Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Salwin-Kowalczyk

Protokolant: Monika Malanowska

przy udziale oskarżyciela –M. M.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu – 5 października 2018 r.,7 listopada 2018 r., i 9 kwietnia 2019 r.

sprawy przeciwko K. M.

urodz. (...)

w B.

syna G. i B. z d. N.

oskarżonego o to, że: prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) K. M. (NIP (...) , REGON (...)) z siedzibą w B. przy ul. (...) (kod pocztowy (...)) w dniu 12 grudnia 2016 roku w lokalu (...) położonym w L. przy ul. (...) ( kod pocztowy (...)) , urządzał gry na dwóch automatach do gier B. (...)/W/Z oraz E. (...) w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ( Dz. U. Nr 201 poz.1540 z póż.zm.)

- wbrew art.6 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych , gdyż nie posiadał koncesji na prowadzenia kasyna gry w lokalu (...) położonym w L. przy ul. (...) (kod pocztowy (...)),

- wbrew art.14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż urządzał gry na dwóch automatach B. (...)/W/Z oraz E. (...) poza kasynem,

- wbrew art. 23 a ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż w lokalu (...) położonym w L. przy ul. (...) (...) ( kod pocztowy (...)) eksploatował dwa automaty do gier B. (...)/W/Z oraz E. (...), które nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu skarbowego,

tj. o czyn z art. 107§1 kks

orzeka

I.oskarżonego K. M. uznaje winnym popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie 107§1 kks wymierza mu karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu ) stawek dziennych grzywny przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 (sto) złotych;

II.na podstawie art.30§5 kks orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych wykazanych w wykazie dowodów rzeczowych na k-25 pod 1-6;

III.zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 2.020 (dwa tysiące dwadzieścia złotych ) tytułem kosztów postępowania w tym kwotę 2000 (dwa tysiące ) złotych tytułem opłaty.

sygn.akt : II K 71/18

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie , Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 12 grudnia 2016 roku oskarżony K. M. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) K. M. z siedzibą w B. przy ul. (...) , w lokalu (...) 24 przy ul. (...) (...) w L. , urządzał gry na automatach do gier : B. (...)/W/Z oraz E. (...) , bez koncesji na prowadzenie kasyna gry w w/w lokalu , poza kasynem ,jak również eksploatował je mimo, że nie były one zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego.

Powyższy stan faktyczny , Sąd ustalił w oparciu o : zeznania świadków : częściowo K. S. /k-403-404/, A. G. /k-218-220,404/,M. B. /k-2-7, odezwa II Ko 1933/18/, oraz k. 14-16 protokół przeszukania ,k. 18-19, 26-29 protokoły oględzin ,k. 90-94 protokół eksperymentu ,k. 102 umowa najmu ,k. 103 oświadczenie ,k. 151-153 umowa najmu ,k. 194 wydruk ,k. 20-30, 30-37 dokumentacja fotograficzna, k. 95-97 płyta

Oskarżony K. M. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień /k-204/.

Sąd ustalił , co następuje :

Materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie dał podstawy do uznania oskarżonego K. M. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu. Co prawda oskarżony nie przyznał się do winy , jednakże za jego sprawstwem przemawiają dowody zebrane w niniejszej sprawie. I tak , świadek M. B. zeznał ,że w dniu zdarzenia około godziny 10.00 udał się do lokalu (...) 24 przy ul. (...) w L. . Na lewej ścianie stały włączone automaty do gier. Nikt na nich nie grał. Po kilkudziesięciu minutach zgasło światło w lokalu i automaty się wyłączyły.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka , albowiem jest on osobą obcą dla oskarżonego nie zainteresowaną w złożeniu obciążających go zeznań.

Świadek K. S. słuchany w postępowaniu przygotowawczym zeznał , że w lokalu (...) 24 przy ul. (...) w L. pilnował automatów do gier na prośbę swojego kolegi. Były one popsute i nikt na nich nie grał. W/w zeznał nadto , ze nie wie kto jest ich właścicielem . Gdy dla w/w lokalu przyszli funkcjonariusze celni , zgasło światło , jednakże świadek nie wiedział co było tego przyczyną /k-9-10/. Świadek słuchany na rozprawie przed Sądem zeznał , że w w/w lokalu pracował przez okres około dwóch miesięcy. Było w nim 5-6 automatów do gier.Do pracy został zatrudniony przez mężczyznę o imieniu P. , jednakże bez umowy . Do jego obowiązków należało wpuszczanie klientów do lokalu za pomocą pilota do drzwi. Była przy nich kamera, jednakże świadek wpuszczał wszystkich. Zdarzyło się , że jakiś klient wygrał coś na automatach i wówczas wygraną wypłacał mu świadek. Pieniądze od w/w zabierał mężczyzna o imieniu R.. Świadek pracował w przedmiotowym lokalu na zmianę z A. G.. Wynagrodzenie w/w otrzymywał raz w tygodniu od P.. W razie kontroli z Urzędu Celnego świadek pilotem odcinał prąd. Tak tez zrobił w dniu zdarzenia. Świadek podał nadto , że w postępowaniu przygotowawczym zeznał nieprawdę na prośbę mężczyzny o imieniu P..

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka złożonym w postępowaniu sądowym , albowiem mają pokrycie w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie. Natomiast jego zeznania z postępowania przygotowawczego są nieprawdziwe , albowiem w/w sam podał ,że wcześniej zeznał nieprawdę.

Świadek A. G. zeznała , że pracowała przez około miesiąca czasu bez umowy o pracę w lokalu (...) 24 w L.. Jej praca miała polegać na wypłatach wygranych oraz sprzątaniu lokalu. Razem z nią pracował tam K. S. i to on nauczył ją obsługi automatów do gier. W/w nie wiedziała kto był ich właścicielem. Do lokalu przychodziło niewielu klientów. Zdarzały się wygrane i wówczas świadek je wypłacała , a jeżeli akurat nie miała gotówki , dawała klientom pokwitowanie na kartce. Dalsze zeznania świadka dotyczą zasad działania automatów , które były w w/ lokalu.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka , albowiem mają one potwierdzenie w materiale dowodowym , który Sąd obdarzył wiarygodnością.

Świadek M. S. zeznał , że w dniu 31 października 2016 roku wynajął od Z. W. lokal użytkowy przy ul. (...) w L.. Jego dysponentem był zarówno on , jak i oskarżony. W/w nie miał jednak wiedzy jaką działalność tam prowadził oraz kto do lokalu wstawił automaty do gier.

W ocenie Sądu zeznania tego świadka są niewiarygodne. Trudno bowiem przyjąć , że w/w który prowadził swoją działalność w tym samym lokalu co oskarżony , nie widział czym on się zajmuje.

Za sprawstwem oskarżonego przemawiają także protokoły z eksperymentu procesowego. Wynika z nich , że gra na przedmiotowych automatach miała charakter losowy , albowiem funkcjonariusz celny nie mógł przewidzieć rezultatu poszczególnych gier. O ewentualnej wygranej , bądź nie , decydował algorytm zawarty w programach automatów , a nie gracz. Decydującym elementem działania kontrolowanych urządzeń był program sterujący grami automatów w sposób nie dający graczowi każdorazowo wpływu na wynik gry , co świadczy o losowości gier na tych automatach. Grający nie miał możliwości zatrzymania zmieniających się symboli na bębnach w najlepszym dla siebie ustawieniu – konfiguracji , a w związku z tym zadecydować o wysokości wygranej. Gry przeprowadzane były w celach komercyjnych, albowiem automaty wymagały zasilania środkami pieniężnymi. W czasie eksperymentów , funkcjonariusze wygrane rzeczowe w postaci dodatkowych punktów kredytowych.

Sąd zarówno powyższe eksperymenty , jak i ujawnione dowody z dokumentów obdarzył wiarygodnością , albowiem zostały te dowody przeprowadzone i sporządzone prawidłowo, przez uprawnione osoby , stanowią więc wierne odzwierciedlenie okoliczności w nich opisanych.

Mając na względzie powyższe , należy stwierdzić , że wina oskarżonego jest bezsporna oraz że została mu udowodniona w toku przedmiotowego postępowania karno-skarbowego.

K. M. został oskarżony o to , że : prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) K. M. (NIP (...) , REGON (...)) z siedzibą w B. przy ul. (...) (kod pocztowy (...)) w dniu 12 grudnia 2016 roku w lokalu (...) położonym w L. przy ul. (...) (...) ( kod pocztowy (...)) , urządzał gry na dwóch automatach do gier B. (...)/W/Z oraz E. (...) w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ( Dz. U. Nr 201 poz.1540 z póż.zm.)

- wbrew art.6 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych , gdyż nie posiadał koncesji na prowadzenia kasyna gry w lokalu (...) położonym w L. przy ul. (...) (kod pocztowy (...)),

- wbrew art.14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż urządzał gry na dwóch automatach B. (...)/W/Z oraz E. (...) poza kasynem,

- wbrew art. 23 a ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, gdyż w lokalu (...) położonym w L. przy ul. (...) (...) ( kod pocztowy (...)) eksploatował dwa automaty do gier B. (...)/W/Z oraz E. (...), które nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu skarbowego,

tj. o czyn z art. 107§1 kks

Stosownie do treści art. 107 §1 kks – odpowiedzialności karnej skarbowej podlega ten , kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia , urządza lub prowadzi gry hazardowe.

W myśl zaś art.9§3 kks – za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe odpowiada jak sprawca także ten , kto na podstawie przepisu prawa , decyzji właściwego organu , umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi , w szczególności finansowymi osoby fizycznej , prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej.

Przepis zaś art. 6 ust.1 ustawy z dnia 2009 r. o grach hazardowych stanowi , że działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości i gier na automatach może być prowadzona po uzyskaniu koncesji na kasyno gry, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 1 i 1b oraz art. 6a ust. 2. Artykuł zaś 14 ust.1 tejże ustawy stanowi , że urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry w pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy, z wyjątkiem ust. 4 i 5. Natomiast art. 23 a ust. 1 tejże ustawy mówi o tym , że automaty do gier, urządzenia losujące i urządzenia do gier mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celno-skarbowego. Powyższy obowiązek nie dotyczy terminali w kolekturach gier liczbowych służących do urządzania gier liczbowych lub sprzedaży loterii pieniężnych oraz urządzeń służących do urządzania gier liczbowych lub loterii pieniężnych urządzanych na terytorium więcej niż jednego państwa (gry multijurysdykcyjne).

Bez wątpienia oskarżony swoim zachowaniem opisanym w zarzucie naruszył w/w przepisy, albowiem w dniu zdarzania prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą (...) K. M. z siedzibą w B. przy ul. (...) urządzał gry na automatach: B. (...)/W/Z oraz E. (...) bez koncesji na prowadzenia kasyna gry w w/w lokalu , poza kasynem ,jak również eksploatowała je mimo, że nie były one zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego.

W ocenie Sądu twierdzenie obrońcy oskarżonego jakoby z uwagi na różne opinie prawników potwierdzających , że jego działalność jest legalna oraz różne orzeczenia sądów , pozostawał w usprawiedliwionym , błędnym przekonaniu o braku bezprawności urządzania i prowadzenia gier hazardowych jest nieprawdziwe . Mianowicie kwestia wykładni art. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych , która weszła w życie z dniem 3 września 2015 r. , od dnia wydania przez Sąd Najwyższy postanowienia z dnia 28 kwietnia 2016 r. , I KZP 1/16 nie powinna budzić bowiem żadnej wątpliwości. W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy stwierdził , że powołany przepis dotyczy wyłącznie podmiotów , które prowadziły określoną nim działalność zgodnie z ustawą o grach hazardowych w brzemieniu obowiązującym przed dniem 3 września 2015 r. , czyli na podstawie koncesji albo właściwego zezwolenia. Dlatego też od daty ukazania się powyższego orzeczenia , stosowanie art. 4 „ ustawy nowelizującej „ , zarówno dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą , jak i wykwalifikowanych podmiotów udzielających porad prawnych , nie powinno nasuwać już wątpliwości interpretacyjnych.

Z tych też względów , Sąd uznał oskarżonego winnym popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 107§1 kks wymierzył mu karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 zł.

Powyższa kara będzie adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu.

Przy wymiarze tej kary jako okoliczności obciążające , Sąd wziął pod uwagę uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego / k-424-431/. Jednocześnie Sąd nie doszukał się żadnych okoliczności łagodzących w jego zachowaniu.

Na podstawie art. 30§5 kks Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych wykazanych na k- 25 pod poz. 1-6, albowiem było to obligatoryjne.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art.627 kpk w zw. z art.113§1 kks.