Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2019 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący – SSR Olga Tomaszczyk

Protokolant (...)

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu (...)

sprawy (...)

c. M. i (...) z d. (...)

(...) w (...) (Rosja)

oskarżonej o to, że:

w dniu (...) roku w (...) na ul. (...), woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, tj. I badanie 1,21 mg/l, II badanie 1,22 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierowała samochodem osobowym marki (...) o numerach rejestracyjnych (...) w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

o r z e k a

I.  oskarżoną (...) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 1 kk skazuje ją i wymierza jej karę 5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na wskazany cel społeczny w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonej świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

IV.  na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego zalicza oskarżonej okres zatrzymana prawa jazdy od dnia (...) r.;

V.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 942/18

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego i ujawnionego
w niniejszej sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu (...) roku w (...) (...) prowadziła pojazd mechaniczny marki (...) o nr rej. (...) na drodze publicznej od miejscowości (...) w kierunku (...). Około godziny 19:30 poruszając się ulicą (...) została zatrzymana do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy: (...) i (...). Z uwagi na to, że (...) nie utrzymywała prostolinijnego toru jazdy, została poddana przez policjantów badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem (...) wersja (...). Badanie wskazało wyniki: I badanie – 1,21 mg/l, II badanie – 1,22 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(...) ma 40 lat, jest bezdzietną mężatką i pracuje jako starszy sprzedawca w sklepie (...), gdzie zarabia około 2.300 złotych miesięcznie. Ponadto prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której uczy dzieci gry na fortepianie oraz rytmiki,
z której to działalności osiąga dochód około 2.500 złotych miesięcznie. Nie była uprzednio karana i nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie notatki urzędowej (k. 1), protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości wraz ze świadectwem wzorcowania (k. 2, k. 3), ksera prawa jazdy (k. 4), pokwitowania (k. 5), informacji z systemu (...) (k. 10-11), karty karnej
(k. 74), informacji z (...) (k. 55-58), informacji z Wydziału Ruchu Drogowego (k. 60), wywiadu środowiskowego (k. 62-64), zeznań świadka (...) (k. 21-21v,
k. 77-78), zeznań świadka (...) (k. 77) oraz częściowo wyjaśnień oskarżonej (...) (k. 14-15, k. 68-69).

Przesłuchiwana w postępowaniu przygotowawczym oskarżona (...) oświadczyła, że przyznaje się do zarzucanego jej czynu, jednak odmówiła składania wyjaśnień. (k. 14-15)

W postępowaniu sądowym oskarżona (...) ponownie przyznała się do stawianego jej zarzutu. Wyjaśniła, że w dniu zdarzenia wracała z koncertu i kilka razy rozmawiała ze swoją matką przez telefon. Matka zarzucała jej, że nie jest dobrą córką i w tedy się pokłóciły. Zdenerwowana tym faktem oskarżona postanowiła skręcić na stację benzynową i kupić butelkę wina, którą wypiła w samochodzie. Następnie zadzwoniła po męża, który nie mógł po nią przyjechać. Postanowiła, że dojedzie samodzielnie, gdyż miała około 3-4 km do domu. Niedaleko domu została zatrzymana przez Policję. Ponadto wyjaśniła, że natężenie na drodze było małe, na ulicy nie zalegał śnieg, nie było ślisko. Z miejsca kontroli odebrał ją mąż, który przyjechał na skutek telefonu od policjanta. (k. 68-69).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonej (...) zasługują na wiarę jedynie w tej części,
w której korespondują z ustalonym przez Sąd na podstawie zebranego materiału dowodowego stanem faktycznym. W pozostałym zakresie jej wyjaśnienia stanowią jedynie jej linię obrony zmierzającą do umniejszenia odpowiedzialności karnej. Oczywiście oskarżona szczerze się przyznała do stawianego jej zarzutu, jednak w ocenie Sądu podała nieprawdziwe okoliczności w jakich doprowadziła się do stanu nietrzeźwości. Oskarżona wskazała, że pokłóciła się przez telefon z matką i zdenerwowana zatrzymała się na stacji benzynowej, kupić butelkę wina. Jednocześnie jak sama wyjaśniła, miała wówczas do domu około 3-4 km. Zupełnie nielogiczne wydaje się zatem postępowanie oskarżonej, która rzekomo nie była w stanie powstrzymać swoich emocji i postanowiła, będąc już tak blisko domu, do którego dojazd zdaniem Sądu zająłby jej nie więcej niż 10 minut, sięgnąć po alkohol, będąc jednocześnie kierowcą. Przecież oskarżona jako dorosła osoba,
z doświadczeniem życiowym, powinna wiedzieć, że takie zachowanie jest prawnie zabronione i że takim zachowaniem może ona następnie swoją osobą tworzyć zagrożenie na drodze dla innych uczestników ruchu drogowego. Możliwość stworzenia takiego zagrożenia nie umniejsza na pewno fakt niskiego natężenia ruchu, gdyż tego w chwili rzekomego spożycia przez oskarżoną alkoholu, oskarżona nie mogła przewidzieć. Dlatego wyjaśnienia oskarżonej dotyczących okoliczności spożycia przez nią alkoholu jawią się jako nieprawdziwe. Zwłaszcza, że jak wynika z protokołu badania stanu trzeźwości, oskarżona oświadczyła kontrolującym ją policjantom, że alkohol spożywała około godziny 17:00, czyli dużo wcześniej niż godzina wskazana przez nią w wyjaśnieniach złożonych przed sądem, patrząc na odległość jaka wówczas miała ją dzielić do domu. Tak samo nielogiczne są jej wyjaśnienia, w których wskazała, że najpierw spożyła alkohol, a dopiero później zadzwoniła do męża, aby ją odebrał, lecz ten nie mógł tego zrobić, gdyż był w pracy. Jednocześnie pewien czas później fakt ten nie przeszkadzał mu odebrać oskarżoną, gdy zadzwonił do niego funkcjonariusz Policji. Oskarżona wskazała, że tego dnia wracała
z koncertu. Jest to zaś w miarę spójne z zeznaniami policjantów, którzy podali, że wedle ich ustaleń oskarżona miała tego dnia wypić alkohol ze znajomymi podczas spotkania mikołajkowego lub wigilijnego, co przy dacie zdarzenia wydaje się dość prawdopodobne. Oskarżona wprawiła się zatem w stan nietrzeźwości dużo wcześniej, świadomie, nie kierując się żadnymi emocjami, a jej wyjaśnienia miały na celu jedynie umniejszenie grożących jej sankcji karnych.

Sąd uznał za wiarygodne w całości zeznania świadków (...)
i (...). W ocenie Sądu wersja zdarzenia przez nich podana jest spójna, logiczna, konsekwentna i znajduje oparcie w pozaosobowym materiale dowodowym. Świadkowie są funkcjonariuszami Policji, czyli osobami pełniącymi zawód zaufania publicznego, a także dla oskarżonej obcymi, więc nie mieli żadnych podstaw do składania nieprawdziwych zeznań obciążających.

Sąd obdarzył wiarą wszelkie dowody pozaosobowe, które zostały sporządzone lub przygotowane rzetelnie, przez uprawnione podmioty i nie były kwestionowane przez oskarżonego w toku procesu.

Uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż obdarzone przez Sąd wiarą dowody łączą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżoną przypisanego jej czynu zabronionego, jego opis, kwalifikacja prawna oraz wina oskarżonej nie budzą żadnych wątpliwości.

Swoim zachowaniem oskarżona wyczerpała ustawowe, przedmiotowe jak
i podmiotowe, znamiona przestępstwa określonego w art. 178a § 1 kk. W myśl tego przepisu – karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch – podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Zgodnie z art. 115 § 16 kk stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Jak ustalono (...), prowadziła pojazd mechaniczny po drodze publicznej, a przeprowadzone badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu wykazało wyniki ponad 0,25 mg alkoholu
w wydychanym powietrzu, przyjąć należy, że kierowała ona samochodem znajdując się w stanie nietrzeźwości. Oskarżona w toku postępowania samego wyniku badania nie kwestionowała.

Przechodząc do wymiaru kary Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Oceniając stopień winy oskarżonej oraz stopień społecznej szkodliwości jej czynu należy wskazać, że jest ona osobą pełnoletnią i w konkretnych warunkach niniejszego stanu faktycznego miała pełną zdolność rozpoznania znaczenia swojego czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Jak ustalono, oskarżona popełniając przypisane jej przestępstwo, miała świadomość, że jest w stanie nietrzeźwości, jak również to, że prowadzenie pojazdu
w tym stanie jest sprzeczne z prawem. Mimo tego nie powstrzymało ją to od wejścia za kierownicę i przejechania znacznej odległości. Nie była to bowiem na pewno odległość
3-4 km od jej domu, co zostało wykazane powyżej. Tym samym nie budzi wątpliwości fakt, że oskarżona działała w zamiarze bezpośrednim. Badanie oskarżonej wykazało wynik prawie 5-krotnie przewyższający granicę wykroczenia z przestępstwem oraz prawie 12-krotnie przewyższający dopuszczalną normę stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, kiedy to jeszcze stężenie te jest prawnie irrelewantne. Stopień winy oskarżonej jest zatem znaczny i podobnie znaczny jest stopień społecznej szkodliwości jej czynu. Dlatego niemożliwym było zastosowanie w myśl art. 66 § 1 kk instytucji warunkowego umorzenia postępowania, albowiem nie zostały spełnione wszystkie jej przesłanki.

Do okoliczności łagodzących Sąd zaliczył fakt, że oskarżona, mimo złożenia niewiarygodnych wyjaśnień w zakresie okoliczności w jakich wprawiła się w stan nietrzeźwości, przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyraziła skruchę. Uwzględniono również fakt, że nie była uprzednio karana oraz nie figurowała w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego. Okoliczności obciążających Sąd nie dostrzegł.

Wymierzając oskarżonej karę, kierując się dyrektywami określonymi w art. 53 kk, Sąd uznał, że adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i winy oskarżonej, okoliczności, które się na te stopnie składają oraz okoliczności łagodzących, będzie kara ograniczenia wolności w wymiarze 5 miesięcy, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie. W ocenie Sądu kara ta nie przekracza stopnia winy i nie jest nazbyt surowa. Zwłaszcza gdy weźmie się pod uwagę powyższą wielokrotność przekroczenia normy przez oskarżoną oraz udowodniony fakt, że nie utrzymywała prostolinijnego toru jazdy, co stanowiło zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego.

Orzeczenie zakazu prowadzenia przez oskarżoną wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres nie krótszy niż trzy lata było obowiązkowe
w świetle dyspozycji art. 42 § 2 kk. Sąd mając na względzie całokształt materiału dowodowego nie znalazł jednocześnie podstaw do orzeczenia środka karnego jedynie do pewnej, określonej kategorii pojazdów. Pozostawienie bowiem oskarżonej uprawnień do kierowania niektórymi pojazdami nie spełniłoby swojego zadania prewencyjnego. Należy zauważyć, że badanie oskarżonej wykazało wynik prawie 5-krotnie przewyższający granicę wykroczenia z przestępstwem i prawie 12-krotnie przewyższający dopuszczalną normę stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, oskarżona stanowiła zagrożenie w ruchu drogowym, albowiem nie utrzymywała prostolinijnego toru jazdy, a także niewątpliwie
w takim stanie przejechała większą odległość do domu niż wskazała w swych wyjaśnieniach. Okoliczności te uzasadniają orzeczenie oskarżonej środka karnego na okres
3 lat w odniesieniu do wszystkich kategorii pojazdów mechanicznych. Sąd miał na względzie sytuację osobistą i życiową oskarżonej, powołaną w wywiadzie środowiskowym, z której wynika, że uprawnienie do kierowania pojazdami jest oskarżonej potrzebne do prowadzenia działalności gospodarczej, ale mimo to dalej brak jest podstaw do orzeczenia środka karnego w ograniczonym zakresie. Pamiętać bowiem należy iż rolą środka karnego jest obok orzeczonej kary zapewnienie dodatkowej uciążliwości w stosunku do oskarżonej, jak również wyłączenie jej na odpowiedni czas z grona aktywnych kierowców, co powinno gwarantować, że oskarżona w przyszłości nie popełni podobnego czynu zabronionego.

Ponadto obowiązkowym było orzeczenie w stosunku do oskarżonej świadczenia pieniężnego w wysokości co najmniej 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej na podstawie art. 43a § 2 kk.

Na podstawie art. 63 § 4 kk Sąd zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym okres zatrzymania prawa jazdy, to jest od dnia (...) roku.

Mając na uwadze sytuację rodzinną i majątkową oskarżonej, Sąd uznał, że poniesienie przez oskarżoną kosztów sądowych będzie zbyt uciążliwe i na zasadzie
art. 624 § 1 kpk postanowił ją od nich zwolnić, obciążając nimi Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w części dyspozytywnej wyroku.

z/ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonej