Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – sekr. Anna Rogojsza

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. - -----

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2019 roku sprawy

H. N. zd. F.

córki B. i C. z d. K.

ur. (...) w G.

obwinionej o to, że:

W dniu 10 maja 2018 roku około godz. 6:30 w G. przy ul. (...) na terenie Szpitala (...) przy poradni u.na drodze położonej w strefie ruchu, będąc pasażerem pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) z oznakowaniem (...) o numerze bocznym (...), podczas wysiadania z tego pojazdu, nie zachowała należytej ostrożności i nie zastosowała się do zakazu otwierania drzwi oraz wysiadania z pojazdu bez upewnienia się, że nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w wyniku czego doprowadziła do zderzenia prawych przednich drzwi pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) z jadącym jezdnią pojazdem marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), czym spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86§1kw

1.  Obwinioną H. N. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje ją na karę grzywny w wysokości 100,00 (sto) złotych.

2.  Zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30,00 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 100,00 (siedemdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów procesu.

Sygn. akt II W 14/19

UZASADNIENIE

Obwiniona H. N. (63 lata) jest mieszkanka G. i choć jest na emeryturze, to nadal pracuje jako (...)w miejscowym szpitalu. W dniu 10 maja 2018 roku poprosiła swojego znajomego, taksówkarza Z. G. (1) aby ten podwiózł ją do szpitala około godz. 6:30. Z. G. zabrał obwinioną do samochodu marki V. o nr rej. (...) i umieścił na miejscu pasażera obok kierowcy. Gdy wjechali na teren posesji szpitala przy ul. (...) w G., Z. G. postanowił zatrzymać taksówkę w pobliżu Poradni U., na parkingu przeznaczonym dla ambulansów. Po zatrzymaniu pojazdu obwiniona energicznym ruchem otworzyła prawe drzwi taksówki, w taki sposób, że zajęły one część drogi dojazdowej i w tym momencie nastąpiło zderzenie z jadącym z tyłu pojazdem marki T. prowadzonym przez koleżankę z pracy obwinionej, T. S.. W wyniku tej sytuacji wgnieceniu uległa karoseria samochodu marki T.. W nieznacznym stopniu uszkodzone również zostały drzwi taksówki Z. G. (1).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania T. S. (k. 47-50, k. 94), Z. G. (1) ( k. 93-94, k. 52v), a także świadka G. hajduk ( k.54) jak tez w oparciu o materiał poglądowy (k. 7-13, k. 50-51), mapę (k. 85, 88).

Obwiniona H. N. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Wyjaśniła (k. 93), że do kolizji między drzwiami taksówki a karoseria samochodu T. doszło w momencie, gdy była ona już na zewnątrz taksówki i zamykała drzwi. W jej przekonaniu, to koleżanka T. S. nie zachowała ostrożności i zaczepiła przodem swojego pojazdu w drzwi taksówki. W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów wyjaśnienia obwinionej nie zasługują na wiarę i należało je odrzucić. Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, że są one sprzeczne z zeznaniami wszystkich trzech świadków przedmiotowego zdarzenia tj. Z. G. (3), T. S. jak też obiektywnego świadka, obserwującego zdarzenie z okna szpitala tj. z kilku metrów G. H.. Zeznania ich są zgodne co do tego, że to obwiniona otwierając drzwi taksówki i wysiadając z pojazdu, nie upewniła się, czy może to uczynić w sposób bezpieczny. W szczególności to bliski obwinionej świadek Z. G. (1) opisując przebieg zdarzenia w sposób jednoznaczny stwierdził, że gdy obwiniona zaczęła wysiadać z pojazdu „w tym momencie wyjechano mi drzwi” ( k. 52v). Podobnie zdarzenie opisała G. H. podając, że to obwiniona energicznie otworzyła drzwi taksówki, w taki sposób, że jadąc z tyłu T. T. S. nie miała żadnych szans aby w porę zahamować ( k. 54). Podobnie opisała zdarzenie sama pokrzywdzona T. S. ( k. 94, k. 47-50) i dlatego nie ma żadnych powodów ażeby- choć niewątpliwie zainteresowana jest przebiegiem postepowania- odrzucić jej zeznania jako niewiarygodne, podobnie jak dwóch pozostałych świadków. Wszystkie one tworzą spójny i logiczny obraz zdarzenia.

Zdaniem Sądu okoliczności popełnienia przez obwinioną przypisanego jej czynu w tej sytuacji nie budzą wątpliwości. Nie ma wątpliwości, że obwiniona zgodnie z Ustawa Prawo o ruchu drogowym, jako pasażerka taksówki, była uczestnikiem ruchu, a zatem przepisy tej ustawy, zwłaszcza art. 45 ust 1 pkt 3 również i ją obowiązywały. W myśl bowiem tego przepisu zabronionym jest otwieranie drzwi pojazdu lub wysiadanie bez upewnienia się, że nie spowoduje to zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu lub jego utrudnienie. Przeprowadzone powyżej dowody niewątpliwie wskazują, że obwiniona swoim zachowaniem nie dopełniła tego przepisu. Tym samym wyczerpała również dyspozycje art. 86§1kw.

Wymierzając obwinionej H. N. grzywnę w kwocie 100 złotych Sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości jej czynu jako wykroczenia, stopień zawinienia obwinionej, a także uwzględnił jej sytuację osobistą i majątkową. Uznał, że nie stanowi ona nadmiernej dolegliwości. Uwzględnia też sposób życia obwinionej przed popełnieniem tych wykroczeń. Nie była ona wczesnej karana. Wymiar grzywny w ocenie Sądu spełnia również cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma on osiągnąć wobec obwinionej. Orzeczono ponadto o opłacie i pozostałych kosztach sądowych.