Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku, V Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2019r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko A. P., B. P., M. P., P. P.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda oraz pozwanych

od wyroku Sądu Okręgowego w B.

z dnia 29 stycznia 2018 r., sygn. akt I C 84/17

I.  prostuje punkt 1. (pierwszy) zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w miejsce słów „ do nieruchomości” wpisuje słowa „do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu obciążonego hipoteką, ”, zaś w miejsce słowa „ położonej” wpisuje słowo „ położonego”

II.  zmienia zaskarżony wyrok:

a.  w punkcie 1. (pierwszym) w ten sposób, że w zasądza ustawowe odsetki
za opóźnienie od zasądzonej w nim należności od 13 czerwca 2017r., zamiast od dnia 30 listopada 2016r.;

b.  w punkcie 2.(drugim) w ten sposób, że zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 129.595,52 zł (sto dwadzieścia dziewięć tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych pięćdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 13 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty, z tym zastrzeżeniem, że pozwani mają prawo powołać się w toku egzekucji na ograniczenie ich odpowiedzialności do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu obciążonego hipoteką, położonego w I., dla którego Sąd Rejonowy w I. prowadzi księgę wieczystą nr (...), zaś w pozostałym zakresie powództwo oddala.

c.  w punkcie 3. (trzecim) oraz w punkcie 4. (czwartym) w ten sposób, że znosi wzajemnie pomiędzy stronami koszty postępowania pomiędzy stronami;

III.  oddala apelację powoda w pozostałym zakresie;

IV.  oddala apelację pozwanych w pozostałym zakresie;

V.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 13.230 (trzynaście tysięcy dwieście trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Na oryginale właściwe podpisy.

Sygn. akt V ACa 377/18

UZASADNIENIE

Powód (...) we W. domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych M. P., A. P., B. P., P. P. kwoty 281.465,84 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania. W uzasadnieniu powództwa powód wskazał, że pozwani zawarli z pierwotnym wierzycielem umowę kredytu hipotecznego, która została wypowiedziana przez wierzyciela. Powód nabył w drodze przelewu wierzytelność wobec pozwanych, na którą składa się kwota 174.080,01zł tytułem należności głównej oraz kwota 107.385,83zł tytułem skapitalizowanych odsetek, w tym 72.487,11zł tytułem odsetek karnych naliczonych do dnia zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności oraz kwota 34.898,72zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie, naliczonych od kwoty należności głównej po dniu zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu. W dniu 12 grudnia 2016r. Sąd Okręgowy w B. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Pozwani w sprzeciwie od nakazu zapłaty domagali się oddalenia powództwa, podnosząc, że dochodzona wierzytelność została spłacona na rzecz poprzedniego wierzyciela w toku postępowania egzekucyjnego. Nadto pozwani podnieśli zarzut stanu rzeczy osądzonej, wskazując na wydany bankowy tytuł egzekucyjny opatrzony klauzulą wykonalności oraz zarzut przedawnienia roszczenia i nieważności cesji dokonanej przez powoda. Pozwani zakwestionowali także wysokość odsetek naliczonych przez powoda, wskazując, że są one zawyżone o kwoty, które wynikają z zaniechania ograniczenia egzekucji przez pierwotnego wierzyciela oraz podnieśli, że zawarli z wierzycielem pierwotnym ugodę, a wytoczenie powództwa przez powoda stanowi naruszenie jej warunków. Wobec podniesienia przez pozwanych zarzutu przedawnienia roszczenia powód, na wypadek jego uwzględnienia, wniósł o zasądzenie od pozwanych kwoty 545.735,62zł z zastrzeżeniem ograniczenia odpowiedzialności pozwanych do własności nieruchomości położonej w I., dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...).

Wyrokiem z 29 stycznia 2018r. Sąd Okręgowy w B. zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 19.524,38zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 30 listopada 2016r. do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że pozwani mają prawo powoływać się w toku egzekucji na ograniczenie ich odpowiedzialności do nieruchomości położonej w I., dla której Sąd Rejonowy w I. prowadzi księgę wieczystą nr (...), oddalił powództwo w pozostałym zakresie oraz rozstrzygnął o kosztach postępowania.

Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 19 marca 2008r. (...) Bank S.A. w K. (...) Oddział w Ł. zawarł z P. P., A. P., B. P., M. P. umowę kredytu hipotecznego nr (...) indeksowanego do (...). Zgodnie z przedmiotową umową bank udzielił kredytobiorcom kredytu w kwocie 147.979,27 zł indeksowanego kursem (...). Ustalono, że oprocentowanie kredytu jest zmienne i na dzień sporządzenia umowy wynosi 6,74% w skali roku. Kredyt został zabezpieczony miedzy innymi hipoteką kaucyjną w złotych polskich do kwoty 251.564,76 zł, ustanowioną na rzecz powoda na lokalu mieszkalnym nr (...) położonym w I. przy ul. (...), stanowiącym współwłasność pozwanych (nr KW (...)). Umowa była dwukrotnie aneksowana w dniach 26 marca 2008r. i 23 lutego 2011r. Pozwani spłacali kredyt przez 3 lata. Umowa kredytu została pozwanym wypowiedziana w 2012r. Pierwotny wierzyciel wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, któremu nadana została klauzula wykonalności, stwierdzając nim, że w jego księgach figuruje wymagalne zadłużenie solidarne pozwanych w kwocie 286.312,77 zł., na które składa należność główna 264.591,11 zł, odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 12,85% od dnia 1.01.2012 do dnia 1.04.2012 w kwocie 1.736,29, odsetki za opóźnienie naliczone od kwoty niespłaconego kapitału w wysokości 24% % od dnia 1.03.2012 do dnia 25.07.2012r. w kwocie 19.8822,44 zł, opłaty i inne prowizje w kwocie 102,43 zł. Pierwotny wierzyciel wszczął przeciwko pozwanym postępowanie egzekucyjne prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w I. P. S. sygn. akt Km (...), w toku którego doszło do zajęcia wierzytelności dłużników przysługujących im od (...) w I., (...) P. w P. oraz rachunków bankowych pozwanego P. P.; wszczęto również egzekucję z lokalu mieszkalnego oraz ze świadczeń uzyskiwanych przez pozwanych M. P. i B. P. z (...). Od lutego 2013 r. do 5 sierpnia 2016r. w toku tego postępowania wyegzekwowano kwotę 262.978,22 zł, z czego na koszty egzekucyjne zaliczono kwotę 30.937,84 zł, kwota 102.444,86 zł przekazana została bezpośrednio do wierzyciela, natomiast kwota 129.595,52 zł (124.488,85 zł + 5.106,67zł) złożona została w depozycie (pozycja mylnik/depozyt). Postanowieniem z dnia 17 listopada 2014r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na wniosek wierzyciela. W dniu 31 marca 2014r. powód nabył wierzytelność wobec pozwanych w drodze umowy sprzedaży. Sąd Okręgowy wskazał, że stan faktyczny w sprawie ustalił w oparciu o wiarygodne dokumenty, przesłuchanie pozwanych oraz zeznania świadka D. Z.. Sąd Okręgowy nie dał wiary przesłuchaniu pozwanego P. P. w zakresie w jakim twierdził on, że pozwani spłacili całość zadłużenia z tytułu przedmiotowej umowy kredytu oraz, że na spłatę zadłużenia została przekazania cała kwota nadpłaty podatku w (...) P. w P. w wysokości 137.000 zł. Oceniając zasadność wywiedzionego roszczenia Sąd Okręgowy wskazał, że pozwani w sposób ważny i skuteczny zaciągnęli zobowiązanie względem banku, jednak roszczenie w kwocie niezabezpieczonej hipoteką (t.j. ponad kwotę 251.564,76 zł) uległo przedawnieniu. Wskazując na treść art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece Sąd Okręgowy stwierdził, że istnieje co do zasady odpowiedzialność pozwanych jako dłużników rzeczowych. Pozwani nie sprecyzowali podniesionego zarzutu nieskuteczności przejścia na powoda uprawnień w wyniku zawartej umowy cesji; niezasadny był także ich zarzut odnoszący się do powagi rzeczy ugodzonej, albowiem zgromadzony materiał dowodowy wskazywał jedynie na fakt podjęcia negocjacji z pierwotnym wierzycielem. W sprawie nie zachodziła także powaga rzeczy osądzonej, albowiem jest ona atrybutem wyłącznie wyroków oraz postanowień rozstrzygających istotę sprawy w postępowaniu nieprocesowym, a więc orzeczeń merytorycznych, a takim postanowieniem nie jest postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności. W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle dokumentów zawartych w aktach komorniczych sygn. akt Km (...) słuszny jest zarzut pozwanych, że powód nie zdołał wykazać pełnej wysokości dochodzonej należności. Z karty rozliczeniowej dotyczącej środków z egzekucji prowadzonej przeciwko pozwanym z wniosku pierwotnego wierzyciela jednoznacznie wynika, że w postępowaniu tym wyegzekwowano łącznie kwotę 262.978,22zł., z czego na pokrycie kosztów egzekucyjnych przeznaczono kwoty 28.823,57zł (opłaty) i 2.114,27zł (wydatki), zaś pozostałość (232.040,38zł) rozksięgowana została między pozycje: „wypłacono stronie” (102.444,86zł) a „mylnik/depozyt” (124.488,85 =5.106,67zł) Do zestawienia tego powód w żaden sposób się nie odniósł; nie wskazał jak miały się wpłaty księgowane przez komornika do jego własnych wyliczeń i czy kwoty te w jakimkolwiek zakresie się pokrywają. Brak jest zatem podstaw aby nie uznać, że ta część wyegzekwowanej kwoty, która nie pokryła kosztów egzekucji, nie została przekazana wierzycielowi bezpośrednio, bądź poprzez złożenie w depozycie, ewentualnie, przekazana poprzednim wierzycielom. Zatem od dochodzonej prze powoda kwoty 251.564,76zł odjąć należało kwotę wyegzekwowaną w postępowaniu sygn. akt Km (...) i uznać, że powód udowodnił swoje roszczenie do wysokości kwoty 19.524,38zł. W pozostałym zakresie Sąd Okręgowy powództwo oddalił jako nieudowodnione. O odsetkach Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 481 k.c, zaś o kosztach postępowania na mocy art. 100 k.p.c., z uwzględnieniem faktu że powód wygrał proces w 7%.

Apelacje od wyroku Sądu Okręgowego w B. wywiodły obie strony postępowania. Powód zaskarżył wyrok w zakresie oddalenia powództwa co do żądania zasądzenia kwoty 129.595,52zł oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania. Skarżący zarzucił: 1. naruszenie art. 227 k.p.c. w zw. z art. 217 § 1 k.p.c. poprzez pominięcie, bez wydania stosowanego postanowienia, powołanego przez niego dowodu w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego wraz z klauzulą wykonalności i adnotacją komornika sądowego o kwotach wyegzekwowanych, w sytuacji, w której wskazany dokument wskazuje w sposób jednoznaczny na kwotę przekazaną wierzycielowi w toku postępowania egzekucyjnego, a kwota ta jest inna niż kwota, którą wziął pod uwagę Sąd I instancji;

2. naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez:

a.  brak wszechstronnego rozważenia zgromadzonego w sprawie materiału i pominięcie treści adnotacji uczynionej przez komornika sądowego na zwróconym wierzycielowi tytule wykonawczym oraz treści postanowienia o ustaleniu kosztów egzekucyjnych, z których to dokumentów wynika w sposób jednoznaczny, że na poczet należności dochodzonej pozwem nie zostały przekazane kwoty, które wziął pod uwagę Sąd I instancji, a także poprzez pominięcie faktu, że przeciwko pozwanym prowadzone były również inne postępowania egzekucyjne i wyegzekwowane środki były zaliczane na należności stwierdzone innymi tytułami wykonawczymi;

b.  sprzeczne z treścią zgormadzonego w sprawie materiału przyjęcie, że kwoty wskazane w treści karty rozliczeniowej pod pozycją mylnik/depozyt zostały przekazane wierzycielowi i pomniejszyły zadłużenie pozwanych w sytuacji gdy treść tego dowodu, jak i pozostałych powołanych w sprawie dowodów, powinna prowadzić do wniosków całkowicie odmiennych.

Skarżący domagał się zmiany wyroku w zaskarżonym zakresie poprzez zasądzenie od pozwanych solidarnie dalszej kwoty 129.595,52zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem pozwanym prawa powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego ograniczenie ich odpowiedzialność do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, dla którego Sąd Rejonowy w I. V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (...) oraz zasądzenie kosztów postępowania i zasądzenia kosztów postępowania apelacyjnego.

W uzasadnieniu apelacji skarżący podkreślił, że z adnotacji poczynionej przez organ egzekucyjny na tytule wykonawczym wynika w sposób niewątpliwy, że należność objęta tytułem została zaspokojona w kwocie 101.027,90zł.

Opłaty naliczane od kwot wyegzekwowanych, zgodnie z treścią przepisu art. 49 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, ustalono na łączną kwotę 16.101,87zł (13.644,30zł obliczone jako 15 % kwoty wyegzekwowanej i 2.457,48zł obliczone jako 8 % kwoty wyegzekwowanej); proste matematyczne wyliczenia wskazują, że opłaty te nie mogły zostać naliczone od kwoty 262.978,22 zł. Opłatę stosunkową, naliczoną od kwoty pozostałej jeszcze do wyegzekwowania, zgodnie z treścią przepisu art. 49 ust. 2 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, ustalano zaś na kwotę 9.747 zł., wobec czego wnioskować należy, że na dzień wydania postanowienia o umorzeniu postępowania (17 listopada 2014 r.), należność stwierdzona tytułem wykonawczym nie została zaspokojona w kwocie 194.940 zł (skoro 5 % z tej kwoty to 9.747zł).

Pozwani domagali się oddalenia apelacji powoda i zasądzenia kosztów postępowania apelacyjnego.

Pozwani zaskarżyli wyrok Sądu Okręgowego w B. w zakresie zasądzenia roszczenia, zarzucając: 1. obrazę przepisów prawa procesowego tj. art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece w zw. z art. 117 k.c. poprzez niewłaściwą wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że kwota 19.524, 38 zł nie stanowi należności ubocznej, zatem wierzyciel może zaspokoić się z nieruchomości zabezpieczonej hipoteką, w sytuacji gdy okoliczności faktyczne sprawy, informacje wynikające z pozwu, zeznania pozwanych i dokumenty w aktach sprawy komorniczej dostarczają jednoznacznej wiedzy, że należność główna w całości została wyegzekwowana, a postępowanie egzekucyjne umorzono na wniosek wierzyciela, stąd należało uznać, że kwota 19.524,38 zł stanowi należność uboczną, zatem przedawniła się na zasadach ogólnych wynikających z art. 117 k.c., a w konsekwencji powództwo również co do tej kwoty powinno być oddalone;

2. błąd w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie, że kwota 19.524,38zł stanowiła element należności głównej i nie podlegała ogólnym zasadom przedawnienia przewidzianym w art. 117 k.c., w sytuacji gdy należność główna została w całości wyegzekwowana, a powyższa kwota składała się na należności uboczne takie jak odsetki, gdyż ostatecznie wyegzekwowano kwotę 262.978,22zł, z czego koszty egzekucyjne wyniosły 30.937,84zł, a powód w wywiedzionym powództwie stwierdził, że na kwotę roszczenia składają się: 174.080,01zł należności głównej, 107.385,83zł skapitalizowanych odsetek, w tym 72.487,11zł odsetek karnych naliczonych do dnia cesji wierzytelności oraz 34.898,72zł tytułem odsetek ustawowych za opóźnienie liczona od należności głównej, zatem kwota 19.524, 38 zł musiała z matematycznego punktu widzenia stanowić należność uboczną, do której nie ma zastosowania art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece;

3. obrazę przepisów art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece w zw. z art. 455 k.c. poprzez zasądzenie kwoty 19.524,38 zł stanowiącej odsetki od przedawnionej wierzytelności, co w świetle cytowanych przepisów prawa winno być uznane za niedopuszczalne.

Skarżący domagał się zmiany wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa również co do kwoty 19.524,38zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia 30 listopada 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia na rzecz pozwanych solidarnie kosztów postępowania apelacyjnego, ewentualnie uchylenia wyroku w zaskarżonej części i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

W uzasadnieniu apelacji skarżący wskazali, że skoro powód dochodził kwoty 174.080, 01 zł tytułem należności głównej ,a wyegzekwowano kwotę 262. 978, 22 zł , w tym 30 937, 84 zł kosztów egzekucyjnych, to zasądzona 19.524,38 zł z całą pewnością nie dotyczyła należności głównej, a jedynie należności ubocznych takie jak odsetki.

Powód w odpowiedzi na apelację pozwanych wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego, wskazując na niezasadność zarzutów podniesionych w wywiedzionym środku zaskarżenia.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja powoda pozostawała częściowo zasadna.

Słusznie skarżący zarzuca, że Sąd I instancji naruszył zasady oceny materiału dowodowego pomijając treść adnotacji uczynionej na tytule egzekucyjnym stosownie do art. art. 816 § 1 k.p.c. oraz dokonując oceny karty rozliczeniowej w sprawie sygn. akt Km (...), Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w I. P. S. w sposób sprzeczny z treścią przedmiotowej adnotacji.

Wobec istniejących wątpliwości co do treści karty rozliczeniowej, którą analizie poddał Sąd Okręgowy, celem ustalenia wysokości należności, jaka została wyegzekwowana od pozwanych przez poprzednika prawnego powoda, Sąd Apelacyjny uzupełnił postępowanie dowodowe uzyskując dokumenty zawierające wyjaśnienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w I. P. S. z dnia 12 lutego 2019r. oraz 28 lutego 2019r.

Zgodnie z przepisem art. 816 § 1 k.p.c po ukończeniu postępowania egzekucyjnego należy na tytule wykonawczym zaznaczyć wynik egzekucji i tytuł zatrzymać w aktach, a jeżeli świadczenie objęte tytułem nie zostało zaspokojone całkowicie tytuł zwrócić wierzycielowi.

Na złożonej przez powoda kopii tytułu egzekucyjnego, na podstawie którego pierwotny wierzyciel prowadził postępowanie egzekucyjne przeciwko pozwanym widnieje adnotacja, że z należności objętej tytułem została wyegzekwowana kwota 101.027,90 zł.

Niekwestionowana przez strony karta rozliczeniowa sprawy sygn. akt Km (...) wskazuje na sumę przychodu – 262.978,22 zł., jednakże określa także, że wierzycielowi wypłacono 102.444,86 zł, zaś kwoty (...),85 oraz 5.106.67 zostały zapisane pod pozycją ,,mylnik/depozyt”

Jednocześnie prowadzone przeciwko pozwanym z wniosku pierwotnego wierzyciela postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na wniosek wierzyciela, jednakże w piśmie z 4 listopada 2014r. wskazał on, że dokonał cesji wierzytelności na rzecz powoda i całość zobowiązania, która obciąża pozwanych jest należna obecnie powodowi. Treść pisma poprzednika prawnego powoda wnoszącego o umorzenie postępowania egzekucyjnego z całą pewnością nie zezwala na wniosek, że powodem wnioskowania poprzednika prawnego o umorzenie postępowania egzekucyjnego było uzyskanie pełnego zaspokojenia egzekwowanej wierzytelność.

Zgodnie z kartą rozliczeniowa sprawy sygn. akt Km (...) przedmiotem prowadzonego postępowania egzekucyjnego na dzień 22 listopada 2012r. była łączna kwota 295.958,54zł, w tym 264.591,11zł należności głównej, 21618,73zł zaległych odsetek, dalsze odsetki 174,60zł dziennie, 119,87zł kosztów procesu, 23,10zł innych kosztów; nie jest też kwestionowana okoliczność, że koszty postępowania egzekucyjnego wyniosły 30.937,84zł. Z wyjaśnień Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w I. P. S. złożonych pismem z 12 lutego 2019r. oraz 28 lutego 2019r. wynika, że w toku egzekucji przekazano wierzycielowi łączną kwotę 102.409,56zł, na którą składała się kwota 69.660,47zł należności głównej, pozostała cześć tej kwoty została zaliczona na odsetki, koszty procesu, inne koszty oraz spłatę zaliczki, przy czym część tej kwoty - 90.577,71zł wynika z podziału kwoty 124.488,85zł, którą wskazano na karcie rozliczeniowej pod pozycją ,,mylnik”. Zatem, jeżeli dochodzona przez poprzednika prawnego należność główna wynosiła 264.591,11zł, zaś w toku postępowania egzekucyjnego wyegzekwowano z jej tytułu kwotę 69.660,47zł, to zasadnie powód domaga się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanych dodatkowo kwoty 129.595,52zł, przy czym zbędna pozostaje ocena argumentów skarżącego odnoszących się do określenia kosztów postępowania egzekucyjnego.

Wskazać także trzeba, że z wyjaśnień Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w I. P. S. komornika wynika, że kwoty wyegzekwowane w postępowaniu egzekucyjnym zostały też częściowo przekazane do spraw egzekucyjnych toczących się przeciwko pozwanym z wniosków J. P. oraz (...) Banku S.A. Wnioski w zakresie faktycznego zaspokojenia poprzednika prawnego powoda w toku postepowania egzekucyjnego prowadzą także do oceny apelacji pozwanych jako niezasadnej w znacznej części. Skoro w toku postępowania egzekucyjnego w zakresie należności głównej doszło do zaspokojenia jedynie w zakresie 69.660,47zł, to zasadnie Sąd Okręgowy uznał, że zasądzona zaskarżonym wyrokiem kwota również stanowi należność główną i nie uległa przedawnieniu. Wniosek ten oparty został na prawidłowych w tym zakresie ustaleniach stanu faktycznego sprawy, nie narusza też art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, ani art. 117 k.c. Apelacja pozwanych podlegała uwzględnieniu jedynie w zakresie odsetek za opóźnienie ustalonych od zasadzonej przez Sąd I instancji kwoty należności. Skoro odsetki za opóźnienie w spełnieniu świadczenia przez dłużników osobistych uległy przedawnieniu od pozwanych mogą być dochodzone jedynie odsetki za opóźnienie w spełnieniu przez nich świadczenia jako dłużników hipotecznych; wyłączone pozostaje dochodzenie od nich odsetek umownych wynikających z umowy kredytowej jak i odsetek za opóźnienie w spłacie kredytu jako wierzytelności osobistej (podobnie: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 19 stycznia 2012r. sygn. akt VI ACa 1082/11, publ. Apel.W-Wa 2012/1/10).Powód nie wykazał, aby wzywał pozwanych jako dłużników hipotecznych do zapłaty przed doręczeniem im odpisu pisma przygotowawczego powoda z 25 kwietnia 2017r., zaś doręczenia tego pisma pozwanym dokonano do 5 czerwca 2017r., zatem odsetki za opóźnienie, przy uwzględnieniu co najmniej 7 – dniowego terminu na spełnienie należności, winny zostać naliczane od 13 czerwca 2017r. Zaskarżony wyrok we wskazanym zakresie podlegał zatem zmianie stosownie do art. 385 k.p.c., zaś apelacje obu stron w pozostałej części oddaleniu na mocy art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania Sąd Apelacyjny orzekł stosownie do art. 98 § 1 i 3, 108 §1 k.p.c. oraz § 2 ust. 5. i 6. w zw. z § 10 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. poz. 1804 z późn. zm.), przy uwzględnieniu, że powód wygrał postępowanie apelacyjne w zakresie własnej apelacji, jak i apelacji pozwanych, których środek zaskarżenia został uwzględniony jedynie w zakresie odsetek.