Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 4 grudnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach V Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSA Tomasz Pidzik

Sędziowie: SSA Anna Tabak (spr.)

SSO del. Leszek Guza

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w T.

przeciwko M. G. (1) i M. G. (2)

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanych

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 2 września 2013 r., sygn. akt XII Nc 17/13

postanawia:

uchylić punkt 1 zaskarżonego postanowienia, a w pozostałym zakresie oddalić zażalenie pozwanych, pozostawiając Sądowi I instancji rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego w orzeczeniu końcowym.

Sygn. akt V ACz 1092/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Gliwicach - na podstawie art. 494 k.p.c. - odrzucił zarzuty pozwanych wniesione od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu nakazowym przez ten Sąd w dniu 16 kwietnia 2013 r., jako nienależycie opłacone. Na powyższe postanowienie pozwani wnieśli zażalenie, domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenia kosztów postępowania zażaleniowego. Nie kwestionując obowiązku uiszczenia przez każdego z pozwanych opłaty od zarzutów podnieśli, iż to nie pełnomocnika lecz strona pozwana uiściła opłatę od zarzutów w dniu 2 sierpnia 2013 r. w kwocie 13 778 zł w banku (...), przy czym w dyspozycji tej wpłaty nie sprecyzowano, którego z pozwanych ona dotyczy. Nie określono tego również w treści pisma pełnomocnika pozwanych z dnia 5 sierpnia 2013 r. Zdaniem skarżących, Sąd I instancji nie był uprawniony do odrzucenia obu zarzutów, albowiem przynajmniej jedno z pism zawierających zarzuty zostało prawidłowo opłacone.

Zarządzeniem z dnia 8 listopada 2013 r. tutejszy Sąd wezwał pełnomocnika pozwanych do oświadczenia, który z pozwanych uiścił w dniu 2 sierpnia 2013 r. opłatę od zarzutów w kwocie 13 778 zł – w terminie 7 dni, pod rygorem przyjęcia, że każdy z pozwanych uiścił opłatę w połowie.

W odpowiedzi pełnomocnik pozwanych poinformował, iż przedmiotową opłatę od zarzutów uiściła pozwana M. G. (2).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje: Zażalenie częściowo zasługiwało na uwzględnienie. Na wstępie zważyć należało, iż Sąd I instancji bezzasadnie odrzucił zarzuty pozwanych wniesione od nakazu zapłaty z dnia 16 kwietnia 2013 r., jako nienależycie opłacone (art. 494 § 1 k.p.c.), bez uprzedniego wyjaśnienia, którego z pozwanych dotyczyła uiszczona w dniu 2 sierpnia 2013 r. opłata od zarzutów w kwocie 13 778 zł. Kwota ta bowiem pokrywała choćby jedną z opłat, które pozwani obowiązani byli zapłacić. Nie sposób było zatem uznać – wbrew stanowisku Sądu I instancji – iż zarzuty wniesione przez pozwanych zostały nienależycie opłacone.

Wobec wyjaśnienia powyższej kwestii przez Sąd Apelacyjny zważyć trzeba, że skoro pozwani – w piśmie z dnia 20 listopada 2013 r. – wskazali, iż uiszczona przez nich w dniu 2 sierpnia 2013 r. opłata dotyczyła zarzutów wniesionych przez pozwaną M. G. (2), należało uznać, iż zarzuty tej pozwanej zostały opłacone prawidłowo i z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 112 ust. 3 u.o.k.s.c. Uzasadnia to zatem nadanie sprawie dalszego biegu wobec zarzutów wniesionych skutecznie przez pozwaną M. G. (2).

W tych okolicznościach stwierdzić również należało, iż zasadnie Sąd I instancji - w punkcie 2 zaskarżonego postanowienia - odrzucił zarzuty wniesione przez pozwanego M. G. (1), jako nieopłacone, na podstawie art. 494 § 1 k.p.c.

Wobec pisma pozwanych z dnia 20 listopada 2013 r. przyjąć bowiem trzeba, iż nie została wniesiona przez tegoż pozwanego opłata od jego zarzutów.

Zgodnie z art. 112 ust. 3 u.o.k.s.c. termin do wniesienia opłaty od zarzutów przez pozwanego M. G. (1) należało liczyć od dnia 29 lipca 2013 r., tj. od dnia doręczenia jego pełnomocnikowi odpisu postanowienia Sądu Apelacyjnego w przedmiocie wniosku pozwanego o zwolnienie od kosztów sądowych. Termin ten upłynął bezskutecznie w dniu 5 sierpnia 2013 r., bowiem pozwany nie uiścił wymaganej opłaty.

Z tych względów, zażalenie podlegało uwzględnieniu w zakresie wskazanym w sentencji postanowienia (art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.), w pozostałej zaś części zażalenie – jako bezzasadne – podlegało oddaleniu w oparciu o art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono na mocy art. 108 § 1 k.p.c. w związku z art. 397 § 1 k.p.c.