Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2012 r. w Katowicach

sprawy z odwołania J. K. (J. K. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych

na skutek apelacji ubezpieczonego J. K. (J. K.)

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach z dnia 15 grudnia 2011r. sygn. akt XI U 2408/11

zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję organu rentowego
i przyznaje ubezpieczonemu J. K. (K.) prawo do emerytury
z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych poczynając od dnia
27 czerwca 2011 r.

/-/ SSA J. Ansion /-/ SSA M. Małek-Bujak /-/ SSA E. Piotrowska

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. akt III AUa 146/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 lipca 2011r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił ubezpieczonemu J. K. prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w warunkach szczególnych z uwagi na nie udowodnienie przez ubezpieczonego wymaganych prawem 15 lat zatrudnienia w warunkach szczególnych.

W odwołaniu ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu odwołania wskazał, iż prace, jakie wykonywał w spornym okresie figurują w wykazie A dział XIV pkt 12 i dział V pkt 4 i 15.

Wyrokiem z dnia 15 grudnia 2011 roku (sygn. akt XI U 2408/11) Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Jako bezsporne w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy uznał to, że ubezpieczony
J. K. (ur. (...)) w dniu (...). wystąpił z wnioskiem
o emeryturę, udokumentował na 1 stycznia 1999r. ponad 33 lata okresów składkowych
i nieskładkowych, pobiera świadczenie przedemerytalne i nie pozostawał, ani nie pozostaje
w stosunku pracy, nie przystąpił do OFE. Ponadto za bezsporne Sąd I instancji uznał to, że nie przedstawił żadnego świadectwa pracy wykonywanej w warunkach szczególnych lub
w szczególnym charakterze i organ rentowy uznał, że takiej pracy nie wykonywał do
1 stycznia l999r.

Zdaniem Sądu Okręgowego, okolicznością sporną w sprawie było to, czy w okresie od 13 sierpnia 1975r. do 28 lutego 1993r. ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych w byłym Przedsiębiorstwie (...) w B. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W oparciu o akta osobowe ubezpieczonego, zeznania świadków R. B., M. K. i zeznania ubezpieczonego, Sąd I instancji ustalił, że ubezpieczony z zawodu jest technikiem mechanikiem o specjalizacji budowa maszyn. Od dnia 13 sierpnia 1975r. został zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w B. w charakterze ślusarza w Zakładzie Produkcji (...). W 1975r. zdobył kwalifikacje spawacza. W całym okresie zatrudnienia
w tym Przedsiębiorstwie do 28 lutego 1993r. wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu prace ślusarskie, zbrojarskie, spawalnicze, przy produkcji betonu kruszynowego, prace betoniarskie. Faktycznie w całym okresie zatrudnienia nigdy nie wykonywał żadnej jednej stałej pracy. Pracował wszędzie tam gdzie trzeba było ze względu na potrzeby produkcji płyt.

Dokonując rozważań prawnych, Sąd I instancji powołał się na treść art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 09.153.1227 j.t.) oraz § 2 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. z 1983r., Nr 8, poz. 43 ze zm.) uznając, iż ubezpieczony nie udowodnił wymaganego prawem 15-letniego okresu zatrudnienia
w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy, na mocy wyżej cytowanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c, oddalił odwołanie, jako bezzasadne.

Apelację od powyższego wyroku złożył ubezpieczony.

Zaskarżając w całości wyrok Sądu Okręgowego zarzucił mu błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na błędnym przyjęciu, iż nie udowodnił wymaganego prawem 15-letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że Sąd I instancji dokonując ustaleń faktycznych pominął bardzo istotną informacje zawartą w zeznaniach powoda oraz świadka M. K.. Oboje wskazywali, iż powód wykonując opisane wyżej prace pracował w charakterze brygadzisty. Z charakteru zajmowanego stanowiska oraz specyfiki zakładu pracy wynikała konieczność sprawowania dozoru bezpośredniego, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy nad pracownikami zatrudnionymi na stanowiskach ślusarzy betoniarzy. Zatem powód sprawując nadzór inżynieryjno-techniczny wskazany w dziale XIV pod poz. 24 w/w rozporządzenia był zobowiązany, jako pracujący brygadzista, do dozoru i kontroli nad pracownikami wykonującymi pracę przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym
i atomowodorowym oraz prace zbrojarskie, betoniarskie oraz prace przy produkcji betonu. Sam jednocześnie te prace wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przez cały okres zatrudnienia.

Zdaniem skarżącego, nie można zatem nie dostrzegać sytuacji, iż wykonywał przez całą dniówkę prace zaliczone do prac w szczególnych warunkach i tylko te prace, natomiast
z racji specyfiki swojego stanowiska i polityki zakładu pracy, czas dniówki dzielił na wykonywanie różnych prac wymienionych wyżej, które jak ustalił Sąd, tworzyły zamknięty zbiór prac zaliczonych do prac w szczególnych warunkach, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.

Mając powyższe na uwadze, skarżący podniósł, że nigdy nie wykonywał prac innych niż te zaliczone do prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, zatem jego uprawnienie do wcześniejszej emerytury powinno być rozpatrywane w kontekście sprawowania przez niego nadzoru inżynieryjno-technicznego, wskazanego w dziale XIV pod poz. 24 przedmiotowego rozporządzenia, a nie w oderwaniu od rzeczywiście sprawowanej funkcji - brygadzisty.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny podziela ustalenia Sądu Okręgowego w zakresie stanu faktycznego, poza tym, iż przyjmuje, że ubezpieczony J. K. wykonując prace przy spawaniu, wycinaniu elektrycznym, gazowym i atomowodorowym oraz prace zbrojarskie, betoniarskie
i prace przy produkcji betonu, pracował w charakterze brygadzisty.

Sąd Apelacyjny nie podziela zatem wniosków wysuniętych przez Sąd I instancji
z materiału dowodowego, który zgromadził w toku niniejszego postępowania we wskazanym powyżej zakresie. Słusznie bowiem skarżący wskazał, że Sąd I instancji pominął fakt, iż ubezpieczony niezależnie od wykonywania prac na stanowiskach opisanych w wykazie
A - będącym załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r., Nr 8, poz. 43 ze zm.) - dziale XIV poz. 12 oraz dziale V poz. 4 i 15 wykonywał także pracę opisaną w dziale XIV poz. 24 czyli
nadzoru inżynieryjno-technicznego. W ocenie Sądu Apelacyjnego, wykonywane przez ubezpieczonego prace, a w szczególności spawalnicze i zbrojarskie miały absolutny priorytet na stanowisku, które zajmował. Natomiast wykonywane przez ubezpieczonego prace ślusarskie miały charakter marginalny, jak wynika to z zeznań świadka M. K., który był bezpośrednim przełożonym ubezpieczonego. Poza tym, niezależnie od prac, które J. K. wykonywał fizycznie osobiście, jako brygadzista nadzorował również wykonywanie prac przy produkcji betonu czyli ślusarskie, zbrojarskie, spawalnicze
i niewątpliwe potem betoniarskie. W związku z powyższym, ubezpieczony, jako brygadzista spełniał wymóg z wykazu A działu XIV poz. 24.

Resumując, skarżący udowodnił, że wykonywał pracę w warunkach szczególnych wymienionych we wspomnianym już wykazie A powyżej 15 lat oraz spełnił pozostałe warunki uprawniające go do wcześniejszej emerytury z tytułu zatrudnienia w warunkach szczególnych.

Mając powyższe na względzie, Sąd Apelacyjny uznał, że apelacja jest zasadna i na mocy art. 386 § 1 k.p.c, orzekł, jak w sentencji.

/-/ SSA J. Ansion /-/ SSA M. Małek-Bujak /-/ SSA E. Piotrowska

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

JR