Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 27 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Katarzyna Niciejewska

po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2019 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa R. C.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 984,64 zł ( dziewięćset osiemdziesiąt cztery złote 64/100 złote ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 884,64 zł od dnia 13 maja 2017 roku do dnia zapłaty

- 100 zł od dnia 28 listopada 2017 roku do dnia zapłaty

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 349,45 zł ( trzysta czterdzieści dziewięć złotych 45/100 ) tytułem zwrotu kosztów postepowania

4.  zwraca powodowi kwotę 610 zł ( sześćset dziesięć złotych ) tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet opinii biegłego.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 2553/17

UZASADNIENIE

Powód R. C. wniósł w dniu 3 listopada 2017r. pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 1.110,44 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 maja 2017r. do dnia zapłaty od kwoty 1.010,44 zł i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia doręczenia pozwu od kwoty 100 zł oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w dniu 8 kwietnia 2017r. doszło do uszkodzenia pojazdu marki F. (...) o nr rej. (...) należącego do poszkodowanego (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, którego użytkownikiem jest T. M.. (...) dokonał przelewu wierzytelności z tytułu w/w szkody w pojeździe marki F. (...) na użytkownika pojazdu T. M., który zgłosił związane z tym roszczenia do pozwanego, u którego ubezpieczony był w zakresie OC pojazd sprawcy kolizji drogowej. Pozwany przyjął odpowiedzialność za to zdarzenie i przyznał na rzecz T. M. odszkodowanie w wysokości 663,83 zł brutto (539,71 zł netto) ustalone na podstawie kosztorysu. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 12 października 2017r. T. M. przeniósł na cesjonariusza R. C. wierzytelność pieniężną w związku z likwidacją szkody nr (...) z dnia 8 kwietnia 2017r., przysługującą mu wobec pozwanego wraz ze wszystkimi prawami związanymi z tą wierzytelnością. Kosztorys naprawy sporządzony przez ubezpieczyciela zawierał sporo błędów, w konsekwencji czego ustalona kwota odszkodowania przyznana na rzecz T. M. nie czyni zadość kodeksowej zasadzie pełnej kompensaty szkody. Powód w celu zweryfikowania prawidłowości ustalenia przez pozwanego wysokości przyznanego T. M. odszkodowania wykonał kalkulację rzeczywistego kosztu naprawy pojazdu, ustalając rzeczywisty koszt naprawy na kwotę 1.906,68 zł brutto ( 1550,15 zł netto). Żądana pozwem kwota 1.010,44 zł stanowi różnicę pomiędzy kwotą faktycznych kosztów naprawy a kwotą wypłaconą na rzecz T. M.. Na żądaną pozwem kwotę składa się również kwota 100 zł z tytułu zwrotu kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy przez niezależnego rzeczoznawcę samochodowego.

Do pozwu załączono umowę przelewu wierzytelności z zawiadomieniem o dokonaniu przelewu wierzytelności, decyzję pozwanego z kalkulacją naprawy, kosztorys naprawy wykonany na zlecenie powoda, rachunek za wykonanie kalkulacji szkody w pojeździe.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazano, że w ramach zawartej umowy ubezpieczenia pozwany przyjął odpowiedzialność za powstałą szkodę i na podstawie kalkulacji naprawy sporządzonej w systemie E.’s przyznał poszkodowanemu odszkodowanie w kwocie 539,71 zł netto (663,84 zł brutto). Pozwany podniósł, że roszczenie powoda nie zostało udokumentowane w zakresie wysokości z uwagi na nieprzedłożenie dokumentów potwierdzających poniesienie wyższych kosztów naprawy faktur za naprawę pojazdu. Pozwany zakwestionował zasadność domagania się kwoty dochodzonej pozwem. Z dokumentacji akt szkody wynika, że samochód marki F. do dnia szkody był eksploatowany przez okres około 5 lat (rok produkcji 2012). Nie podlegał gwarancji producenta, powód nie wykazał, że samochód był serwisowany i naprawiany w autoryzowanych zakładach jak również nie przedłożył faktury lub rachunku za naprawę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. M. kupił przedmiotowy samochód w salonie (...) w B.. Był to samochód demonstracyjny, dwuletni w dniu zakupu. Był serwisowany w oparciu o oryginalne części, pochodzące bezpośrednio od producenta. T. M. prowadzi wypożyczalnię samochodów i wszystkie samochody naprawia w autoryzowanych serwisach. Średnio raz na tydzień zdarza się sytuacja, że któryś z jego samochodów zostaje uszkodzony. Likwidacja szkody był przeprowadzona z OC sprawcy.

Dowód: zeznania świadka T. M. (00:01:01 – 00:10:54 minuta

rozprawy z dnia 16.05.2018r.)

W dniu 8 kwietnia 2017r. na terenie (...) miedzy miejscowościami O. i M. kierujący pojazdem marki D. (...) nie zauważył i uszkodził lewą przednią cześć zaparkowanego samochodu F.. Uszkodzeniu uległa belka mocująca zderzak, chłodnica i zderzak przedni.

Dowód: druk zgłoszenia szkody w pojeździe z ubezpieczenia OC w aktach

szkody (k. 71 – 72 akt)

W dniu 12 kwietnia 2017r. pozwany wykonał do szkody nr (...) kosztorys naprawy na kwotę 539,71 zł netto, 663,84 zł brutto.

Dowód: kalkulacja naprawy (k. 6 – 7 akt)

W dniu 15 maja 2017r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. upoważnił T. M. do załatwienia wszystkich spraw formalnych związanych ze zgłoszeniem szkody komunikacyjnej nr (...) z dnia 8.04.2017.

Dowód: upoważnienie (...) z 15.05.2017r. (k. 8 akt)

W dniu 4 października 2017r. rzeczoznawca K. N. wykonał Kosztorys naprawy, w którym wyliczył koszty naprawy na kwotę 1.906,68 zł (1.550,15 zł netto). Za wykonanie kosztorysu naprawy wystawił fakturę nr (...) z 16 października 2017r. wobec powoda na kwotę 100 zł.

Dowód: kalkulacja z 4.10.2017r. (k. 11 akt), Faktura nr (...) (k. 12 akt)

W dniu 12 października 2017r. T. M. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności – pokwitowanie, którą dokonał na rzecz powoda przelewu wierzytelności – prawa do odszkodowania od (...) S.A., w związku ze szkodą z dnia 8 kwietnia 2017r. w pojeździe marki F. (...) o numerze rej (...) ponad wypłaconą już kwotę w procesie likwidacji szkody w wysokości 663,84 zł.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności – pokwitowanie z dnia 12.10.2017r. (k. 10 akt)

Biorąc pod uwagę ustalone stawki za roboczogodzinę w okresie kiedy wystąpiła szkoda, to znaczy 8 kwietnia 2017r. wynoszące w warsztatach, które stosują technologię producenta pojazdu 100 zł netto oraz niezbędne operacje technologiczne, używając do naprawy nowych części oryginalnych producenta pojazdu o jakości „O”, sumaryczny koszt naprawy pojazdu F. (...) o nr rej (...) wyniósł 1.751,95 zł brutto z 23 % podatkiem VAT od towarów i usług (1.424,35 zł netto). (...) nie posiadał w swojej bazie dostępnych części typu Q niezbędnych do naprawy uszkodzeń pojazdu. Ponadto okres eksploatacji pojazdu wynoszący 59 miesięcy (mniej niż 72 miesiące), wskazanie drogomierza pojazdu mniejsze niż przebieg normatywny pojazdu o około 30%, a także zakup pojazdu na terenie RP z autoryzowanego serwisu, gdzie pełnił role pojazdu demonstracyjnego oraz oświadczenie właściciela o bezwypadkowej historii samochodu powiązane z materiałem zgromadzonym w aktach szkody, daje podstawy do naprawy pojazdu za pomocą części zamiennych wyłącznie o jakości O.

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. P. L. (k. 102–

116 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka T. M. oraz opinii biegłego sądowego P. L..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 30 kwietnia 2016r. była umowa ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art.436 § 1 w zw. z 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

„Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem ustalonego przez biegłego zakresu napraw i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody wynosi 1.424,35 zł netto. Z wyliczeń powoda wynikały koszty naprawy na kwotę 1.550,15 zł netto.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem (1.424,35 zł netto), a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego ( 539,71 zł netto) podlegała uwzględnieniu przez Sąd.

Ponadto Sąd uwzględnił powództwo w zakresie kosztu dokonanej przez podmiot trzeci na zlecenie powoda kalkulacji naprawy, przyjmując, że mieści się on w ramach normalnego związku przyczynowego z powstałą szkodą. Bez ustalenia przez profesjonalny podmiot kosztów naprawy powód nie byłby w stanie określić wysokości swojego roszczenia.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 88,67 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 56 zł, wynagrodzenie biegłego w kwocie 990 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 900 zł w oparciu o § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. 1804 ) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 1.620 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 183,55 zł kosztów, a pozwany powinien ponieść 1.436,45 zł kosztów. Powód poniósł koszty w kwocie 533 zł (opłata sądowa od pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika i kwotę 190 zł z zaliczki na wynagrodzenie biegłego), a pozwany poniósł 1.087 zł (zaliczka na biegłego sądowego w wysokości 800 zł i wynagrodzenie pełnomocnika). Różnicę kwot jaką poniósł powód i jaką powinien ponieść ma obowiązek zwrócić powodowi pozwany. Sąd zwrócił ponadto powodowi niewykorzystaną zaliczkę na poczet wynagrodzenia biegłego.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś