w punkcie 3 wyroku.

Powracając do wykonanych tłumaczeń przez osobę identyfikowaną jako (...) numer ewidencyjny (...) - stanowiącą osobowe źródło informacji o numerze (...) (...) Oddziału Operacyjno - Śledczego Straży Granicznej w tym miejscu należy poczynić uwagę, iż do tłumacza jako pomocnika procesowego zgodnie z art. 204 §3 kpk stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące biegłych. Zgodnie z przepisem art. 196 §1 kpk nie mogą być biegłymi (a więc i tłumaczami) m.in. osoby powołane w charakterze świadków lub osoby, które były świadkiem czynu.

Z uwagi na fakt, iż Straż Graniczna nie udostępniła danych osobowych tłumacza w niniejszej sprawie nie można było sprawdzić jego kompetencji językowych oraz sposobu w jaki wykonane zostały tłumaczenia ( wiadomo jednakże, iż nie był to tłumacz przysięgły). Po drugie łącząc okoliczność, że tłumacz w niniejszej sprawie był poufnym osobowym źródłem informacji nie można wykluczyć faktu, że był on jednocześnie osobą będącą świadkiem (a nie tylko uczestnikiem czynności procesowej) czynów leżących w zainteresowaniu organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości. Z tych przyczyn m.in. na podstawie art. 196 §2 kpk słuszne stały się zarzuty wywiedzione w apelacjach obrońców, a prowadzące do zakwestionowania wykonanych tłumaczeń. (Biegłym lub tłumaczem nie może być osoba będąca świadkiem zdarzeń). Ponieważ zabezpieczone rozmowy telefoniczne i komunikaty oraz ich tłumaczenie na język polski były kluczowe dla niniejszej sprawy, Sąd odwoławczy orzekł o uchyleniu wyroku w części i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

W świetle uwag tłumacza I. Z. przedstawionych w toku postępowania rozpoznawczego oraz zarzutów apelacji, przy ponownym rozpoznaniu sprawy będzie należało ustalić (na podstawie opinii biegłego z zakresu fonoskopii) w jaki sposób zostały sporządzone kopie rozmów telefonicznych i komunikatów na płytach DVDR, z opisem jaki był pierwotny nośnik rozmów i czy nagrania są tożsame z pierwotnymi nagraniami ( wynikami kontroli operacyjnej) oraz czy nie noszą śladów kompilacji. W ponownym postępowaniu Sąd rozważy, czy nie należy zwrócić sprawy do postępowania przygotowawczego Prokuratorowi z uwagi na materiał jaki należy zgromadzić.

Dodatkowo bowiem należy ustalić, czy może zmieniła się sytuacja przybranego do czynności (...) ( i może on zostać powołany w postępowaniu karnym) aby sprawdzić kompetencje językowe tego tłumacza oraz metodykę przyjętą przez niego przy wykonywaniu przedmiotowych tłumaczeń w sprawie. W wypadku gdyby to się okazało niemożliwe – należy powołać tłumacza z listy Ministra Sprawiedliwości lub ad hoc – do przetłumaczenia zabezpieczonych nagrań. W przypadku zaistnienia trudności w ich odsłuchaniu ( np. urywane, nakładające się rozmowy, czy ścieki dźwiękowe) należy rozważyć dla ułatwienia pracy biegłemu składającemu opinię i tłumaczowi – czy nie zlecić aby opinia i tłumaczenie zostały wykonane przez nich wspólnie.

Po wykonaniu tłumaczeń należy porównać tłumaczenia z analizami połączeń i zabezpieczonymi telefonami komórkowymi (ich nr lub numerami fabrycznymi) dla ustalenia czy można przypisać kto i kiedy i z kim przez dany telefon się komunikował. Decyzją Sądu ponownie rozpoznającego sprawę (lub przy zastosowaniu przepisu art. 344a §1§2 kpk) będzie rozważenie również dopuszczenia opinii biegłego z zakresu fonoskopii odnośnie identyfikacji głosów oskarżonych na zabezpieczonych nagraniach, po uprzednim sprawdzeniu czy dowód taki na podstawie istniejących nagrań i istniejącej wiedzy można przeprowadzić (z uwagi na fakt, iż nagrane osoby porozumiewały się w języku obcym, zatem dostępność oprzyrządowania i jego wyskalowanie może być inne aniżeli dla osób posługujących się językiem polskim, z uwagi na fonetykę występującą w poszczególnych językach).

Po przeprowadzeniu powyższych dowodów Sąd rozważy, czy wskazują one na działanie w zorganizowanej grupie przestępczej, czy w innym porozumieniu, czy nadal będzie aktualny zarzut z art. 65 §1 kk oraz czy będzie możliwość ustalenia działania przez oskarżonych jednym czynem ciągłym, czy też będą to różne czyny, a tylko niektóre o charakterze ciągłym.

Z tych przyczyn jak powyżej, stwierdzając w części uchybienia wskazane w apelacjach, Sąd w części uwzględnił wnioski o uchylenie sprawy i przekazanie Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 626 §1 k.p.k. mając na uwadze aktualną sytuację materialną i możliwości zarobkowe oskarżonego S. N. T. przebywającego obecnie na wolności.

Sąd Apelacyjny mając powyższe na uwadze orzekł jak w wyroku.