Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2019 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa J. M.

przeciwko (...) w G.

o odprawę emerytalną

I.  Zasądza od pozwanego (...) w G. na rzecz powoda J. M. kwotę 14 196 zł (czternaście tysięcy sto dziewięćdziesiąt sześć złotych) wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia od dnia 31 lipca 2018 roku do dnia zapłaty.

II.  Powództwo oddala w zakresie żądania odsetek za dzień 30 lipca 2018 r.

III.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności do kwoty 2366 zł (dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt sześć złotych).

Sygn. Akt VI P 572/18

UZASADNIENIE

Powód J. M. w pozwie skierowanym przeciwko (...) w G. wniósł o zapłatę na jego rzecz kwoty 14 196 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 07 2018r. do dnia zapłaty tytułem odprawy emerytalnej.

W uzasadnieniu powód wskazał ,że był zatrudniony u pozwanego od 8 07 1991r. na stanowisku dyspozytora za wynagrodzeniem 2366 zł miesięcznie. Z dniem 30 lipca 2018r. powód rozwiązał stosunek pracy z pozwanym w związku z nabyciem uprawnień emerytalnych. W dniu 5 lipca 2018r. powód wystąpił z prośbą do pozwanego o wypłatę jednorazowej odprawy pieniężnej po przepracowaniu 27 lat w służbie cywilnej. / art. 94 ust.1 ustawy z dnia 21 listopada 2008r. o służbie cywilnej/ w związku z zakończonym zatrudnieniem i otrzymaniem decyzji ZUS o przyznaniu świadczenia emerytalnego. W dniu 30 lipca 2018r. pozwany odmówił wypłaty odprawy uzasadniając to stwierdzeniem, że odchodząc z zawodowej służby wojskowej w 1991r. powód otrzymał odprawę w wysokości 600 % miesięcznego uposażenia ,a kodeks pracy ustala, że pracownik , który otrzymał odprawę nie może ponownie nabyć do niej prawa. Odprawa z wojska nie jest odprawą emerytalną, a odprawą w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej , o czym ustawodawca stwierdza w art. 94 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych . Takie samo stwierdzenie o odprawach przysługujących w związku ze zwolnieniem ze służby zawarł w art. 114 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji , art. 118 ustawy z dnia 12 października 1990r. o Służbie Granicznej , a ich wysokość jest uzależnia od rodzaju służby i okresu jej pełnienia.

W odpowiedzi na pozew pozwany(...) w G. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że powód był pracownikiem (...) w G. w okresie od dnia 8 lipca 1991r. do 30 lipca 2018r. Stosunek pracy ustał na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 kodeksu pracy na mocy porozumienia stron . W okresie od 30 09 1964r. do 27 maja 1991r. powód pełnił czynną służbę wojskową . W dacie podjęcia zatrudnienia u pozwanego , powód posiadał status emeryta wojskowego . Wnioskiem z dnia 5 lipca 2018r. powód wystąpił do pozwanego o wypłatę odprawy emerytalnej. Pismem z dnia 5 listopada 2018r. pozwany odmówił wypłaty wnioskowanego świadczenia.

Podstawę prawną roszczenia powoda o wypłatę odprawy w związku z przejściem na emeryturę stanowi art. 28 w zw. Z art.46 ustawy z dnia 16 września 1982r. o pracownikach urzędów państwowych . Stosownie do ich treści urzędnikowi państwowemu przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką przysługuje jednorazowa odprawa : (…)

3) po dwudziestu latach pracy w urzędach – w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia . przepisy art. 21-31 i 33 stosuje się również do pracowników urzędów państwowych nie będących urzędnikami .

Decyzją z dnia 29 marca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. przyznał powodowi emeryturę od dnia 1 marca 2018r. tj. od dnia złożenia wniosku przez uprawnionego.

W niniejszej sprawie w ocenie pozwanego warunek nabycia prawa do odprawy emerytalnej nie został przez powoda spełniony z uwagi na fakt , iż w dacie zatrudnienia u pozwanego powód posiadał już status emeryta i pobierał świadczenie emerytalne przyznane decyzją Wojskowego Biura Emerytalnego w G. z dnia 18 lutego 1992r. Decyzja ta na stałe ukształtowała status powoda jako emeryta. Zdaniem pozwanego jedynie w sytuacji wyeliminowania z obiegu prawnego w przewidzianym trybie decyzji o przyznaniu emerytury wojskowej dla powoda i w konsekwencji tego utraty przez niego statusu emeryta i nabycia przez powoda prawa do emerytury zgodnie z przepisami rozdziału 2 działu II ustawy z dnia 17 grudnia 1998 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych , można mówić o przejściu powoda na emeryturę w rozumieniu art. 28 ustawy o pracownikach urzędów państwowych . Następnie , jak wynika z dokumentu w postaci zestawienia należności pieniężnych żołnierza zawodowego zwolnionego z zawodowej służby wojskowej , powód na podstawie art. 84 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych w zw. Z art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1974r. o uposażeniu żołnierzy otrzymał pełną odprawę w wysokości 600 % miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym.

Zdaniem pozwanego obie odprawy mają taki sam charakter i spełniają te same funkcje , są zarówno gratyfikacją za długoletnią służbę lub pracę oraz są świadczeniem o charakterze socjalnym i przyznawanym pracownikom lub funkcjonariuszom służb mundurowych w celu ułatwienia przystosowania się do nowych warunków związanych z przejściem na emeryturę lub zwolnieniem ze służby . Dlatego też , w ocenie pozwanego otrzymanie odprawy na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych wyłącza możliwość uzyskania odprawy na podstawie przepisów ustawy o pracownikach urzędów państwowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy :

Przed zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę powód od 30 10 1962r. pełnił zawodową służbę wojskową w (...), zwolniony ze służby zawodowej wojskowej z dniem 27 05 1991r. na mocy art. 79 ^{( 1 )}ustawy z dnia 30 06 1970r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych i przeniesiony do rezerwy w związku z niewyrażeniem zgody na podjęcie służby w Straży Granicznej . Decyzją z dnia 18 02 1992r. Wojskowe Biuro Emerytalne na podstawie ustawy z dnia 16 12 1972r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych przyznało powodowi prawo do emerytury wojskowej.

Dowód : opinia specjalna z 27 05 1991r. k. 174 cz b akt osobowych , decyzja z dnia 18 02 1992r. k. 175 cz b akt osobowych, dokumenty – zeszyt ewidencyjny Sił Zbrojnych RP k. 183-185 cz b akt osobowych

W zestawieniu należności pieniężnych żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej za okres od 30 09 1964 do 27 05 1991r. Archiwum Wojskowe w T. z dokumentów (...)wskazało , że powodowi wypłacono pełna odprawę w wysokości 600% miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym w kwocie 16 058 610 zł na dzień zwolnienia ze służby .

Dowód : zestawienie k. 182 i nast. akt osobowych powoda cz b

Powód zatrudniony został w (...) w G. od dnia 8 07 1991r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku dyspozytora (...) , najpierw na czas określony do dnia 30 09 1991r. , od dnia 1 10 1991r. zawarto z powodem kolejną umowę o prace na czas określony do 31 03 1992r. Od 1 01 1992r. powód zatrudniony został w (...) na czas nieokreślony na stanowisku dyspozytora w Sekcji (...). Od 1992r. pozwany pracodawca zmienił nazwę na (...) w G..

Niesporne okoliczności – wyciąg z rozkazu nr (...) z 9 07.1991r. k. 10 cz b akt osobowych, umowa o pracę z 8 07 1991r. k. 11cz b akt osobowych, umowa o pracę z 1 10 1991r. k. 15 cz b akt osobowych , umowa o prace z 1 04 1992r. k. 18 cz b akt osobowych

Decyzją (...) Oddział w G. z dnia 29 marca 2018r. wydaną na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych powodowi przyznano emeryturę od 1 03 2018r. tj. od miesiąca , w którym złożono wniosek .

Niesporne – decyzja z 29 03 2018r. k. 162 cz b akt osobowych powoda

Pismem z dnia 5 07 2018r. powód wniósł o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron z dniem 30 07 2018r. z uwagi na uzyskanie uprawnień emerytalnych. Wobec powyższego powód wniósł o wypłatę odprawy emerytalnej.

Dowód : pismo Powoda z dnia 5 07 2018r. k. 161 kat osobowych część b

W dniu 10 07 2018r. strony podpisały porozumienie o rozwiązaniu umowy o prace z dniem 30 07 2018r.

Dowód : porozumienie z dnia 10 07 2018r. k. 165 cz b akt osobowych

Pismem z dnia 5 07 2018r. powód zwrócił się do strony pozwanej o wypłacenie mu odprawy emerytalnej , gdyż rozwiązanie stosunku pracy , które ma miejsce w dniu 30 07 2018r. nastąpi w związku z przejściem na emeryturę .

Dowód : wniosek powoda z 5 07 2018tr. K. 164 cz b akt osobowych

W odpowiedzi na pismo powoda , w dniu 30 07 2018r.Naczelnik Wydziału Kadr i Szkolenia pozwanego poinformował powoda, że w świetle obowiązujących przepisów odprawa emerytalna nie może być powodowi wypłacona w związku tym, że odchodząc do rezerwy ze służby wojskowej powód otrzymał już to świadczenie.

Dowód : pismo pozwanego z dnia 30 07 2018r. k. 172 cz b akt osobowych

W dniu 30 07 2018r. strona pozwana wystawiła świadectwo pracy powoda , w którym wskazany został okres zatrudnienia powoda od 8 07 1991r. do 30 07 2018r. , na stanowisku dyspozytora , a stosunek pracy ustał na mocy porozumienia stron .

Dowód : świadectwo pracy z dnia 30 07 2018r. k. 171 cz b akt osobowych

W piśmie z dnia 1 08 2018r. powód wniósł ponownie o wypłatę odprawy , wskazując , że odchodząc ze służby wojskowej w roku 1991 nie otrzymał żadnej odprawy. Uprawnienia emerytalne nabył będąc już pracownikiem (...), a następnie od 1 03 2018r. nabył świadczenia emerytalne z ZUS.

Dowód :pismo powoda z dnia 1 08 2018r. k. 173 cz b akt osobowych

W odpowiedzi na pismo powoda z dnia 1 08 2018r. Naczelnik Wydziału Kadr i Szkolenia pozwanego w piśmie z dnia 5 11 2018r. podtrzymał stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 30 07 2018r. W piśmie wskazano , że archiwum wojskowe w T. przesłało dokumentację potwierdzającą w zestawieniu należności pieniężnych żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej wypłatę organu finansowego odprawy w wysokości 600% miesięcznego uposażenia w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej i przejściem na emeryturę wojskową . Dlatego też w zaistniałym stanie faktycznym brak jest przesłanek do wypłaty odprawy pieniężnej w związku rozwiązaniem umowy z dniem 30 07 2018r.

Dowód : pismo z dnia 5 11 2018r. k.186 akt osobowych powoda cz b

Wynagrodzenie miesięczne powoda liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy za 3 ostatnie miesiące pracy wyniosło 2366 zł miesięcznie brutto.

Dowód : zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 27

Archiwum Straży Granicznej w piśmie z dnia 26 11 2018r. odpowiadając na zapytanie powoda z dnia 9 11 2018r. poinformowało , że w zasobie archiwalnym nie posiada dokumentacji na potwierdzenie faktu wypłaty powodowi przez (...) odprawy emerytalnej w maju 1991r.

Dowód : pismo Archiwum Straży granicznej z dnia 26 11 2018r.

Powyższy stan faktyczny sprawy sąd ustalił w całości na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych powoda i aktach sprawy .

Dokumenty prywatne Sąd ocenił na podstawie art. 245 kpc, zgodnie z którym dokument prywatny sporządzony w formie pisemnej albo elektronicznej stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie, treści dokumentów strony postępowania nie kwestionowały.

Sąd zważył co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Powód zatrudniony na stanowisku dyspozytor w (...)w G. w zakresie nabycia prawa do odprawy emerytalnej objęty jest regulacją przepisów ustawy z 16 września 1982 o pracownikach urzędów państwowych j.t 2018 .1915 z mocy art. 1 i 2 wskazanej ustawy w związku z wydanymi na podstawie art. 2 ustawy przepisami wykonawczymi Rady Ministrów z 10 listopada 1995r. w sprawie określenia stanowisk w jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych , na których zatrudnieni pracownicy są urzędnikami państwowymi / Dz U z 1995r. Nr 130 , poz. 631/.

Stosownie do treści art. 28 ust. 1 powołanej powyżej ustawy z dnia 16 września 1982r. o pracownikach urzędów państwowych , mającego zastosowanie w sprawie również powoda jako pracownika Oddziału Straży Granicznej (Art. 46 ustawy stanowi -przepisy art. 21-31 i 33 stosuje się również do pracowników urzędów państwowych niebędących urzędnikami), urzędnikowi państwowemu przechodzącemu na emeryturę lub rentę inwalidzką ⁽⁵⁾ przysługuje jednorazowa odprawa:

1) po dziesięciu latach pracy w urzędach - w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia;

2) po piętnastu latach pracy w urzędach - w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia;

3) po dwudziestu latach pracy w urzędach - w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia.

2. Do okresu pracy w urzędach wlicza się okres zatrudnienia w innych zakładach pracy na zasadach określonych w przepisach, o których mowa w art. 22 ust. 2.

3. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy.

Strona pozwana wskazała, iż powodowi nie należy się odprawa emerytalna na podstawie wyżej wskazanego przepisu art. 28 ust.1 pkt 3 w zw.z art. 46 wskazanej ustawy z 16 09 1982r. o pracownikach urzędów państwowych , z uwagi na otrzymanie przez powoda odprawy emerytalnej w związku ze zwolnieniem ze służby wojskowej 27 05 1991r.

Wysokość odprawy była pomiędzy stronami niesporna.

Strona pozwana wskazując, iż powodowi wypłacona została odprawa emerytalna w związku ze zwolnieniem ze służby wojskowej po pierwsze nie wykazała , że powodowi odprawę taką wypłacono. Jak wynika z dokumentów załączonych do akt osobowych powoda w postaci zeszytu ewidencyjnego Sił Zbrojnych k. 183 , 184, 185 akt osobowych powoda części b powód zwolniony został ze z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy z dniem 27 05 1991r. na podstawie a rt. 79 ¹. Ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z dnia 7 lipca 1970 r.), zgodnie z treścią którego żołnierza można zwolnić z zasadniczej służby wojskowej w razie niewyrażenia przez niego zgody, z ważnych powodów osobistych, na objęcie innego równorzędnego lub wyższego stanowiska służbowego, jeżeli w związku z przekształceniem sił zbrojnych jednostka wojskowa, w której pełni służbę, podlega rozformowaniu lub następuje zmniejszenie jej stanu etatowego , natomiast decyzja o przyznaniu powodowi emerytury wojskowej wydana została 12 02 1992r. od dnia 1 marca 1992r. k. 175 cz b akt osobowych. Tym samym powód nie został zwolniony ze służby z uwagi na nabycie uprawnień emerytalnych w postaci : nabycia prawa do emerytury w pełnej wysokości, określonej w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych, nabycia prawa do zaopatrzenia emerytalnego z tytułu wysługi lat i osiągnięcia wieku , o czym mówił art. 51 wskazanej ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych . Art. 57 Ustawy z 30 06 1970r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych stanowił, że żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje odprawa, uposażenie oraz inne należności związane ze zwolnieniem z tej służby według zasad określonych w ustawie o uposażeniu żołnierzy. Art. 17. 1 ustawy z 17 grudnia 1974r. o uposażeniu żołnierzy Dz U 1974 , nr 47 , poz. 282 ze zmianami stanowił, Żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje odprawa w wysokości trzymiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym.2. Wysokość odprawy ulega zwiększeniu o 20% miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym za każdy pełny rok wysługi ponad dziesięć lat nieprzerwanej zawodowej służby wojskowej - aż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym. Okres służby przekraczający sześć miesięcy liczy się jako pełny rok. Przepis art. 12 ust. 6 stosuje się odpowiednio.3. Do okresu nieprzerwanej zawodowej służby wojskowej w rozumieniu ust. 2 zalicza się:1) wojskową służbę nadterminową,2) okresową służbę wojskową,3) służbę w Milicji Obywatelskiej i organach bezpieczeństwa publicznego- jeżeli ze służby tej żołnierz został powołany bezpośrednio do zawodowej służby wojskowej i nie otrzymał odprawy z tytułu poprzednio pełnionej służby.4. Żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej wskutek wymierzenia kary dyscyplinarnej usunięcia z tej służby lub skazania na karę obniżenia stopnia wojskowego przysługuje 50% odprawy.5. Odprawa nie przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z zawodowej służby wojskowej wskutek utraty stopnia wojskowego albo skazania na karę pozbawienia wolności, w tym również na karę aresztu wojskowego. Właściwy organ wojskowy może ze względu na szczególne okoliczności przyznać temu żołnierzowi albo jego rodzinie do 50% odprawy.6. Żołnierzom pełniącym zawodową służbę wojskową w okresie próbnym, w razie zwolnienia z tej służby, przysługuje odprawa w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Odprawa przysługuje tylko w razie zwolnienia ze służby z powodu stwierdzenia w opinii służbowej braku kwalifikacji do służby zawodowej, ustalenia przez wojskową komisję lekarską niezdolności do tej służby albo niepełnienia obowiązków służbowych wskutek choroby trwającej co najmniej sześć miesięcy.7. Odprawa nie przysługuje żołnierzom, którzy bezpośrednio po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej zostali przyjęci do służby w Milicji Obywatelskiej.

Wskazana powyżej odprawa w związku ze zwolnieniem ze służby wojskowej przysługiwała niezależnie od przyczyn zwolnienia ze służby (mogła być również przyznana w obniżonej wysokości w przypadku zwolnienia ze służby wskutek utraty stopnia wojskowego albo skazania na karę pozbawienia wolności (aresztu wojskowego) - art. 17 ust. 5, a jej wysokość uzależniona była przede wszystkim od długości okresu służby (wysługi). Świadczenie to miało zatem charakter gratyfikacji za odbytą służbę, a nie rekompensaty za utratę zatrudnienia wykonywanego w ramach stosunku służby w związku z nabyciem uprawnień do zaopatrzenia emerytalnego, przysługiwała w związku ze zwolnieniem ze służby , a nie nabyciem uprawnień emerytalnych . Trudno również przyjąć, że przedmiotowa odprawa zmieniała swój charakter i funkcję w zależności od tego, czy po zwolnieniu ze służby wojskowej żołnierz zawodowy nabywał uprawnienia emerytalne i z nich korzystał, czy tez podejmował zatrudnienie w ramach stosunku pracy .

W sprawie niniejszej dodatkowo odprawa wypłacona powodowi w związku ze zwolnieniem ze służby wojskowej w wysokości 16 058 610 zł , jak wynika z zestawienia należności pieniężnych żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej z dniem 27 05 1991r. nie była odprawą , do której prawo powód nabył w związku z przejściem na emeryturę wojskową , z dokumentów zeszytu ewidencyjnego Sił Zbrojnych wynika , że powód został po zwolnieniu ze służby skierowany do WKU nr(...) w G. , a emeryturę wojskowa nabył dopiero na mocy decyzji z 18 02 1992r. k. 175 akt osobowych powoda część b , pośrednio wynika to również z pisma będącego odpowiedzią na pismo powoda - pisma Archiwum Straży Granicznej z dnia 26 11 2018r. k. 19 akt sprawy.

Brak było zatem w sprawie powoda związku pomiędzy zwolnieniem ze służby wojskowej a nabyciem prawa do emerytury wojskowej , a zwolnienie ze służby miało miejsce z ważnych powodów osobistych, w związku z przekształceniem sił zbrojnych, a nie w związku nabyciem prawa do emerytury wojskowej .

Ponadto Sąd zważył, iż prawo do odprawy w związku ze zwolnieniem ze służby wojskowej i przejściem na emeryturę wojskową nie wyklucza prawa powoda do odprawy emerytalnej z tytułu zatrudnienia na podstawie stosunku pracy .

„W art. 92 ¹ § 1 k.p. został ustalony minimalny standard uprawnień płacowych pracownika z tytułu rozwiązania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę. Przewidziana w tym przepisie odprawa emerytalna lub rentowa jest świadczeniem powszechnym, ustawowo gwarantowanym, a jej wysokość odpowiada jednomiesięcznemu wynagrodzeniu za pracę pracownika i jest niezależna od posiadanego przez uprawnionego stażu zatrudnienia. Jest to świadczenie, które każdy pracownik powinien otrzymać raz w życiu, gdy traci swój status pracowniczy w związku z przejściem na rentę lub emeryturę. W układach zbiorowych pracy i regulaminach wynagradzania można jednak ukształtować zasady nabywania prawa do tego świadczenia i ustalania jego wysokości w sposób korzystniejszy dla pracowników od wynikającego z powołanego przepisu.

2. Żołnierz zawodowy nie jest pracownikiem, a odprawa przewidziana w art. 84 ustawy z 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych w związku z art. 17 ustawy z 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2004 r.), nie jest świadczeniem ze stosunku pracy, do którego prawo zostało ustanowione w art. 92 ¹ § 1 k.p. W konsekwencji otrzymanie odprawy przysługującej z tytułu zwolnienia ze służby wojskowej, niezależnie od charakteru tego świadczenia, nie wyłącza - na podstawie art. 92 ¹ § 2 k.p. - prawa do odprawy emerytalnej przysługującej pracownikowi z tytułu ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę i związanej z tym utraty statusu pracownika.” Tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 12 2015r. , Sygn. Akt I PK 1 /15

Powyższy pogląd Sądu Najwyższego sąd orzekający w sprawie niniejszej podziela w całej rozciągłości , trudno bowiem porównywać służbę wojskową zawodową do zatrudnienia na podstawie stosunku pracy , jest to odrębny stosunek prawny , uregulowany na mocy przepisów szczególnych. Żołnierz zawodowy posiada odrębny od pracownika status prawny , inne uprawnienia i szczególne obowiązki , a zatem odprawa przewidziana przepisem a rt. 17. 1 ustawy z 17 grudnia 1974r. o uposażeniu żołnierzy , ze swej istoty posiada inny charakter prawny i funkcje , właściwe dla stosunku służbowego żołnierzy zawodowych .

Prawo do odprawy emerytalnej przysługującej pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę przysługuje takiemu pracownikowi albo na podstawie przepisów ogólnych, powszechnie obowiązujących ( art. 92 ¹ k.p.) albo na podstawie przepisów szczególnych (np. ustaw regulujących odrębnie, poza Kodeksem pracy, stosunki zatrudnienia poszczególnych kategorii pracowników, czyli tzw. pragmatyk), albo na podstawie postanowień zawartych w tzw. autonomicznych źródłach prawa pracy (np. w układach zbiorowych pracy). Ma to znaczenie o tyle, że w art. 92 ¹ § 1 k.p. został ustalony minimalny standard uprawnień płacowych pracownika z tytułu rozwiązania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę lub rentę. Przewidziana w tym przepisie odprawa emerytalna lub rentowa jest świadczeniem powszechnym, ustawowo gwarantowanym, a jej wysokość odpowiada jednomiesięcznemu wynagrodzeniu za pracę pracownika i jest niezależna od posiadanego przez uprawnionego stażu zatrudnienia. Jest to świadczenie, które każdy pracownik powinien otrzymać raz w życiu, gdy traci swój status pracowniczy w związku z przejściem na rentę lub emeryturę. W układach zbiorowych pracy i regulaminach wynagradzania można jednak ukształtować zasady nabywania prawa do tego świadczenia i ustalania jego wysokości w sposób korzystniejszy dla pracowników od wynikającego z powołanego przepisu (por. uchwałę z dnia 18 marca 2010 r., II PZ 1/10, OSNP 2010 nr 17-18, poz. 208 oraz wyroki z dnia 7 lutego 2008 r., II PK 160/07, OSNP 2009 nr 7-8, poz. 97 i z dnia 7 kwietnia 2010 r., II PK 328/09, LEX nr 603418). W orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że zmiana statusu pracownika lub pracownika - emeryta na status wyłącznie emeryta jest przejściem na emeryturę w rozumieniu art. 92 ¹ § 1 k.p. Następuje ono zawsze i tylko przez ustanie stosunku pracy. Dopóki bowiem trwa stosunek pracy osoba posiadające ustalone prawo do emerytury lub pobierająca to świadczenie nie przestaje być pracownikiem. Zmiana statusu prawnego pracownika, również pracownika posiadającego równocześnie niejako podwójny status (pracownika i emeryta), wyraża się w tym, że traci on ten status i staje się emerytem, a przy tym jest to następstwem ustania jego stosunku pracy pozostającego w związku z przejściem na emeryturę. W tym znaczeniu kilkukrotne przejście pracownika na emeryturę nie jest wykluczone. Dla tak rozumianego przejścia na emeryturę pozostaje bez znaczenia okoliczność nabycia uprawnień do emerytury przed nawiązaniem stosunku pracy, chyba że pracownik już wcześniej skorzystał z uprawnienia do takiej odprawy. Unormowanie ustanowione w art. 92 ¹ § 2 k.p. oznacza zatem, że pracownik, który otrzymał odprawę emerytalną wskutek ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę, nie może ponownie nabyć do niej prawa przechodząc na emeryturę po rozwiązaniu kolejnego stosunku pracy (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2007 r., I PK 58/07, Monitor Prawa Pracy 2007 nr 9, s. 479 oraz z dnia 2 października 2013 r., II PK 14/13, Monitor Prawa Pracy 2014 nr 2, s. 88-91 i szeroko powołane w nim wcześniejsze orzecznictwo). /../ Żołnierz zawodowy nie jest pracownikiem, a odprawa przewidziana w art. 84 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych w związku z art. 17 ustawy o uposażeniu żołnierzy (w brzmieniu obowiązującym przed 1 lipca 2004 r.), nie jest świadczeniem ze stosunku pracy, do którego prawo zostało ustanowione w art. 92 ¹ § 1 k.p. W konsekwencji otrzymanie odprawy przysługującej z tytułu zwolnienia ze służby wojskowej, niezależnie od charakteru tego świadczenia, nie wyłącza - na podstawie art. 92 ¹ § 2k.p. - prawa do odprawy emerytalnej przysługującej pracownikowi z tytułu ustania stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę i związanej z tym utraty statusu pracownika. –z uzasadnienia wskazanego wyroku SN z dnia 9 12 2015r. , Sygn. Akt I PK 1 /15

Z powyższych względów stosownie do treści art. 28 ust. 1 pkt 3 w zw. Z art. 46 i art. 2 powołanej powyżej ustawy z dnia 16 września 1982r. o pracownikach urzędów państwowych orzeczono jak w punkcie I wyroku . Wysokość odprawy była pomiędzy stronami niesporna i odpowiada ona 6 miesięcznemu wynagrodzeniu powoda z uwagi na okres zatrudnienia u strony pozwanej wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia ustania stosunku pracy z mocy art. 481 kc W zw. Z art. 300 k.p.

W punkcie II powództwo o odsetki za dzień 30 07 2018r. oddalono z uwagi na fakt , iż roszczenie stało się wymagalne z upływem 30 07 2018, który był ostatnim dniem trwania umowy o prace stron.

Na podstawie art. 477 ² § 1 kpc Sąd nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności do wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia powoda z urzędu . O powyższym orzeczono w punkcie III wyroku.