Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2019r.

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie V Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia Sądu Rejonowego Cezary Jankowski

Protokolant - Anna Sobańska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu w dniach: 10.09., 31.10.2018r., 25.03.2019r. sprawy przeciwko:

M. K. - synowi L. i B. z domu P.,

ur. (...) w S.

oskarżonemu o to, że:

1) w dniu 15 lipca 2017 r w S., działając publicznie z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, działając wspólnie i w porozumieniu z P. G. oraz trzecim nieustalonym mężczyzną, dokonał pobicia J. T., poprzez uderzenie go reklamówką z pustymi butelkami po piwie w plecy i bicie pokrzywdzonego pięściami w okolice głowy oraz korpusu, narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienie skutku określonego w art. 157 § 1 kk, powodując u pokrzywdzonego obrażenia w postaci krwiaka w okolicy oczodołu lewego, guza okolicy czołowej po stronie lewej, złamania podstawy paliczka środkowego palca V ręki prawej ze zwichnięciem w tym stawie oraz otarć naskórka,

tj. o czyn z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

2) w dniu 15 lipca 2017 r w S., działając publicznie z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, kierował groźby pozbawienia życia pod adresem J. T., przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę spełnienia,

tj. o czyn z art. art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

I oskarżonego M. K. uznaje za winnego popełnienia czynu wskazanego w punkcie 1, przy czym zmienia jego opis poprzez zastąpienie słów: „P. G. oraz trzecim nieustalonym mężczyzną” zwrotem: „dwoma innymi mężczyznami” i za to na podstawie art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II oskarżonego M. K. uznaje za winnego popełnienia czynu wskazanego w punkcie 2 i za to na podstawie art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk skazuje go na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

III na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone w stosunku do oskarżonego M. K. kary pozbawienia wolności wymienione w punktach I i II łączy wymierzając mu karę łączną w rozmiarze 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

IV na podstawie art. 57a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego M. K. nawiązki na rzecz pokrzywdzonego J. T.:

- w zakresie czynu z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w kwocie 500 (pięciuset) złotych,

- w zakresie czynu z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w kwocie 300 (trzystu) złotych,

V na podstawie art. 618 § 1 punkt 11 kpk przyznaje adwokat M. N. wynagrodzenie za obronę z urzędu udzieloną oskarżonemu M. K. w kwocie 929,88 (dziewięciuset dwudziestu dziewięciu złotych i osiemdziesięciu ośmiu groszy) złotych zawierające podatek VAT w wysokości 23 % obliczony od kwoty 756 złotych - wyliczony na kwotę 173,88 złotych,

VI na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego M. K. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

SSR Cezary Jankowski

Sygnatura akt: V K 344/18

UZASADNIENIE

W przedmiotowej sprawie ustalono co następuje:

15 lipca 2017 roku około godziny 11.40 pokrzywdzony - J. T. przebywał w rejonie ulicy (...) w S. - w pobliżu sklepu (...). W pewnym momencie do pokrzywdzonego podszedł oskarżony M. K., a także P. G. oraz trzeci mężczyzna niezidentyfikowany co do pełnych danych personalnych - określany przez J. T. jako Z., przez P. G. jako Z.. Wymienieni mężczyźni zaczęli wulgarnie zwracać się do J. T. nazywając go „p., parówą, starym c. (...)”. J. T. na powyższe zareagował w ten sposób, iż podjął próbę ucieczki, co nie przyniosło spodziewanego rezultatu, albowiem został powstrzymany przez wymienionych mężczyzn, którzy we trójkę zadawali mu uderzenia pięściami w okolice głowy oraz korpusu. M. K. w trakcie tego zajścia wyrwał pokrzywdzonemu z ręki reklamówkę z zawartością pustych butelek po piwie i uderzył go wymienioną reklamówką z zawartością butelek w plecy. Nadto M. K. w czasie tego zdarzenia skierował do J. T. słowa: „ty s., c. (...), p., pedofilu, (...)ciebie na śmierć”. Groźba ta wzbudziła u pokrzywdzonego uzasadnioną obawę, iż może zostać spełniona. Pokrzywdzony uciekł sprawcom do pobliskiego sklepu, skąd telefonicznie o tym zdarzeniu powiadomiono policję. Na miejsce zdarzenia przybył patrol policyjny w składzie między innymi z posterunkowym M. T.. Pokrzywdzony zrelacjonował policjantom przebieg zdarzenia wskazując, iż został pobity przez trzech mężczyzn. Policjanci dokonali penetracji terenu przyległego do miejsca zdarzenia, co skutkowało zatrzymaniem P. G.. Pokrzywdzonego wobec stwierdzenia u niego widocznych obrażeń ciała odniesionych w wyniku tego zdarzenia przewieziono do szpitala zlokalizowanego przy ulicy (...) w S., gdzie J. T. udzielono pomocy medycznej - między innymi w związku ze złamaniem podstawy paliczka środkowego palca V ręki prawej ze zwichnięciem (palec unieruchomiono przy użyciu szyny Z.) . Pokrzywdzonego nadto poddano badaniu w dacie 17 lipca 2017 roku w Katedrze Medycyny Sądowej PUM w S.. W badaniu sądowo - lekarskim stwierdzono u J. T. sińce powiek oka lewego, czoła po stronie prawej, barku lewego, powłok głowy, ramienia prawego, uda lewego oraz obrzęk i zniesienie ruchomości palca V ręki prawej. W ocenie biegłej opiniującej w tej sprawie nic nie sprzeciwia się przyjęciu, iż pokrzywdzony doznał tych obrażeń w następstwie zdarzenia - pobicia z daty 15 lipca 2017 roku. Zdaniem biegłej wskutek doznanych w krytycznym zajściu obrażeń ciała u J. T. przyszło do naruszenia funkcji ręki prawej na okres przekraczający 7 dni w rozumieniu przepisu art. 157 § 1 kk.

P. G. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 4 czerwca 2018 roku - sygnatura akt V K 1331/17 w odrębnym postępowaniu za udział - wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami - w pobiciu J. T., za przestępstwo zakwalifikowane z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (w postępowaniu odwoławczym wyrok ten zmodyfikowano poprzez orzeczenie dodatkowo w stosunku do P. G. nawiązki na rzecz J. T. w kwocie 500 złotych - wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 16 października 2018 roku - sygnatura akt IV Ka 1601/18).

Dowód:

- protokół doprowadzenia P. G. w celu wytrzeźwienia oraz protokół zatrzymania – k. 4, 17 – 19,

- zeznania J. T. – w części – k. 5 – 8, 37, 38, 127, 128, 129, 131,

- dokumentacja szpitalna dotycząca J. T. – k. 14 – 16,

- zeznania M. T. – k. 21 – 22, 177,

- wyjaśnienia P. G. – w części – k. 24 – 27,

- opinia wydana przez Katedrę Medycyny Sądowej PUM w S. – k. 28 – 32,

- tablica poglądowa wraz z załącznikiem dot. danych osobowych – k. 35, 36,

- zeznania P. G. – w części – k. 24 – 27, 122, 123, 131, 132,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 4 czerwca 2018 roku - sygnatura akt V K 1331/17 – k. 124,

- odpis wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 16 października 2018 roku - sygnatura akt IV Ka 1601/18 – k. 125,

- wyjaśnienia M. K. wraz z wyjaśnieniem pisemnym – w części – k. 60, 61, 98, 99, 109, 111, 128, 129,

- zeznania A. R. (1) – w części – k. 110, 111,

- zeznania N. C. – w cześci – k. 129 – 131, 154, 155,

- zeznania V. K. – w części – k. 151 – 153,

- zapis wizyjno-foniczny z przesłuchań N. C. i V. K. – k. 168.

Oskarżony M. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, iż krytycznego dnia zareagował na wezwanie córki jego siostry – wówczas 10 letniej N. C. (urodzonej (...)), która przebywała w towarzystwie swojej koleżanki wówczas 9 letniej V. K. (urodzonej (...)), a które dotyczyło tego, iż J. T. zaczepiał wymienione dziewczynki, które przebywały w okolicy sklepu (...), a zaczepki te skojarzyły się mu z zachowaniami pedofilskimi. W związku z tym oskarżony udał się w miejsce w którym przebywał pokrzywdzony, a wskazane przez wymienione dzieci. Oskarżonemu zwrócił uwagę na jego niewłaściwe zachowanie względem dzieci, a w sytuacji, gdy J. T. zaczął się mętnie tłumaczyć, chcąc dać mu reprymendę spoliczkował go, zaprzeczając kategorycznie temu, aby miał wziąć udział w pobiciu pokrzywdzonego wespół z innymi osobami. M. K. wskazał, iż zdarzenie to widziała jego konkubina - A. R. (1) oraz wymienione dziewczynki: N. C. i V. K. i zawnioskował o przesłuchanie tych osób w charakterze świadków.

A. R. (1) zeznała, iż dzieci poprosiły M. K. o pomoc w związku z tym, iż były zaczepiane przez J. T.. Kiedy M. K. zwrócił J. T. uwagę, że ten niewłaściwie zachowuje się wobec dzieci, J. T. rzucił się na M. K. i zaczął go mocno szarpać. M. K. następnie odepchnął od siebie J. T.. A. R. (2) stwierdziła, iż M. K. nie uderzył J. T., a całe zdarzenie zakończyło się tak, że razem z oskarżonym odprowadzili N. C. do domu.

N. C. zeznała, iż J. T. zaczepiał jej koleżankę - V. K., kiedy przebywały przed sklepem (...) - kazał jej podnieść spódniczkę, czego V. nie uczyniła. Wobec tej sytuacji N. C., V. K. oraz towarzyszący im A. udali się do M. K. z prośba o pomoc, który przebywał na pobliskim podwórku. Kiedy N. C. powróciła na miejsce zdarzenia widziała jak M. K. miał zaczerwienione oczy i jednocześnie zrelacjonował jej, iż J. T. użył w stosunku do niego gazu pieprzowego. N. C. zeznała, iż nie widziała, aby M. K. bił się z J. T..

V. K. potwierdziła, iż M. K. tego dnia został poproszony o pomoc w związku z tym, iż w rejonie sklepu (...) pojawił się J. T., który już wcześniej zaczepiał dzieci („hej piękna choć do mnie”), do naga rozbierał się w parku. Kiedy w miejscu, w którym był J. T. pojawił się M. K., to zwrócił się do pokrzywdzonego słowami, aby ten nie zaczepiał dziewczynek, na co J. T. zareagował w ten sposób, iż psiknął w jego stronę gazem. V. K. zrelacjonowała, iż nie widziała takiej sytuacji, aby M. K. uderzył J. T..

W przesłuchaniu małoletnich N. C. oraz V. K. uczestniczyła biegła psycholog. Wymieniona biegła opiniując pisemnie w tej sprawie nie stwierdziła, aby N. C. oraz V. K. w zakresie poziomu rozwoju psychicznego, relacji emocjonalnych, zdolności postrzegania i odtwarzania postrzeżeń przejawiały jakieś dysfunkcje, a w ocenie sądu przedstawione w tym zakresie opinie przez biegłą nie budzą żadnych zastrzeżeń.

Dowód:

- wyjaśnienia M. K. – k. 60, 61, 109, 111, 128, 129,

- pisemne wyjaśnienie M. K. – 98 – 99,

- zeznania A. R. (1) – k. 110, 111,

- zeznania N. C. – k. 129 – 131, 154, 155,

- zeznania V. K. – k. 151 – 153,

- zapis wizyjno-foniczny z przesłuchań N. C. i V. K. – k. 168,

- opinie sądowo - psychologiczne - k. 169 – 173.

Rekonstruując stan faktyczny w tej sprawie - odtworzony jak w wstępnej części uzasadnienia - oparto się o zeznania J. T., które złożył w postępowaniu przygotowawczym, zeznania M. T., relacje P. G. złożone w postępowaniu przygotowawczym i w postępowaniu sądowym do sprawy V K 1331/17 – jak wyżej, a nadto na dowodach dokumentarnych wskazanych w początkowej części uzasadnienia. Relacje osobowe w postaci wyjaśnień M. K., zeznań A. R. (1), N. C. oraz V. K. posłużyły jedynie do rekonstrukcji tego zdarzenia w tych swoich fragmentach, w których nie pozostały w sprzeczności z relacją kreśloną przez pokrzywdzonego - z postępowania przygotowawczego, zeznanimi świadka M. T. oraz z relacja P. G. – w zakresie jak wyżej.

Pokrzywdzony w toku postępowania przygotowawczego przedstawił w ocenie sądu w pełni wiarygodną wersję zdarzenia wskazując, iż został pobity przez 3 mężczyzn podając konkretnie sprawców - oskarżonego M. K., P. G. oraz trzeciego nieustalonego z pełnych danych osobowych mężczyznę - Z.. W toku postępowania sądowego J. T. oświadczył, iż chciałby wycofać całą sprawę, przy czym nie odniósł się konstruktywnie do ujawnionych mu z postępowania przygotowawczego jego wcześniejszych relacji - obciążających między innymi M. K., jako współsprawcy pobicia jego osoby. W ocenie sądu złożenie takiej, a nie innej relacji przez pokrzywdzonego w toku postępowania sądowego z pewnością nie wynika z nieprawdziwości wcześniejszych relacji J. T., a łączyć taką decyzję pokrzywdzonego należy z obawą przed osobą M. K., co jest zupełnie zrozumiałe, skoro M. K. już w trakcie przedmiotowego zdarzenia kierował w stosunku do pokrzywdzonego groźby pozbawienia życia. Także relacja świadka M. T. jest logiczna i spójna, nie ma w niej takich elementów, które wskazywałyby na niewiarygodność tych zeznań. Z dowodami z relacji J. T. – w zakresie jak wyżej, zeznaniami M. T. koresponduje relacja P. G. z postępowania przygotowawczego oraz postępowania sądowego w sprawie V K 1331/17. Z tych relacji P. G. wynika wprost, iż w pobiciu J. T. wziął udział on sam oraz towarzyszący mu M. K., a także trzeci mężczyzna o imieniu Z.. W toku postępowania sądowego prowadzonego przeciwko M. K. P. G. „wycofał” się ze swoich wcześniejszych relacji wskazując, iż M. K. nie brał udziału w pobiciu J. T.. Zdaniem sądu złożenie relacji przez P. G. - odciążającej M. K. w zakresie sprawstwa odnośnie pobicia J. T. wynika jedynie z podjęcia próby uchronienia M. K. od odpowiedzialności karnej w tym zakresie, albowiem odwołanie to jawi się jako skrajnie niekonstruktywne, pozbawione logicznego wyjaśnienia.

W ocenie sądu złożenie przez oskarżonego wyjaśnień w treści jak wskazano powyżej wynika jedynie z przyjętej przez niego linii obrony, która sprawdza się do tego, aby uniknąć odpowiedzialności karnej w zakresie zarzuconych mu przestępstw. Także relacje A. R. (1), N. C., V. K., sprowadzające się co do istoty do twierdzeń, iż M. K. nie brał udziału w pobiciu J. T. oraz nie kierował w stosunku do niego gróźb nie zasługują na uwzględnienie. Zdaniem sądu wymienni świadkowie celowo osłaniają M. K. względnie poza ich uwagą - obserwacją pozostawały te fragmenty zdarzenia składające się na istotne naganne zachowania M. K. będące przedmiotem oskarżenia. Sam oskarżony przyznaje fakt, iż spoliczkował J. T., a z kolei wymienieni świadkowie - A. R. (1), N. C., V. K. nie mówią o takim zachowaniu oskarżonego twierdząc. iż M. K. nie atakował J. T..

W ocenie sądu także na uwzględnienie zasługują dowody z dokumentów jak wyżej, albowiem zostały one wytworzone prze osoby do tego uprawnione, a z kolei pozbawione są takich elementów, które wskazywałyby na ich nieprawdziwość lub niewiarygodność. Takich zastrzeżeń nie budzi też dokumentacja medyczna zgromadzona w tej sprawie, stanowi ona uzupełnienie relacji pokrzywdzonego - korespondując z nią i tak też ujmuje to biegła z Katedry Medycyny Sądowej PUM w S., z której to opinii wnioski końcowe są w pełni akceptowane przez sąd.

W ocenie sądu zgłoszenie przez N. C. oraz V. K. problemu dotyczącego nagannych zachowań J. T. w ogólności w stosunku do dzieci - wcześniejszych i aktualnych, usprawiedliwiało podjęcie w tym zakresie określonych działań, reakcji, ale prawnie dozwolonych, ale z pewnością niedopuszczalnym i prawnie nagannym - przestępnym było pobicie J. T..

Przepis art. 158 § 1 kk penalizuje między innymi te zachowania, które polegają wzięciu udziału w pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub w art. 157 § 1 kk (wywołania ciężkiego lub średniego uszczerbku na zdrowiu). Przepis art. 190 § 1 kk penalizuje te zachowania, które polegają na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Z kolei przepis art. 57a przewiduje zaostrzenie kary w przypadku popełnienia przez sprawcę występku o charakterze chuligańskim. Występkiem o charakterze chuligańskim jest występek polegający na umyślnym zamachu na zdrowie, na wolność, na cześć lub nietykalność cielesną, na bezpieczeństwo powszechne, na działalność instytucji państwowych lub samorządu terytorialnego, na porządek publiczny, albo na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu lub czynieniu niezdatną do użytku cudzej rzeczy, jeżeli sprawca działa publicznie i bez powodu albo z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego (art. 115 § 21 kk).

Mając na względzie powyżej wskazane uwarunkowania faktyczne i prawno - karne oskarżonego M. K. uznano za winnego tego, że:

1.w dniu 15 lipca 2017 r w S., działając publicznie z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi mężczyznami, dokonał pobicia J. T., poprzez uderzenie go reklamówką z pustymi butelkami po piwie w plecy i bicie pokrzywdzonego pięściami w okolice głowy oraz korpusu, narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienie skutku określonego w art. 157 § 1 kk, powodując u pokrzywdzonego obrażenia w postaci krwiaka w okolicy oczodołu lewego, guza okolicy czołowej po stronie lewej, złamania podstawy paliczka środkowego palca V ręki prawej ze zwichnięciem w tym stawie oraz otarć naskórka, to jest w zakresie popełnienia czynu z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

2.w dniu 15 lipca 2017 r w S., działając publicznie z oczywiście błahego powodu, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego, kierował groźby pozbawienia życia pod adresem J. T., przy czym groźby te wzbudziły w pokrzywdzonym uzasadnioną obawę spełnienia, to jest w zakresie popełnienia czynu z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk

Zachowania oskarżonego były bezprawne i zawinione, albowiem w realiach niniejszej sprawy nie zachodzą okoliczności wyłączające bezprawność karną w zakresie przypisanych oskarżonemu czynów lub winę sprawcy.

M. K. urodził się (...), jest wdowcem, ma jedno dziecko w wieku 14 lat, które pozostaje pod opieką rodziny zastępczej. Do chwili osadzenia w zakładzie karnym M. K. utrzymywał się z prac dorywczych z czego osiągał dochody w kwocie około 2000 złotych miesięcznie. M. K. był wielokrotnie karany, między innymi za przestępstwa przeciwko mieniu i dokumentom - ostatnie dane z karty karnej - zawierającej kilkanaście pozycji - dotyczą:

- wyroku łącznego Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 3 listopada 2015 roku – sygnatura akt V K 284/15, którym orzeczono w stosunku do M. K. dwie kary łączne w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności i 1 roku pozbawienia wolności,

- wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 28 grudnia 2016 roku – sygnatura akt V K 1065/16, którym orzeczono w stosunku do M. K. karę 10 miesięcy ograniczenia wolności za przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk - z późniejszym zarządzeniem jej wykonania (postanowienie z dnia 5 października 2017 roku),

- wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 21 czerwca 2017 roku – sygnatura akt IV K 46/17, którym orzeczono w stosunku do M. K. karę w wymiarze 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 190 § 1 kk.

Dowód:

- dane wskazane przez M. K. co do swojej osoby – k. 60, 61, 65, 108,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 28 grudnia 2016 roku - sygnatura akt V K 1065/16 – k 50,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 17 lutego 2015 roku - sygnatura akt V K 66/15 – k 51,

- odpis wyroku łącznego Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 3 listopada 2015 roku – sygnatura akt V K 284/15 – k. 52,

- dane o karalności – k. 90 – 94.

Za przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw z art. 57a § 1 kk karę 4 miesięcy pozbawienia wolności i karę łączną w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary za poszczególne przestępstwa sąd uwzględnił , dyrektywy wskazane w przepisie art. 53 § 1 i 2 kk, w tym stopień winy i społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez oskarżonego, który nie jest niski, a także cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze również nagminność występowania przestępstw z art. 158 § 1 kk i z art. 190 § 1 kk na terenie całej Polski i związaną z tym potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a także działalnie oskarżonego w obu przypadkach w warunkach art. 57a § 1 kk (skazując za występek o charakterze chuligańskim, sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości nie niższej od dolnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę), a także uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego. Powyższe nakazywało sądowi ukształtować kary pozbawienia wolności za poszczególne przestępstwa w wymiarze jak wskazano powyżej oraz karę łączną w wymiarze 8 miesięcy pozbawienia wolności - bez zastosowania pełnej absorpcji, a to z uwagi na zdecydowane wyodrębnienie zachowanie oskarżonego zakresie czynu z art. 190 § 1 kk.

Na podstawie art. 57a § 2 kk orzeczono wobec oskarżonego M. K. nawiązki na rzecz pokrzywdzonego J. T. - w zakresie czynu z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w kwocie 500 złotych, a co do czynu z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 57a § 1 kk w kwocie 300 złotych, co jest rozstrzygnięciem obowiązkowym w świetle przepisu art. 57a § 2 kk. W ocenie sądu wysokość wskazanych nawiązek została należycie ukształtowana - w uwzględnieniu stopnia cierpień fizycznych i psychicznych, jakich w tym zdarzeniu doznał J. T..

Z powołaniem się na przepis art. 618 § 1 punkt 11 kpk przyznano adwokat M. N. wynagrodzenie za obronę z urzędu udzieloną oskarżonemu M. K. w kwocie 929,88 złotych zawierające podatek VAT w wysokości 23 % obliczony od kwoty 756 złotych - wyliczony na kwotę 173,88 złotych, a to wobec okoliczności, iż koszty tej obrony nie zostały pokryte przez oskarżonego, ani też przez inna osobę.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolniono oskarżonego M. K. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych uwzględniając okoliczność, iż przebywa on w warunkach izolacji więziennej, a inne ustalenia co do sytuacji majątkowej oskarżonego nie wskazują na możliwość wdrożenia w tym przypadku skutecznej egzekucji.

SSR Cezary Jankowski