Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku II Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2019 roku w Rybniku

sprawy z powództwa M. F. (1)

przeciwko A. S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 1.817 zł. (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  nakazuje pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku kwotę 1.088,57 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt osiem złotych 57/100) tytułem pokrycia kosztów wynagrodzenia biegłego wypłaconego tymczasowo z Funduszu Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku.

Sygn. akt II C 832/17

UZASADNIENIE

M. F. (1) wystąpiła z pozwem przeciwko A. S. o zapłatę kwoty 2.800 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 3.650,52 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty. Wniosła również o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wyjaśniała, że w dniu 20 września 2016 roku w R. zawarła z pozwanym umowę sprzedaży samochodu osobowego marki A. model A3, roku produkcji 1999. Samochód został przez nią i M. F. (2) kupiony za kwotę 3.800 zł. Następnie M. F. (2) darował przysługujący mu udział w prawie własności w/w pojazdu na jej rzecz. Po zakupie pojazdu w związku z stwierdzonymi usterkami w postaci braku ogrzewania wewnątrz kabinowego oraz skoków temperatury silnika w/w pojazd został skierowany do warsztatu samochodowego, celem przeprowadzenia diagnostyki i usunięcia stwierdzonych wad. W toku diagnostyki stwierdzono nieszczelność tj. obecność spalin w układzie chłodzenia. Sprawdzeniu poddano głowicę, pompę wody oraz drożność spalin w układzie chłodzenia. W., że zakupiony przez nią od pozwanego pojazd zawierał wadę w postaci pęknięcia bloku silnika. Koszty diagnostyki oraz wymiany związanych z ową diagnostyką części eksploatacyjnych wyniosły kwotę 1.050,52 zł. Usunięcie wady w postaci pęknięcia bloku silnika wyniesie szacunkowo kwotę 2.600 zł. Dopiero po dokonaniu wskazanego remontu silnika pojazd będzie zdatny do umówionego użytku. Zdaniem powódki pozwany jako sprzedawca ponosił odpowiedzialność z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili. Zdaniem powódki stwierdzone przez warsztat samochodowy wady były wadami ukrytymi, za które pozwany ponowi odpowiedzialność. Pismem z dnia 27 grudnia 2017 roku złożyła pozwanemu oświadczenie o obniżeniu ceny sprzedaży w związku ze stwierdzonymi wadami rzeczy sprzedanej oraz wezwała go do zapłaty odszkodowania. W odpowiedzi pozwany nie uznał jej roszczeń i oświadczył, że nie zataił żadnych okoliczności dotyczących stanu technicznego pojazdu.

W dniu 10 kwietnia 2017 roku Referendarz Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Rybniku wydał nakaz zapłaty, w którym w całości uwzględnił dochodzone przez powódkę roszczenie.

Pozwany A. S. w terminie wniósł sprzeciw od w/w nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Wniósł również o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwany przyznał, iż zawarł z powódką umowę sprzedaży samochodu A. (...). Zaprzeczył jednak, aby zataił przez nią jakiekolwiek okoliczności dotyczące stanu technicznego tego pojazdu oraz jego wady. Przed zakupem udał się z nabywcami na stację diagnostyczną, gdzie samochód został przebadany oraz gdzie potwierdzony został jego stan techniczny. Ponadto, dwa tygodnie wcześniej samochód przeszedł bezproblemowo przegląd techniczny. Zgodnie zatem z treścią umowy nabywcy zapoznali się ze stanem technicznym pojazdu. Podniósł, iż od daty zakupu pojazdu przez powódkę mogły pojawić się w tym samochodzie usterki, ze względu na wiek pojazdu, jego zużycie czy też nadmierną czy też nieprawidłową eksploatację pojazdu. Wbrew stanowisku powódki nie odpowiadał za wady pojazdu wynikające z normalnego korzystania z tej rzeczy, natomiast powódka wiedziała w chwili zakupu pojazdu, jaki był jego wiek, jaki był stopień jego zużycia. Żadna z usterek wskazana w pozwie nie występowała w czasie eksploatowania przez niego tego pojazd, a okres 2 miesięcy od ujawnienia tych usterek dodatkowo potwierdzał fakt, iż wystąpiły one po zakupie od niego przez powódkę tego pojazdu. Nadto, podniósł, iż nie miał możliwości realizacji uprawnienia przysługującego mu z art. 560 k.c. tj. niezwłocznego usunięcia wady, ponieważ o wadzie dowiedział się od powódki po naprawieniu pojazdu tj. pismem z dnia 27 grudnia 2016 roku. Oświadczenie o obniżeniu ceny złożone przez powódkę w świetle powyższej okoliczności było bezskuteczne. Pozwany dalej wyjaśniał, iż kwestionuje podstawę i wysokość żądanego przez powódkę odszkodowania.

Pismem z dnia 12 marca 2018 roku powódka rozszerzyła powództwo o kwotę 409,74 zł i wyjaśniła, iż dochodzona przez nią kwota 2.800 zł to kwota z tytułu obniżenia ceny na podstawie art. 560 k.c., natomiast kwota 4.060,26 zł z tytułu odszkodowania na podstawie art. 471 k.c. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot 3.650,52 zł od dnia 13 stycznia 2017 roku i od kwoty 409,74 zł od dnia doręczenia pozwanemu przez Sąd pisma zawierającego rozszerzenie powództwa. W złożonym piśmie powódka poinformowała o dokonanej naprawie silnika i poniesionych dodatkowych kosztów.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26 sierpnia 2016 roku samochód osobowy marki A. (...) stanowiący własność A. S. przeszedł badanie techniczne na (...) w R..

Dowód: zaświadczenie k. 31.

A. S. postanowił sprzedać w/w pojazd. Zakupem tego pojazdu zainteresowali się M. F. (1) i M. F. (2). Aby upewnić się co do stanu technicznego pojazdu, M. F. (2) wraz z A. S. pojechali na stację diagnostyczną, gdzie następnie przeprowadzono badanie techniczne pojazdu. Na stacji diagnostycznej nie stwierdzono żadnych nieprawidłowości z wyjątkiem pordzewiałych nadproży. A. S. wcześniej natomiast poinformował M. F. (2) o niedziałającej klimatyzacji. Poinformował go również, że zbliża się termin wymiany filtrów i oleju. M. F. (2) po badaniu technicznym pojazdu przejechał się jeszcze tym samochodem, celem ustalenia jak pojazd się prowadzi.

Dowód: zeznania świadka M. F. (3) k. 76- 77, zeznania świadka J. B. k. 77, zeznania pozwanego k. 101.

W dniu 20 września 2016 roku A. S. sprzedał M. F. (1) i M. F. (2) po połowie samochód osobowy marki A. (...), rok produkcji 1999, o przebiegu (...) za kwotę 3.800 zł. W dniu 22 września 2016 roku M. F. (3) w drodze umowy darowizny przekazał swój udział w w/w pojeździe na rzecz M. F. (1).

Bezsporne.

Około półtorej miesiąca po zakupieniu w/w pojazdu M. F. (2) stwierdził problem z ogrzewaniem w samochodzie. Problem ten pojawił się po tym, jak tym samochodem zrobił dłuższą trasę. Przeważnie bowiem samochód był użytkowany na trasach do 15 km. Zauważył również skoki temperatury na silniku.

Dowód: zeznania świadka R. P. (1) k. 74, zeznania świadka B. P. k. 73, zeznania świadka M. F. (3) k. 76- 77, zeznania świadka J. B. k. 77,

W związku z zauważonymi nieprawidłowościami w działaniu w/w pojazdu, w dniu 25 listopada 2016 roku M. F. (1) oddała samochód marki A. (...) do naprawy do warsztatu mechanicznego Mechanika i Elektromechanika samochodowa Spółki cywilnej (...) w Z., skarżąc się na brak ogrzewania oraz skoki temperatury silnika. W związku z naprawą w/w warsztat dokonał sprawdzenia układu chłodzenia, demontażu głowicy, pionowania głowicy, montażu głowicy, zalania i odpowietrzenia układu chłodzenia, wymiany filtra oleju i powietrza, wymiany oleju silnikowego. Po wykonaniu diagnostyki stwierdzono, iż powodem zgłaszanych przez M. F. (1) usterek w w/w pojeździe było pęknięcie bloku silnika. Koszt naprawy silnika został oszacowany na kwotę 2.600 zł. Za wykonaną usługę, wymianę filtrów, oleju, płynów M. F. (1) uiściła wynagrodzenie w wysokości 1.050,52 zł.

Dowód: zlecenie naprawy, Faktura VAT k. 8-12, zeznania świadka R. P. (1) k. 74, zeznania świadka B. P. k. 73, zeznania świadka M. F. (3) k. 76- 77,

Pismem z dnia 27 grudnia 2016 roku działając przez pełnomocnika M. F. (1) poinformowała A. S., iż pojazd marki A. (...) kupiony od niego posiadał ukrytą wadę fizyczną. W związku z powyższym na zasadzie art. 560 k.c. złożyła oświadczenie o obniżeniu ceny w/w pojazdu o kwotę 2.800 zł, która stanowiła różnicę pomiędzy ceną towaru zgodnego z umową i ceną towaru, który charakteryzuje się wskazanymi wadami. A. F. odebrał pismo z dnia 27 grudnia 2016 roku w dniu 05 stycznia 2017 roku.

Dowód: pismo z dnia 27 grudnia 2016 roku wraz potwierdzeniem odbioru k. 5-7.

W odpowiedzi na pismo M. F. (1), A. S. pismem z dnia 27 stycznia 2017 roku poinformował M. F. (1), że nie uznaje żadnych ze zgłaszanych przez nią roszczeń. Zaprzeczył, aby zataił jakiekolwiek okoliczności stanu technicznego samochodu będącego przedmiotem zawartej pomiędzy nimi umowy.

Dowód: pismo z dnia 27 stycznia 2017 roku k. 17-18.

M. F. (1) oddała do naprawy silnik w/w pojazdu. Naprawa silnika polegała na jego wymianie. Z tytułu naprawy silnika M. F. (4) poniosła koszty 98,75 zł, 250 zł, 2.660,99 zł.

Dowód: paragony k. 90-42.

Wartość pojazdu A. (...) w chwili jego zakupu przez M. F. (1) i M. F. (2) wynosiła kwotę 5.800 zł. Koszt naprawy silnika wykonany prawidłowo nie powinien przekroczyć kwoty 2.000 zł. Brak było uzasadnienia do wymiany silnika. W bloku silnika i głowicy wymontowanej z w/w pojazdu nie stwierdzono pęknięć. Nie stwierdzono zatem uszkodzeń głowicy, jak i bloku silnika. Wstępne planowanie bloku, zabielenie, ujawniło nierówność powierzchni górnej, powierzchni współpracującej z powierzchnią głowicy silnika, co mogło być powodem nieszczelności połączenia blok – głowica. Prawdopodobnie nierówność ta powstała 1,5 miesiąca po zakupie w/w pojazdu w związku z przegrzaniem silnika. Awaria samochodu nastąpiła w związku z nieszczelnością pomiędzy układem chłodzenia a komorą spalania. Przyczyną niemożności usunięcia tej awarii była nieszczelność i nierówność na bloku silnika.

Dowód: opinia pisemna i ustna uzupełniającą biegłego sądowego R. P. (2) k. 118-130, 151-152.

Powyższy stan faktyczny ustalił Sąd na podstawie zeznań w/w świadków, zeznań pozwanego, w oparciu o dołączone do sprawy dokumenty oraz w oparciu o opinię pisemną i ustną uzupełniającą sporządzoną przez biegłego sądowego R. P. (2).

Zeznania świadków, pozwanego Sąd uznał za wiarygodne albowiem były ze sobą zgodne.

Za wiarygodne Sąd uznał dokumenty, które stanowiły podstawę dokonanych powyższej ustaleń. Wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez strony.

Za w pełni wiarygodną Sąd uznał opinię pisemną i ustną uzupełniającą biegłego sądowego R. P. (2). Opinia pisemna była jasna, sporządzona w sposób profesjonalny, a wszystkie zastrzeżenia złożone do niej przez stronę powodową zdaniem Sądu zostały wyjaśnione przez biegłego w jego opinii ustnej.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Poza sporem była okoliczność, iż strony zawarły umowę sprzedaży – kupna samochodu osobowego marki A. (...), że obie strony zawierając tą umowę nie prowadziły działalność gospodarczej, której przedmiotem byłoby nabywanie i sprzedaż pojazdów osobowych. Poza sporem pozostawała okoliczność, iż w chwili sprzedaży pojazdu powódce pojazd pozwanego miał 17 lat. W chwili sprzedaży pojazd był sprawny technicznie, był dopuszczony do ruchu, brak było jakichkolwiek symptomów nieprawidłowości w jego działaniu. Poza sporem pozostawała okoliczność, iż nieprawidłowości w pracy w/w pojazdu pojawiły się po około 1,5 miesiąca od jego zakupu przez pozwaną, po dłuższej trasie tym samochodem, w jaką udał się M. F. (3). Spór w niniejszej sprawie dotyczył ustalenia, czy nieprawidłowości w pracy w/w samochodu, a które pojawiły się 1,5 miesiąca od jego zakupu przez powódkę, stanowiły wadę ukrytą, za którą odpowiedzialność ponosił pozwany.

Stosownie do art. 556 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną. Wada fizyczna rzeczy polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. Zgodnie natomiast z art. 558 k.c. sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej chwili. Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą albo wadę usunie. Obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy, należało uznać, iż w chwili sprzedaży w/w pojazdu przez pozwanego powódce i M. F. (2), pojazd ten nie miał wady, która ujawniła się po 1,5 miesiąca od jego zakupu. Zauważyć należy, iż problemy z ogrzewaniem i późniejsze skoki temperatury na silniku pojawiły się po dłuższej trasie, którą zrobił M. F. (2) tym samochodem. Prawdopodobnie wówczas doszło do przegrzania silnika i jego deformacji, który następnie ujawniła się jako brak ogrzewania i skoki temperatury na silniku. Biegły w sporządzonej opinii pisemnej podniósł, że nie można ustalić chwili powstania tej usterki, czy miała ona miejsce przed czy po sprzedaży przez pozwanego tego pojazdu. W opinii ustnej jednakże zwrócił uwagę, iż wysoce prawdopodobne było, iż usterka ta powstała po zakupieniu przez powódkę pojazdu i powstała w okolicznościach, jak powyższej. Biegły zwrócił również uwagę, iż w czasie użytkowania pojazdu przez pozwanego nie pojawiły się problemy z ogrzewaniem czy skoki temperatury na silniku, co również mogło dowodzić temu, iż usterka ta powstała po sprzedaży przez pozwanego w/w pojazdu w związku z jego nieprawidłową eksploatacją. Na marginesie również należy zwrócić uwagę, iż w chwili sprzedaży w/w pojazdu pojazd ten nie był pojazdem nowym, a 17 – letnim. Powódka powinna była się zatem liczyć, iż w takim samochodzie może dochodzić do różnego rodzaju usterek z uwagi właśnie na wiek pojazdu, sposób jego eksploatacji, zużycia części.

Mając na uwadze powyższe, Sąd nie znalazł podstaw do przypisania pozwanemu odpowiedzialności za usterkę, która ujawniła się 1,5 miesiąca po jego sprzedaży przez niego w w/w pojeździe. Nie była to bowiem wada fizyczna rzeczy sprzedanej. Mając na uwadze powyższe, Sąd oddalił roszczenie powódki zarówno z tytułu obniżenia ceny rzeczy sprzedanej, jak i z tytułu odszkodowania.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Powódka przegrała sprawę dlatego też powinna zwrócić pozwanemu poniesione przez niego koszty procesu tj. kwotę 1.817 zł. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego złożyło się wynagrodzenie jego pełnomocnika w wysokości 1.800 zł oraz opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Sąd nie znalazł podstaw do nieobciążania powódki kosztami procesu na podstawie art. 102 k.c. Powódka wytaczając proces powinna była się liczyć z możliwością przegranej. Składając w/w wniosek przy tym powódka nie przywołała innych okoliczności, które Sąd mógłby wziąć pod uwagę do jego rozpoznania, takich jak np. jej sytuacja finansowa, zdrowotna, rodzinna.

W pkt. 3 wyroku Sąd nakazał pobrać od powódki, jako strony która w całości przegrała sprawę, kwotę 1.088,57 zł tytułem pokrycia wynagrodzenia biegłego, które zostało wypłacone tymczasowo z Funduszu Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Rybniku. Część wynagrodzenia biegłego w wysokości 500 zł Sąd wypłacił bowiem z zaliczki uiszczonej przez powódkę. Postanowieniem z dnia 21 marca 2019 roku Sąd przyznał biegłemu wynagrodzenie w wysokości 221,57 zł w związku ze złożeniem przez niego opinii ustnej na rozprawie. W związku z nieprawomocnością tego postanowienia w chwili ogłoszenia wyroku, koszty te nie zostały ujęte w pkt. 3 wyroku i Sąd wezwie powódkę do ich uiszczenia po dokonaniu wypłaty wynagrodzenia biegłemu.

R., dn. 09 kwietnia 2019 roku