Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 15 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi – Widzewa w Łodzi w VIII Wydziale Cywilnym

w składzie: przewodniczący: SSR Bartek Męcina

protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2019 roku w Ł.

sprawy z powództwa D. R.

przeciwko Bankowi (...) S.A. we W.

o stwierdzenie nieważności umów

1. stwierdza nieważność umowy nr (...) o kartę kredytową nr (...) z dnia 5 maja 2014 r. zawartej przez D. R. z Bankiem (...) S.A. we W.,

2. stwierdza nieważność umowy nr (...) o limit kredytowy w Rachunku (...) Rozliczeniowym nr (...) z dnia 20 stycznia 2014 r. zawartej przez D. R. z Bankiem (...) S.A. we W.,

3. stwierdza nieważność umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 27 lipca 2014 r. zawartej przez D. R. z Bankiem (...) S.A. we W.,

4. stwierdza nieważność umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 7 września 2015 r. zawartej przez D. R. z Bankiem (...) S.A. we W.,

5. stwierdza nieważność umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 9 lipca 2015 r. zawartej przez D. R. z Bankiem (...) S.A. we W.,

6. zasądza od pozwanego Banku (...) S.A. we W. na rzecz powoda D. R. kwotę 3.600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

7. nakazuje pobrać od pozwanego Banku (...) S.A. we W. na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi kwotę 614 zł (sześćset czternaście złotych) tytułem zwrotu poniesionych tymczasowo kosztów sądowych.

Sygn. akt VIII C 2937/16

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2016 roku powód D. R. wytoczył przeciwko pozwanemu Bankowi (...) Spółka Akcyjna we W. powództwo o ustalenie za bezskuteczne umów o nr (...), (...), (...), (...) i (...) zawartych pomiędzy stronami, a także wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych. W uzasadnieniu powód podniósł, że w latach 2014 i 2015 zawarł z pozwanym bankiem kilka umów kredytu. Jednak w tym czasie powód leczył się psychiatrycznie, w związku z czym oświadczenia woli o zawarciu powyższych umów złożył w stanie wyłączającym świadome wyrażenie woli.

(pozew k. 1)

Postanowieniem z dnia 17 lutego 2017 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla Łodzi-Widzewa w Łodzi zwolnił powoda od kosztów sądowych w całości oraz ustanowił dla powoda pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego.

(postanowienie k. 24)

W piśmie procesowym z dnia 28 marca 2017 r. pełnomocnik powoda podtrzymał żądanie pozwu w zakresie uznania za bezskuteczną czynności prawnej w postaci umowy rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowego nr (...), umowy o kredyt nr (...), umowy o kredyt nr (...), umowy o kredyt nr (...) i umowy o kredyt nr (...). Ponadto pełnomocnik powoda rozszerzył powództwo o uznanie za bezskuteczną czynności prawnej w postaci umowy usług bankowości elektronicznej (...) 24 z dnia 22 lutego 2007 r., umowy o kredyt z dnia 19 lutego 2014 r., umowy o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej z 5 maja 2014 r., umowy o kredyt gotówkowy z dnia 9 lipca 2015 r. i umowy o kredyt gotówkowy z dnia 7 września 2015 r. Zdaniem strony powodowej wszystkie powyższe umowy zostały zawarte przez D. R. w stanie wyłączającym swobodne i świadome powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Z wyjątkiem jednej pozostałe umowy były zawierane przez powoda za pośrednictwem internetu. Od 2009 r. powód zaczął się leczyć psychiatrycznie, a w latach 2010- 2016 był sześciokrotnie hospitalizowany. Podczas leczenia stwierdzono u D. R. schizofrenię paranoidalną.

(pismo procesowe k. 34- 39)

W piśmie procesowym z dnia 4 lipca 2017 r. pełnomocnik pozwanego wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc zarzuty braku legitymacji procesowej biernej i braku zasadności roszczenia. W uzasadnieniu strona pozwana wskazała, że wierzytelność wynikająca z umowy nr (...) o kartę kredytową z dnia 5 maja 2014 r., została sprzedana przez pozwanego w dniu 27 lutego 2017 r. na rzecz easyDEBT (...). W odniesieniu do pozostałych umów w ocenie pozwanego, strona powodowa nie wykazała zasadności roszczenia.

(pismo procesowe k. 125)

W piśmie procesowym z dnia 22 stycznia 2018 r. pełnomocnik powoda odnosząc się do zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej wskazał, że pozew został złożony w dniu 22 listopada 2016 r., a wierzytelność wynikająca z umowy o kartę kredytową z dnia 5 maja 2014 r. została sprzedana przez pozwanego w dniu 27 lutego 2017 r. W myśl art. 192 ust 3 kpc zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy.

(pismo procesowe k. 238- 239)

W piśmie procesowym z dnia 12 września 2018 r. strona pozwana podniosła, że nie przysługuje jej legitymacja procesowa czynna również w zakresie wierzytelności wynikających z umowy nr (...) o limit kredytowy w Rachunku (...) Rozliczeniowym nr (...) z dnia 20 stycznia 2014 r., umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 27 lipca 2014 r., umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 7 września 2015 r. i umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 9 lipca 2015 r. z uwagi na sprzedaż dokonaną w dniu 22 czerwca 2017 r. na rzecz (...) w W..

(pismo procesowe k. 267)

Na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2019 r. pełnomocnik powoda złożył pismo procesowe stanowiące podsumowanie stanowiska w sprawie. Pełnomocnik powoda wniósł o stwierdzenie nieważności umowy nr (...) o kartę kredytową nr (...) z dnia 5 maja 2014 r., umowy usług bankowości elektronicznej (...) 24 z dnia 22 września 2011 r., umowy o limit kredytowy z dnia 20 stycznia 2014 r., umowy o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej z 5 maja 2014 r., umowy o kredyt gotówkowy z dnia 27 lipca 2014 r., umowy o kredyt gotówkowy z dnia 9 lipca 2015 r. i umowy o kredyt gotówkowy z dnia 7 września 2015 r., zawartych przez pozwanego z Bankiem (...) S.A. we W.. Ponadto pełnomocnik pozwanego wniósł o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w wysokości 120 % stawki wynikającej z przepisów.

(protokół rozprawy k. 283- 284, pismo procesowe k. 282)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 lutego 2007 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę rachunku oszczędnościowo- rozliczeniowego, umowę usług bankowości elektronicznej (...) i umowę o kartę płatniczą.

(umowa bankowa k. 40- 44 , okoliczności bezsporne)

W dniu 22 września 2011 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę usług bankowości elektronicznej (...), na podstawie której bank umożliwił pozwanemu korzystanie z usług bankowości elektronicznej w postaci internetu i telefonu.

(umowa usług bankowości elektronicznej k. 210- 211, okoliczności bezsporne)

W dniu 22 lipca 2013 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę usług bankowości elektronicznej (...), na podstawie której pozwany otrzymał dostęp do usług bankowości elektronicznej.

(umowa usług bankowości elektronicznej k. 212, okoliczności bezsporne)

W dniu 20 stycznia 2014 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę o limit kredytowy, na podstawie którego bank udzielił powodowi limitu kredytowego do 1.000 zł w koncie osobistym.

(umowa o limit kredytowy k. 179- 181, potwierdzenie zawarcia umowy k. 182- 184, okoliczności bezsporne)

W dniu 19 lutego 2014 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę kredytu gotówkowego, na podstawie której pozwany otrzymał kwotę 1.135 zł.

(potwierdzenie zawarcia umowy k. 45, okoliczności bezsporne)

W dniu 5 maja 2014 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej, na podstawie której bank udzielił powodowi limitu kredytowego w rachunku karty w kwocie 1.200 zł.

(potwierdzenie zawarcia umowy k. 200- 203, umowa o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej k. 196- 198, okoliczności bezsporne)

Następnie D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. aneks do powyższej umowy o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej, na podstawie której bank podwyższył powodowi limit kredytowy do kwoty 10.842 zł.

(aneks do umowy o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej k. 204, okoliczności bezsporne)

W dniu 27 lipca 2014 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę kredytu gotówkowego, na podstawie której pozwany otrzymał kwotę 1.390,80 zł.

(potwierdzenie zawarcia umowy k. 149- 152, okoliczności bezsporne)

W dniu 14 listopada 2014 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. aneks do umowy o limit kredytowy, na podstawie którego bank zwiększył kwotę udzielonego limitu kredytowego do 3.600 zł w koncie osobistym.

( aneks do umowy o limit kredytowy k. 187, potwierdzenie zawarcia aneksu do umowy k. 46- 47, okoliczności bezsporne)

Kolejnymi dwoma aneksami do umowy o limit kredytowy Bank (...) S.A. we W. zwiększył kwotę udzielonego limitu kredytowego najpierw do kwoty 4.600 zł w koncie osobistym, a następnie do kwoty 10.842 zł.

( aneks do umowy o limit kredytowy k. 189, 191, okoliczności bezsporne)

W dniu 18 stycznia 2015 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. aneks do umowy o udzielenie kredytu i wydanie karty płatniczej, na podstawie którego bank zwiększył kwotę udzielonego limitu kredytowego do 2.200 zł.

(potwierdzenie zawarcia aneksu do umowy k. 48, okoliczności bezsporne)

W dniu 9 lipca 2015 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę kredytu gotówkowego, na podstawie której pozwany otrzymał kwotę 7.283,40 zł.

(potwierdzenie zawarcia umowy k. 172- 175, umowa o kredyt gotówkowy k. 168- 170, okoliczności bezsporne)

W dniu 7 września 2015 roku D. R. zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę kredytu gotówkowego, na podstawie której pozwany otrzymał kwotę 1.613 zł.

(potwierdzenie zawarcia umowy k. 161- 164, umowa o kredyt gotówkowy k. 157- 159, okoliczności bezsporne)

D. R. w okresie od 4 października do 16 listopada 2010 r. przebywał na oddziale psychiatrycznym szpitala w B. z rozpoznaniem schizofrenii paranoidalnej. Od 12 do 13 maja 2013 r. powód był hospitalizowany na oddziale psychiatrycznym szpitala w P. z identycznym rozpoznaniem. W okresie od 25 sierpnia do 11 września 2015 r. D. R. był leczony na oddziale psychiatrycznym szpitala w L., wówczas również rozpoznano u powoda schizofrenię paranoidalną. Kolejny raz powód był hospitalizowany w (...) Szpitalu (...) w Ł. od 27 lipca do 23 września 2016 r., gdzie rozpoznano zespół paranoidalny. Od 7 lipca 2015 r. D. R. leczył się w PZP M., gdzie był na 8 wizytach.

(zeznania świadka E. R. k. 226 v.- 227, zeznania świadka J. R. k. 227 v.- 228, karta informacyjna k. 59- 65, historia choroby k. 75, 78, 81, 84, 94- 123)

Pozwany cierpi na chorobę psychiczną- schizofrenie paranoidalną, trwającą co najmniej od marca 2009 r. W czasie wydawania opinii powód znajdował się w stanie znacznej poprawy. Natomiast u powoda nie stwierdzono cech upośledzenia umysłowego. Od 2009 r. w czasie zawierania umów objętych pozwem, powód znajdował się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenia woli. Rozeznanie powoda w okresie zaciągania zobowiązań było znacząco zaburzone objawami psychotycznymi. Wpływ stosowania środków farmakologicznych na zdolność powoda do działania z należytym rozeznaniem w okresie zaciągania zobowiązań w postaci umów objętych pozwem, jest w ocenie biegłego niemożliwe do oceny.

(opinia sądowo-psychiatryczna k. 254- 263)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, których prawidłowość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości Sądu. Za podstawę ustaleń faktycznych Sąd przyjął również zeznania świadków, rodziców powoda oraz opinię sądowo-psychiatryczną wydaną przez biegłego psychiatrę A. Z.. Wydając opinię biegły oparł się na dokumentacji medycznej powoda oraz przeprowadzonym badaniu, których zawartość oraz wyniki uwzględnił podczas opracowywania wniosków końcowych. Oceniając pisemną opinię biegłego psychiatry, Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków, opinia ta była bowiem rzetelna, jasna oraz logiczna. Opinia biegłego odzwierciedla staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, wyjaśnia wszystkie istotne okoliczności, podaje przyczyny, które doprowadziły do przyjętej konkluzji, a równocześnie jest poparta wiedzą i doświadczeniem zawodowym biegłego. Jednocześnie opinii tej nie podważają pozostałe dowody, nie była ona również kwestionowana przez strony procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje w całości na uwzględnienie.

Ostatecznie D. R. wniósł o stwierdzenie nieważności umowy nr (...) o kartę kredytową nr (...) z dnia 5 maja 2014 r., umowy nr (...) o limit kredytowy w Rachunku (...) Rozliczeniowym nr (...) z dnia 20 stycznia 2014 r., umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 27 lipca 2014 r., umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 7 września 2015 r. i umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 9 lipca 2015 r. zawartych z Bankiem (...) S.A. we W.. Pozwany bank wnosząc o oddalenie powództwa podniósł zarzuty braku legitymacji procesowej biernej i braku zasadności roszczenia. Najpierw strona pozwana wskazała, że w dniu 27 lutego 2017 r. sprzedała na rzecz easyDEBT (...) wierzytelność wynikającą z umowy o kartę kredytową z dnia 5 maja 2014 r. o nr (...). Następnie pozwany podniósł, że nie przysługuje mu legitymacja procesowa bierna również w zakresie wierzytelności wynikających z umowy nr (...) o limit kredytowy w Rachunku (...) Rozliczeniowym nr (...) z dnia 20 stycznia 2014 r., umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 27 lipca 2014 r., umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 7 września 2015 r. i umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 9 lipca 2015 r. z uwagi na sprzedaż dokonaną na rzecz (...) w W..

Odnosząc się do braku legitymacji procesowej biernej należy stwierdzić, że podniesiony przez pozwanego zarzut jest całkowicie chybiony. W przypadku wierzytelności wynikającej z umowy nr (...) o kartę kredytową nr (...) z dnia 5 maja 2014 r. pozwany nie wykazał, że dokonał jej zbycia na rzecz easyDEBT Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty. Na powyższą okoliczność strona pozwana przedstawiła wyłącznie zawiadomienie o cesji wierzytelności (k. 138) sporządzone przez podmiot działający w imieniu kolejnego już nabywcy wierzytelności oraz zawiadomienie z 22 marca 2017 r. (k. 139). Należy zwrócić uwagę, że wymienione dokumenty mogą być traktowane co najwyżej w kategorii dokumentów prywatnych, co zgodnie z art. 245 kpc oznacza, że stanowią dowód wyłącznie tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Identyczne uwagi należy odnieść do pozostałych czterech umów wskazanych w piśmie procesowym pozwanego z dnia 12 września 2018 r. W ocenie pozwanego nie przysługuje mu legitymacja procesowa bierna z uwagi na sprzedaż dokonaną w dniu 22 czerwca 2017 r. na rzecz (...) w W.. W tym przypadku należy zgodzić się z argumentami pełnomocnika powoda, który powołał się na treść art. 192 ust 3 kpc zgodnie z którym z chwilą doręczenia pozwu zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy; nabywca może jednak wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej. Odpis pozwu został doręczony w dniu 14 kwietnia 2017 r. (potwierdzenie odbioru k. 67) r., a wierzytelności wynikające z umowy o limit kredytowy w Rachunku (...) Rozliczeniowym z dnia 20 stycznia 2014 r., umowy o kredyt gotówkowy z dnia 27 lipca 2014 r., umowy o kredyt gotówkowy z dnia 7 września 2015 r. i umowy o kredyt gotówkowy z dnia 9 lipca 2015 r., miały zostać sprzedane przez pozwanego w dniu 22 czerwca 2017 r., czyli po dacie doręczenia odpisu pozwu. Zatem ewentualne zbycie wierzytelności wynikających z wymienionych umów nie miało znaczenia dla dalszego toku postepowania.

W przedmiotowej sprawie niesporne były twierdzenia faktyczne powoda o tym, że zawarł z Bankiem (...) S.A. we W. umowę nr (...) o kartę kredytową nr (...) z dnia 5 maja 2014 r., umowę nr (...) o limit kredytowy w Rachunku (...) Rozliczeniowym nr (...) z dnia 20 stycznia 2014 r., umowę nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 27 lipca 2014 r., umowę nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 7 września 2015 r. i umowę nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 9 lipca 2015 r. zawartych przez pozwanego. Na powyższe okoliczności obie strony złożyły dowody z dokumentów w postaci umów bankowych, potwierdzeń zawarcia umów bankowych i formularzy informacyjnych.

Należy zgodzić się ze stroną powodową, że w niniejszej w sprawie zaszły przesłanki, o których mowa w art. 82 k.c., skutkujące nieważnością umów objętych żądaniem pozwu. Jak wykazało przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe, powód cierpi na chorobę psychiczną- schizofrenie paranoidalną, trwającą od co najmniej marca 2009 r. Od 2009 r. w czasie zawierania umów objętych pozwem, powód znajdował się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenia woli. Rozeznanie powoda w okresie zaciągania zobowiązań było znacząco zaburzone objawami psychotycznymi. Wpływ stosowania środków farmakologicznych na zdolność powoda do działania z należytym rozeznaniem w okresie zaciągania zobowiązań w postaci umów objętych pozwem, jest w ocenie biegłego niemożliwe do oceny. O czym była mowa wyżej, strony nie kwestionowały pisemnej opinii sądowo-psychiatrycznej, w konsekwencji Sąd uznał, że stanowi ona pełnowartościowy dowód, który może być podstawą czynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Skutkiem takiej oceny było przyjęcie przez Sąd, stosownie do wydanej przez biegłego psychiatrę opinii, iż w dacie zawierania z Bankiem (...) S.A. we W. umowy o kartę kredytową z dnia 5 maja 2014 r., umowy o limit kredytowy w Rachunku (...) Rozliczeniowym z dnia 20 stycznia 2014 r., umowy o kredyt gotówkowy z dnia 27 lipca 2014 r., umowy o kredyt gotówkowy z dnia 7 września 2015 r. i umowy o kredyt gotówkowy z dnia 9 lipca 2015 r., D. R. znajdował się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli, co czyni złożone przez niego oświadczenia woli o związaniu się wymienionymi umowami bankowymi nieważnymi, o czym przesądza treść art. 82 k.c. Przypomnienia wymaga przy tym, że w myśl powołanego przepisu, jakikolwiek powód skutkujący stanem wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli, skutkuje nieważnością oświadczenia woli. Oświadczenie złożone w tym stanie powoduje bezwzględną nieważność dokonanej czynności prawnej, co uniemożliwia stronom dochodzenie jakichkolwiek roszczeń z tytułu zawartej umowy. Jak podnosi się w judykaturze, brak świadomości charakteryzuje się brakiem rozeznania, niemożnością zrozumienia posunięć własnych lub też innych osób, niezdawaniem sobie sprawy ze znaczenia własnego postępowania, przy czym stan wyłączający świadome powzięcie decyzji i wyrażenie woli nie może być rozumiany dosłownie, nie musi więc oznaczać zupełnego zaniku świadomości (por. m.in. wyrok SN z dnia 11 grudnia 1979 roku, II CR 448/79, OSPiKA 1981/3/45; wyrok SN z dnia 7 lutego 2006 roku, IV CSK 7/05, Legalis nr 173781). Z kolei stan wyłączający swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli nie może być rozumiany tylko jako stan, w którym możliwość wolnego wyboru jest całkowicie wyłączona. W przeciwnym wypadku niemal każde oświadczenie woli byłoby dotknięte rozważaną wadą, rzadko bowiem człowiek działa zupełnie swobodnie (por. m.in. cyt. wyrok SN z dnia 7 lutego 2006 roku). Oczywiście samo wystąpienie choroby psychicznej po stronie składającego oświadczenie woli nie przesądza automatycznie o tym, że nastąpiło ono w stanie wyłączającym świadome lub swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Przy badaniu omawianych przesłanek oświadczenia woli istotnym jest bowiem, czy to choroba wywołała taki stan. W omawianej sprawie taki związek przyczynowo- skutkowy został wykazany ponad wszelką wątpliwość, jego istnienie, o czym była już mowa, nie było również kwestionowane przez stronę powodową.

W konsekwencji powództwo w niniejszej sprawie podlegało uwzględnieniu w całości i Sąd stwierdził nieważność zawartych z Bankiem (...) S.A. we W. umowy nr (...) o kartę kredytową nr (...) z dnia 5 maja 2014 r., umowy nr (...) o limit kredytowy w Rachunku (...) Rozliczeniowym nr (...) z dnia 20 stycznia 2014 r., umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 27 lipca 2014 r., umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 7 września 2015 r. i umowy nr (...) o kredyt gotówkowy nr (...) z dnia 9 lipca 2015 r.

O obowiązku zwrotu kosztów procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik sprawy, na podstawie art. 98 k.p.c. Jej zastosowanie jest uzasadnione faktem, że powództwo było zasadne w całości, a tym samym pozwany winien zwrócić powodowi poniesione przezeń koszty procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika ustanowionego z urzędu w kwocie 3.600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za radców prawnych).

W ostatnim punkcie orzeczenia Sąd nakazał pobrać od pozwanego Banku (...) S.A. we W. na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego dla Łodzi- Widzewa w Łodzi kwotę 614 zł tytułem zwrotu poniesionych tymczasowo kosztów sądowych w postaci wynagrodzenia biegłego psychiatry w związku ze sporządzeniem pisemnej opinii- 593,19 zł i kosztów sporządzenia kserokopii historii choroby- 20,81 zł.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł w sentencji orzeczenia.