Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSO Sławomir Gosławski (spr.)

Sędziowie SO Tomasz Ignaczak

SO Agnieszka Szulc-Wroniszewska

Protokolant Dagmara Szczepanik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Izabeli Stachowiak

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2014 roku

sprawy T. M.

oskarżonego z art. 87§1a kw, art.229§1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 4 grudnia 2013 roku sygn. akt VII K 684/13

na podstawie art.437§1 kpk, art.438 pkt 1 kpk, art.624§1 kpk

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że w miejsce art.87§3 kw za podstawę prawną orzeczonego w punkcie 3 środka karnego zakazu prowadzenia rowerów przyjmuje art.87§4 kw;

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

zwalnia oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

IV Ka 86/13

UZASADNIENIE

T. M. został oskarżony o to, że:

I. w dniu 15.08.2013 roku w miejscowości Z. gm. T., pow.
(...), woj. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu
drogowych w ten sposób, że kierował rowerem po drodze publicznej będąc w
stanie nietrzeźwości potwierdzonym badaniem prowadzącym do stężenia o
godzinie 21:07 z wynikiem 0,27 mg/l, o godzinie 21:09 z wynikiem 0,29 mg/l,
o godzinie 21:26 z wynikiem 0,29 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn określony w art. 87 § la kw;

II. w dniu 15.08.2013 roku w miejscowości Z.gm. T., pow.
(...), woj. (...)na terenie posesji nr (...)przy ulicy (...)
podczas zatrzymania zw. z kierowaniem rowerem w stanie nietrzeźwości
wręczył korzyść majątkową pełniącym funkcję publiczną funkcjonariuszom z
KP w T. - sierż. M. S.w kwocie 20 złotych i mł.
asp. M. R.w kwocie 10 złotych w celu skłonienia tych
funkcjonariuszy do odstąpienia od czynności służbowych,

tj. o czyn z art. 229 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. wyrokiem z dnia 4 grudnia 2013 roku w sprawie VII K 684/13:

1.oskarżonego T. M. uznał za winnego popełnienia obu zarzuconych mu czynów i za czyn opisany w pkt I na podstawie art. 87 § la kw wymierzył mu karę 500 złotych grzywny, za czyn opisany w pkt II na podstawie art. 229 §1 kk wymierza mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

2.na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres próby 2 lat;

3.na podstawie art. 87 § 3 kw orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia rowerów na drogach publicznych, w strefach zamieszkania i w strefach ruchu na okres 6 miesięcy;

4.zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, przy czym wydatki przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego zaskarżył prokurator.

Wyrokowi zarzucił:

obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 413§ 1 pkt 6 kpk poprzez wskazanie - w przypadku skazania za czyn z pkt I aktu oskarżenia - błędnej podstawy prawnej w przypadku orzeczenia wobec oskarżonego zakazu prowadzenia rowerów na drogach publicznych , w strefach zamieszkania i w strefach ruchu na okres 6 miesięcy ,tj. z art. 87§3 kw zamiast prawidłowej z art.87§4 kw.

W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wskazanie w zarzucie z pkt I aktu oskarżenia właściwej podstawy prawnej w przypadku orzeczenia wobec oskarżonego zakazu prowadzenia rowerów na drogach publicznych, w strefach zamieszkania i w strefach ruchu na okres 6 miesięcy ,tj. z art. 87 § 4 kw.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

apelacja zasługuje na uwzględnienie, chociaż skarżący w istocie zarzuca w niej obrazę prawa materialnego – niezastosowanie właściwego przepisu.

Na wstępie należy podnieść, iż sąd I instancji prawidłowo ustalił sprawstwo oskarżonego, które w skardze apelacyjnej nie jest kwestionowane; nie musi być więc przedmiotem szczegółowych rozważań sądu okręgowego. Ponadto do czynu I, którego dotyczy skarga sąd ten zastosował właściwą kwalifikację prawną.

Słusznie podniósł skarżący, iż w przedmiotowym wyroku w związku z ukaraniem T. M. za czyn I wyczerpujący dyspozycję art. 87§ 1a kw sąd merytoryczny za podstawę prawną zakazu prowadzenia rowerów przyjął nieprawidłowo art. 87 § 3 kw, który przewiduje wprawdzie obowiązek orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów ale wobec sprawcy wykroczenia określonego w art. 87 § 1 kw – prowadzącego pojazd mechaniczny po użyciu alkoholu. Tymczasem T. M. w stanie nietrzeźwości kierował po drodze publicznej rowerem, czym wypełnił dyspozycję art. 87 § 1a kw; w odniesieniu do sprawcy wykroczenia z art. 87 § 1a kw można orzec zakaz prowadzenia pojazdów ( innych niż mechaniczne ) na podstawie art. 87 § 4 kw.

Okoliczności tych sąd I instancji nie analizował w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W tych realiach nie sposób uznać tego uchybienia za obrazę przepisów postepowania. Natomiast obraza prawa materialnego jest oczywista, wynika wprost z treści przytoczonych wyżej uregulowań i wymagała korekty zaskarżonego wyroku zgodnej z wnioskami apelacji.

Z tych względów sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że w miejsce art. 87 § 3 kw za podstawę prawną orzeczonego w punkcie 3 środka karnego zakazu prowadzenia rowerów przyjął art. 87 § 4 kw.

Zasady słuszności ( postępowanie odwoławcze zostało wywołane błędem sądu I instancji ) uzasadniały zwolnienie oskarżonego od wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w tym postępowaniu.