Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodnicząca: S S.R. Kinga Grzegorczyk

Protokolant: staż. Anna Klepacz

po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę 11762,96 złotych

1.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz M. B. kwotę 11762,96 (jedenaście tysięcy siedemset sześćdziesiąt dwa 96/100) złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 września 2017 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz M. B. kwotę 4622 (cztery tysiące sześćset dwadzieścia dwa) złote tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  nakazuje pobrać od (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi-Widzewa w Łodzi kwotę 264,80 (dwieście sześćdziesiąt cztery 80/100) złote tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 839/17

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. M. B. wystąpiła przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S. z pozwem o zapłatę kwoty 10100 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 września 2017 r. do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów naprawy samochodu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Jednocześnie pełnomocnik powódki wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu podniósł, że roszczenie wynika ze zdarzenia z dnia 18 lipca 2017 r., w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki M. (...), będący własnością M. B..

[pozew k.2-5, e-protokół rozprawy 00:01:09-00:03:54 CD k.92]

Strona pozwana wniosła o oddalenia powództwa oraz zasądzenie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pełnomocnik STU zakwestionował wysokość dochodzonego roszczenia oraz podniósł, że strona pozwana gwarantowała powódce rabat na części zamienne i materiały lakiernicze oferowane przez warsztat współpracujący z pozwaną.

[odpowiedź na pozew k.29-32]

Pismem z dnia 17 sierpnia 2018 r., doręczonym pełnomocnikowi strony pozwanej w dniu 27 września 2018 r., pełnomocnik powódki rozszerzył powództwo o kwotę 1662,96 zł, wnosząc o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powódki kwoty 11762,96 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 września 2017 r. do dnia zapłaty. Pełnomocnik strony pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości.

[pismo k.80-81, ZPO k.90, pismo k.88-88 odwr.]

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W wyniku wypadku drogowego z dnia 18 lipca 2017 r. uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność powódki. Sprawca szkody w dniu zdarzenia ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej w S.. Powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej w dniu 27 lipca 2017 r. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 8541,62 zł tytułem należnego jej odszkodowania.

[okoliczność bezsporna]

Elementem nie mającym związku z przedmiotowym zdarzeniem jest pęknięta środkowa krata w przednim zderzaku. Uzasadniony koszt naprawy samochodu powódki w związku z wypadkiem z dnia 18 lipca 2017 r. wynosi 20304,58 zł brutto. Przy uwzględnieniu gwarantowanego przez stronę pozwaną rabatu na części zamienne oferowane przez warsztat współpracujący ze stroną pozwaną w wysokości 18 % potrącenia od całości kosztów naprawy w wysokości 15 % oraz w wysokości 33 % na materiały lakiernicze koszt naprawy wynosi 15896,96 zł brutto.

[dowód: opinia biegłego sądowego k.50-67]

Sąd pominął sporządzoną na zlecenie powódki prywatną ekspertyzę kosztów naprawy spornego pojazdu z uwagi na zakwestionowanie jej przez stronę pozwaną. Ponadto ekspertyza ta jako dokument prywatny nie może zastąpić opinii biegłego sądowego sporządzonej w toku niniejszego procesu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie powódka dochodziła uzupełniającego odszkodowania z tytułu kosztów naprawy samochodu osobowego marki M. (...) o nr rej. (...), uszkodzonego w wyniku wypadku z dnia 18 lipca 2017 r. Strona pozwana nie kwestionowała zasady swojej odpowiedzialności.

Spór między stronami dotyczył wysokości kosztów naprawy pojazdu powódki. W tym zakresie Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego, sporządzonej w toku niniejszego procesu, która to opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Zgodnie z tą opinią uzasadniony koszt naprawy samochodu powódki wynosi 20304,58 zł brutto, natomiast przy zastosowaniu gwarantowanego przez stronę pozwaną rabatu w warsztacie współpracującym z ubezpieczycielem – 15896,96 zł brutto.

Przepis art. 361 k.c. przewiduje zasadę pełnego odszkodowania. Pełniona przez odszkodowanie funkcja kompensacyjna oznacza, iż odszkodowanie winno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy poprzedzający zdarzenie szkodzące. Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. W przypadku uszkodzenia tych części pojazdu, które przed uszkodzeniem były częściami oryginalnymi sygnowanymi logo producenta, należy uwzględniać ceny nowych części oryginalnych, zaś pomniejszenie ich wartości o wartość zużycia uszkodzonych części dopuszczalne jest jedynie wówczas, gdyby uwzględnienie nowych części w znaczny sposób zwiększało wartość całego pojazdu (tak m. in. Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z 12.04.2012 r., III CZP 80/11, OSNC 2012/10/112 i postanowieniu z 20.06.2012 r., III CZP 85/11, Lex nr 1218190).

Sąd przyjął za uzasadniony koszt naprawy pojazdu powódki kwotę 20304,58 zł, a zatem bez uwzględnienia rabatów gwarantowanych przez warsztat współpracujący z STU E. Hestia w S.. Dążenie przez stronę pozwaną do minimalizowania kosztów naprawy pojazdu przez poszkodowanego, a tym samym wypłacania jak najniższych odszkodowań, nie może narzucać powódce warsztatu, w którym ewentualna naprawa ma być dokonana.

Ponadto, zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego (wyrok z 27.06.1988 r., I CR 151/88), roszczenie o świadczenia należne od zakładu ubezpieczeń OC z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została już dokonana. Sąd Najwyższy w komentowanym wyroku wskazał, że wysokość świadczeń obliczać należy na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń i technicznie uzasadnionych sposobów naprawy, przy przyjęciu przewidzianych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według cen z daty ich ustalenia. Ani fakt naprawy, ani też jej zakres nie ma zasadniczego wpływu na powyższy sposób ustalenia wysokość odszkodowania. Reasumując, szkodą poniesioną przez poszkodowanego nie jest poniesiony koszt naprawy, a sam fakt doznania przez niego uszczerbku w majątku w określonej wysokości, który w oparciu o zobiektywizowane kryteria – tu metodę kosztorysową – stanowi kwota ekonomicznie uzasadnionych kosztów jego naprawy. Brak jest bowiem jakichkolwiek przepisów statuujących po stronie poszkodowanego obowiązek naprawy pojazdu, ani też jego zachowania do czasu zakończenia procesu. Wysokość doznanej szkody, a w konsekwencji należnego odszkodowania, ustalana jest zatem jedynie na moment zdarzenia szkodzącego, zaś późniejsze zdarzenia mają charakter prawnie irrelewantny.

Z uwagi na to, że w toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce odszkodowanie w wysokości 8541,62 zł, to powódce przysługuje uzupełniające odszkodowanie w kwocie 11762,96 zł (20304,58 – 8541,62).

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. Strona pozwana powinna była wypłacić powódce odszkodowanie w terminie trzydziestu dni od daty zgłoszenia szkody, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce w dniu 27 lipca 2017 r. Skoro pozwane (...) Towarzystwo (...) nie naprawiło szkody w wyznaczonym przez ustawodawcę terminie, albowiem nie wypłaciło powódce całego odszkodowania w wysokości odpowiadającej wysokości doznanej przez nią szkody, to przyjąć należy, że pozostaje w zwłoce od pierwszego dnia po upływie owego trzydziestodniowego terminu czyli od dnia 27 sierpnia 2017 r. Powódka natomiast żądała zasądzenia odsetek ustawowych od dochodzonej kwoty od późniejszej daty, tj. od dnia 27 września 2017 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd w pkt 1 wyroku zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 11762,96 zł tytułem dodatkowego odszkodowania z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 września 2017 r. do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt 2 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c., tj. w oparciu o zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Powódka wygrała proces w całości, a zatem strona pozwana zobowiązana jest do zwrotu na jej rzecz kosztów procesu w wysokości 4622 zł, na które złożyły się: 505 zł - opłata sądowa od pozwu, 500 zł - wydatkowana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego, 3600 zł - koszty zastępstwa procesowego i 17 zł - opłata skarbowa od pełnomocnictwa.

Z uwagi na to, że strona pozwana przegrała proces w całości, Sąd na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 623) nakazał pobrać od niej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi–Widzewa w Łodzi kwotę 264,80 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, na które złożyło się wynagrodzenie biegłego sądowego wypłacone tymczasowo z funduszy Skarbu Państwa (180,80 zł) i opłata od rozszerzonej części powództwa (84 zł).