Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2019 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2019 r. w S.

odwołania E. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 21 czerwca 2018 r. Nr (...)

w sprawie E. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo E. B. do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 1 marca 2018 roku.

Sygn. akt: IV U 517/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 21 czerwca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił E. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że u ubezpieczonej nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła E. B. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska ubezpieczona wskazała, że w poprzednich latach była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a w chwili obecnej, kiedy stan jej zdrowia uległ pogorszeniu, prawa do renty jej odmówiono (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 11 czerwca 2018r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 6 marca 2018r. ubezpieczona E. B. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1-3 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 27 kwietnia 2018r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 27 kwietnia 2018r. k.20 akt rentowych).

Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 11 czerwca 2018r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.44 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 11 czerwca 2018r. k.22 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 21 czerwca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 21 czerwca 2018r. k.23 akt rentowych).

Ubezpieczona ma 43 lata i wykształcenie zawodowe – ogrodnik (świadectwo ukończenia szkoły zawodowej k.17 akt rentowych). Ubezpieczona nie pracowała w wyuczonym zawodzie. Przez większość okresu swojej aktywności zawodowej ubezpieczona pracowała fizycznie jako sprzedawca, pomocnik mechanika, pokojowa, sprzątaczka. Pracę w charakterze pokojowej i sprzątaczki ubezpieczona wykonywała w latach 2007r. - 2018r. (świadectwa pracy k.5-15 akt sprawy). Również obecnie ubezpieczona jest zatrudniona w firmie sprzątającej z miejscem wykonywania pracy w terenowej jednostce ZUS, pracę wykonuje przez 7 godzin dziennie (wyjaśnienia ubezpieczonej k.58-58v akt sprawy). W okresie od 1 kwietnia 2013r. do 28 lutego 2017r. ubezpieczona była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a następnie od 1 marca 2017r. organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do dalszej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (tom akt rentowych za wnioskiem z 23 kwietnia 2013r., w tym decyzja z 28 marca 2017r. odmawiająca ubezpieczonej prawa do renty od 1 marca 2017r. k.87 tych akt).

Ubezpieczona cierpi na obustronny niedosłuch typu odbiorczego znacznego/głębokiego stopnia. Niedosłuch stwierdzono u ubezpieczonej w wieku 8 lat, przy czym z upływem czasu następowało u ubezpieczonej stopniowe pogarszanie się słuchu. W 10. roku życia ubezpieczona została po raz pierwszy zaaparatowana. Od 2012r. ubezpieczona ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności na stałe. Ubezpieczona wniosła powyższe schorzenie do zatrudnienia, przy czym w okresie zatrudnienia doszło u ubezpieczonej do pogorszenia stanu zdrowia w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy. Orzeczeniem wydanym w dniu 13 maja 1996r. przez obwodową komisję lekarską ds. inwalidztwa i zatrudnienia ubezpieczona (wówczas w wieku 20 lat) z uwagi na upośledzenie funkcji słuchu zaliczona została do trzeciej grupy inwalidzkiej (orzeczenie z 13 maja 1996r. – w aktach organu rentowego). Na początku okresu aktywności zawodowej (pierwsze zatrudnienie w 1997r.), próg słuchu ubezpieczonej w uchu prawym wynosił 57 db, a w uchu lewym 48 db (badanie z 21 czerwca 1996r.), co stanowiło średni stopień ubytku słuchu. W kolejnych latach wyniki badania słuchu wykazywały pogarszanie się słuchu, tak iż ostatnim badaniu słuchu z 14 grudnia 2018r. próg słuchu ubezpieczonej w uchu prawym wynosił 75 db, a w uchu lewym 78 db, co świadczy o istotnym pogorszeniu słuchu w obu uszach ,tj. ze średniego stopnia ubytku słuchu na początku zatrudnienia do głębokiego ubytku słuchu w 2018r. Taki stan narządu słuchu powoduje, że ubezpieczona jest trwale częściowo niezdolna do pracy (opinia biegłego audiologa T. B. k.26 akt sprawy i opinie uzupełniające tego biegłego k.43 i 44 oraz k.62 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej E. B. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.57 ust.1 i 2 oraz art.58 ust.1 pkt 5 i ust.2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a ponadto niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Odmawiając ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy organ rentowy wskazał – powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Ubezpieczona w złożonym odwołaniu zakwestionowała to ustalenie podnosząc, że w poprzednich latach była uprawniona do renty, a stan jej zdrowia nie uległ poprawie. Z akt organu rentowego wynika, że schorzeniem wiodącym u ubezpieczonej jest upośledzenie słuchu. W związku z tym Sąd zasięgnął opinii biegłego audiologa, który w złożonej opinii stwierdził, że uwagi na znaczny – głęboki stopień ubytku słuchu i nieodwracalne zmiany w narządzie słuchu ubezpieczona jest trwale częściowo niezdolna do pracy. Z opinii biegłego wynika ponadto, że po raz pierwszy niedosłuch u ubezpieczonej stwierdzono, gdy była ona dzieckiem (w wieku 8 lat), przy czym w 1996r. – w wieku 20 lat – ubytek słuchu mieścił się już w granicach średniego niedosłuchu. W kolejnych zaś latach, a były to lata aktywności zawodowej ubezpieczonej (pierwsze zatrudnienie podjęła ona w 1997r. i kontynuowała przez kolejne lata aż do 2018r. i dalej – vide: świadectwa pracy k.5-15 akt rentowych), ubytek słuchu pogłębiał się i w 2018r. osiągnął już stopień znacznego – głębokiego niedosłuchu (opinie uzupełniające biegłego audiologa k.43-44 i 62 akt sprawy). Analizując powyższą opinię biegłego audiologa Sąd stwierdził, że opinia ta (podstawowa i uzupełniające) stanowi w pełni wiarygodny dowód w sprawie. Biegły w sposób rzeczowy, a zarazem przystępny przedstawił przebieg schorzenia ubezpieczonej i w oparciu o wynik badań słuchu wykazał pogłębianie się u ubezpieczonej niedosłuchu ze stopnia średniego (na początku aktywności zawodowej w 1996r.) do znacznego – głębokiego w 2018r. Biegły stwierdził, że takiego stopnia ubytek słuchu świadczy o istotnym pogorszeniu stanu zdrowia ubezpieczonej w okresie zatrudnienia i powoduje trwałą częściowa niezdolność ubezpieczonej do pracy. Przyjmując wnioski płynące z opinii biegłego Sąd stwierdził, że zachodzą podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania ubezpieczonej prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Z materiału dowodowego wynika, że ubezpieczona wniosła schodzenie narządu słuch do ubezpieczenia i już w 1996r. wydano w stosunku do niej orzeczenie o zaliczeniu do trzeciej grupy inwalidów z uwagi na stan narządu słuchu, jednakże już wskazano i co wynika z miarodajnej opinii biegłego audiologa na przestrzeni przeszło 20 lat zatrudnienia ubezpieczonej doszło u niej do istotnego pogorszenia stanu zdrowia w zakresie narządu słuchu i stan taki powoduje, że ubezpieczona jest trwale częściowo niezdolna do pracy. Wskazać należy, że biegły nie określił precyzyjną datą momentu istotnego pogorszenia stanu zdrowia ubezpieczonej, ale nie ulega wątpliwości, że moment taki biorąc pod uwagą charakter schorzenia ubezpieczonej jest trudny do określenia precyzyjną datą. Z opinii wynika jednak, że wynik badania słuchu z grudnia 2018r. wykazuje istnienie głębokiego niedosłuchu obu uszu, przy czym w zakresie ucha prawa już badanie z 13 stycznia 2013r. wskazywało na istnienie takiego stopnia niedosłuchu – próg słuchu w uchu prawym wynosił wówczas 72 dB, a w uchu lewym 55dB, przy czym głęboki ubytek słuchu mieści się w przedziale od 70 do 85 dB (opinie k.44 i 62 akt sprawy). Powyższe uprawnia do stwierdzenia, że głęboki niedosłuch świadczący o istotnym pogorszeniu stanu zdrowia ubezpieczonej istniał ubezpieczonej w dacie wystąpienia przez nią z wnioskiem o rentę (6 marca 2018r.), a powstał u ubezpieczonej (w odniesieniu do obu uszu) z pewnością w okresie zatrudnienia na przestrzeni od 2013r. do 7 lutego 2018r. (koniec ostatniego zatrudnienia przed wystąpieniem z wnioskiem o rentę k.15 akt rentowych), kiedy to ubezpieczona pozostawała w zatrudnieniu w charakterze sprzątaczki i pokojowej. Powyższe świadczy o spełnieniu przez ubezpieczoną wszystkich przesłanek wymaganych do nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona jest osobą częściowo niezdolną do pracy, niezdolność do pracy powstała w okresie zatrudnienia, a ponadto ubezpieczona legitymuje się co najmniej 5-letnim okresem zatrudnienia w dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku o rentę ,tj. na przestrzeni od 6 marca 2008r. do 5 marca 2018r. (vide: okresy zatrudnienia – świadectwa pracy k.5-15 akt rentowych). Wskazać ponadto należy, że ubezpieczona ma wykształcenie zawodowe – ogrodnik, ale nigdy nie pracowała w tym zawodzie. Przez ostatnie kilkanaście lat ubezpieczona pracował w charakterze pokojowej –sprzątaczki. Biegły audiolog wskazał, że w przypadku ubezpieczonej przeciwwskazana jest praca w hałasie, przy maszynach w ruchu i na wysokości. Nie ulega wątpliwości, że praca pokojowej – sprzątaczki wiąże się w znacznej mierze z pracą w hałasie, gdyż wymaga używania urządzeń czyszczących, odkurzających, piorących, które emitują hałas.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.