Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lipca 2019r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Katarzyna Cichocka

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Grabowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Jarosława Duczmalewskiego

po rozpoznaniu w dniach: 20.06.2018r., 21.09.2018r., 12.10.2018r., 23.11.2018r., 17.04.2019r., 24.05.2019 r. i 03.07.2019 r. sprawy:

A. G. (1) ńskiego

s. S. i H. z domu O.

ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 27 lipca 2016r. w K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził I. F., B. W. oraz I. W. (1) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci mieszkania o wartości 89.000 zł, wprowadzając je w błąd co do zamiaru zapłacenia za lokal mieszkalny w ten sposób, że uprzednio zdobywając ich zaufanie namówił na sprzedaż swojego mieszkania przy ul. (...) w K., w wyniku czego pokrzywdzone w dniu 27 lipca 2016 roku w Kancelarii Notarialnej w M. sprzedały swoje mieszkanie dla (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O., reprezentowaną przez A. G. (2), potwierdzając przyjęcie od kupującego pieniędzy faktycznie nie otrzymując żadnej zapłaty, będąc przekonanym o tym, że wkrótce otrzymają ujętą w akcie notarialnym kwotę 89.000 zł

tj. o przestępstwo określone w art.286§1 kk

II. w dniu 25 sierpnia 2017r. w K. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić M. C. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci mieszkania o wartości 75.000 zł, wprowadzając go w błąd co do zamiaru zapłacenia za lokal mieszkalny w ten sposób, że uprzednio zdobywając jego zaufanie namówił na sprzedaż swojego mieszkania przy ul. (...) w K., w wyniku czego pokrzywdzony w dniu 25 sierpnia 2017r. w K. podpisał umowę przedwstępną sprzedaży dla (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O., reprezentowaną przez A. G. (2), potwierdzając przyjęcie od kupującego pieniędzy w kwocie 25.000 zł jako zadatek, faktycznie nie otrzymując żadnej zapłaty, będąc przekonanym o tym, że wkrótce otrzyma kwotę ujętą w umowie, lecz celu swego nie osiągnął z uwagi na niestawienie się sprzedającego w kancelarii notarialnej

tj. o przestępstwo określone w art.13§1 kk w zw. z art.286§1 kk

I.  oskarżonego A. G. (2) w ramach zarzucanego mu w pkt I czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 27 lipca 2016 r. w Kancelarii Notarialnej
w M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził I. F., B. W. oraz I. W. (1) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci mieszkania położonego przy
ul. (...) w K. o wartości 89.000 zł, wprowadzając je w błąd w ten sposób, że uprzednio zdobywając ich zaufanie namówił wymienione na sprzedaż mieszkania dla (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O., reprezentowanej przez A. G. (2) w zamian za rzekomą spłatę ich zadłużenia, w wyniku czego pokrzywdzone w dniu 27 lipca 2016 r.
w Kancelarii Notarialnej w M. podpisały umowę sprzedaży przedmiotowego mieszkania w formie aktu notarialnego, potwierdzając przyjęcia od kupującego kwoty 89.000 zł tytułem zapłaty, której faktycznie nie otrzymały, tj. popełnienia czynu z art.286§1 kk i za to z mocy art.286§1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

II.  oskarżonego A. G. (2) w ramach zarzucanego mu w pkt II czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 4 września 2017 r. w G. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić M. C. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci mieszkania położonego przy ul. (...) w K. o wartości 75.000 zł, wprowadzając go w błąd w ten sposób, że uprzednio zdobywając jego zaufanie namówił wymienionego na sprzedaż mieszkania dla (...) Sp. z o. o.
z siedzibą w O., reprezentowanej przez A. G. (2), w zamian za rzekomą spłatę jego zadłużenia, w wyniku czego pokrzywdzony w dniu
25 sierpnia 2017 r. w K. podpisał umowę przedwstępną sprzedaży mieszkania, potwierdzając przyjęcie od kupującego kwoty 25.000 zł tytułem zadatku, której faktycznie nie otrzymał, lecz zamierzonego celu nie osiągnął
z uwagi na niestawienie się sprzedającego w Kancelarii Notarialnej w G., gdzie miało dojść do podpisania umowy sprzedaży przedmiotowego mieszkania w formie aktu notarialnego, tj. popełnienia czynu z art.13§1 kk
w zw. z art.286§1 kk i za to z mocy art.13§1 kk w zw. z art.286§1 kk skazuje go, zaś na podstawie art.14§1 kk w zw. z art.286§1 kk wymierza mu karę
8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art.85§1 i 2 kk i art.86§1 kk w miejsce orzeczonych jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeka wobec oskarżonego karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art.33§2 kk orzeka wobec oskarżonego grzywnę w wysokości 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych,

V.  na podstawie art.46§1 kk za czyn z pkt I orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienie szkody poprzez zapłatę:

- kwoty 72 312,50 (siedemdziesiąt dwa tysiące trzysta dwanaście i 50/100) złotych na rzecz pokrzywdzonej I. F.,

- kwot po 8 343,75 (osiem tysięcy trzysta czterdzieści trzy i 75/100) złotych
na rzecz pokrzywdzonych B. W. i I. W. (1)

VI.  na podstawie art.627§1 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym opłatę w kwocie 1300 (tysiąc trzysta) złotych

Sygn. akt. II K 517/17

UZASADNIENIE

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. G. (2) był jednym ze wspólników i prokurentem oddzielnym (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O., ul. (...), (...)-(...) O.. Spółka powstała w dniu 06.04.2016 r. A. G. (2) zajmował się kupowaniem mieszkań w zamian za spłacenie długów właścicieli. W tym celu mężczyzna wyszukiwał informację o licytacjach komorniczych mieszkań i kontaktował się z jego właścicielami. Swoim klientom przedstawiał się jako osoba z kilkuletnim doświadczeniem w tej branży.

I. F. (w części 26/32) oraz w B. W. i I. W. (1) (w części po 3/32) były współwłaścicielkami mieszkania przy ul. (...), o łącznej powierzchni użytkowej 73,0 m2.

I. F., I. W. (1) oraz B. W. otrzymały informacje o licytacji ich mieszkania przez komornika sądowego A. R. ze względu na prowadzone wobec nich postępowania egzekucyjne związane m.in. z nieuiszczaniem czynszu. Próbowały bezskutecznie zawrzeć ugodę z Zarządem Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...). W lipcu 2016 r. miała odbyć się druga licytacja ich mieszkania. W tym okresie otrzymały od A. G. (2) list, w którym oferował im pomoc w uniknięciu licytacji. Kobiety skontaktowały się telefonicznie z A. G. (3) i tego samego dnia mężczyzna przyjechał spotkać się z nimi. A. G. (2) zaproponował, że w zamian za mieszkanie spłaci wszystkie długi w/w kobiet, a ponadto nadal będą mogły mieszkać w mieszkaniu. Kobiety zgodziły się na propozycje mężczyzny. A. G. (2) uprzedził kobiety, aby nikomu nie mówiły o ich ustaleniach. Powiedział im również, iż wartość mieszkania zostanie mocno obniżona z względu na to, aby nie płaciły podatku. Przed zawarciem aktu notarialnego A. G. (2) poprosił kobiety, by w sytuacji, gdy zostaną zapytane czy uiścił na ich rzecz pieniądze w kwocie 89 000 złotych potwierdziły, iż otrzymały całą kwotę. Mężczyzna zapewniał, ich że wszystko będzie w porządku i otrzymają pełną kwotę. W dniu 28.07.2016 r. w kancelarii notarialnej Notariusza M. L., (...)-(...) M., ul. (...) doszło do spisania aktu notarialnego Repertorium A Nr 3035/2016 umowy sprzedaży mieszkania należącego do I. F., B. W. i I. W. (1) na rzecz A. G. (2) działającego w imieniu i na rzecz Spółki (...) Sp. z o. o. w O. za kwotę 89 000 złotych. Sprzedające nie otrzymały żadnych pieniędzy od A. G. (2). W trakcie podpisywania aktu notarialnego I. F. potwierdziła, iż otrzymała kwotę 72 312,50 złotych, natomiast B. W. i I. W. (1) potwierdziły, iż otrzymały kwoty po 8343,75 złotych od spółki (...) Sp. z o.o.

W chwili, gdy okazało się, że długi nie zostały spłacone kobiety próbowały skontaktować się z A. G. (2). Początkowo A. G. (2) zapewniał, że jest to jakieś nieporozumienie i że odezwie się później. A. G. (2) zwodził kobiety, tłumacząc, że czeka na kredyt z banku i wtedy się z nimi rozliczy, jednak nie wskazywał konkretnej daty. Następnie zaczął wypierać się tego, iż ma wobec nich jakieś zobowiązania. Ostatecznie przestał odbierać od nich telefony i odpisywać na smsy. Nie uiścił na ich rzecz kwot wynikających z umowy kupna - sprzedaży mieszkania, nie uregulował również żadnych długów poprzednich właścicielek mieszkania.

W dniu 09.09.2016r. w kancelarii notarialnej w O. przy Palcu Zamkowym 24a/8, doszło do podpisania aktu notarialnego Repertorium A Nr 1828/2016 umowy sprzedaży mieszkania przy ul. (...),(...)-(...) K. należącego do A. G. (2) działającego w imieniu i na rzecz (...) Sp. z o. o. w O. na rzecz K. B. za kwotę 190 000 złotych.

Poprzednie właścicielki mieszkania pismem z dnia 20.03.2018 r. zostały wezwane do opróżnienia, opuszczenia i wydania mieszkania na rzecz K. B. w terminie 3 dni.

Na dzień 06.07.2018 r. Komornik A. R. prowadził postępowania, w których prowadzono egzekucje z nieruchomości dłużniczek:

- w sprawie KM 466/14 przeciwko dłużnikom: I. F., B. W., I. W. (1)- zaległość wynosiła 2586,02 zł;

- w sprawie KM 2270/15 przeciwko dłużnikom I. F., B. W., I. W. (1) – zaległość wynosiła 3900,79 zł;

- w sprawie KM 1538/15 – przeciwko dłużniczce I. F.: - zaległość wyniosła 52 342,78 zł;

- sprawa KM 844/14 – przeciwko dłużniczce B. W. zaległość wynosiła 8 119,40 zł.

dowody: akt notarialny k.3-6, zeznania świadków I. F. k.9–10v,1200v-1201,1074v B. W. k.1201v-1202v,14v-16,1076v; I. W. (2) k.1202-1203v,19v-20; zeznania świadka M. B. k.216,672v, informacja z Krajowego Rejestru Sądowego k. 22-24, treść księgi wieczystej k. 25-40, dokumentacja dot. lokalu z (...) k. 115-255, 1066, wezwanie do opuszczenia nieruchomo ści wystawione przez K. B. k. 1199,informacja od komornika o zadłużeniu k. 1212, umowa spółki (...) z o. o. k. 713, akt notarialny z dnia 09.09.2016 r. k. 723- 729.

M. C. jest osobą bezrobotną i nadużywającą alkoholu. Jest właścicielem mieszkania przy ul. (...) w K. o powierzchni 38, 10 m2 o wartości około 100 000 złotych. Posiadał zadłużenie w wysokości około 20 000 złotych z powodu nieuiszczania czynszu na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K.. W związku z czym komornik S. D. prowadził postępowanie egzekucyjne z jego nieruchomości. A. G. (2) odwiedził M. C. oferując mu, że kupi od niego mieszkanie w zamian za spłatę jego długów oraz kwotę 30 000 złotych, którą miałby otrzymać po wyprowadzce z mieszkania. A. G. (2) wykorzystując łatwowierność i niewiedzę mężczyzny przekonywał go, że taka transakcja będzie dla bardzo korzystna. A. G. (2) przekonując M. C. do sprzedaży mu mieszkania wskazywał, iż mieszkanie będzie sprzedane przez komornika za niską kwotę, a ponadto będzie musiał długo czekać na pozostałą część pieniędzy. M. C. obiecał, iż zastanowi się nad propozycją A. G. (2). Po tygodniu A. G. (2) ponownie odwiedził M. C., który zgodził się na sprzedaż mu mieszkania.

W dniu 25.08.2017 r. M. C. podpisał z A. G. (2), który reprezentował (...) Sp. z o.o. umowę przedwstępną sprzedaży mieszkania. M. C. nie zapoznał się dokładnie z treścią tej umowy. W treści umowy był zawarty zapis, iż otrzymał on zadatek w wysokości 25000 złotych. Faktycznie nie otrzymał on żadnych pieniędzy. W kolejnych dniach A. G. (2) obiecał sprzedającemu, iż jeszcze przed podpisaniem aktu notarialnego otrzyma kwotę 5 000 złotych, a kolejne 25 000 otrzyma już po jego podpisaniu i wyprowadzce z mieszkania. Świadkiem tych uzgodnień był Z. H., który w tym czasie współpracował z oskarżonym.

Na dzień 01.09.2017 r. wyznaczono termin podpisania aktu notarialnego w Kancelarii, jednak z uwagi na kontuzję kolana M. C. nie mógł stawić się u notariusza.

Pomimo wyznaczenia kolejnego terminu podpisania aktu notarialnego na dzień 04.09.2017 r. nie doszło do jego podpisania. Z. H., który był świadkiem podpisywania umowy przedwstępnej i wiedział, iż M. C. nie otrzymał pieniędzy, zgłosił ten fakt na policji. W związku z czym policjant poinformował notariusza o nieprawidłowościach. Notariusz poinformowała A. G. (2), iż odstępuję od sporządzenia aktu notarialnego sprzedaży tego mieszkania. A. G. (2) zabrał od notariusza dokumenty związane z transakcją.

Oskarżony A. G. (4) posiada wykształcenie średnie. Jest rozwiedziony i ma czworo dzieci, a na jego utrzymaniu pozostaje 5 osób. Aktualnie nie pracuje, utrzymuje się z wynagrodzenia partnerki, która zarabia 2100 netto. Posiada gospodarstwo rolne o pow. 5 ha.

Dowody: zeznania świadków: Z. H. k.766,1216v-1219v; M. C. k. 770v, R. B. k. 1282-1282v; umowa przedwst ępna sprzedaży k. 767.

Oskarżony A. G. (2) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, iż do transakcji z panią F. doszło. Środki przekazał pani F., za pokwitowaniem jeszcze przed podpisaniem aktu notarialnego. W momencie podpisania aktu notarialnego, pokwitowanie to zostało zniszczone, ponieważ mieli potwierdzenie wpłaty w akcie notarialnym. Co do drugiego zarzutu, podał, iż do umowy z panem C. nie doszło. Nie była zawarta żadna umowa przedwstępna, spółka wycofała się z transakcji z uwagi na problemy alkoholowe pana C.. (k.1200)

S ąd zważył, co następuje:

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, bowiem są one sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, a także z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenie życiowego.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań pokrzywdzonych I. F. (k.9–10v,1200v-1201,1074v), B. W. (k.1201v-1202v,14v-16,1076v) i I. W. (1) (k.1202-1203v,19v-20). Ich zeznania stanowiły wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych. Pokrzywdzone ze szczerością przyznały, że posiadały liczne zadłużenia, dlatego przystały na propozycję oskarżonego, która była dla nich „ostatnią deską ratunku”. Pokrzywdzone zgodnie przyznały, iż oskarżony obiecywał, że w zamian za mieszkanie ureguluje ich długi oraz będą mogły nadal mieszkać w mieszkaniu. Przyznały też, że nie znały dokładnej kwoty zadłużenia. Po podpisaniu aktu notarialnego oskarżony wielokrotnie zapewniał, że się z nimi rozliczy. Ostatecznie oskarżony nie uregulował żadnych ich długów ani nie otrzymały od niego żadnych pieniędzy. Ponadto oskarżony sprzedał mieszkanie, w którym one nadal, bez tytułu prawnego mieszkają. Żadna z pokrzywdzonych nie podpisywała żadnego dokumentu stanowiącego potwierdzenie zapłaty za mieszkanie. Pokrzywdzone potwierdziły u notariusza, że dostały całą kwotę od oskarżonego, zrobiły to na prośbę oskarżonego, który obiecywał, że potem się rozliczą. Nie informowały notariusza o ustaleniach z oskarżonym, że miał zapłacić im tylko różnicę między wartością mieszkania, a wysokością zobowiązań. B. W. i I. W. (1) stanowczo zaprzeczyły, że ich matka- I. F. otrzymała od oskarżonego jakiekolwiek pieniądze.

Z zeznaniami powyższych świadków opisujących sposób działania oskarżonego korespondowały również zeznania świadka Z. H., który szczegółowo w swoich relacjach przedstawił mechanizm i motywację działania oskarżonego wobec innych osób, od których kupował mieszkanie. (k.1216v-1219)

Okoliczności wskazane przez pokrzywdzone potwierdziła również świadek A. P. – siostra i córka pokrzywdzonych. Świadek zeznała, iż pokrzywdzone wierzyły, iż oskarżony spłaci ich całe zadłużenie, a ponadto dalej będą mogły mieszkać w tym mieszkaniu. Świadek podała, iż ona nie wierzyła oskarżonemu i próbowała przekonać pokrzywdzone, by się na to nie godziły. Świadek podkreśliła, iż jej matka jest bardzo łatwowierna. Po podpisaniu aktu notarialnego bez otrzymania zapłaty za mieszkanie pokrzywdzone nadal wierzyły, iż oskarżony się z nimi rozliczy. Świadek podkreśliła, iż z późniejszego zachowania oskarżonego wynikało, że on tych pieniędzy nie zapłaci, bowiem udawał, że nie wie o jakie pieniądze one pytają. (k.1215v-1216)

M. B. – były pracownik (...) Sp. z o.o. w K. podała, iż wobec umorzenia egzekucji komorniczej z nieruchomości lokal mieszkalny przy ul. (...) został sprzedany bez żadnych obciążeń, jednak dług nadal pozostał do spłaty Po nabyciu lokalu (...) nie zanotował żadnej wpłaty ze strony Spółki (...). Świadek dodała, iż to na właścicielu ciąży obowiązek uregulowania zobowiązań z lokalu za okresu kiedy on był właścicielem. (k.216, 672v)

Notariusz M. L. opisała okoliczności podpisania aktu notarialnego sprzedaży mieszkania przy ul. (...). Świadek podkreśliła, iż notariusz nie sprawdza faktu przekazania pieniędzy, a jedynie odbiera oświadczenie, czy dana kwota została zapłacona. Czasami strony rozliczają się przed wejściem do kancelarii, a potem tylko oświadczają, że doszło do rozliczenia. (k. 1219v)

Świadkowie Ł. B. (k. 19v akta odezwy Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków we Wrocławiu, k. 11) i K. B. (k.736, 17 akt odezwy Sad Rejonowego Wrocławia – Śródmieście we Wrocławiu) potwierdzili, iż zakupili mieszkanie położone w K., przy ul. (...) od A. G. (2). Podali, iż wszystkie formalności odbywały się zgodnie z prawem.

Sąd w całości uznał za wiarygodne również zeznania pokrzywdzonego M. C. (k.770v-771). Okoliczności przez niego podane znalazły w pełni odzwierciedlenie w ustalonym stanie faktycznym. Świadek opisał jak doszło do nawiązania kontaktu z oskarżonym, że to oskarżony przyszedł do jego mieszkania i zaproponował, że odkupi od niego mieszkanie w zamian za spłatę jego długów i po jego wyprowadzce zapłaci mu 30 000 złotych. W dniu 25 sierpnia 2017 r. podpisał umowę przedwstępną sprzedaży mieszkania. Podał, iż nie otrzymał kwoty 25 000 złotych tak, jak było wskazane w tej umowie. Świadek podkreślił, iż ustne ustalenia z oskarżonym były zupełnie inne niż te podane w umowie.

Okoliczności wskazane przez pokrzywdzonego M. C. potwierdził świadek Z. H., który od kwietnia 2017 r. był pracownikiem spółki (...) opisał sposób działania oskarżonego. Podał, iż oskarżony wyszukiwał osób, którym groziła licytacja mieszkania, następnie proponował im rzekomo korzystaną ofertę sprzedaży mieszkania w zamian za spłatę długów. Zdaniem Sądu z zeznań świadka w sposób jednoznaczny wynika, iż oskarżony od początku prowadzenia rozmów z pokrzywdzonymi nie miał zamiaru zapłacenia za mieszkanie ani uiszczenia ich długów. Świadek podał, iż oskarżony po podpisaniu przez M. C. umowy przedwstępnej był z siebie dumny, że go oszukał (k. 766,1216v-1219v)

Notariusz R. B. - w swoich zeznaniach potwierdziła, iż w jej Kancelarii zostały złożone dokumenty do sporządzenia aktu notarialnego sprzedaży lokalu mieszkalnego należącego do M. C.. Świadek podała, iż nie przystąpiła do weryfikacji dokumentów, ponieważ dostała telefon z policji, żeby odstąpić od czynności, ponieważ cena lokalu była zaniżona. Po tym telefonie zadzwoniła do oskarżonego informując, iż odstępuje od czynności. Oskarżony przyjechał i zabrał dokumenty. (k.1282-1282v)

W świetle powyższego, twierdzenia oskarżonego, w których wskazywał, iż to spółka wycofała się z transakcji z uwagi na problemy alkoholowe M. C. należało uznać jedynie za przyjętą linię obrony, nie znajdującą żadnego potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

Sąd przy ocenie zeznań świadka uwzględnił, iż od czasu zawarcia przedmiotowego aktu notarialnego do chwili składania zeznań na rozprawie minęły 2 lata. W związku z tym, co zrozumiałe świadek nie była w stanie pamiętać dokładnego przebiegu całego zdarzenia. Notariusz opisała zatem jak standardowo wyglądają okoliczności przygotowania projektu aktu notarialnego i zawierania wszystkich aktów notarialnych.

Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania zeznań M. K., który był jednym ze wspólników w spółce (...), jednak nie miały one istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie sprawy. (k. 760 v, 1249v-1250)

W podobnych kategoriach Sąd ocenił zeznania świadka K. O.. Świadek reprezentowała Instytut (...), w którym to oskarżony miał wykupiony wirtualny adres. Usługa polegała na tym, że dana firma jest zarejestrowana pod adresem Instytutu i nie musi w związku z tym prowadzić lokalu, ponieważ oni zajmują się odbieraniem korespondencji danej firmy. (k.1249-1249v,1005-1006)

Świadek K. Z. – konkubina oskarżonego (k.1228) oraz świadek B. G. (k.36 akta odezwy Sądu Rejonowy w Przasnyszu) – była żona oskarżonego, skorzystały z przysługującego im prawa do odmowy zeznań.

Jako w pełni wiarygodne Sąd uznał dowody z dokumentów ujawnionych na rozprawie, bowiem zostały sporządzone przez powołane do tego podmioty, w granicach ich kompetencji, a żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności.

W świetle omówionego materiału dowodowego, Sąd uznał że A. G. (2) swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona zarzucanych mu przestępstw. Sąd uznał oskarżonego A. G. (2) w ramach zarzucanego mu w pkt I czynu za winnego tego, że w dniu 27 lipca 2016 r. w Kancelarii Notarialnej w M. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził I. F., B. W. oraz I. W. (1) do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci mieszkania położonego przy ul. (...) w K. o wartości 89.000 zł, wprowadzając je w błąd w ten sposób, że uprzednio zdobywając ich zaufanie namówił wymienione na sprzedaż mieszkania dla (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O., reprezentowanej przez A. G. (2) w zamian za rzekomą spłatę ich zadłużenia, w wyniku czego pokrzywdzone w dniu 27 lipca 2016 r. w Kancelarii Notarialnej w M. podpisały umowę sprzedaży przedmiotowego mieszkania w formie aktu notarialnego, potwierdzając przyjęcia od kupującego kwoty 89.000 zł tytułem zapłaty, której faktycznie nie otrzymały, czym wyczerpał dyspozycję z art.286§1 kk.

Ponadto Sąd uznał oskarżonego w ramach zarzucanego mu w pkt II czynu za winnego tego, że w dniu 4 września 2017 r. w G. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłował doprowadzić M. C. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w postaci mieszkania położonego przy ul. (...) w K. o wartości 75.000 zł, wprowadzając go w błąd w ten sposób, że uprzednio zdobywając jego zaufanie namówił wymienionego na sprzedaż mieszkania dla (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O., reprezentowanej przez A. G. (2), w zamian za rzekomą spłatę jego zadłużenia, w wyniku czego pokrzywdzony w dniu 25 sierpnia 2017 r. w K. podpisał umowę przedwstępną sprzedaży mieszkania, potwierdzając przyjęcie od kupującego kwoty 25.000 zł tytułem zadatku, której faktycznie nie otrzymał, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niestawienie się sprzedającego w Kancelarii Notarialnej w G., gdzie miało dojść do podpisania umowy sprzedaży przedmiotowego mieszkania w formie aktu notarialnego, czym wyczerpał dyspozycję art.13§1 kk w zw. z art.286§1 kk.

Sąd zmodyfikował opisy czynu, bowiem przyjął, iż do ich popełnienia doszło w czasie i miejscu podpisania aktu notarialnego (czyn I) lub w czasie miejscu, w którym miało dojść do podpisania aktu notarialnego (czyn II).

Oszustwo jest przestępstwem materialnym, którego skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem. Przestępstwo oszustwa może być popełnione tylko umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, kierunkowym, obejmującym cel i sposób działania sprawcy. Przestępstwo oszustwa określone w art. 286 § 1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wprowadzenie w błąd oznacza zachowanie prowadzące do wywołania (powstania) u danej osoby błędu, a więc fałszywego odzwierciedlenia rzeczywistości w świadomości tej osoby. Kodeks karny nie określa sposobów, przy pomocy których można wprowadzić daną osobę w błąd – należy więc przyjąć, że zachowanie sprawcy w tym zakresie może przybrać dowolną formę, jeżeli tylko finalnie doprowadzi do powstania rozbieżności między świadomością osoby rozporządzającej mieniem, a rzeczywistym stanem rzeczy. Wprowadzenie w błąd musi dotyczyć okoliczności istotnych, a więc takich, które miały wpływ na podjęcie przez pokrzywdzonego decyzji o rozporządzeniu mieniem, w tym zwłaszcza okoliczności powodującej, że dokonane przez niego rozporządzenie mieniem ma charakter niekorzystny. Jednocześnie, między owym wprowadzeniem w błąd, a następującym po nim niekorzystnym rozporządzeniem mieniem musi zachodzić związek przyczynowy.

Jest to przestępstwo kierunkowe, albowiem sprawca już w chwili podjęcia działania musi chcieć doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Do przypisania tego przestępstwa konkretnej osobie nie wystarczy więc sam fakt, iż przewidywała ona lub godziła się z możliwością wyrządzenia szkody w toku prowadzonej przez siebie działalności, lecz należy wykazać, iż od samego początku chciała ona popełnienia przestępstwa, a całe jej zachowanie nakierowane było na wyłudzenie pieniędzy, towarów bądź usług.

Wskazać przy tym, należy iż przepis art. 286 § 1 kk nie wymaga, aby dla wprowadzenia w błąd sprawca podejmował szczególne czynności, polegające na działaniu podstępnym lub chytrym. Dla uznania, że mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd, wystarczające jest każde, jakiekolwiek działanie, które może doprowadzić do powstania błędnego wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem (por. postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2003 r., V KK 324/02, LEX nr 80291).

Dla bytu czynu zabronionego określonego w art. 286 § 1 kk obojętne jest przy tym, czy pokrzywdzony mógł wykryć swój błąd przy dołożeniu znikomej nawet staranności. Istota przestępstwa określonego w art. 286 § 1 kk polega nie tyle na przyczynach stanu błędu po stronie pokrzywdzonego, ale na pozostawieniu przez pokrzywdzonego w błędzie, a następnie wykorzystanie tego stanu przez sprawcę. Błąd pokrzywdzonego należy przyjmować także wtedy, gdy racjonalna ocena sytuacji pozwala stwierdzić, że mógł on błędu z łatwością uniknąć. Wysoki stopień naiwności, czy też łatwość wprowadzenia w błąd osoby dokonującej niekorzystnego rozporządzanie mieniem nie wpływa na oceną karnoprawną zachowania sprawcy, bo istotne jest tylko to, czy podjęte przez niego działania, w przypadku konkretnego pokrzywdzonego okazały się wystarczające do wprowadzenia go w błąd (por. Wyrok SA w Warszawie z dnia 16 listopada 2016 r. II AKa 367/16, LEX nr 2174830).

Odnosząc powyższe do realiów niniejszej sprawy w ocenie Sądu wprowadzenie w błąd dotyczyło istotnej okoliczności, gdyby bowiem pokrzywdzeni wiedzieli, że oskarżony nie spłaci ich długów i nie przekaże im pozostałej kwoty pieniędzy, nie doszłoby do zaistnienia przedmiotowych sytuacji. Oskarżony swoimi gołosłownymi zapewnieniami, działał w celu doprowadzania ich do rozporządzenia mieniem, w tym przypadku sprzedaży mieszkania. Pokrzywdzone były przekonane, że oskarżony spełni swoje obietnice. Powyższe wynika m.in. z zeznań A. P..

W ocenie Sądu, oskarżony już w chwili rozpoczęcia rozmów z pokrzywdzonymi, nie miał zamiaru wywiązania się ze swoich obietnic. Świadczą o tym wszystkie okoliczności zdarzenia oraz zeznania świadka Z. H. A. G. (2) wykorzystał fakt, że pokrzywdzony M. C. był uzależniony od alkoholu, jak również to, że znalazł się w trudnej sytuacji materialnej i nie był w stanie uiszczać należności związanych z mieszkaniem. Podobnie pokrzywdzone I. F., B. W. oraz I. W. (1) były łatwowierne i znajdowały się w trudnej sytuacji materialnej w związku z zaciągniętymi kredytami. Oskarżony zdobył zaufanie pokrzywdzonych przekonując, iż ceny zaproponowane przez niego będą dużo korzystniejsze, niż te uzyskane podczas licytacji komorniczej. Obiecywał, iż zajmie się wszystkimi formalnościami związanymi ze sprzedażą mieszkania oraz będzie ona szybsza, niż sprzedaż mieszkania przez komornika. Zapewniał pokrzywdzonych, iż będą mogli nadal mieszkać w tych mieszkaniach. Przedstawiał siebie jako człowieka, który zajmuje się kupowaniem mieszkań od wielu lat, utwierdzając pokrzywdzonych, iż wszystko przebiegnie zgodnie z prawem.

A. G. (2) działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym przemyślanym. Chciał osiągnąć bowiem korzyść majątkową, polegającą na uzyskaniu mieszkania i w tym celu wprowadzał pokrzywdzonych w błąd, co do zamiarów uiszczenia ich długów. W wyniku czego pokrzywdzone I. F., B. W. oraz I. W. (1) w dniu 27 lipca 2016 roku w Kancelarii Notarialnej w M. sprzedały swoje mieszkanie dla (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O., reprezentowaną przez A. G. (2), potwierdzając przyjęcie od kupującego pieniędzy, których faktycznie nie otrzymały, będąc przekonane o tym, że wkrótce otrzymają ujętą w akcie notarialnym kwotę 89.000 złotych.

Po podpisaniu aktu notarialnego oskarżony w dalszym ciągu zapewniał pokrzywdzone, że wkrótce się z nimi rozliczy, nie wskazując jednak konkretnej daty, kiedy to nastąpi. W momencie, gdy dowiedział się, że w sądzie toczy się sprawa o wyjawienie majątku, zaproponował uregulowanie ich zadłużenia w (...) w zamian za wycofanie sprawy. Jednak na kolejne ponaglenia ze strony pokrzywdzonych dotyczące rozliczenia się z nimi, zaczął je zbywać, twierdząc, że nie wie o jakie rozliczaniach im chodzi. W dniu 09.09.2016 r. A. G. (2) sprzedał przedmiotowe mieszkanie K. B..

Działając w bardzo podany sposób oskarżony A. G. (2) usiłował doprowadzić M. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci mieszkania o wartości 75.000 zł, wprowadzając go w błąd co do zamiaru zapłacenia za lokal mieszkalny. Oskarżony zdobywając uprzednio jego zaufanie, namówił go na sprzedaż mieszkania przy ul. (...) w K., w wyniku czego pokrzywdzony w dniu 25 sierpnia 2017 r. w K. podpisał umowę przedwstępną sprzedaży mieszkania dla (...) Sp. z o. o. z siedzibą w O., reprezentowaną przez A. G. (2), potwierdzając przyjęcie od kupującego pieniędzy w kwocie 25.000 zł jako zadatek, której faktycznie nie otrzymał.

Nie ulega wątpliwości, że oskarżony, od początku działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, miał zamiar doprowadzenia pokrzywdzonych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, nie zamierzał przekazać im żadnych pieniędzy za zakup mieszkania ani spłacić ich zadłużenia. Na tle przedmiotowej sprawy kwestią niewątpliwą jest, że z punktu widzenia interesów majątkowych pokrzywdzonych I. F., B. W. oraz I. W. (1) można stwierdzić, że zostały one doprowadzone do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem, albowiem poprzez dokonanie sprzedaży mieszkania, nie wiedząc faktycznie o tym, że oskarżony nie zamierza przekazać im kwoty 89 000 złotych, straciły swój majątek w postaci mieszkania.

Zdaniem Sądu A. G. (2) działał z zamiarem bezpośrednim, a jego motywacja zasługuje na szczególne potępienie, bowiem kierowała nim chęć łatwego i szybkiego zysku. Wykorzystał osoby nieporadne, łatwowierne, znajdujące się w szczególnie trudnej sytuacji, posiadające długi i oczekujące na licytację mieszkania, wyrządzając pokrzywdzonym wysoką szkodę w kwocie 89 000 złotych, ale przede wszystkim pozbawił je majątku w postaci mieszkania.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy należy uznać, iż wina oskarżonego jest bezsporna. Działał on umyślnie, z zamiarem bezpośrednim ukierunkowanym na cel osiągnięcia korzyści majątkowej. Jako osoba dorosła i w pełni władz umysłowych rozumiał charakter i znaczenie swoich czynów, a zarazem działać z pełną świadomością bezprawności swojego zachowania. Stopień winy A. G. (2) jest wysoki. Jego zachowanie w chwili dokonywania przestępstw wskazywało na bezkrytyczne podejście do swojego postępowania.

Sąd uwzględnił wysoki stopień społecznej szkodliwości przestępstw, jakich dopuścił się oskarżony, wyrażający się w nasileniu złej woli. Oskarżony działał przeciwko jednemu z podstawowych dóbr chronionych prawem, a mianowicie przeciwko mieniu. Swoim zachowaniem naruszył on zaufanie, jakim obdarzyli go pokrzywdzeni. Wykorzystał naiwność, nieporadność życiową, uzależnienie od alkoholu oraz fakt, że pokrzywdzeni mieli zadłużenia w spółdzielni, były wobec nich prowadzone egzekucje komornicze i nie byli w stanie utrzymać mieszkania. Jako okoliczność łagodząca Sąd uwzględnił jedynie uprzednią niekaralność oskarżonego (karta karna k.1284)

Sąd wymierzył oskarżonemu za czyn z pkt. I karę 1 roku pozbawienia wolności, zaś za czyn z pkt. II karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd połączył orzeczone wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności i wymierzył w ich miejsce karę łączną 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu jedynie kara bezwzględna w orzeczonym wymiarze jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynów i tylko taka kara spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze oraz jako zgodna ze społecznym poczuciem sprawiedliwości będzie w sposób prawidłowy kształtowała świadomość prawną społeczeństwa.

Zgodnie z treścią art. 33 § 2 kk Sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął. Mając na względzie dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe, Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 250 stawek dziennych ustalając wysokość każdej stawki na kwotę 20 złotych.

Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia wyrządzonej szkody w całości poprzez zapłatę kwoty 72 312,50 złotych na rzecz pokrzywdzonej I. F., która była współwłaścicielką sprzedanego mieszkania w części 26/32 oraz kwot po 8 343,75 złotych na rzecz pokrzywdzonych B. W. i I. W. (1), których udział wynosił po 3/32.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w całości, w tym opłatę w kwocie 1300 złotych.