Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2019 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim (...) Wydział Karny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Tomasz Morycz

Protokolant: (...)

przy udziale oskarżyciela publicznego (...)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach (...)

sprawy (...)

s. (...) i (...) zd. (...)

ur. (...) w (...)

oskarżonego o to, że:

prowadząc działalność gospodarczą pod (...) (...) urządzał w dniu (...) w lokalu przy (...) ul. (...) w (...) wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych gry na automatach (...) nr (...), (...) nr (...), (...) (...) P. nr (...) (...) udostępnionych do publicznego korzystania, co stanowi naruszenie przepisów art. 2 ust. 3-5, art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201 poz. 1540 z późn. zm.),

to jest o czyn z art. 107 § 1 kks

orzeka

I. oskarżonego (...) uznaje na winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, za który na podstawie art. 107 § 1 kks skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych po 90 (dziewięćdziesiąt) złotych każda;

(...). na podstawie art. 30 § 5 kks w zw. z art. 29 pkt 1 i 2 kks orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier i środków finansowych znajdujących się w automatach do gier, opisanych w wykazach dowodów rzeczowych nr 1 (k.34);

III. na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem opłaty, jednocześnie na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zwalniając go od kosztów sądowych w pozostałym zakresie i obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt (...) K 714 / 17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego ustalono następujący stan faktyczny:

(...) prowadził działalność gospodarczą pod nazwą (...) (...), polegającą na urządzaniu gier na automatach do gier. Oskarżony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu (...) roku w (...) zawarł z „(...) w (...) umowę najmu powierzchni lokalu (...) m ^{( 2 )}na (...) w (...) przy ul. (...). Na podstawie tej umowy oskarżony na terenie stacji ulokował kontener i wstawił do niego trzy automaty do gier: (...) nr (...), (...) nr (...) i H. (...) nr (...) (...).

Oskarżony na tych urządzeniach urządzał gry w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

W dniu (...) roku funkcjonariusze (...) Urzędu Celnego w (...) przeprowadzili kontrolę na (...) przy ul. (...) w (...), gdzie (...) sp. z o.o. z siedzibą w (...) zawarła z (...)

Funkcjonariusze stwierdzili, że trzy urządzenia wstawione przez oskarżonego na (...) były włączone i gotowe do eksploatacji. Urządzenia te zostały zatrzymane i zabezpieczone. Każde z nich posiadało elementy konstrukcyjne występujące w tego typu urządzeniach typu akceptory banknotów, wrzutniki do monet, kieszenie na ewentualnie wypłacane monety, przyciski (...), (...), (...), (...). Na wszystkich urządzeniach był dostęp do gier występujących w automatach do gier hazardowych.

Następnie wykonano eksperyment procesowy, który potwierdził, że na powyższych automatach można urządzać gry w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych. Gry miały charakter losowy, albowiem gracz nie mógł przewidzieć rezultatu, który nie był uzależniony od zręczności grającego. Gracz nie wiedział czy straci punkty czy uzyska wygrane punktowe. Odpowiednimi przyciskami wprawiał w ruch elektroniczne bębny, na których widniały różne symbole, które zatrzymywały się samodzielnie i w sposób przypadkowy. Gry na wszystkich urządzeniach były urządzane w celach komercyjnych. Chcąc przeprowadzić grę gracz musiał urządzenie „zasilić” banknotem lub monetą. Automaty te nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego. Oskarżony nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna do gry w lokalu mieszczącym się na (...) w (...) przy ul. (...).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie: notatki urzędowej (k.1-1v), protokołu przeszukania (k.5-8), protokołu eksperymentu procesowego (k.12-14), protokołu oględzin (k.15-19,23-33), pisma (k.77), umowy (k.79-80), faktur (k.81-91) i wydruku (k.101-102), zeznań świadków (...) (k.2-3v), (...) (k.144-5,359-60), (...) (k.148,360), (...) (k.166-7,378), (...) (k.188-9,379), (...) (k.215-6,378-9) i (...) (k.252v,380).

Przesłuchiwany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony (...) (k.114) oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

Zawiadomiony o terminie rozprawy oskarżony nie stawił się i nie składał wyjaśnień bezpośrednio przed sądem.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego wina oskarżonego (...) i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą żadnych wątpliwości.

Czyniąc ustalenia faktyczne sąd oparł się na zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...). Zeznania świadków są konsekwentne i wzajemnie się uzupełniają. Sąd nie znalazł również podstaw, aby kwestionować wartość dowodową czy autentyczność dokumentów zaliczonych w poczet materiału dowodowego albowiem dokumenty te zostały sporządzone przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji oraz w przypisanej prawem formie i nie były w toku postępowania kwestionowane przez strony. Szczególnie istotne były tu umowa najmu, protokoły oględzin rzeczy i protokół eksperymentu procesowego, z których wynika, gdzie znajdowały się przedmiotowe automaty, przez kogo zostały tam umieszczone i jakich gier dotyczyły.

Powyższe dowody pozwalają przyjąć, że oskarżony urządzał gry na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Tym samym sąd odrzucił stanowisko oskarżonego, który nie przyznał się do winy, traktując jego wyjaśnienia we wskazanym kształcie jako element przyjętej linii obrony zmierzającej do uniknięcia ewentualnej odpowiedzialności karnej.

Zdaniem sądu oskarżony (...) działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, dopuszczając się popełnienia zarzucanego mu czynu. Działał świadomie i dobrowolnie zajął się działalnością hazardową, zdając sobie sprawę, że jest to działalność kontrowersyjna i jej legalność budzi wątpliwości, czyniąc to od dłuższego okresu czasu w którym zmieniały się obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa działalność taką regulujące. Jako przedsiębiorca zajmujący się urządzaniem gier na automatach był doskonale zorientowany w kwestii funkcjonowania rynku urządzeń gier na automatach.

Uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż obdarzone przez sąd wiarą dowody wiążą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał przedmiotowe jak i podmiotowe znamiona przypisanego mu w wyroku czynu z art. 107 § 1 kks, zgodnie z którym odpowiedzialności karnej podlega ten kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę między innymi na automacie.

W opisie czynu zabronionego określonego w art. 107 § 1 kks ustawodawca posłużył się znamionami „urządzanie" i „prowadzenie". Znamiona te wywołują rozbieżności interpretacyjne. Przyjąć należy, że „urządzać" to więcej niż tylko „prowadzić", gdyż „urządzanie" jest pojęciem obszerniejszym treściowo. Obejmuje całość podjętych działań, jak np. układanie systemu i zasad gry, określanie wygranych, zatrudnienie i przeszkolenie pracowników, innymi słowy, zorganizowanie gry, a nie tylko jej prowadzenie. Pogląd ten znajduje także uzasadnienie w treści ustawy o grach hazardowych, która czyni dystynkcję pomiędzy „prowadzeniem działalności w zakresie gier i zakładów" i „bezpośrednim prowadzeniem gry hazardowej". W judykaturze administracyjnej funkcjonuje zaś ugruntowane stanowisko, że urządzanie gier hazardowych to ogół czynności i działań stanowiących zaplecze logistyczne dla umożliwienia realizowania w praktyce działalności w zakresie gier hazardowych, w szczególności: zorganizowanie i pozyskanie odpowiedniego miejsca na zamontowanie urządzeń, przystosowanie go do danego rodzaju działalności, umożliwienie dostępu do takiego miejsca nieograniczonej liczbie graczy, utrzymywanie automatów w stanie stałej aktywności, umożliwiającym ich sprawne funkcjonowanie, wypłacanie wygranych, obsługa urządzeń, zatrudnienie i odpowiednie przeszkolenie personelu, zapewniające graczom możliwość uczestniczenia w grze.

Należy przy tym podkreślić, iż konstrukcja przepisu art. 107 kks określa typ czynu zabronionego nie tylko w nim samym, ale również w przepisach koniecznych do odczytania treści jego znamion. To w ustawie o grach hazardowych określono warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, których naruszenie skutkować może odpowiedzialnością karną skarbową.

Zgodnie z treścią art. 3 ustawy o grach hazardowych urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w tej ustawie. W myśl art. 6 ust. 1 ustawy działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 tej ustawy urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry. Z kolei zgodnie z treścią art. 23 a ust. 1 ustawy o grach hazardowych automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy podnieść trzeba, że oskarżony prowadził działalność w zakresie urządzania gier na automatach, podlegającą przepisom ustawy o grach hazardowych, ale nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry, oraz nie urządzał gier w kasynie. Nie posiadał także zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego. Oskarżony prowadzać działalność gospodarczą, a tym samym ponosząc odpowiedzialność za przestępstwa skarbowe, urządzał w dniu (...) roku gry na automatach, które zostały zabezpieczone w niniejszej sprawie i co do których miał wyłączne prawo do rozporządzania nimi. Podnieść należy, że wszystkie zatrzymane urządzenia są automatami, na których były urządzane gry niezgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. Funkcjonariusze (...) Urzędu Celnego przeprowadzili oględziny tych urządzeń oraz przeprowadzili na nich gry, które wykazały, że na tych urządzeniach były urządzane gry o charakterze losowym. Funkcjonariusze stwierdzili, że grający nie ma możliwości zatrzymania zmieniających się symboli na bębnach w najlepszym dla siebie ustawieniu, konfiguracji, a w związku z tym zdecydować o wysokości wygranej. Powyższe znajduje także potwierdzenie w zeznaniach świadka (...) (k.360). Gry przeprowadzane były w celach komercyjnych (automaty wymagały bowiem zasilania środkami pieniężnymi). W czasie gry automat H. (...) dokonał „wypłaty” wygranej w postaci wygranej rzeczowej (dodatkowe punkty kredytowe), dające możliwość kontynuowania aktualnej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej w formie punktów uzyskanych w poprzednich grach, a także po zakończeniu gry zrealizował wypłatę gotówki w wysokości 5 zł. W tej sytuacji należy uznać, że gry na tych urządzeniach wypełniają definicję gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Przepisy ustawy o grach hazardowych w art. 2 w ust. 3 i ust. 5 w dacie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu definiowały grę na automatach wskazując, że grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy. Zgodnie z brzmieniem art. 2 w ust. 4 ww. ustawy, wygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużenia gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze. Powyższe elementy można zatem w pełni przypisać grze jaką można było przeprowadzić na automatach znajdujących się w lokalu w (...). Przeprowadzane gry, na co wskazuje przeprowadzony eksperyment, miały charakter losowy. Grający nie mieli możliwości zatrzymania zmieniających się symboli na bębnach w najlepszym dla siebie ustawieniu, konfiguracji, a w związku z tym zdecydować o wysokości wygranej. Gry przeprowadzane były w celach komercyjnych (automaty wymagały zasilania środkami pieniężnymi). W czasie gry automaty dokonywały „wypłaty” wygranej w postaci wygranej rzeczowej (dodatkowe punkty kredytowe) co umożliwiało kontynuowanie aktualnej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej w formie punktów uzyskanych w poprzednich grach, a także realizowanie wypłaty gotówki. Nie budzi zatem wątpliwości, że zachowaniem swoim w ramach czynu objętego aktem oskarżenia (...) w pełni wyczerpał znamiona występku kwalifikowanego z art. 107 § 1 kks.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonej czynu sąd doszedł do przekonania, że nie był on wysoki. Nie ulega wątpliwości, iż urządzanie przez oskarżonego gier hazardowych na automatach, motywowane było chęcią zysku i cechowało się zamiarem bezpośrednim, należy jednakże wskazać, iż zakres tej działalności nie był duży, działalność ta nie trwała długo bo jeden dzień, a korzystanie z automatów przez grających odbywało się na zasadzie dobrowolności. Do okoliczności obciążających sąd zaliczył fakt dotychczasowej wielokrotnej karalności oskarżonego.

Mając na uwadze powyższe sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 90 złotych każda. W ocenie sądu kara ta spełni zarówno cele prewencji ogólnej jak i szczególnej i uświadomi oskarżonemu, jak i innym osobom nieopłacalność zachowań mających na celu łamanie przepisów prawa.

Sąd orzekł także na podstawie art. 30 § 5 kks w zw. z art. 29 pkt 1 i 2 kks przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier i środków finansowych wyjętych z automatów do gier.

Z uwagi na to, że oskarżony (...), ale z drugiej strony (...), a także(...), sąd uznał za zasadne obciążanie oskarżonego kosztami postępowania w sprawie w zakresie opłaty, w pozostałej części koszty te przejmują na rachunek Skarbu Państwa.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.