Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2019r.

Sąd Rejonowy w Rybniku Wydział IV Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Kursa

Protokolant: Aldona Maciończyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2019r. w R.

sprawy z powództwa małoletniej W. G. działającej przez matkę E. G.

przeciwko B. G. (1)

o alimenty

1)  zasądza od pozwanego B. G. (1) na rzecz małoletniej powódki W. G. alimenty w kwocie po 500 zł (pięćset złotych) miesięcznie płatne do rąk matki małoletniej E. G. do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat począwszy od dnia 30 czerwca 2017r.;

2)  odstępuje od obciążania pozwanego kosztami postępowania;

3)  przyznaje na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. P. wynagrodzenie ze Skarbu Państwa w kwocie 1476zł (tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych) w tym VAT 276zł, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu;

4)  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV RC 404/17

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka W. G. działająca przez matkę E. G. domagała się od pozwanego B. G. (2) alimentów w kwocie po 500 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania wskazano, że pozwany jest ojcem małoletniej powódki, w lipcu 2016 roku wyprowadził się do nowej partnerki, od czasu wyprowadzki nie utrzymuje z małoletnią kontaktu i nie łoży na jej utrzymanie, ponosi jedynie opłaty mieszkaniowe. Matka małoletniej podała, że jedynym źródłem utrzymania jej i małoletniej jest świadczenie 500 +. E. G. otrzymuje doraźną pomoc rzeczową od swojej matki oraz dorosłej córki w postaci żywności i odzieży, jest zarejestrowana jako bezrobotna bez prawa do zasiłku, aktywnie poszukuje pracy. Matka małoletniej wskazała również, że pozwany do 2015 roku pracował na stanowisku konserwatora dźwigów i zarabiał około 2000 zł netto, utracił zatrudnienie z powodu nadużywania alkoholu i obecnie nie pracuje.(k. 2-4)

W odpowiedzi na pozew B. G. (1) wniósł o oddalenie powództwa, zarzucając, że pomimo trudnej sytuacji finansowej, od czasu wyprowadzki, w bardzo szerokim zakresie, z pomocą rodziny, zaspokaja materialne potrzeby córki w sposób rzeczowy i gotów jest dalej to czynić. Zarzucił, że pieniądze przekazywane na utrzymanie małoletniej nie były w całości przeznaczane na jej potrzeby, lecz również na potrzeby jej matki. Wskazał, że matka małoletniej zabrania dziecku przyjmowania rzeczy zakupionych przez rodzinę pozwanego oraz utrudnia pozwanemu kontakty z córką. (k. 91-92v.).

Na rozprawie w dniu 8 lutego 2019 roku pozwany uznał żądanie do kwoty 400 zł i wniósł o jego oddalenie w pozostałej części. (k. 261)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Małoletnia powódka urodziła się (...) w R. jako córka pozwanego i E. G.. Rodzice małoletniej w okresie od 1988 roku do 1994 roku pozostawali w związku małżeńskim, po rozwodzie, w 1999 roku ponownie zamieszkali razem.

(dowód: odpis aktu urodzenia małoletniej k. 5, odpis wyroku Sądu Wojewódzkiego w Katowicach k.6)

Strony mieszkały razem do maja 2016 roku, kiedy to pozwany wyprowadził się ze wspólnie zajmowanego mieszkania, stanowiącego jego własność. Uprawniona wraz z matką nadal zamieszkuje w mieszkaniu pozwanego. Pozwany opłaca czynsz za mieszkanie w wysokości około 300 zł. Matka powódki reguluje pozostałe rachunki w postaci opłaty za prąd i gaz w wysokości około 100 zł miesięcznie. Aktualnie toczy się przed sądem sprawa z powództwa pozwanego o eksmisję matki małoletniej z córką z mieszkania. Matka małoletniej podaje, że podpisała umowę z pozwanym, że będzie opłacać prąd i gaz. Według pozwanego, z kolei zgodził się on, aby małoletnia z matką pozostały w jego mieszkaniu na podstawie ustnej umowy, matka małoletniej miała ponosić opłaty za mieszkanie i za media, dwukrotnie jednak tę umowę wypowiedział, ponieważ E. G. nie dokonywała opłat mieszkaniowych, z tego powodu odłączył prąd i gaz. Matka małoletniej podpisała w 2017 roku nową umowę z dostawcą energii. Zdaniem E. G. pozwany zaczął domagać się opuszczenia przez nią i córkę zajmowanego lokalu pod wpływem nowej partnerki.

Małoletnia jest uczennicą VIII klasy szkoły podstawowej, jest dzieckiem ogólnie zdrowym. Koszty jej miesięcznego utrzymania kształtują się na poziomie około 1000 zł, w tym koszt wyżywienia to 400 zł, odzieży i obuwia - 200 zł, środków czystości i kosmetyków - 200 zł, wycieczek szkolnych i rozrywki - 200 zł. Małoletnia uczęszcza na dodatkowe zajęcia z języka angielskiego, roczna opłata wynosi 950 zł. Kurs ten opłacają dziadkowie ojczyści małoletniej.

E. G. ma 50 lat, poza małoletnią powódką ma pełnoletnią córkę z innego związku nieformalnego. Do października 2018 roku była zarejestrowana jako bezrobotna bez prawa do zasiłku. W listopadzie 2018 roku podjęła zatrudnienie jako pokojowa w Domu Pomocy Społecznej w R., otrzymuje wynagrodzenie w wysokości około 1500 zł netto miesięcznie, pobiera zasiłek rodzinny w kwocie 129 zł i zasiłek 500+ na rzecz córki.

Matka małoletniej na swoje utrzymanie przeznacza kwotę 500 zł. Stara się odkładać jak najwięcej, by móc zorganizować małoletniej wypoczynek letni i zimowy. Zamierza zabrać małoletnią na ferie zimowe do W.. Planuje także tygodniowy wyjazd wakacyjny nad morze z dzieckiem za około 1500-2000 zł. Matka małoletniej korzysta z pomocy finansowej ze strony matki – H. P. oraz pełnoletniej córki – S. G. (1). Małoletnia codziennie po szkole przychodzi do babci na obiady, otrzymuje od babci odzież i obuwie. S. G. (1) kupuje siostrze ubrania i kosmetyki, finansuje rozrywki w postaci wyjścia do kina czy wyjazdu do E., a jej partner opłaca telefon małoletniej.

Od sierpnia 2018 roku rodzina małoletniej jest objęta wsparciem asystenta rodziny. Funkcję tę pełni J. K.. Wizyty odbywają się raz w tygodniu. W ocenie asystenta rodziny matka małoletniej prawidłowo sprawuje opiekę nad córką.

( dowód: zeznania matki małoletniej powódki k. 260-260v, zeznania świadka H. P. k. 253v-254, S. G. (1) k. 254-254v, J. K. k. 259-259v, rachunki k. 9-10, 55-57 , zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy w R. k. 11, 23,131, zawiadomienie o zajęciu wierzytelności rachunku bankowego k. 51-53, umowa o pracę matki małoletniej powódki k. 251)

Pozwany ma 52 lata, z zawodu jest elektromonterem, obecnie jednak nie pracuje i nie jest zarejestrowany jako bezrobotny. Przez rok, do marca 2018 roku pracował w Niemczech na budowie jako elektryk na podstawie umowy o pracę, otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 1500-1600 euro miesięcznie. Zrezygnował z pracy za granicą ze względu na wypadek, w wyniku którego doznał złamania kości promieniowej prawej z przemieszczeniem. Aktualnie jest zdolny do pracy, pracuje dorywczo i osiąga dochód rzędu 1500 zł miesięcznie. Wcześniej świadczył pracę u różnych pracodawców na podstawie umów o pracę na stanowisku elektromontera, majstra, konserwatora urządzeń technicznych i konserwatora dźwigów z wynagrodzeniem w kwocie około 2000 zł netto miesięcznie.

Pozwany mieszka z partnerką w wynajmowanym mieszkaniu, koszt wynajmu wynosi 1000 zł miesięcznie, koszt energii elektrycznej oraz gazu to kwota około 300-400 zł co drugi miesiąc. Wymienione koszty pozwany ponosi z partnerką po połowie. Partnerka pozwanego pracuje i zarabia około 1000 zł miesięcznie.

Pozwany nie posiada żadnych oszczędności, nie posiada także żadnego majątku, poza mieszkaniem, które zajmuje aktualnie małoletnia powódka z matką. Pozwany spłaca dwa kredyty w ratach po 200 zł miesięcznie, łączna kwota pozostała do spłaty wynosi 2700 zł.

Pozwany nie utrzymuje kontaktów z małoletnią. Poza zabezpieczonymi alimentami w kwocie 400 zł, nie partycypuje w kosztach utrzymania dziecka.

Według ojca pozwanego -S. G. (2) - od momentu urodzenia małoletniej pozwany systematycznie utrzymuje dziecko, a także jego matkę i jej starszą córkę. Do połowy 2016 roku część pieniędzy pozwany oddawał matce małoletniej, ponieważ mieszkali razem, z przeznaczeniem na utrzymanie mieszkania oraz utrzymanie dziecka i matki. Pozwany zarabiał wówczas około 2000 zł, 50-60% tej kwoty przekazywał matce małoletniej. Kiedy pozwany zorientował się, że nie wszystkie pieniądze są przeznaczane przez matkę na potrzeby dziecka, postanowił łożyć na utrzymanie córki w sposób rzeczowy - sam robił zakupy i opłacał koszty związane z utrzymaniem mieszkania. Pomiędzy rodzicami małoletniej zaczęło dochodzić do nieporozumień na tym tle, oboje też zaczęli nadużywać alkoholu. W maju 2016 roku pozwany utracił pracę, ale nie przestał łożyć na utrzymanie córki, korzystał bowiem z kredytów i z pomocy rodziców, opłacał koszty leczenia ortodontycznego małoletniej. Zdaniem ojca pozwanego E. G. nigdy nie zamierzała podejmować zatrudnienia.

(dowód: zeznania pozwanego k. 260v, zeznania świadka S. G. (2) k. 146-146v, rachunki k. 95-97, świadectwa pracy pozwanego, rekomendacje i list referencyjny oraz opinia zawodowa k. 99-108, decyzja Powiatowego Urzędu Pracy w R. k. 110-11, zeznanie podatkowe za rok 2016 k. 112-113, umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 116)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody przeprowadzone
w sprawie szczegółowo wyżej opisane, w postaci zeznań stron, świadków i zebranych w sprawie dokumentów. Zeznania stron i świadków w szerokim zakresie znajdowały potwierdzenie w dokumentach, których strony wzajemnie nie kwestionowały. Materiał dowodowy oceniono jako spójny, logiczny i wzajemnie się uzupełniający. Strony nie składały dalszych wniosków dowodowych, a przeprowadzone postępowanie Sąd uznał za wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył co następuje.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro, każdy z rodziców obowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zakres świadczeń alimentacyjnych, który ustawodawca określił w art. 135 § 1 kro, jest uzależniony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego i od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć potrzeby, których zaspokojenie zapewni podmiotowi uprawnionemu do alimentów odpowiedni rozwój fizyczny i duchowy. Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można przy tym - co wskazano w orzecznictwie Sądu Najwyższego - odrywać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te (usprawiedliwione potrzeby uprawnionego i możliwości majątkowe oraz zarobkowe zobowiązanego) w praktyce pozostają bowiem we wzajemnej zależności i obie te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez sąd wysokości alimentów (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 października 1969 r., III CRN 350/69, OSNPG 1970/2/15). Pamiętać należy, że przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy również brać pod uwagę usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 1975 r., III CRN 330/75).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, zważyć należy, że powódka jest osobą małoletnią, nie uzyskuje żadnych dochodów, pozostaje na utrzymaniu rodziców. Kwota alimentów, której domaga się matka małoletniej na rzecz dziecka nie jest kwotą wygórowaną, biorąc pod uwagę koszty utrzymania dziecka w wieku i na etapie rozwoju powódki. Matka małoletniej nie jest w stanie samodzielnie zaspokoić usprawiedliwionych potrzeb córki, zarabia bowiem około 1500 zł miesięcznie, przy czym do listopada 2018 roku przez dłuższy czas nie uzyskiwała żadnych dochodów. Dodatkowo należy wskazać, że matka spełnia swój obowiązek alimentacyjny względem córki przez osobiste starania o wychowanie i pieczę nad małoletnią.

Pozwany, poza powódką, nie ma innych dzieci na utrzymaniu, jest zdolny do pracy i ma wyuczony zawód, aktualnie świadczy jednak jedynie prace dorywcze. Jego możliwości zarobkowe należy ocenić na poziomie co najmniej 2000 zł netto, takie bowiem wynagrodzenia uzyskiwał na podstawie ostatniej umowy o pracę. Fakt, że pozwany płaci czynsz za mieszkanie, w którym mieszka córka z matką nie miał wpływu na ostateczne rozstrzygnięcie, ponieważ nie kieruje się chęcią zabezpieczenia potrzeb dziecka, a chęcią utrzymania mieszkania, domaga się bowiem eksmisji matki małoletniej z córką. Koszty utrzymania mieszkania, w którym mieszka aktualnie dzieli z konkubiną. Odnosząc się do zobowiązań finansowych pozwanego należy podkreślić, że żadne z zobowiązań finansowych nie wyprzedza w swej doniosłości obowiązku alimentacyjnego na rzecz niesamodzielnego dziecka. Zdaniem Sądu kwota alimentów w wysokości 500 zł miesięcznie mieści się w granicach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Wskazać tez należy, że kwota ta, przy obecnie obowiązujących cenach, stanowi minimum egzystencjonalne. Środki te wystarczą najprawdopodobniej na zaspokojenie wyłącznie podstawowych potrzeb dziecka takich jak wyżywienie.

Biorąc powyższe pod uwagę, orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 133 § 1 kro w zw. z art. 135 § 1 kro. Na podstawie art.102 kpc Sąd odstąpił od obciążania pozwanego kosztami postępowania . O kosztach zastępstwa adwokackiego strony powodowej orzeczono na podstawie art. 108 § 1 kpc w zw. z na podstawie § 8 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z 3 października 2016 roku ( Dz. U. z 2016 r. poz. 1714).Rygor natychmiastowej wykonalności nadano w oparciu o przepis art. 333 § 1 pkt 1 kpc.