Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2018 r. w Warszawie

sprawy K. Z.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. Z.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z dnia 12 stycznia 2018 r., znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Ubezpieczony K. Z. w dniu 21 lutego 2018 r. roku złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z dnia 12 stycznia
2018 r., znak:(...) odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i wniósł o ponowne przeliczenie okresu zatrudnienia, uwzględniając cały przebieg zatrudnienia, jaki został przedstawiony we wniosku o rentę, jak również we wniosku o ustalenie kapitału początkowego. W uzasadnieniu odwołania K. Z. wskazał, że przedstawione w decyzji okresy, które nie zostały uwzględnione do wyliczenia renty , nie pokrywają się z datami zgłoszenia do ubezpieczenia, natomiast za te dni zostały opłacone składki i powinny być uwzględnione do okresów składkowych. W ocenie ubezpieczonego organ rentowy niesłusznie nie uwzględnił okresów ubezpieczeniowych do dnia 31 grudnia 1998 r. z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie sprawdził, czy można zastosować w jego przypadku przepis związany z 25- letnim okresem składkowym i nieskładkowym. (odwołanie k. 3 – 4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 16 marca 2018 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podniósł, że w toku postępowania lekarz orzecznik ZUS uznał, że odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy do 31 października 2018 r., a wskazana niezdolność powstała w dniu 22 czerwca 2016 r. Ubezpieczony w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku tj. od 29 sierpnia 2007 r. do 28 sierpnia 2017 r. udowodnił staż pracy w wysokości 1 roku, 11 miesięcy i 22 dni. Natomiast w dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy tj. od 22 czerwca 2006 r. do 22 czerwca 2016 r. udowodnił staż pracy w wysokości 1 roku i 5 miesięcy. Ponadto odwołujący nie spełnił trzeciego warunku tj. niezdolność do pracy nie powstała w czasie zatrudnienia (ubezpieczenia) jak również w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia (ubezpieczenia). Ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi 14 lat, 9 miesięcy i 6 dni. W związku powyższym organ rentowy stwierdził, że brak jest podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie z 16 marca 2018 r. k. 5 – 5 verte a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. Z., urodzony w dniu (...), z wykształcenia jest technikiem elektronikiem. W okresie od 10 września 1978 r. do 16 maja 1979 r. pracował na stanowisku rzemieślnika w Zespole Szkół nr (...) w O.. Od dnia 17 maja 1979 r. do dnia 15 kwietnia 1981 r. odbywał służbę wojskową. Następnie od dnia 23 kwietnia 1981 r. powrócił do zatrudnienia na stanowisku rzemieślnika w Zespole Szkół nr (...) w O. do dnia 31 grudnia 1986 r. W okresie od dnia 1 stycznia 1987 r. do dnia 10 maja 1988 r. przebywał na urlopie wychowawczym (świadectwo pracy k. 13 akt organu rentowego).

Odwołujący od dnia 1 czerwca 1988 r. do dnia 12 listopada 1989 r. był zatrudniony na stanowisku telemontera w (...) Rejonowym Urzędzie (...) W. Województwo (świadectwo pracy k. 19 akt organu rentowego).

Ubezpieczony od dnia 1 maja 1990 r. prowadził własną działalność gospodarczą i z tego tytułu odprowadzał składki na własne ubezpieczenie w okresach:

- od 1 maja 1990 r. do 30 grudnia 1991 r.,

- od 1 stycznia 1992 r. do dnia 24 stycznia 1992 r.,

- od 1 sierpnia 1995 r. do 26 sierpnia 1995 r.,

- od 1 września 1995 r. do 29 września 1995 r.,

- od 1 października 1995 r. do 28 października 1995 r.

- od 1 kwietnia 2004 r. do 10 kwietnia 2004 r.,

- od 1 maja 2004 r. do 12 maja 2004 r.,

- od 6 lutego 2017 r. do 2 marca 2017 r..

K. Z. nie opłacił składek na własne ubezpieczenie w okresach:

- od 31 grudnia 1991 r. do 31 grudnia 1991 r.,

- od 25 stycznia 1992 r. do 31 lipca 1995 r.,

- od 27 sierpnia 1995 r. do 31 sierpnia 1995 r.,

- od 30 września 1995 r. do 30 września 1995 r.,

- od 29 października 1995 r. do 30 września 1996 r.,

- od 28 kwietnia 1999 r. do 31 marca 2004 r.,

- od 11 kwietnia 2004 r. do 30 kwietnia 2004 r.,

- od 13 maja 2004 r. do 31 grudnia 2006 r.,

- od 1 października 2012 r. do 5 lutego 2017 r.

(potwierdzenie ubezpieczenia osób opłacających składki na własne ubezpieczenia z dnia 17 listopada 2017 r. k. 57 akt organu rentowego).

Z kolei w okresie od dnia 1 października 1996 r. do dnia 27 grudnia 1997 r. K. Z. był zatrudniony w E. E. T. na stanowisku brygadzisty. W okresie od 3 listopada 1997 r. do 14 listopada 1997 r. ubezpieczony przebywał na zwolnieniu lekarskim (świadectwo pracy k. 23 akt organu rentowego, potwierdzenie ubezpieczenia k.109 akt organu rentowego).

Od dnia 1 sierpnia 1998 r. do dnia 11 kwietnia 1999 r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Pracodawca zgłosił K. Z. do ubezpieczenia z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę dopiero od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 11 kwietnia 1999 r. W okresie od dnia 25 lutego 1999 r. do dnia 28 lutego 1999 r. ubezpieczony przebywał na zwolnieniu lekarskim (potwierdzenie ubezpieczenia k. 73 akt organu rentowego).

Odwołujący od dnia 2 maja 2011 r. do dnia 30 września 2012 r. była zatrudniony na podstawie umowy o pracę u płatnika składek PHU (...) (potwierdzenie ubezpieczenia k. 91 akt organu rentowego).

K. Z. obecnie jest zatrudniony od dnia 6 lutego 2017 roku u płatnika składek P.P.S. Z. i z tego tytułu podlega ubezpieczeniom. W okresie od dnia 3 marca 2017 r. do dnia 31 sierpnia 2017 r. ubezpieczony pobierał zasiłek chorobowy (potwierdzenie ubezpieczenia k. 93 akt organu rentowego).

W dniu 6 listopada 2017 r. ubezpieczony złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy k. 1 akt organu rentowego).

W toku postępowania wyjaśniającego, odwołujący został skierowany na badanie lekarskie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem wydanym w dniu 15 grudnia 2017 r. uznał badanego za całkowicie niezdolnego do pracy do dnia 31 października 2018r. Jako datę powstania niezdolności do pracy Lekarz Orzecznik ZUS wskazał dzień 22 czerwca 2016 r. (orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 5 grudnia 2017 r. k. 129 akt organu rentowego).

W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy wydał w dniu 12 stycznia
2018 r., decyzję znak: I/20/045163163, którą odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że odmówił ubezpieczonemu prawa, ponieważ ubezpieczony nie spełnił warunku określonego w art. 57 ust. 1 i art. 58 ustawy. Organ rentowy ustalił, że nie został udowodniony wymagany okres zatrudnienia w dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku tj. od 29 sierpnia 2007 r. do 28 sierpnia 2017 r., bowiem udowodnił staż pracy w wysokości 1 roku, 11 miesięcy i 22 dni. Natomiast w dziesięcioleciu przed powstaniem niezdolności do pracy tj. od 22 czerwca 2006 r. do 22 czerwca 2016 r. udowodnił staż pracy w wysokości 1 roku i 5 miesięcy. Ponadto odwołujący nie spełnił trzeciego warunku tj. niezdolność do pracy nie powstała w czasie zatrudnienia (ubezpieczenia) jak również w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia (ubezpieczenia). Z kolei ogólny staż pracy ubezpieczonego wynosi 14 lat, 9 miesięcy i 6 dni. Organ rentowy nie uwzględnił okresów od 1 sierpnia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. ponieważ pracodawca (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. nie zgłosił odwołującego w tym okresie do ubezpieczenia społecznego oraz od 28 kwietnia 1999 r. do 31 marca 2004 r., od 11 kwietnia 2004 r. do 30 kwietnia 2004 r., od 13 maja 2004 r. do 31 grudnia 2006 r., od 1 października 2012 r. do 5 lutego 2017 r. ponieważ w tych okresach K. Z. nie opłacił składek na ubezpieczenie emerytalno – rentowe z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej (decyzja z dnia 12 stycznia 2018 r. k. 137 akt organu rentowego).

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił w oparciu o dokumentację znajdującą się w aktach rentowych ubezpieczonego. Autentyczność zgromadzonych dokumentów i ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła zastrzeżeń, w związku z tym Sąd uznał dokumenty za pełnowartościowy i bezsporny materiał dowodowy.

W ocenie Sądu zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie K. Z. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddziału w W. z dnia 12 stycznia 2018 r., znak: (...) jest niezasadne i podlega oddaleniu.

Sąd w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy stwierdza, że decyzja organu rentowego jest zasadna i odpowiada prawu.

Sąd zważył, że okoliczność całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczonego w okresie od dnia 22 czerwca 2016 r. do dnia 31 października 2018 r. była bezsporna.

Ubezpieczony w treści odwołania kwestionował fakt nieuwzględnienia przez organ rentowy do okresów składkowych z tytułu prowadzenia przez niego działalności gospodarczej do dnia 31 grudnia 1998 r. ponadto zarzucił organowi rentowemu nie zastosowania w jego przypadku przepisu związanego z 25 letnim okresem składkowym i nieskładkowym.

Z powyższymi twierdzenia odwołującego nie sposób się zgodzić, ponieważ organ rentowy zbadał spełnienie przez ubezpieczonego przesłanek warunkujących przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1270 t.j., dalej: ustawa emerytalna) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki:

1. jest niezdolny do pracy;

2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3. niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów;

4. nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu lub nie spełnia warunków do jej uzyskania.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony, u którego niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat, osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat, przy czym okres ten zgodnie z art. 58 ust. 2 cyt. ustawy powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 powoływanej ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Jak zostało wskazane, w przedmiotowej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych już w toku postępowania wyjaśniającego zainicjowanego wnioskiem ubezpieczonego o przyznanie mu prawa do renty, zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, uznał ubezpieczonego za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Kwestia niezdolności ubezpieczonego do pracy od dnia 22 czerwca 2016 r. do dnia 31 października 2018 r. była niesporna.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, ostatni okres ubezpieczenia, wymieniony w art. 57 ust. 1 pkt 3 ustawy emerytalnej, który mógłby być brany pod uwagę w przypadku ubezpieczonego, jako przypadający przed ustalonym w postępowaniu dniem powstania niezdolności do pracy, jest to okres od 22 czerwca 2006 r. do 22 czerwca 2016 r., w którym ubezpieczony udowodnił staż pracy w wysokości 1 roku i 5 miesięcy wynikający z zatrudnienia w okresie od dnia 2 maja 2011 r. do dnia 30 września 2012 r. u płatnika składek PHU (...).

Ubezpieczony nie udowodnił wymaganego okresu zatrudnienia w dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku tj. od 29 sierpnia 2007 r. do 28 sierpnia 2017 r., bowiem udowodnił jedynie staż pracy w łącznej wysokości 1 roku, 11 miesięcy i 22 dni, tj. wynikający z zatrudnienia w okresie od dnia 2 maja 2011 r. do dnia 30 września 2012 r. u płatnika składek PHU (...) oraz od dnia 6 lutego 2017 u płatnika składek P.P.S. Z..

Odwołujący nie spełnił również trzeciego warunku tj. niezdolność do pracy nie powstała w czasie zatrudnienia (ubezpieczenia), jak również w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia (ubezpieczenia).

Ponadto nie było możliwe w przypadku ubezpieczonego zastosowanie art. 57 ust. 2 ustawy emerytalnej bowiem, ubezpieczony udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący jedynie 14 lat, 9 miesięcy i 6 dni, zamiast wymaganych dla mężczyzny 25 lat.

Podsumowując, ubezpieczonemu K. Z., mimo stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy powstałej w dniu 22 czerwca 2016 r. nie przysługuje prawo do renty, gdyż nie spełnia wszystkich wymogów do uzyskania tego świadczenia określonych w art. 57 ustawy emerytalnej.

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

(...)