Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Tadeusz Piesowicz

Protokolant: Daniel Drożdż

po rozpoznaniu w dniu 30 grudnia 2013 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

z dnia 5 sierpnia 2013 roku znak: (...)

w sprawie M. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się M. K. emeryturę od dnia 1 lipca 2013 roku.

Sygn. akt IV U 1500/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 grudnia 2013 roku

Decyzją z dnia 5 sierpnia 2013 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. – powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., nr 153, poz. 1227 z zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił M. K. przyznania emerytury. Uzasadniając decyzję organ rentowy wskazał, że odwołujący się na dzień 1 stycznia 1999 roku udowodnił okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 26 lat, 5 miesięcy i 22 dni, jednak nie legitymuje się okresem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszącym co najmniej 15 lat. Uznany przez organ rentowy okres zatrudnienia w szczególnym charakterze wyniósł 9 lat, 2 miesiące, 3 dni, natomiast w szczególnych warunkach 11 lat, 9 miesięcy, 14 dni.

Powyższą decyzję zaskarżył M. K. wnosząc o jej zmianę
i przyznanie prawa do emerytury według obowiązujących przepisów. Uzasadniając odwołanie podniósł, że art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS wyraźnie zalicza pracę żołnierza zawodowego oraz pracę nauczyciela jako pracę w szczególnym charakterze, co daje mu na dzień 1 stycznia 1999 roku 20 lat i 7 dni takiej pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie - podnosząc argumentację, której użył w zaskarżonej decyzji. Zakład Ubezpieczeń Społecznych dodatkowo odnosząc się do zarzutów odwołującego wskazał, że z zaświadczenia z dnia 7 marca 1983 roku, które jest w posiadaniu organu rentowego wynika, że M. K. w okresie od 25 września 1971 roku do dnia 28 lipca 1982 roku pełnił służbę w Ludowym Wojsku Polskim, zatem nie pracował jako żołnierz zawodowy, dlatego ten okres pracy organ rentowy zaliczył do okresu pracy w szczególnych warunkach, a nie do pracy w szczególnym charakterze.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że odwołujący się M. K. ur. (...), ukończył 60 lat . Na dzień 1 stycznia 1999 roku wykazał okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie 26 lat, 5 miesięcy i 22 dni, w tym pracę w szczególnych warunkach w wymiarze 11 lat, 19 miesięcy, 14 dni : od dnia 25 września 1971 roku do dnia 28 lipca 1982 roku, od dnia 4 sierpnia 1987 roku do dnia 26 czerwca 1988 roku, od dnia 1 lipca 1988 roku do dnia 16 lipca 1988 roku oraz 9 lat, 2 miesiące, 3 dni okresów pracy w szczególnym charakterze jako nauczyciel: od dnia 1 września 1989 roku do dnia 4 kwietnia 1993 roku, od dnia 10 kwietnia 1993 roku do dnia 8 grudnia 1993 roku, od dnia 19 grudnia 1993 roku do dnia 15 stycznia 1996 roku, od dnia 27 stycznia 1996 roku do dnia 19 stycznia 1997 roku, od dnia 29 stycznia 1997 roku do dnia 5 czerwca 1997 roku, od dnia 1 lipca 1997 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku. Odwołujący się nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. M. K. złożył do organu rentowego wniosek o przyznanie emerytury dnia 29 lipca 2013 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. od dnia 25 września 1971 roku do dnia 23 września 1973 roku uczęszczał do (...) Szkoły Zawodowej przy OS (...). Od dnia 24 września 1973 roku do dnia 22 maja 1973 roku pełnił służbę w (...) Brygadzie (...), a od dnia 22 maja 1973 roku do dnia 24 września 1973 roku w (...) Oddziale (...).

Odwołujący został powołany do zawodowej służby wojskowej od 26 czerwca 1973 roku. W okresie od dnia 25 września 1973 roku do dnia 26 czerwca 1976 roku jako żołnierz zawodowy pracował na stanowisku mechanika sprzętu chemicznego warsztatów służby uzbrojenia w Ośrodku Szkolenia (...). Od dnia 26 czerwca 1976 roku do dnia 28 lipca 1982 roku pracował jako mechanik sprzętu chemicznego wydziału chemicznego w (...) Brygadzie (...).

M. K. w szczególnym charakterze jako żołnierz zawodowy pracował od 26 czerwca 1973 roku do dnia 28 lipca 1982 roku. Okres ten stanowi 9 lat, 1 miesiąc, 3 dni.

( dowód: zaświadczenie Komendy Głównej Straży Granicznej z dnia 4 listopada 2013 roku , k. 11 )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, której wiarygodności i mocy dowodowej żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. K. zasługuje na uwzględnienie.

Przypadek odwołującego się, który urodził się (...) należało odnieść do regulacji art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Według w/w art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2009, nr153, poz. 1227 ) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem ( art. 184 ust 2 cyt. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ).

Zgodnie z art. 32 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze uważa się:

1)pracowników organów kontroli państwowej;

2)pracowników organów administracji celnej;

3)pracowników wykonujących działalność twórczą lub artystyczną;

4)dziennikarzy zatrudnionych w redakcjach dzienników, czasopism, w radiu, telewizji oraz w organach prasowych, informacyjnych, publicystycznych albo fotograficznych, objętych układem zbiorowym pracy dziennikarzy;

5)nauczycieli, wychowawców lub innych pracowników pedagogicznych wykonujących pracę nauczycielską wymienioną w art. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.);

6)żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Celnej, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej;

7) pracowników jednostek ochrony przeciwpożarowej, o których mowa w art. 15 pkt 1a-5 i 8 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229, z późn. zm.) - art. 32 ust 3 cyt. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009, nr153, poz. 1227 ).

Warunki przejścia na emeryturę przez wymienionych powyżej pracowników określa między innymi rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.83 Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Stosownie do § 10 ust 1 cyt. rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku żołnierz zawodowy oraz funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej, organów bezpieczeństwa publicznego i Służby Więziennej, zwolniony ze służby, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn w czasie służby wojskowej, w Milicji Obywatelskiej, w organach bezpieczeństwa publicznego, służby więziennej bądź w czasie zatrudnienia wykonywanego po zwolnieniu z tej służby, bądź w ciągu 5 lat po zwolnieniu ze służby lub ustaniu zatrudnienia,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat tej służby.

Zgodnie z § 15 w/w rozporządzenia nauczyciel, wychowawca lub inny pracownik pedagogiczny wykonujący pracę nauczycielską wymienioną w art. 1 pkt 1-7 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 1982 r. Nr 3, poz. 19, Nr 25, poz. 287, Nr 31, poz. 214 i z 1983 r. Nr 5, poz. 33), określoną w tej ustawie jako praca zaliczona do I kategorii zatrudnienia, nabywa prawo do emerytury na zasadach określonych w § 4 i jest uważany za wykonującego prace w szczególnym charakterze.

Natomiast § 4 ust 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ⁽⁷⁾ (skreślony),

3) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach, o których mowa w ust. 1, zalicza się także okresy pracy górniczej w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz okresy zatrudnienia na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin, a także okresy pracy lub służby, o których mowa w § 5-10 (§ 4 ust 1 cyt. rozporządzenia).

W przedmiotowej sprawie odwołujący się ukończył 60 lat oraz spełnia wymagany okres pracowniczego zatrudnienia na dzień 1 stycznia 1999 roku stosownie do regulacji w/w art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku. Wykazał on bowiem 26 lat, 5 miesięcy, 22 dni takiego zatrudnienia. Odwołujący się nie jest członkiem OFE. Spór dotyczy natomiast wymaganego okresu 15 lat pracy w szczególnym charakterze. Przy czym należy mieć na względzie to, że organ rentowy uwzględnił odwołującemu się 9 lat, 2 miesiące, 3 dni takiej pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie uwzględnił odwołującemu się jako pracy w szczególnym charakterze jako okres pracy żołnierza zawodowego okresu od dnia 25 września 1971 roku do dnia 28 lipca 1982 roku, gdyż ustalił, że w okresie tym odwołujący się pełnił zawodowej służby.

W ocenie Sądu stanowisko organu rentowego w tym zakresie nie jest zasadne. Z przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wynika, że M. K. w szczególnym charakterze jako żołnierz zawodowy pracował od 26 czerwca 1973 roku do dnia 28 lipca 1982 roku. Odwołujący się od dnia 25 września 1971 roku do dnia 23 września 1973 roku uczęszczał do (...) Szkoły Zawodowej przy OS (...). Od dnia 24 września 1973 roku do dnia 22 maja 1973 roku pełnił służbę w (...) Brygadzie (...), a od dnia 22 maja 1973 roku do dnia 24 września 1973 roku w (...) Oddziale (...). Natomiast do zawodowej służby wojskowej został powołany od 26 czerwca 1973 roku i pełnił ją do dnia 28 lipca 1982 roku.

Okres od 26 czerwca 1973 roku do dnia 28 lipca 1982 roku w całości winien więc zostać odwołującemu doliczony do pracy w szczególnym charakterze. Stanowi on 9 lat, 1 miesiąc, 3 dni. Biorąc po uwagę uwzględniony już przez ZUS staży pracy szczególnej w wymiarze 9 lat, 2 miesięcy, 3 dni, odwołujący się wykaże wymaganych 15 lat takiej pracy. Spełnienia przez odwołującego się pozostałych przesłanek odwołujący się nie kwestionował.

Wobec powyższego w ocenie Sądu odwołujący się spełnia wymagane przesłanki, które dają mu prawo do przyznania emerytury na warunkach preferencyjnych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2009 , Nr 153, poz. 1227) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze( Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc i powołanych powyżej przepisów prawa materialnego Sąd zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu się M. K. emeryturę od dnia 1 lipca 2013 roku, tj. od miesiąca złożenia wniosku o świadczenie.