Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

M. L. został skazany prawomocnymi wyrokami:

6.  Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Toruniu z 20 października 2010 roku, w sprawie II K 801/10, na karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie po myśli art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres 4 (czterech) lat tytułem próby, jak także na karę 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, każda w wysokości 10 (dziesięciu) złotych, po czym na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z 5 czerwca 2014 roku w sprawie IX 2 Ko 873/14 zarządzono wykonanie kary łącznej 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

Dowody: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z 20 października 2010 roku, w sprawie II K 801/10 - k. 35 akt, odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z 5 czerwca 2014 roku w sprawie IX 2 Ko 873/14 o zarządzeniu wykonania kary łącznej 1 (jednego) roku pozbawienia wolności – k. 62 akt.

7.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Lipnie z 13 listopada 2013 roku, w sprawie II K 674/13 za przestępstwo z art. 244 k.k. popełnione 31 sierpnia 2013 roku na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, której wykonanie po myśli art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres 3 (trzech) lat tytułem próby, jak także na karę 20 (dwudziestu) stawek dziennych grzywny, każda w wysokości 20 (dwudziestu) złotych, co nastąpiło na podstawie art. 71 § 1 k.k., po czym na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z 6 października 2014 roku w sprawie IX 2 Ko 2048/14 zarządzono wykonanie kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

Dowody: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Lipnie z 13 listopada 2013 roku, w sprawie II K 674/13 – k. 37 akt, odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Toruniu z 6 października 2014 roku w sprawie IX 2 Ko 2048/14 o zarządzeniu wykonania kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności – k. 38 - 39 akt.

8.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z 20 marca 2014 roku, w sprawie VIII K 102/14, za przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 k.k. popełnione 4 grudnia 2013 roku, na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z 20 marca 2014 roku, w sprawie VIII K 102/14 - k. 41 akt.

9.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z 29 kwietnia 2015 roku, w sprawie VIII K 254/15, za przestępstwo z art. 244 k.k. popełnione 26 grudnia 2014 roku, na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z 29 kwietnia 2015 roku, w sprawie VIII K 254/15 – k. 45 akt.

10.  Wyrokiem Sądu Rejonowego w Toruniu z 29 kwietnia 2019 roku, w sprawie II K 312/19, za przestępstwo z art. 242 § 3 k.k. popełnione 1 listopada 2015 roku, na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

Dowód: odpis wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z 29 kwietnia 2019 roku, w sprawie II K 312/19 – k. 46 akt.

Zgodnie z art. 569 § 1 k.p.k. wyrok łączny można wydać wtedy, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby skazanej prawomocnymi wyrokami. Warunki do orzeczenia kary łącznej określa zaś art. 85 § 1 k.k. Przepis ten stanowi, że jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. W art. 85 § 2 k.k. zawarto zastrzeżenie, że podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Granice kary łącznej pozbawienia wolności określa art. 86 § 1 k.k. Zgodnie z jego treścią, sąd wymierza karę łączną od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (zasada absorpcji), poprzez orzeczenie, jako kary łącznej kary w wymiarze powyżej najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych, a poniżej sumy tych kar (zasada asperacji), do sumy tych kar (zasada kumulacji).

Sąd powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien wziąć pod uwagę, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej (m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 25 października 1983 roku, IV KR 213/83, OSNKW 65/84).

„W aspekcie przedmiotowym związek zbiegających się realnie przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, a to bliskość czasowa ich popełnienia (największa - gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), osób pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra, tym większa bliskość przestępstw, zatem największa przy tożsamości dóbr), sposób działania sprawcy itd. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki stymulujące sprawę, rodzaj i formę winy itd.” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 19 stycznia 2005 roku, II AKa 274/05).

Przenosząc te zasady na grunt omawianej sprawy należy zauważyć, że połączeniu podlegały kary pozbawienia wolności z wyroków o sygnaturach: II K 801/10, II K 674/13, VIII K 102/14, VIII K 254/15 oraz II K 312/19.

Przy skorzystaniu z zasady absorpcji kara powinna była wynieść 1 (jeden) rok pozbawienia wolności, zaś przy zasadzie kumulacji 4 (cztery) lata i 2 (dwa) miesiące pozbawienia wolności.

Sąd na mocy art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 4 k.k. wymierzył skazanemu M. L. karę łączną: 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, stosując przy tym zasadę asperacji.

Wymiar kary uwzględnia pozytywną opinię o skazanym (k. 24 - 25), co wynika także z właściwego przystosowania się do warunków więziennych skazanego po długim pobycie w zakładzie karnym. Jakie ma realne znaczenie treść tejże opinii w zderzeniu z faktem, że na wolności M. L. nie potrafi żyć normalnie i ciągle wchodzi w konflikt z prawem. Tym samym swoim zachowaniem obniża i tak już dramatycznie niski poziom zaufania sądu do swojej osoby. M. L. po wydaniu wyroku łącznego w sprawie II K 801/10, gdzie połączono kary z pięciu wyroków popełnił kolejne, podobne przestępstwo umyślne, za które prawomocnie orzeczono karę pozbawienia wolności (k. 37). Okoliczność ta spowodowała zarządzenie wykonania kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 801/10 (k. 62). 3 tygodnie po wydaniu wyroku w sprawie II K 674/13, skazany ponownie popełnił podobne przestępstwo umyślne, za które prawomocnie orzeczono karę pozbawienia wolności (k. 41). To także skutkowało zarządzeniem wykonania kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K 674/13 (k. 38 - 39). Po wydaniu wskazanych wyroków, M. L. popełnił jeszcze 2 (dwa) przestępstwa (wyroki o sygnaturach: VIII K 254/15 i II K 312/19). Tak więc, skazany zamiast wykazać szczególną uwagę na swoje zachowanie zgodne z prawem, po raz kolejny zaczął je naruszać. Z danych o karalności wynika, że M. L. był już 9 (dziewięć) razy skazany. Tylko naiwność mogłaby tłumaczyć założenie, że w przyszłości po opuszczeniu więzienia ta osoba się zmieni. Przeciwnie, jego portret psychologiczny jest ugruntowany. To nie jest przypadkowy przestępca.

Mimo to wymierzona kara łączną jest o 8 (osiem) miesięcy niższa od skumulowanej kary 4 (czterech) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności i stanowi wyraz udzielenia temu skazanemu kolejnej szansy na poprawę swego zachowania.

Na poczet orzeczonej w punkcie 1 (pierwszym) wyroku kary łącznej 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności zaliczono skazanemu odpowiednio okresy odbytych i odbywanych kar objętych tym wyrokiem łącznym. W związku z tym, że orzeczono nowy wyrok uwzględniający karę z wyroku łącznego o sygnaturze II K 801/10, poprzedni wyrok łączny stracił moc.

Kosztami postępowania o wydanie wyroku łącznego obciążono Skarb Państwa na mocy art. 624 § 1 k.p.k. Skazany nie przebywa na wolności, nie osiąga też żadnych dochodów, tym samym ich egzekucja byłaby nieskuteczna.