Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2019 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.

przeciwko W. M., Z. W.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 266/19 upr

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. wniósł o zasądzenia od pozwanych Z. W. i W. M. solidarnie kwoty 14.335,92 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że powód udziela pożyczek „on line” za pomocą platformy internetowej. Powód dochodzi od pozwanych roszczenia pieniężnego: od Z. W. na podstawie umowy kredytu konsumenckiego z dnia 13.10.2017 r. na kwotę 15.000 zł oraz od W. M. na podstawie umowy o przystąpienie do długu zawartej w dniu 13.10.2017 r.

Na podstawie tych umów pozwani otrzymali określoną w umowie kwotę i zobowiązali się do jej spłaty. Pozwani mimo wielokrotnych wezwań i ponagleń zaprzestali regulowania zadłużenia. Powód wypowiedziała na piśmie umowę pożyczki bez zachowania terminu wypowiedzenia. Na dochodzona kwotę składa się kwota pożyczki – 15.000 zł, prowizja za udzielenie pożyczki w kwocie 3.600 zł, opłata administracyjna w kwocie 4.500 zł. Sumę tę pomniejszono o dokonane wpłaty w kwocie 8.764,08 zł.

Pozwani nie złożyli odpowiedzi na pozew, nie stawili się na termin rozprawy, nie ustosunkowali się do żądań pozwu.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Zgodnie z normą art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwość. Wobec tego, że działanie z art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania. (por. Wyrok SN z dnia 31.03.1999 r. (...) 176/97)

Twierdzenia powoda o okolicznościach przytoczonych w pozwie budzą wątpliwości. Powód bowiem nie przedstawił żadnych dowodów, by przysługiwała mu względem pozwanych wierzytelność dochodzona pozwem, w wysokości wskazanej w pozwie. Nie przedłożył umowy łączącej stron, dowodów na okoliczność nie wykonania przez pozwanych warunków umowy pożyczki, dowodu na okoliczność jej wypowiedzenia.

Stosownie do art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony. Powyższy przepis wyrażą zasadę kontradyktoryjności postępowania sądowego, z którą wiąże się przerzucenie na strony procesowe odpowiedzialności za wynik procesu cywilnego. W procesie ciężar dowodu stanowi wymaganie dostarczenia sądowi dowodów potwierdzających przytoczone fakty. To strona ma obowiązek wyraźnego powołania konkretnego środka dowodowego.

Z powyższych przyczyn, wobec braku dowodów na istnienie wierzytelności dochodzonej pozwem, na podstawie art. 720 k.c. powództwo zostało oddalone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)