Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2019 r. w S.

sprawy z powództwa R. S.

przeciwko S. O., E. O. (1)

o przywrócenie posiadania

I.  nakazuję pozwanym S. O., E. O. (1) aby zaniechali naruszania posiadania powódki R. S. nieruchomości położonej w (...) gm. S., przez zakazanie im zamykania na łańcuch i kłódkę bramy wjazdowej prowadzącej na przedmiotową nieruchomość,

II.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IC 1753/18

UZASADNIENIE

Powódka R. S. w pozwie skierowanym przeciwko S. O. i E. O. (1) wniosła o przywrócenie utraconego posiadania, tj. prawa korzystania z nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym położonej w (...) w sposób wolny od zakłóceń oraz orzeczenie o kosztach procesu.

Roszczenie swoje uzasadniła tym, że od 37 lat mieszka na nieruchomości położonej w (...). Nieruchomość stanowiła własność jej byłego męża. Małżeństwo jej zostało rozwiązane przez rozwód. Były mąż własność nieruchomości przeniósł na pozwanych. W ostatnim okresie utrudnia się jej posiadanie nieruchomości poprzez zamykanie bramy wejściowej na łańcuch i kłódkę, co nie pozwala jej wejść na posesję.

Pozwani S. O. i E. O. (1) wnieśli o oddalenie powództwa gdyż w żaden sposób nie naruszyli posiadania przez powódkę nieruchomości położonej w (...). Przyznali, że rzeczywiście brama na posesje była zamknięta na kłódkę i łańcuch, ale zrobił to B. S., który mieszka w domu wraz z powódką. B. S. zrobił to, ze strachu, gdyż na posesję w nocy wjeżdżały samochody kierowane przez nieznanych mu ludzi. Jego działania nie miały żadnego związku z pozwanymi. Ponadto powódka przed wniesieniem pozwu przywróciła posiadanie nieruchomości niszcząc kłódkę. Nieprawdą jest, że montaż kłódki i łańcucha na bramie wjazdowej uniemożliwił powódce korzystanie z nieruchomości. Ograniczył on jedynie samowolne wjeżdżanie na posesję pojazdów nienależących do powódki.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka mieszka w domu na nieruchomości położonej w (...). Na nieruchomości tej zamieszkała w związku z zawarciem związku małżeńskiego z B. S., ok.38 lat temu.. Małżeństwo R. S. i B. S. zostało rozwiązane przez rozwód. B. S. własność nieruchomości położonej w (...) przeniósł na pozwanych S. O. i E. O. (1). Powódka nadal mieszka na nieruchomości w (...) razem z synem S. i małoletnią córką N.. Na nieruchomości tej mieszka także B. S..

Na nieruchomość położoną w R. prowadzi brama wjazdowa. Brama wjazdowa na nieruchomość nie była zamykana przy użyciu kłódki czy łańcucha. Powódka korzystała z bramy wjazdowej by wjechać samochodem na posesję i zaparkować go w garażu znajdującym się na nieruchomości.

W lipcu 2018 r. B. S. skontaktował się z pozwanym informując, że boi się o swoje zdrowie i spytał czy może założyć kłódkę na bramę wjazdową na nieruchomość. Pozwani wyrazili na to zgodę, kupili kłódkę i dostarczyli ja B. S.. B. S. w lipcu 2018 r. na bramie wjazdowej prowadzącej na nieruchomość w (...) założył łańcuch i zamknął go przy pomocy kłódki. W wyniku tego działania powódka nie mogła wjechać na nieruchomość. Zawiadomiła o zajściu funkcjonariuszy policji, którzy pouczyli ją by wniosła pozew do sądu. Po odjeździe funkcjonariuszy policji, powódka rozpiłowała łańcuch znajdujący się na bramie wjazdowej, zdjęła go i wjechała na posesję.

Następnie w dniu 14 października 2018 r. B. S. ponownie skontaktował się z pozwanymi informując, że z nieruchomości giną rzeczy. Zwrócił się do nich o zgodę na zamknięcie bramy wjazdowej na nieruchomość na łańcuch i kłódkę. Pozwani wyrazili na to zgodę, dostarczyli mu kłódkę. B. S. w dniu 14 października 2018 r. ponownie zabezpieczył bramę wjazdową zamykając ją na łańcuch i kłódkę. Powódka z pomocą syna S. zdjęła łańcuch i kłódkę z bramy wjazdowej by wjechać na nieruchomość.

Od tego zajścia brama wjazdowa na nieruchomość nie jest zamykana na łańcuch i kłódkę. Powódka obawia się jednak, że dojdzie do ponownego uniemożliwienia jej korzystania z bramy wjazdowej na nieruchomość. (dowód: zeznania świadków: U. K. A. P., M. S., S. S. (2) płyta CD k. 91, zeznania świadka B. S. płyta CD k. 102, zeznania stron płyta CD k.102)

Pozwana E. O. (2) w związku ze zniszczeniem przez powódkę kłódki i łańcucha na bramie wjazdowej w lipca 2018 r. złożyła zawiadomienie o wykroczeniu. Wyrokiem z dnia 7.03.2019 r. w sprawie II W 613/18, Sąd Rejonowy w Szczytnie obwinioną R. S. uniewinnił od zarzucanego jej czynu, tj. że w dniu 14 lipca 2018 r. w (...) dokonała zniszczenia mienia w postaci kłódki i łańcucha o wartości 23 zł na szkodę E. O. (1). (dowód: Wyrok k. 62 akt II W 613/18) Wyrokiem Nakazowym z dnia 24.01.2019 r. w sprawie II W 1000/18, Sąd Rejonowy w Szczytnie uznał R. S. za winną, tego że w dniu 14 października 2018 r. w (...) umyślnie uszkodziła kłódkę o wartości 15 zł na szkodę E. O. (1). (dowód: Wyrok k. 15 akt II W 1000/18)

Prawomocnym Wyrokiem z dnia 19.02.2019 r. Sąd Rejonowy w Szczytnie w sprawie IC 1081/18 orzekł eksmisję R. S. z nieruchomości położonej w (...). Przyznał R. S. prawo do lokalu socjalnego. (dowód: Wyrok k.164)

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powódka swoje roszczenie oparła na fakcie naruszenia przez pozwanych jej posiadania nieruchomości położonej w R. wywodząc je ze zdarzeń, które miały miejsce w lipcu 2018 r. i 14 października 2018 r., a polegających na zamknięciu bramy wjazdowej na nieruchomość na łańcuch zabezpieczony kłódką.

W sprawie o naruszenie posiadania Sąd bada jedynie ostatni stan posiadania i fakt jego naruszenia, nie rozpoznając samego prawa ani dobrej wiary pozwanego (art.478 k.p.c.). W sprawach o naruszenie posiadania przedmiotem osądu jest stan faktyczny, posiadanie jest bowiem stanem faktycznym. Posiadaczem rzeczy jest nie tylko ten kto efektywnie wykonuje władztwo nad rzeczą, lecz również ten, kto ma tylko możliwość wykonywania tego władztwa, choćby z tej możliwości nie korzystał.

W świetle zeznań przesłuchanych w sprawie świadków i w świetle zeznań stron, za bezsporne należy uznać, że powódka jest posiadaczką nieruchomości położonej w (...). Z zeznań tych wynika, że powódka mieszka na tej nieruchomości od ok.38 lat. Bezspornym jest także, że powódka korzysta także z wjazdu na tą nieruchomość przez bramę wjazdową. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez pozwanych.

W sposób bezsporny z dowodów tych wynika również, że posiadanie przez powódkę nieruchomości w (...) zostało naruszone poprzez założenie na bramę wjazdową prowadzącą na nieruchomość łańcucha zamykanego na kłódkę.

Z zeznań świadków i stron wynika bowiem, że w lipcu 2018 r. B. S. na bramie wjazdowej prowadzącej na nieruchomość w (...) założył łańcuch i zamknął go przy pomocy kłódki, powódka usunęła te zabezpieczenie. Z zeznań tych wynika, że następnie w dniu 14 października 2018 r. B. S. ponownie zabezpieczył bramę wjazdową zamykając ją na łańcuch i kłódkę, a powódka z pomocą syna S. zdjęła łańcuch i kłódkę z bramy wjazdowej by wjechać na nieruchomość.

Zgodnie z art. 344 k.c. roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń przysługuje przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło. Kodeks cywilny pozostawia posiadaczowi swobodę decyzji co do tego, przeciwko której z tych osób będzie dochodził swego roszczenia.

Jak wynika z zeznań świadka B. S. i pozwanych, założenie przez świadka łańcucha i kłódki na bramę wjazdową w obu przypadkach, poprzedzone było uzyskaniem przez niego zgody pozwanych na te działania. Pozwani ponadto kupili kłódkę i dostarczyli ją B. S.. Ponadto z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że to pozwana E. O. (2) zawiadomiła organy ścigania o podejrzeniu wykroczenia w związku ze zniszczeniem kłódki i łańcucha przez R. S..

W tej sytuacji, w ocenie sądu zachodzą przesłanki do uznania, że naruszenie posiadania powódki nieruchomości w (...) przez założenie kłódki i łańcucha na bramę wjazdową dokonało się na korzyć pozwanych, a zatem, że powódka mogła zasadnie wystąpić w stosunku do nich z roszczeniem posesoryjnym.

Bezspornie z dowodów zebranych w sprawie wynika, że od dnia 14 października 2018 r. brama wjazdowa na nieruchomość nie jest zamykana na łańcuch i kłódkę. Powódka zeznała, że obawia się jednak, że dojdzie do ponownego uniemożliwienia jej korzystania z bramy wjazdowej na nieruchomość. Słyszała, od matki B. S., że takim zachowaniem groził.

Mając na uwadze, że dwukrotnie doszło do zamknięcia bramy wjazdowej przy pomocy łańcucha zamykanego na kłódkę, co uniemożliwiło powódce wjazd na nieruchomość, jej obawy należy uznać za zasadne.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka B. S., że brama wjazdowa na nieruchomość przed wydarzeniami z lipca 2018 r. i 14 października 2018 r. była zamykana, gdyż pozostają w sprzeczności z całokształtem materiału dowodowego zebranego w sprawie. Z zeznań świadków U. K. A. P., M. S., S. S. (2), powódki wynika bowiem, że wcześniej brama ta nie była zamykana w ten sposób.

W pozostałym zakresie sąd nie kwestionował zeznań świadka B. S., jak również nie kwestionował zeznań świadków U. K. A. P., M. S., S. S. (2), powódki i pozwanych albowiem są one bezsporne co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Należy zauważyć, że rozstrzygnięcie w sprawie posesoryjnej ma charakter tymczasowy, który wyraża się tym, że ani nie przesądza prawa do rzeczy, ani nie tamuje dochodzenia roszczeń wynikających z samego prawa.

Stan prawny może mieć wpływ na skuteczność roszczenia posesoryjnego tylko wtedy, gdy został stwierdzony w prawomocnym orzeczeniu sądu lub innego organu państwowego, w którego zakres kompetencji wchodzi ustalanie prawa własności lub innego prawa do przedmiotu procesu posesoryjnego.(art.344 § 1 zd.2 k.c.) Chodzi tu
o orzeczenia wydane po naruszeniu posiadania..

Co prawda, prawomocnym Wyrokiem z dnia 19.02.2019 r. (...)w sprawie IC 1081/18 orzekł eksmisję R. S. z nieruchomości położonej w (...). Jednakże przyznała jej prawo do lokalu socjalnego. Przysługuje jej zatem nadal prawo do korzystania – posiadania nieruchomości w R. %.

W tym stanie rzeczy na mocy powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art.98 k.p.c. .

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

10.06.2019 r.