Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2019 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. w W.

przeciwko M. J.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 181/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenia od pozwanej M. J. kwoty 50.384,38 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że powód zawarł z pozwana w dniu 8.06.2015 r. umowę pożyczki o numerze (...), na podstawie której otrzymała określoną w umowie kwotę i zobowiązała się do jej spłaty. Pozwana z przyjętego zobowiązania nie wywiązała się, (brak terminowego regulowania wpłat). Zadłużenie powstałe na tle realizacji umowy z dniem 24.08.2017 r. zostało postawione w stan pełnej wymagalności. Pozwana pismem z dnia 28.08.2017 r. została wezwana do spłaty wymagalnego zadłużenia. Na kwotę objętą pozwem sklada się niespłacony kapitał w kwocie 46515,75 zł, odsetki umowne w kwocie 2426,19 zł, odsetki umowne za opóźnienie w kwocie 1356,24 zł, opłaty umowne w kwocie 86,20 zł.

Pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew, nie stawiła się na termin rozprawy, nie ustosunkował się do żądań pozwu.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z normą art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwość. Wobec tego, że działanie z art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania. (por. Wyrok SN z dnia 31.03.1999 r. (...) 176/97)

Twierdzenia powoda o okolicznościach przytoczonych w pozwie budzą wątpliwości. Powód bowiem nie przedstawił żadnych dowodów, by przysługiwała mu względem pozwanej wierzytelność dochodzona pozwem, w wysokości wskazanej w pozwie. Nie przedłożył umowy łączącej strony, dowodów na okoliczność nie wykonania przez pozwaną warunków umowy pożyczki, dowodu na okoliczność jej wypowiedzenia.

Stosownie do art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony. Powyższy przepis wyrażą zasadę kontradyktoryjności postępowania sądowego, z którą wiąże się przerzucenie na strony procesowe odpowiedzialności za wynik procesu cywilnego. W procesie ciężar dowodu stanowi wymaganie dostarczenia sądowi dowodów potwierdzających przytoczone fakty. To strona ma obowiązek wyraźnego powołania konkretnego środka dowodowego.

Z powyższych przyczyn, wobec braku dowodów na istnienie wierzytelności dochodzonej pozwem, na podstawie art. 720 k.c. powództwo zostało oddalone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)