Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Morycz

Protokolant: Sekretarz sądowy Izabela Jędryka

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 28 września 2018 r., 9 listopada 2018 r. i 12 lutego 2019 r.

sprawy (...)

s. (...) i (...) zd. (...)

ur. (...) w (...)

obwinionego o to, że:

w dniu (...) roku około godziny 08:50 na drodze (...) w miejscowości (...) gm. (...), prowadząc pojazd osobowy marki S. (...) o numerach rejestracyjnych (...), nie zastosował się do ograniczenia prędkości do 60km/h, oznaczonego znakiem B-33, jadąc z prędkością 104km/h, czym przekroczył prędkość o 44km/h,

to jest o czyn z art. 92a kw

o r z e k a

I. obwinionego (...) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 92a kw, przyjmując że poruszał się z prędkością około 80 km/h, za który na podstawie art. 92a kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (sto) złotych;

II. na podstawie art. 119 § 1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty.

Sygn. akt II W 45/18

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu (...) r. (...) kierował samochodem marki S. (...) o nr rej. (...). Jechał drogą nr (...) od strony miejscowości (...) w kierunku miejscowości (...). Powyższa droga przebiega w dużej mierze przez las i panuje na niej niewielkie natężenie ruchu.

Kiedy (...) znajdował się w miejscowości (...), gdzie obowiązuje ograniczenie prędkości do 60 km/h, prowadził pojazd z prędkością około 80 km/h. W pewnej odległości przed nim poruszał się samochód dostawczy, który wcześniej go wyprzedził. W związku z powyższym (...) został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji, którzy twierdzili, że poruszał się z prędkością 104 km/h. (...) zakwestionował prawidłowość pomiaru i odmówił przyjęcia mandatu karnego.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: notatki urzędowej (k.1), świadectwa legalizacji ponownej (k.2), zeznań świadka (...) (k.36-37), zeznań świadka (...) (k.8,49-50) i wyjaśnień obwinionego (...) (k.36,41-42).

Obwiniony (...) (k.36, 41-42) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Następnie złożył obszerne wyjaśnienia, w których wskazał w szczególności, że faktycznie został zatrzymany do kontroli drogowej, ale na pewno nie jechał z okazaną prędkością. Mógł przekroczyć prędkość, gdyż jego zdaniem pojazd należy prowadzić w sposób bezpieczny w zależności od kształtującej się sytuacji na drodze, ale nie żeby aptecznie przestrzegać przepisów, a ustawienie niektórych znaków nie znajduje żadnego uzasadnienia. Na pewno nie jechał tak szybko jak wynika to z twierdzeń policjanta. Mógł jechać z prędkością 80-90 km/h, bo zna drogę, a jeżdżenie tamtędy z prędkością 60 km/h mija się z celem. Wyjaśnił ponadto, że bezpośrednio przed kontrolą był wyprzedzany przez pojazd dostawczy, który musiał w związku z tym jechać szybciej, ale nie został zatrzymany. Zmierzona prędkość mogła zatem dotyczyć tamtego pojazdu.

Sąd zważył co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego (...) co do tego, że kierował pojazdem, że przekroczył dopuszczalną prędkość jazdy w miejscu podjęcia kontroli i że w związku z tym został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. Tyczyło się to również tego, że nie jechał z prędkością 104 km/h, ale z prędkością około 80 km/h, jak również tego, że w pewnej odległości przed nim jechał samochód dostawczy, który wcześniej go wyprzedził. Wprawdzie przeczy to zeznaniom świadka (...), który jednak nie wykluczył podnoszonego przez obwinionego (...) innego pojazdu, który wcześniej go wyprzedził. Sąd dostrzegł, że obwiniony (...) popełniał w przeszłości wykroczenia drogowe, jednak w niniejszej sprawie tego nie kwestionował, mając jedynie zastrzeżenia do prędkości.

Jego postawa procesowa, jak również wyjątkowe zaangażowanie w rzetelne zbadanie i rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, jak również potwierdzające jego wersję wydarzeń zeznania świadka (...), sprawiły że jego twierdzenia obdarzono walorem wiarygodności. Tym bardziej, że w grę wchodziła różnica zaledwie kilkunastu kilometrów na godzinę, które nie rzutowały na sytuację prawną obwinionego (...), w tym zatrzymanie prawa jazdy. Nie był to bowiem teren zabudowany. Ponadto porusza się tą trasą bardzo często i dobrze zna stałe miejsca kontroli drogowych, podkreślając że przekracza dopuszczalną prędkość, ale nie w takim stopniu. Zdaniem Sądu nie można wykluczyć, że doszło do pomyłki i zmierzono prędkość innego pojazdu czy radar, za pomocą którego tego dokonano zadziałał w tym przypadku wadliwie.

Biorąc pod uwagę, że obwiniony (...) przekroczył dopuszczalną prędkość o około 20 km/h, uznano że popełnił wykroczenie z art. 92a kw i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 złotych. Zdaniem Sądu jest ona odpowiednią reakcją na czyn, którego się dopuścił. Tym bardziej, że przekroczenie prędkości nie było znaczne, a droga, którą się poruszał przebiega w dużej mierze przez las i panuje na niej niewielkie natężenie ruchu. Ponadto, na podstawie art. 119 § 1 kpw, zasądził od obwinionego kwotę 150 złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 30 złotych tytułem opłaty.