Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2013r. w Katowicach

sprawy z odwołania K. F. (K. F. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji ubezpieczonego K. F.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach

z dnia 13 czerwca 2012r. sygn. akt XI U 3195/10

oddala apelację.

/-/ SSO del. E. Kocurek-Grabowska /-/ SSA M. Woźnowska-Gallos /-/ SSA K. Merker

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 1702/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 października 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu K. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, powołując się na przepisy ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Uzasadniając zajęte stanowisko, organ rentowy powołał się na orzeczenie komisji lekarskiej, którym stwierdzono, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od przedstawionej decyzji wniósł ubezpieczony K. F., argumentując, iż jako kierowca - operator ciężkiego sprzętu budowlanego nie może przyjmować regularnie leków przepisach przez lekarzy, gdyż powodują one niezdolność do prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi maszyn. W jego ocenie, organ rentowy nie uwzględnił POCHP, poważnego nadciśnienia tętniczego oraz tego, że nie ma lewej nerki. Zaakcentował, iż ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności.

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2012 roku sygn. akt XI U 3195/10 Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach oddalił odwołanie.

Sąd I instancji ustalił, że ubezpieczony K. F. w okresie od
23 marca 2010 roku do 30 lipca 2010 roku pobierał zasiłek chorobowy. Następnie, Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczony w dniu 16 lipca 2010 roku złożył wniosek o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia. Orzeczeniem z dnia 1 września 2010 roku lekarz orzecznik organu rentowego uznał ubezpieczonego za zdolnego do pracy, a orzeczeniem z dnia 4 października 2010 roku komisja lekarska ZUS podtrzymała orzeczenie, a organ rentowy dnia 18 października 2010 roku wydał zaskarżoną decyzję.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd I instancji oparł się na opiniach biegłych sądowych z zakresu nefrologii, neurologii, kardiologii i pulmonologii,
w których lekarze zgodnie stwierdzili, że rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia nie czynią go niezdolnym do pracy kierowcy samochodowego.

Uzasadniając zajęte w niniejszej sprawie stanowisko, Sąd I instancji powołał się również na przepis art. 57 i art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku nr 153 poz. 1227 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji.

Apelację od wskazanego rozstrzygnięcia wniósł ubezpieczony.

Wnoszący środek odwoławczy zaskarżył opisany wyrok w całości, zarzucając nie wzięcie pod uwagę orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania
o Niepełnosprawności z dnia 13 czerwca 2012 roku (stopień umiarkowany). Zdaniem ubezpieczonego, wiarygodna była opinia z dnia 26 stycznia 2011 roku biegłego sądowego I. G., A. O. oraz K. S., gdzie stwierdzono, że skarżący jest częściowo niezdolny
do pracy jako kierowca samochodowy i kierowca - operator sprzętu budowlanego na okres 2 lat.

Ubezpieczony podniósł zastrzeżenia do kolejnej opinii biegłego sądowego
z zakresu chorób płuc A. R.. Nie zgodził się również z opinią biegłej sądowej kardiolog, biegłego sądowego R. S.. Argumentował, iż praca kierowcy samochodowego nie polega li tylko na prowadzeniu samochodu, ale jest związana z załadunkiem, wyładunkiem, zabezpieczeniem ładunku na wysokości oraz
z ciężką pracą fizyczną, np. wymianą ogumienia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

Zdaniem Sądu II instancji, Sąd Okręgowy przeprowadził prawidłowe i nie wymagające uzupełnienia postępowanie dowodowe, nie naruszył przepisów prawa ani postępowania cywilnego, w tym art. 233 § 1 k.p.c., zaś poczynione ustalenia faktyczne Sąd Apelacyjny podziela i przyjmuje za swoje.

Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy jest świadczeniem, którego wypłata jest uzależniona od spełnienia trzech podstawowych przesłanek przewidzianych w art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku
nr 157 poz. 1227 ze zm.), do których należą niezdolność do pracy (całkowita lub częściowa), posiadanie wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego oraz powstanie niezdolności do pracy w okresach składkowych i nieskładkowych wymienionych szczegółowo w przepisie, jak i w ciągu osiemnastu miesięcy po ich ustaniu.

Celem ustalenia stanu zdrowia osoby ubezpieczonej pod kątem spełnienia pierwszej z wymienionych wyżej przesłanek, jaką jest niezdolność do pracy
w rozumieniu art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2009 roku
nr 153 poz. 1227 ze zm.), konieczne jest przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lekarza lub zespołu biegłych. Ocena niezdolności do pracy wymaga bowiem wiadomości specjalnych, których sąd nie posiada. Wyznaczeni w tym celu biegli powinni się charakteryzować, specjalizacją adekwatną do schorzeń skarżącego.

Oceniając postępowanie Sądu I instancji, stwierdzić należy, iż przeprowadził on wyczerpujące postępowanie dowodowe, prawidłowo ocenił stan zdrowia ubezpieczonego, ustalając, iż nie spełnia on pierwszej przesłanki, jaką jest niezdolność do pracy. To stanowisko Sądu Okręgowego należy podzielić.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że orzeczenie o stopniu niepełnosprawności nie przesądza o stanie zdrowia ubezpieczonego w sytuacji, gdy na ten temat wypowiedzieli się biegli sądowi.

Zwrócić na koniec należy uwagę, iż w przypadku gdy stan zdrowia ubezpieczonego ulegnie pogorszeniu i zostanie ta okoliczność udokumentowana, może on składać kolejny wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

/-/ SSO del. E. Kocurek-Grabowska /-/ SSA M. Woźnowska-Gallos /-/ SSA K. Merker

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JR