Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi Widzewa w Łodzi I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Emilia Racięcka

Protokolant: st. sekr. sąd. Milena Bartłomiejczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2018 roku w Łodzi

sprawy z powództwa J. Z.

przeciwko I. M., S. Ś.

z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powodowej Gminy M. Ł.

o opróżnienie lokalu mieszkalnego:

oddala powództwo.

S.. akt I C 70/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 28 stycznia 2018 r. powódka J. Z., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o: nakazanie pozwanym I. Ś. (M.) oraz S. Ś. opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...), znajdującego się w budynku położonym w Ł. przy ul. (...) wraz ze wszystkimi rzeczami do nich należącymi; zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego; nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że jest współwłaścicielem budynku mieszkalnego położonego w Ł. przy ul. (...). W dniu 23 grudnia 2004 r. na mocy umowy najmu zawartej z pozwanymi, pozwanym został oddany lokal mieszkalny nr (...) położony w Ł. przy ul. (...) na czas nieokreślony. Z uwagi na okoliczność, że pozwani pozostawali z zapłatą należnego czynszu i opłat, która to kwota niewątpliwie przekraczała 3 pełne okresy płatności, pismem z dnia 27 sierpnia 2017 r. udzielono im dodatkowego jednomiesięcznego do uregulowania zadłużenia. Zadłużenie wynosiło 9.839,19 zł. W związku z istniejącym zadłużeniem na lokalu mieszkalnym oraz licznymi bezskutecznymi wezwaniami do jego spłaty, jak również mając na uwadze udzielenie dodatkowego miesięcznego terminu do jego spłaty, który także nie przyniósł oczekiwanego efektu stosunek najmu został pozwanej wypowiedziany pismem z dnia 2 listopada 2017 r. ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2017 r. stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. nr 71, poz. 733 ze zm.). Pozwani nadal zajmują lokal mieszkalny zatem powództwo w przedmiotowej sprawie jest w pełni uzasadnione.

/pozew k. 4-5/

Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2018 r. Sąd postanowił zawiadomić o toczącym się postępowaniu Gminę Ł. celem umożliwienia jej wstąpienia do sprawy w trybie art. 15 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gmin i o zmianie Kodeku cywilnego.

/postanowienie k. 38/

W piśmie z dnia 19 czerwca 2018 r. Miasto Ł. Zarząd Lokali Miejskich, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zawiadomił o wstąpieniu do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego i wniósł o oddalenie powództwa o eksmisję, a w przypadku jego uwzględnienia wniósł o orzeczenie wobec pozwanych o braku uprawnienia do lokalu socjalnego. Ponadto w związku ze wstąpieniem do sprawy interwenient wniósł o: przeprowadzenie dowodu z przesłuchania pozwanych w charakterze strony na okoliczność zajmowania lokalu i istnienia wskazanych przez powódkę podstaw eksmisji oraz stanu majątkowego i rodzinnego pozwanych; zobowiązanie strony pozwanej do złożenia oświadczenia czy posiadają inny lokal niż dotychczas zajmowany, w którym mogliby zamieszkiwać po ewentualnej eksmisji; zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu interwenient uboczny wskazał, iż nie zostało wskazane spełnienie przesłanek do orzeczenia wobec pozwanych eksmisji z lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w Ł., w tym legitymacja czynna powódki do wytoczenia powództwa jak również zasadność wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego, która związana jest ściśle z wysokością zadłużenia z tytułu czynszu.

/interwencja uboczna Miasta Ł. k. 53-55/

Na rozprawę w dniu 22 października 2018 r. nikt w imieniu powódki nie stawił się pomimo prawidłowego doręczenia wezwania. Nie stawili się również pozwani. Stawił się pełnomocnik interwenienta ubocznego. Pełnomocnik interwenienta ubocznego zajął stanowisko jak w interwencji. Pozwani nie wdali się w spór, nie złożyli odpowiedzi na pozew i nie stawili się na terminie rozprawy bez usprawiedliwienia.

/protokół rozprawy z 22.10.2018 r. k. 67-55/

Wyrokiem zaocznym z dnia 22 października 2018 r. Sąd oddalił powództwo J. Z. przeciwko I. M. i S. Ś. z udziałem interwenienta ubocznego po stronie powodowej Gminy M. Ł. o opróżnienie lokalu mieszkalnego.

/wyrok zaoczny k. 69/

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 23 grudnia 2004 r. została zawarta umowa najmu lokalu mieszkalnego (czynsz wolny) pomiędzy Stowarzyszeniem (...) w Ł., ul. (...) I. i S. Ś. lokalu mieszkalnego Nr (...) usytuowanego w Ł. przy ul. (...). Lokal składał się z izb mieszkalnych i innych pomieszczeń służących potrzebom mieszkaniowym i gospodarczym o łącznej powierzchni użytkowej 42,54 m ².

Zgodnie z § 3 umowy najemca zaliczył czynsz umowny za okres jednego roku wpłacony w dniu 24 września 2004 r. w wysokości 6.330 zł. Jako zabezpieczenie ewentualnych roszczeń wynajmującego, najemcy zalicza się kaucję w kwocie 633 zł wypłaconą w dniu 24 września 2004 r. Zgodnie z § 4 umowy z tytułu używania lokalu najemca zobowiązał się uiszczać na rzecz wynajmującego opłaty wynikające z Karty Czynszu i Świadczeń. Opłaty najemca zobowiązany był wnosić miesięcznie z góry w terminie do 10-go dnia każdego miesiąca.

/umowa najmu lokalu mieszkalnego k. 15-18/

W dniu 15 lutego 2017 r. doszło do przekazania nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) między zdającym (...) Zrzeszeniem (...) w Ł. z siedzibą w Ł. przy ul. (...) przejmującym J. Z..

/protokół zdawczo-odbiorczy k. 8-13/

Wypowiedzeniem z dnia 19 listopada 2017 r. pełnomocnik powódki wypowiedział umowę najmu nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...), na podstawie art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego z dnia 23 maja 2004 r. dotyczącą lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w Ł. przy ul. (...) wynajmującej I. Ś. (M.) ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2017 r.

W uzasadnieniu pełnomocnik powódki wskazał, że w związku z istniejącym zadłużeniem na lokalu mieszkalnym oraz licznymi bezskutecznymi wezwaniami do jego spłaty, jak również mając na uwadze udzielenie dodatkowego miesięcznego terminu do jego spłaty, który także nie przyniósł oczekiwanego efektu. Lokal mieszkalny należało zdać protokołem zdawczo – odbiorczym sporządzonym w dniu 31 grudnia 2017 r.

/wypowiedzenie umowy najmu k. 22/

Pełnomocnik powódki udzielił pozwanemu dodatkowego jednomiesięcznego terminu do zapłaty należności i wezwał do zapłaty kwoty ogółem 9.839,19 zł, stanowiącej równowartość czynszu najmu oraz zaległych odsetek za korzystanie z lokalu nr (...), położonego w Ł. przy ul. (...) w nieprzekraczalnym terminie jednego miesiąca licząc od dnia otrzymania prawidłowego wezwania.

W uzasadnieniu wskazano, że bezspornym w sprawie był fakt, iż pozwany pozostawał w zwłoce z zapłatą należnego czynszu i opłat, która to kwota niewątpliwie przekraczała 3 pełne okresy płatności. Zadłużenie obejmowało okres od czerwca 2016 r. do lipca 2017 r. W związku z powyższym mając na względzie art. 11 ust. 2 pkt 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, jak również postanowienia umowy o najem brak wpłaty zadanej kwoty we wskazanym wyżej terminie spowoduje wypowiedzenie umowy najmu zajmowanego lokalu.

/wezwanie do zapłaty ostateczne k. 24/

I. M. i S. Ś. na dzień 29 maja 2018 r. nie są zarejestrowani w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoby bezrobotne, nie pobierają zasiłku.

/pismo z Powiatowego Urzędu Pracy w Ł. z 30.05.2018r. k. 40/

S. Ś. nie pobiera zasiłków, emerytury i renty.

/pismo z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 5.06.2018 r. k. 42/

I. M. (Ś.) korzystała z pomocy Wydziału od 1 września 2005 do 30 listopada 2016 r. S. Ś. korzystał z pomocy tutejszego Wydziału do 31 grudnia 2014 r. w rodzinie I. Ś..

/pismo z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej II Wydział Pracy Środowiskowej z 28.05.2018 r. k. 44/

I. M. nie korzystała ze świadczeń emerytalnych u rentowych z ZUS.

/pismo z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych 4.06.2018 r. k. 51/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy. Dokumenty złożone do akt nie były kwestionowane przez żadną ze stron, a w ocenie Sądu nie było podstaw, by poddawać w wątpliwość okoliczności faktyczne wynikające z ich treści. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że dowody z tych dokumentów tworzą spójny, nie budzący wątpliwości w świetle wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a przez to w pełni zasługujący na wiarę materiał dowodowy.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie powódka, kierując powództwo przeciwko pozwanym I. Ś. (M.) i S. Ś. domagała się nakazania jej opróżnienia lokalu mieszkalnego nr (...), znajdującego się w budynku położonym w Ł. przy ul. (...).

W ocenie Sądu powództwo nie było zasadne i jako takie podlegało oddaleniu, z uwagi na brak legitymacji procesowej czynnej powódki do występowania w niniejszym postępowaniu w charakterze strony.

Kodeks postępowania cywilnego nie zawiera definicji legalnej legitymacji procesowej. W nauce praw, pojęcie to definiuje się jako określone przez normy prawa materialnego uprawnienie danego podmiotu na wystąpienie z danym powództwem właśnie przez niego (legitymacja procesowa czynna) lub właśnie przeciwko niemu (legitymacja procesowa bierna). Zatem, źródeł tego uprawnienia należy szukać w przepisach prawa materialnego, na podstawie których sąd rozstrzyga o istnieniu albo nieistnieniu normy indywidualno-konkretnej przytoczonej w powództwie. Sąd dokonuje oceny istnienia legitymacji procesowej strony w chwili orzekania co do istoty sprawy. Brak legitymacji procesowej ma charakter usuwalny i następuje w drodze podmiotowej zamiany powództwa. Legitymacja procesowa wpływa na zasadność powództwa i stwierdzenie jej braku (zarówno czynnej, jak i biernej) prowadzi do oddalenia powództwa (zob. M. Sychowicz, Komentarz do art. 65 k.p.c. [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Tom I. Komentarz. Art. 1–366, pod red. A. Marciniak, K. Piasecki, Legalis 2016).

W realiach przedmiotowej sprawy, powództwo zostało wytoczone przez przejmującą. Z protokołu zdawczo – odbiorczego nie wynika jakie prawa przejęła powódka, co stanowi podstawę i przyczynę przejęcia i jaki jest jego prawny charakter.

Powódka nie wykazała, że jest współwłaścicielem nieruchomości, choć takie stwierdzenie znalazło się w pozwie. Dokumentami stwierdzającymi prawo własności są: odpis księgi wieczystej, wypis i wpis z ewidencji gruntów i budynków, wyciąg z kartoteki lokali, zaświadczenie ze spółdzielni mieszkaniowej, umowy cywilnoprawne przenoszące własność nieruchomości, zawarte w formie aktu notarialnego, postanowienia i wyroki sądu (m. in. o stwierdzeniu nabycia spadku, stwierdzający zasiedzenie nieruchomości) czy decyzje organów administracji publicznej (państwowej i samorządowej). Protokół zdawczo – odbiorczy nie przenosi ani własności, ani posiadania nieruchomości, które jest okolicznością faktyczną (Wyrok NSA z 2 kwietnia 2009 r. II FSK 1911/07).

Mając na uwadze całokształt powyższych rozważań, należy stanąć na stanowisku, że pomimo podniesienia zarzutu braku legitymacji procesowej czynnej przez pełnomocnika interwenienta ubocznego, powódka jej nie wykazała. Dowodu na istnienie tej legitymacji nie stanowi załączony do pozwu protokół zdawczo – odbiorczy. Przedmiotowy protokół w imieniu powódki podpisał radca prawny, a do pozwu nie załączono nawet kopii pełnomocnictwa.

Zważywszy na to, Sąd oddalił powództwo w niniejszej sprawie z uwagi na brak legitymacji procesowej czynnej.