Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec (spr.)

Sędziowie: SSO Anita Ossak

SSO Aleksandra Odoj-Jarek

Protokolant: Beata Pinior

w obecności Ewy Świątkowskiej-Stec Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wodzisławiu Śl.

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2019 r.

sprawy: K. N. /N./

s. R. i R.

ur. (...) w R.

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 22 listopada 2018r. sygn. akt II K 573/18

I.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. D. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych oraz 23% podatku VAT w kwocie 27,60 złotych (dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy), łącznie kwotę 147,60 złotych (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego obciążając nimi Skarb Państwa.

SSO Jacek Mysliwiec (spr.)

SSO Anita Ossak SSO Aleksandra Odoj-Jarek

Sygn. akt V.2 Ka 41/19

UZASADNIENIE

K. N. został skazany prawomocnymi wyrokami:

I. Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 22 września 2014r. sygn. akt VI K 551/14 za przestępstwo z art. 278 § 5 k.k. popełnione w dniu 09 marca 2014r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełnione w dniu 09 marca 2014r. na karę 6 miesięcy wolności. W punkcie 3 tego wyroku na mocy art. 83 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce wymierzonych wyżej kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczono względem K. N. karę łączną 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 2 k.k. i art. 73 § 2. k.k. warunkowo zawieszono wykonanie wymierzonej kary łącznej na okres 3 lat próby, oddając K. N. pod dozór kuratora. Ponadto na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeczono względem K. N. obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 49,99 złotych. Postanowieniem z dnia 17 listopada 2017r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności, którą skazany od dnia 04 kwietnia 2018 roku odbywa;

II. Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 17 marca 2015r. sygn. akt VI K 20/15 za przestępstwo z art. 2.79 § 1 k.k. popełnione w dniu 11 października 2014r. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 289 § 2 k.k. popełnione od 11 do 12 października 2014r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. W punkcie 3 tego wyroku na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w miejsce wymierzonych wyżej kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczono względem K. N. karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 2 k.k. i art. 73 § 2 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie wymierzonej kary łącznej na okres 3 lat próby, oddając K. N. pod dozór kuratora. Postanowieniem z dnia 27 listopada .2017r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

III. Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 11 kwietnia 2016r. sygn. akt VI K 403/15 za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełnione w nocy z 15 na 16 czerwca 2014r., w nocy z 12 na 13 października 2014r., oraz dwukrotnie w listopadzie 2014r. oraz za przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. popełnione w nocy z 6 na 7 września 2014r. oraz w nocy z 22 na 23 listopada 2014r. i za te czyny na mocy art. 279 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierzono mu jedną karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za przestępstwo z art. 13 § 1 K.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. popełnione od 03 do 10 października 2014r. na mocy art. 14 § I k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. W punkcie 3 tego wyroku na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4§ 1 k.k. w miejsce wymierzonych wyżej kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczono względem K. N. karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, przy czym na mocy art. 69 § 1 i § 2 k.k., art. 70 § 2 k.k. i art. 4 § 1 k.k. warunkowo zawieszono wykonanie wymierzonej kary łącznej na okres 4 lat próby, oddając K. N. pod dozór kuratora. Ponadto w punkcie 7 tego wyroku na mocy art. 46§ 1 k.k. przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego K. N. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych odpowiednich kwot. Postanowieniem z dnia 04 stycznia 2018r. zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności;

IV. Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 15 marca 2017r. sygn. akt II K 983/16 za przestępstwo z art. 278 § 3 k.k. wymierzono mu na mocy art. 33 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 3 k.k. karę grzywny w wysokości 80 stawek ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych oraz na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego K. N. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego odpowiedniej kwoty. Postanowieniem Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 14 marca 2018r. zamieniono karę grzywny na 8 miesięcy prac społecznie użytecznych, w wymiarze 30 godzin miesięcznie;

V. Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 27 września 2017r. sygn. akt II K 276/17 za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. popełnione w dniu 13 lutego 2017r wymierzono mu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz na mocy art. 46§ 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego K. N. środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego odpowiedniej kwoty.

Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śl. w wyroku z dnia 22 listopada 2018 roku, sygn. akt II K 573/18 w przedmiocie wydania wyroku łącznego orzekł:

  1. na zasadzie art. 569 § 1 kpk w zw. z art. 85 kk i art. 86 § 1 i 2 kk złączył skazanemu K. N. (N.) kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim o sygn. akt: II K 276/17 (karę w wymiarze 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności), o sygn. akt: VI K 20/15 (karę łączną w wymiarze 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności) o sygn. akt: VI K 403/15 'karę łączną w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności) i wymierzył mu karę łączną 3 (trzech) lat: i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

  2. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie 1 kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okres faktycznego pozbawienia wolności skazanego w sprawie II K 276/17, tj. okres od dnia 1 października 2018 roku do dnia 22 listopada 2018 roku;

  3. w pozostałym zakresie wyroki w sprawach Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim o sygn. akt: VI K 403/15 oraz II K 276/17 i sygn. VI K 403/15 podlegają odrębnemu wykonaniu;

  4. na podstawie art. 572 kpk umarzył postępowanie w zakresie wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu sygn. II K 983/16 z dnia 15.03.2017r. oraz VI K 551/14;

  5. na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnił w całości oskarżonego od ponoszenia wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł skazany i zarzucił rażącą niewspółmierność orzeczonej kary łącznej, zwłaszcza w kontekście jego aktualnej opinii z zakładu karnego i w oparciu o ten zarzut wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie kary łącznej przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja osobista skazanego co do zasady okazała się bezzasadna. Na wstępie przypomnieć należy, iż stosowane przez sąd przy wymiarze kary łącznej zasady absorpcji czy też kumulacji jest wyłącznie uzależnione od istniejącego pomiędzy poszczególnymi czynami wchodzącymi w skład zbiegu realnego związku podmiotowo-przedmiotowego i czasowego, innymi słowy im ów związek ściślejszy tym sąd winien odwoływać się do zasady absorpcji, natomiast brak owej więzi skłaniać powinien do stosowania zasady kumulacji. W przedmiotowej sprawie czyny objęte zbiegiem realnym stanowią przestępstwa z art. 279, art. 278 i art. 289, które popełnione zostały w okresie od 15 czerwca 2014 roku do 13 lutego 2017 roku. Ewidentnym za tym jest, że wspomniany wyżej związek podmiotowo-przedmiotowy w niniejszej sprawie nie ma charakteru ścisłego, wręcz przemawia za zastosowaniem przy łączeniu poszczególnych kar zasady zbliżonej do kumulacji. Nie tylko bowiem odległość czasowa, ale różny sposób działania i różni pokrzywdzeni czynią ów związek luźnym. W takiej sytuacji nie może być mowy o stosowaniu wobec skazanego jako zasadę łączenia kar pełną absorpcję. Równocześnie wskazać należy, że opinia o skazanym z zakładu karnego ma charakter wyłącznie subsydiarny i nie ona decyduje o stosowaniu określonego sposobu łączenia kar. Także sytuacja rodzinna skazanego jest bez wpływu na rozmiar kary łącznej. W tym aspekcie, skarżący najwyraźniej myli przesłanki stosowania warunkowego przedterminowego zwolnienia z przesłankami określenia wymiaru kary łącznej, które są diametralnie odmienne. Stan resocjalizacji skazanego jest bowiem najistotniejszym elementem warunkującym uzyskanie warunkowego przedterminowego zwolnienia. Natomiast ma on nieznaczne znaczenie przy kształtowaniu kary łącznej. Należy stanowczo podkreślić, iż dóbr metody łączenia poszczególnych kar w karę łączną ma służyć racjonalizacji kar, a nie ich redukcji, zgodnie z życzeniem skazanego. Należy zwrócić uwagę, iż dwa spośród trzech wyroków dotyczyły kar łącznych, tak więc zabieg redukcji ich wielkości już się odbył. Dalsza redukcja kar w ramach wyroku łącznego nie jest niczym uzasadniona, co więcej, kara łączna ma mieć aspekt wychowawczy, ale przede wszystkim prewencyjny, gdyby zatem w każdej sytuacji redukować kary zgodnie z zasadą pełnej absorpcji byłoby to promowanie osób skazanych za kolejne przestępstwa, gdyż przy zastosowaniu zasady absorpcji de facto ich kolejne kary byłyby pochłaniane w ramach wyroku łącznego. Trafnie zatem sad rejonowy, kształtując wymiar kary łącznej, sformułował ją w oparciu o zasadę asperacji. W tej sytuacji, nie może być mowy o tym, że wymierzona kara łączna jest rażąco niewspółmierna poprzez swą surowość. Należy przypomnieć, iż na gruncie art. 438 pkt 4 kpk nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę oceny tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa „rażąco” niewspółmierną, tj. niewspółmierna w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować. Orzeczona przez sąd rejonowy kara łączna powyższych cech nie nosi, jest karą wyważoną, ukształtowaną zgodnie z regułami określonymi w art. 85 kk.

Z tego też powodu sąd okręgowy w pełni akceptując dokonaną przez sąd rejonowy analizę więzi podmiotowo-przedmiotowych i czasowych pomiędzy poszczególnymi czynami podlegającymi łączeniu i w konsekwencji prawidłowe ukształtowanie kary łącznej, zaskarżone rozstrzygnięcie utrzymał w mocy.

SSO Jacek Myśliwiec (spr.)

SSO Anita Ossak SSO Aleksandra Odoj-Jarek