Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2019 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa (...) w W.

przeciwko P. D.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego P. D. na rzecz powoda (...) w W. kwotę 3.247,66zł (trzy tysiące dwieście czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt sześć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w wysokości 7% od dnia 1 marca 2019 roku do dnia 10 maja 2019 roku,

2.  należność zasądzoną w punkcie 1 (pierwszym) wyroku wraz z odsetkami, tj. kwotę 3.291,26zł (trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt jeden złotych dwadzieścia sześć groszy) rozkłada na 16 miesięcznych rat, 15 rat w wysokości 200zł (dwieście złotych) każda rata i ostatnia 16 rata w wysokości 291,26zł (dwieście dziewięćdziesiąt jeden złotych dwadzieścia sześć groszy), płatnych do 15-tego dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego od tego, w którym niniejszy wyrok się uprawomocni, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w wysokości 7% w razie nieuiszczenia poszczególnych rat w terminie, od dnia wymagalności każdej raty do dnia zapłaty, a w razie zmiany odsetek ustawowych za opóźnienie z tymi odsetkami;

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

4.  nie obciąża pozwanego P. D. kosztami procesu.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 182/19 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w W. wniósł przeciwko P. D. pozew o zapłatę kwoty 3247,66 zł oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż roszczenie powoda wynika z łączącej (...) SA ze stroną pozwaną umowy o nr 1. (...), której przedmiotem było świadczenie usług telekomunikacyjnych. Z tytułu przedmiotowej umowy strona pozwana winna uiścić - na rzecz pierwotnego wierzyciela kwotę stanowiącą obecnie wartość przedmiotu sporu, będąca ekwiwalentem świadczonych przez niego usług – czego jednak obiektywnie nie uczyniła. Powód wyjaśnił, że w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta lub operatora z winy abonenta przed upływem terminu, na jaki umowa została zawarta, dostawcy przysługuje żądanie o zwrot ulgi przyznanej abonamentowi pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. Wskazano również, ze powód nabył na podstawie porozumienia nr 1 z dnia 13 września 2017 r. do umowy ramowej cyklicznego przelewu wierzytelności z dnia 7 września 2017 r., wierzytelność przysługująca pierwotnemu wierzycielowi (...) SA względem strony pozwanej, a wynikająca wprost z tytułu łączącej strony umowy, której przedmiotem było świadczenie usług telekomunikacyjnych na rzecz strony pozwanej. Wskazano również, ze na dochodzone pozwem roszczenie składa się kwota 2.837,50 zł. stanowiąca wysokość zobowiązania strony pozwanej wynikająca z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz kwota 416,16 zł. stanowiącą wysokość skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie oraz wystawionych przez wierzyciela pierwotnego not odsetkowych.

Pozwany P. D. na rozprawie w dniu 10 maja 2018 roku przyznał, że pozew jest zasadny Zgodził się zapłacić dochodzoną przez powoda należność jednakże na raty. Przyznał, że zawarł przedmiotową umowę. Wyjaśnił, ze nie spłacał należności, albowiem miał kłopoty finansowe, problemy z pracą. Podkreślił, ze obecnie nie pracuje, jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy, nie otrzymuje zasiłku. Pracuje jedynie dorywczo, a jego dochód z tych prac to kwota od 700-1200 zł miesięcznie. Wyjaśnił również, że jego żona pracuje, ale ma dochód jedynie 600zł, ponieważ pracuje na 1/4 etatu w Ośrodku Pomocy Społecznej. Ma na utrzymaniu 2 dzieci w wieku 18 i 14 lat, które się uczą. Wskazał również, że otrzymuje zasiłek rodzinny na dzieci, razem z 500 plus, w wysokości 750zł. Nie mam innych dochodów i zasiłków. Mieszka w S., w mieszkaniu po rodzicach, którzy nie żyją, a mieszkanie należy do niego i rodzeństwa. Podkreślił, ze obecnie szuka pracy i w najbliższym czasie jedzie na rozmowę o pracę. Wyjaśnił również, ze jak zawierał przedmiotową umowę to pracował jako kurier w InPost. Wyjaśnił, ze może spłacać przedmiotowe zadłużenie w ratach w wysokości 150-200zł

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany P. D. zawarł z (...) SA umowę o nr 1. (...), której przedmiotem było świadczenie usług telekomunikacyjnych.

bezsporne

Pozwany nie uregulował należności wynikających z przedmiotowej umowy, albowiem z powodu utraty pracy nie miał środków finansowych.

bezsporne

Powód (...) z siedzibą w W. nabył na podstawie porozumienia nr 1 z dnia 13 września 2017 r. do umowy ramowej cyklicznego przelewu wierzytelności z dnia 7 września 2017 r., wierzytelność przysługująca pierwotnemu wierzycielowi względem strony pozwanej, która wynikała z tytułu ww. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na rzecz strony pozwanej.

bezsporne, ponadto dowód umowa k. 10 , 11

Pozwany P. D. nie pracuje, jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy bez prawa do zasiłku. Pracuje dorywczo, a jego dochód z tych prac to kwota od 700 do1200 zł miesięcznie. Żona pozwanego pracuje na 1/4 etatu w Ośrodku Pomocy Społecznej i ma dochód 600zł. P. D. ma na utrzymaniu 2 dzieci w wieku 18 i 14 lat, które się uczą. Jego rodzina otrzymuje zasiłek rodzinny na dzieci, razem z 500 plus, w wysokości 750zł. Pozwany mieszka z rodziną w S., w mieszkaniu po rodzicach, którzy nie żyją, a mieszkanie należy do niego i rodzeństwa. Pozwany jest w poszukiwaniu pracy.

bezsporne, nadto: wyjaśnienia pozwanego– porównaj protokół k. 27

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie stan faktyczny był bezsporny. Pozwany uznał powództwo nie kwestionując faktu, iż zawarł umowę opisaną w pozwie. Przyznał, iż nie wywiązał się z zaciągniętego zobowiązania, albowiem stracił pracę i nie miał środków na spłatę należności.

Z treści art. 229 k.p.c. wynika, że nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości.Za „fakty przyznane" rozumie się w nauce i praktyce fakty twierdzone przez jedną stronę i potwierdzone, jako zgodne z prawdą, przez stronę przeciwną w drodze wyraźnego oświadczenia wiedzy (przyznania) złożonego w toku (w każdym stadium) postępowania. Podkreślić należy, ze pozwany uznał powództwo. Zgodnie z treścią art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o dowody przedstawione przez powoda oraz oświadczenie pozwanego, należało uwzględnić żądanie powoda w całości, w związku z czym Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.247,66 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 marca 2019 r. do dnia 10 maja 2019r.

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny spełnienie świadczenia przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (vide: A. Jakubecki, Komentarz do art. 320 Kodeksu postępowania cywilnego, Lex Omega). Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma jednak ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat ( uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego - zasada prawna z dnia 22 września 1970 roku, III PZP 11/70, OSNC 1971, nr 4, poz. 61).

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, zasądzone roszczenie na mocy art. 320 k.p.c. należało rozłożyć na raty, z uwagi na sytuację materialną i osobistą pozwanego. Niezastosowanie w tym wypadku przepisu art. 320 k.p.c. mogłoby narazić jego i jego rodzinę na niepowetowaną szkodę. Biorąc pod uwagę, ze sąd rozłożył należność dochodzoną pozwem na raty, a tym samym nie uwzględnił żądania powoda w całości co do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem wraz z odsetkami, w tym zakresie Sąd oddalił powództwo (pkt 3 wyroku).

Zauważyć należy, że zaprzestanie spłacania zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy przez pozwanego, spowodowane było jego sytuacją osobistą i majątkową. Utracił on prace, a obecnie pracuje tylko dorywczo i otrzymuje wynagrodzenie średnio od 700 do 1200 zł. miesięcznie. Na utrzymaniu ma dwójkę dzieci w wieku szkolnym. Jego żona pracuje jedynie na ¼ etatu o ma dochód 600 zł. P. D. ma na utrzymaniu 2 dzieci w wieku 18 i 14 lat, które się uczą. Jego rodzina otrzymuje zasiłek rodzinny na dzieci, razem z 500 plus, w wysokości 750zł. Pozwany mieszka z rodziną w S., w mieszkaniu po rodzicach, którzy nie żyją, a mieszkanie należy do niego i rodzeństwa. Pozwany poszukuje pracy.

Strona powodowa nie zakwestionowała stanowiska pozwanego.

Sąd odstąpił również od obciążenia pozwanej kosztami procesu.

Zgodnie z treścią art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawia ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi ( porów. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1973 r., II CZ 210/73, LEX nr 7366). Sąd bierze pod uwagę przesłanki związane z samym przebiegiem postępowania oraz dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony.

Sąd, biorąc pod uwagę, że pozwany uznał powództwo na pierwszej rozprawie oraz uwzględniając jego stan rodzinny i majątkowy, odstąpił od obciążenia go kosztami procesu.