Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca : S.S.R. Kinga Grzegorczyk

Protokolant : staż. Anna Klepacz

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2019 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta Ł. – Powiatowego Urzędu Pracy w Ł.

przeciwko Z. G.

o zapłatę 35000 złotych

1.  zasądza od Z. G. na rzecz Miasta Ł. – Powiatowego Urzędu Pracy w Ł. kwotę 35000 (trzydzieści pięć tysięcy) złotych z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych od dnia 20 lipca 2015 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od Z. G. na rzecz Miasta Ł. – Powiatowego Urzędu Pracy w Ł. kwotę 5350 (pięć tysięcy trzysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  zwraca ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi na rzecz Miasta Ł. – Powiatowego Urzędu Pracy w Ł. kwotę 110 (sto dziesięć) złotych z kwoty zaksięgowanej pod pozycją 500027333339.

Sygn. akt I C 583/18

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2018 r. Miasto Ł. - Powiatowy Urząd Pracy w Ł. wystąpił przeciwko Z. G. z pozwem o zapłatę na rzecz powoda kwoty 35000 zł z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych od dnia 20 lipca 2015 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda podniósł, że w dniu 10 lipca 2015 r. strony zawarły umowę o przyznanie jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej osobie niepełnosprawnej. Pozwany nie prowadził działalności gospodarczej przez wymagane 24 miesięcy. Ponadto w trakcie kontroli przeprowadzonej w dniu 29 sierpnia 2016 r. w miejscu wykonywania przez pozwanego działalności gospodarczej nie ujawniono jakichkolwiek środków trwałych zakupionych z dotacji udzielonej pozwanemu przez powoda. Pismem z dnia 8 września 2016 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty, jednakże bezskutecznie.

[pozew k.3-4]

W dniu 30 lipca 2018 r. Sąd wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

[nakaz zapłaty k.30]

Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. W uzasadnieniu podniósł, że dochodzona kwota jest zawyżona, a sam pozwany w swojej ocenie zrobił wszystko, aby wywiązać się z umowy.

[sprzeciw od nakazu zapłaty k.33-34 odwr.]

Postanowieniem z dnia 20 września 2018 r. Sąd oddalił wniosek pozwanego o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

[postanowienia k.42]

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lipca 2015 r. Z. G. zawarł z Prezydentem Miasta Ł. umowę (...) o przyznanie jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej osobie niepełnosprawnej. W imieniu Prezydenta Miasta Ł., na podstawie udzielonych pełnomocnictw, działała p.o. Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy w Ł.. Na mocy przedmiotowej umowy Urząd przyznał pozwanemu jako osobie niepełnosprawnej jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej w kwocie 35000 zł na pokrycie wydatków związanych z podjęciem działalności gospodarczej w zakresie Pranie i czyszczenie wyrobów włókienniczych i futrzarskich. Zgodnie z § 2 umowy pozwany zobowiązał się m. in. do rozpoczęcia działalności do dnia 10 sierpnia 2015 r., nie wcześniej jednak niż dzień po otrzymaniu środków, tj. ich wpływu na konto bankowe, prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej nieprzerwanie przez co najmniej 24 miesiące, przy czym do okresu powadzenia działalności gospodarczej wlicza się okresy choroby, powołania do odbycia służby wojskowej, skierowania do odbycia służby zastępczej lub korzystania ze świadczenia rehabilitacyjnego, natomiast nie wlicza się okresu zawieszenia działalności. Ponadto pozwany zobowiązał się do umożliwienia przez cały okres umowy pracownikom Urzędu oraz innych instytucji monitorowania przebiegu realizacji umowy, celem sprawdzenia wiarygodności przedstawionych informacji i dokumentów, w szczególności poprzez weryfikację spełnienia warunku prowadzenia działalności gospodarczej. Pozwany zgodnie z umową zobowiązany był także do niezwłocznego pisemnego powiadomienia Urzędu o każdej zmianie danych osobowych, adresu oraz zmianie terminu rozpoczęcia działalności gospodarczej, zmianie miejsca prowadzenia działalności, bądź o zaprzestaniu jej prowadzenia lub innych okolicznościach mających wpływ na realizację umowy. Zgodnie z § 2 pkt 6 umowy wszelkie zmiany umowy, w szczególności zmiany realizacji umowy, wymagają uprzedniego pisemnego powiadomienia oraz uzyskania zgody Urzędu. Pozwany zobowiązał się także do niezmieniania profilu działalności oraz niezbywania bez uprzedniej zgody Urzędu rzeczy zakupionych w ramach przyznanych środków, za wyjątkiem środków obrotowych, przez okres trwania umowy (§ 2 pkt 7). Zgodnie z § 2 pkt 8 umowy pozwany był zobowiązany do zwrotu na wskazane w umowie konto bankowe Urzędu otrzymanych środków oraz odsetek od tych środków, naliczonych od dnia ich otrzymania w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych - w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wezwania do zapłaty z Urzędu lub ujawnienia naruszenia co najmniej jednego z warunków przedmiotowej umowy. Stosownie zaś do postanowień § 5 ust. 1 umowy Urząd zastrzegł sobie prawo do odstąpienia od umowy w przypadku niedotrzymania przez pozwanego warunków określonych umową. Zgodnie z § 10 umowy w sprawach nieuregulowanych umową mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 października 2007 r. w sprawie przyznania osobie niepełnosprawnej środków na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej, rozporządzenia Komisji (UE) nr (...) z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis, ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a ponadto Kodeksu postępowania administracyjnego, Kodeksu postępowania cywilnego i Kodeksu cywilnego.

[dowód: umowa k.10-13]

Pozwany otrzymał egzemplarz przedmiotowej umowy.

[dowód: umowa k.10-13]

Pozwany zawarł umowę dobrowolnie. Przed jej podpisaniem zapoznał się z jej treścią.

[dowód: zeznania powoda e-protokół rozprawy 00:06:02-00:26:30 CD k.53]

Środki z tytułu umowy łączącej strony w łącznej kwocie 35000 zł zostały przelane na rachunek bankowy pozwanego w dniu 20 lipca 2015 r.

[dowód: potwierdzenie przelewu k.9]

Po przeprowadzonej w dniu 29 sierpnia 2016 r. kontroli, z której sporządzony został protokół nr (...), pracownicy powoda stwierdzili brak środków trwałych w postaci agregatu chemicznego, urządzenia do suszenia i urządzenia do prasowania, a także brak strony internetowej, reklamującej działalność gospodarczą pozwanego. Ponadto stwierdzili, że dane identyfikacyjne przedmiotu zakupu podane w rozliczeniu dofinansowania są niezgodne ze stanem faktycznym. Pozwany nie zgłosił uwag do ustaleń zawartych w protokole. Pozwany podpisał również oświadczenie zawarte w protokole, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza została zlikwidowana 10 sierpnia 2016 r. Protokół został podpisany przez pozwanego oraz osoby przeprowadzające kontrolę.

[dowód: protokół k.14-15]

Początkowo pozwany chciał otworzyć introligatornię, jednakże po uzyskaniu informacji, że nie otrzyma na nią żadnych funduszy, zdecydował się na prowadzenie pralni, chociaż się na tym nie zna. Po roku od rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej zgodnie z umową zawartą z powodem pozwany zaczął pracować jako portier. Zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej, albowiem zepsuły mu się maszyny. Nie miał pieniędzy na ich naprawę, gdyż wcześniejsze drobne usterki naprawiał we własnym zakresie, przez co stracił uprawnienia z gwarancji. Pozwany nie zwracał się do powoda na piśmie, że chciałby zmienić profil swojej działalności gospodarczej. Nie poinformował również powoda o zaprzestaniu prowadzenia zadeklarowanej działalności gospodarczej.

[dowód: zeznania pozwanego e-protokół rozprawy 00:06:02-00:26:30 CD k.53]

Pismem z dnia 8 września 2016 r. Powiatowy Urząd Pracy w Ł. wezwał Z. G. do zwrotu – w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wezwania na wskazany w tym piśmie rachunek bankowy – wypłaconej kwoty jednorazowo przyznanych środków w wysokości 35000 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, naliczonych od całości kwoty jednorazowo przyznanych środków za okres od dnia otrzymania tych środków do dnia wezwania do zapłaty, tj. 8 września 2016 r., w kwocie 3199 zł. Pozwany otrzymał przedmiotowe wezwanie do zapłaty w dniu 15 września 2016 r.

[dowód: wezwanie do zapłaty k.16, potwierdzenie odbioru k.17-18]

Do chwili obecnej pozwany nie zapłacił na rzecz powoda dochodzonej kwoty.

[okoliczność bezsporna]

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Strona powodowa wywodzi swoje roszczenie z umowy (...) z dnia 10 lipca 2015 r., na mocy której Z. G. otrzymał jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej w kwocie 35000 zł na pokrycie wydatków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie Pranie i czyszczenie wyrobów włókienniczych i futrzarskich.

Zgodnie z § 10 przedmiotowej umowy w sprawach w niej nieuregulowanych mają zastosowanie m. in. przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zdrowotnej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 511) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 października 2007 r. w sprawie przyznania osobie niepełnosprawnej środków na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 102).

Przepis § 6 cyt. rozporządzenia określa elementy umowy o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej przez osobę niepełnosprawną, w szczególności zobowiązanie tej osoby do: a) przeznaczenia środków na cel określony w umowie, b) prowadzenia działalności nieprzerwanie przez okres co najmniej 24 miesięcy, przy czym do okresu prowadzenia działalności gospodarczej wlicza się okresy choroby, powołania do odbycia zasadniczej służby wojskowej, skierowania do odbycia służby zastępczej lub korzystania ze świadczenia rehabilitacyjnego, natomiast nie wlicza się okresu jej zawieszenia, c) udokumentowania realizacji umowy na wezwanie, d) umożliwienia wykonania przez organ czynności, o których mowa w pkt 1 lit. b, e) informowania o wszelkich zmianach dotyczących realizacji umowy w terminie 7 dni od dnia wystąpienia tych zmian, f) rozliczenia otrzymanych środków w terminie określonym w umowie, g) zwrotu otrzymanych środków oraz odsetek od środków, naliczonych od dnia ich otrzymania w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wezwania do zapłaty lub ujawnienia naruszenia co najmniej jednego z warunków umowy. Umowę zawiera się w formie pisemnej. Zmiana umowy wymaga formy pisemnej.

Umowa, zawarta w dniu 10 lipca 2015 r. pomiędzy Powiatowym Urzędem Pracy w Ł. a Z. G., zawiera wszystkie wskazane wyżej wymogi. Żadna ze stron nie kwestionowała jej ważności.

W toku procesu pozwany przyznał, że nie wywiązał się w całości z umowy łączącej strony. Zgodnie z § 2 pkt 1 i 2 umowy pozwany był zobowiązany do rozpoczęcia działalności w zakresie wskazanym w umowie do dnia 10 sierpnia 2015 r., nie wcześniej jednak niż dzień po otrzymaniu środków, tj. ich wpływu na konto bankowe, a także do prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej określonej w umowie nieprzerwanie przez co najmniej 24 miesiące, przy czym do okresu prowadzenia tej działalności wlicza się wskazane w niej okresy, a nie wlicza się okresu jej zawieszenia.

Kontrola przeprowadzona w dniu 29 sierpnia 2016 r., a zatem 13 miesięcy po rozpoczęciu przez pozwanego prowadzenia zadeklarowanej działalności gospodarczej, wykazała, że w dniu przeprowadzenia kontroli Z. G. nie prowadził już swojej działalności, o czym – wbrew § 2 pkt 4 umowy – nie poinformował powoda. W toku procesu pozwany przyznawał tą okoliczność, stwierdzając jedynie, że nie zna się na prowadzeniu pralni, a ponadto popsuły mu się maszyny, których nie mógł naprawić, albowiem utracił uprawnienia z gwarancji z uwagi na wcześniejsze ich naprawy we własnym zakresie z pominięciem serwisu.

O odsetkach od zasądzonego świadczenia Sąd rozstrzygnął w oparciu o treść art. 481 k.c.

Zgodnie z § 2 pkt 2 umowy z dnia 10 lipca 2015 r. pozwany był zobowiązany do prowadzenia działalności gospodarczej nieprzerwanie przez co najmniej 24 miesiące. Skoro pozwany zaprzestał prowadzenia działalności po 13 miesiącach, to stosownie do treści § 2 pkt 8 umowy łączącej strony zobowiązany był do zwrotu w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wezwania do zapłaty z Urzędu otrzymanych środków oraz odsetek naliczonych od dnia ich otrzymania, tj. 10 lipca 2015 r., w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwany był wezwany przez powoda do zapłaty kwoty 35000 zł wraz z odsetkami, jednakże bezskutecznie. Zasadne jest zatem żądanie strony powodowej zasądzenia od pozwanego kwoty głównej wynoszącej 35000 zł wraz z odsetkami od dnia 10 lipca 2015 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach w pkt 2 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., statuującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Pozwany przegrał proces w całości, a zatem zobowiązany jest do zwrotu na rzecz strony powodowej kosztów procesu w kwocie 5350 zł (1750 zł - opłata sądowa od pozwu oraz 3600 zł – koszty zastępstwa procesowego).

Z uwagi na to, że strona powodowa uiściła opłatę od pozwu w kwocie 1860 zł zamiast 1750 zł, w pkt 3 wyroku Sąd na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 300) zwrócił ze Skarbu Państwa na rzecz powoda różnicę, tj. 110 zł.