Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014 r. w Katowicach

sprawy z odwołania A. B. (A. B. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o prawo do świadczenia przedemerytalnego

na skutek apelacji ubezpieczonego A. B.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Gliwicach

z dnia 15 lutego 2013 r. sygn. akt VIII U 3449/12

oddala apelację.

/-/ SSA J. Ansion /-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA M. Małek-Bujak

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

Sygn. akt III AUa 1119/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 15 lutego 2013 roku Sąd Okręgowy Sąd Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach oddalił odwołanie ubezpieczonego A. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w Z. z dnia
16 października 2012 roku, odmówił ubezpieczonemu A. B. prawa do świadczenia przedemerytalnego ponieważ nie udokumentował okresu składkowego
i nieskładkowego w wymiarze 40 lat, a jedynie 39 lat, 4 miesiące i 20 dni.

Sąd I instancji ustalił, że A. B. urodził się (...). W dacie rozwiązania stosunku pracy, tj. (...), ukończył 59 lat. W okresie od 1 stycznia 2008 roku do 29 lutego 2012 roku był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Biurze Rachunkowym (...)Spółce Cywilnej (...). Rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z przyczyn leżących po stronie zakładu pracy, tj. z powodu likwidacji zakładu pracy. Od 2 marca 2012 roku ubezpieczony był zarejestrowana w PUP
w T.. W okresie od 10 marca 2012 roku do 11 września 2012 roku był uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych. W okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Ubezpieczony złożył wniosek o świadczenie przedemerytalne 19 września 2012 roku. Do wniosku załączył zaświadczenie z PUP z 18 września 2012 roku. Z zaświadczenia PUP w T. G. wynika, że nadal jest zarejestrowany jako bezrobotny. Ubezpieczony udowodnił 39 lat, 4 miesiące i 20 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Pracodawca ubezpieczonego zakończył działalność z dniem 29 lutego 2012 roku.

W oparciu o dokonane ustalenia Sąd Okręgowy uznał odwołanie za bezzasadne.

Odwołując się do przepisu art. 2 ustawy z 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2004 roku, nr 120, poz. 1252), który wymienia jakim osobom przysługuje świadczenie przedemerytalne Sąd wskazał, że ubezpieczony nie spełnił przesłanek z powołanego przepisu, albowiem, wobec likwidacji pracodawcy, jako mężczyzna musiałby mieć okres pracy uprawniający do emerytury w wymiarze 25 lat i ukończone 61 lat życia. Nadto, dokonując oceny pod względem rozwiązania stosunku pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy ubezpieczony musiałby ukończyć co najmniej 60 lat i mieć okres uprawniający do emerytury 35 lat, względnie do dnia rozwiązania stosunku pracy
z przyczyn dotyczących pracodawcy musiałby mieć okres uprawniający do emerytury
w wymiarze 40 lat.

Sąd Okręgowy wskazał, że nie doszło także do spełnienia przesłanek przepisu, na który powoływał się ubezpieczony, to jest art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy (39 lat stażu emerytalnego dla mężczyzn), albowiem nie doszło do likwidacji pracodawcy w rozumieniu tego przepisu (likwidacja pracodawcy lub niewypłacalność pracodawcy w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy), ponieważ pracodawcą ubezpieczonego były T. B. i L. B. jako wspólnicy spółki cywilnej. Tacy wspólnicy nie są indywidualnymi pracodawcami pracownika, lecz każdy z nich działa jako pracodawca. W konsekwencji nie doszło do likwidacji pracodawcy ubezpieczonego bo pracodawcą były osoby fizyczne, które jedynie zakończyły prowadzenie działalności gospodarczej.

Apelację od wyroku wniósł ubezpieczony.

Zaskarżając wyrok Sądu Okręgowego w całości zarzucił temu wyrokowi naruszenie prawa materialnego - art. 3 k.p. poprzez przyjęcie, że spółka cywilna nie była zakładem pracy i pracodawcą lecz osoby fizyczne jako wspólnicy i że z tego względu spółka nie mogła ulec likwidacji. W konsekwencji w ocenie apelującego Sąd wywiódł, że miejsce pracy pracowników spółki cywilnej nigdy nie może ulec likwidacji, a pracownicy takiej spółki nigdy nie będą mogli skorzystać ze świadczenia przedemerytalnego.

W oparciu o podniesione zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przyznanie świadczenia przedemerytalnego.

W uzasadnieniu apelacji podniósł, że spółka cywilna prowadząca działalność gospodarczą i zatrudniająca pracowników jest ich zakładem pracy i pracodawcą zgodnie
z art. 3 k.p. Nadto, stosunek pracy nie jest zwykłym zobowiązaniem prawa cywilnego, dlatego pracodawcą pracownika nie może być jednocześnie kilka podmiotów, skoro pracodawca jest tylko jeden, nawet jeżeli wspólne przedsięwzięcie prowadzą podmioty prawnie wyodrębnione.

Świadczenia pracodawcy, w tym wynagrodzenie za pracę w stosunku pracy, nie jest świadczeniem podzielnym w rozumieniu art. 380 § 2 k.c., gdyż dłużnikiem jest tylko pracodawca, natomiast czym innym jest odpowiedzialność wielu podmiotów za dług pracodawcy określona w ustawie lub umowie.

W konsekwencji zakończenie bytu prawnego spółki, a co za tym idzie likwidacja Biura (...) była likwidacją pracodawcy, a przeciwne rozumienie stanowi
o dyskryminacji w stosunku do innych pracowników zatrudnionych w innych rodzajach spółek, co jest sprzeczne nie tylko z Konstytucją lecz także z duchem prawa.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja podlega oddaleniu.

Sąd Apelacyjny w całości podziela ustalenia oraz stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, a to wobec trafności ustaleń oraz oceny dokonanych przez Sąd I instancji, zawartych w zacytowanym pisemnym uzasadnieniu.

Przedstawione przez apelującego argumenty nie wnoszą do sprawy żadnych nowych okoliczności faktycznych ani prawnych, mogących stanowić podstawę zmiany zaskarżonego orzeczenia, a stanowią jedynie polemikę z dokonaną przez Sąd I instancji prawidłową interpretacją przepisów ustawy, wspartą stabilnym orzecznictwem Sądu Najwyższego.

O likwidacji pracodawcy nie można mówić wówczas, gdy jest nim osoba fizyczna. Przedsiębiorca może zakończyć i wyrejestrować działalność gospodarczą, co nie oznacza,
że przestaje istnieć jako podmiot potencjalnie zatrudniający pracowników, ponieważ osoby zatrudnione nie są pracownikami działalności gospodarczej, którą prowadzi osoba fizyczna, ale pracownikami tej osoby. Spółka cywilna w odróżnieniu od spółek kapitałowych nie jest podmiotem prawa, a zatem nie jest pracodawcą, nietrafny jest zatem zarzut dyskryminacji pracowników mając na uwadze status prawny zatrudniającego i zatrudnionego,
na co słusznie zwrócił uwagę Sąd Okręgowy.

Dlatego też Sąd Apelacyjny, mając powyższe na uwadze, na mocy art. 385 k.p.c. orzekł o oddaleniu apelacji.

/-/ SSA J. Ansion /-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA M. Małek-Bujak

Sędzia Przewodnicząca Sędzia

JM