Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Krzysztof Wildowicz

Protokolant: Martyna Żywicka

po rozpoznaniu w dniach 28 listopada 2018 r. i 18 marca 2019 r. sprawy:

D. K. , syna J. i H. z domu D., urodzonego (...) w N.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 marca 2018 r. w B., powiat (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził P. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w postaci pieniędzy w kwocie 360 zł. za pomocą wprowadzenia go w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy w ten sposób, że w serwisie ogłoszeniowym (...) zamieścił ofertę sprzedaży CB Radio (...), po czym po wpłaceniu przez kupującego na podany rachunek nr (...) wymienionej kwoty pieniędzy, nie przesłał jemu Radia będącego przedmiotem zawartej z nim transakcji,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.

I.  oskarżonego D. K. w ramach zarzuconego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 13 marca 2018 r. w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził P. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 360 zł. za pomocą wprowadzenia go w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy w ten sposób, że na portalu (...) zamieścił ogłoszenie oferując do sprzedaży CB Radio (...), które pokrzywdzony kupił za kwotę 360 zł., lecz towaru będącego przedmiotem tej transakcji nie przesłał, to jest popełnienia czynu z art. 286 § 1 k.k. i za to na mocy art. 286 § 1 k.k. skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na mocy art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia w całości wyrządzonej przestępstwem szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. K. (1) kwoty 360 zł. (trzysta sześćdziesiąt złotych);

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokat Magdaleny Waszkowiak – Dobrzyckiej kwotę 929,88 zł. (dziewięćset dwadzieścia dziewięć złotych osiemdziesiąt osiem groszy), w tym kwotę 173,88 zł. (sto siedemdziesiąt trzy złotych osiemdziesiąt osiem groszy) podatku od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

IV.  zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sędzia:

Sygnatura akt II K 336/18

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i ujawnionego w toku przewodu sądowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na początku 2018 r. D. K., urodzony w N., przebywał na terenie O.. W dniu 31 stycznia 2018 r. w (...) Banku S. A. z siedzibą we W., w placówce znajdującej się w O. przy ul. (...), otworzył rachunek bankowy o numerze (...) posługując się przy tym swoim dowodem osobistym. Do rachunku nie zostali ustanowieni pełnomocnicy ani współwłaściciele. W dniu 11 marca 2018 r. D. K. na portalu ogłoszeniowym (...) zamieścił ogłoszenie oferując do sprzedaży CB Radio (...). Ofertą tą zainteresował się P. K. (1), mieszkaniec B.. W dniu 13 marca 2018 r. skontaktował się telefonicznie ze sprzedawcą i po ustaleniu ceny zakupu, tj. kwoty 360 zł., uzyskał od sprzedawcy pełne dane potrzebne do zrealizowania transakcji. Tego samego dnia P. K. (1) przesłał na rachunek bankowy D. K. kwotę 360 zł. Pomimo uzyskania ceny zakupu, D. K. nie przesłał P. K. (1) zakupionej rzeczy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadka P. K. (1) (k. 3, 141v – 142), a także notatki urzędowe (k. 33, 69, 89), wydruki korespondencji (k. 11, 12, 16 - 19), potwierdzenie przelewu (k. 15), dokumenty przesłane przez (...) (k. 20 – 23), pisma od operatora telekomunikacyjnego wraz z załącznikami (k. 39 – 44, 47 – 60) oraz dokumentację z (...) Bank S. A. (k. 74 – 88).

D. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień (k. 100).

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wina i okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu nie budziły jakichkolwiek wątpliwości.

Z zeznań pokrzywdzonego P. K. (1) wynika, że w dniu 13 marca 2018 r. zainteresował się ogłoszeniem zamieszczonym na portalu (...) dotyczącym sprzedaży CB Radia (...). Aukcja zarejestrowana była pod numerem (...), a sprzedający posługiwał się telefonem o numerze (...). Kontaktując się z pokrzywdzonym telefonicznie, sprzedający przedstawił się jako D. K., wskazał cenę za oferowaną rzecz, a także przesłał P. K. (1) dane do przelewu, tj. numer rachunku, imię i nazwisko oraz adres e-mail. Po otrzymaniu tych danych, pokrzywdzony przelał ze swego rachunku bankowego na wskazany przez sprzedającego kwotę 360 zł., a następnie wysłał mu potwierdzenie przelewu. Pomimo tego nie otrzymał zakupionej rzeczy, jak również zwrotu przelanych pieniędzy. Kontakt ze sprzedającym się urwał, a jego konto po kilku dniach zostało zlikwidowane (k. 3, 141v – 142).

W ocenie Sądu zeznania P. K. (1) są wiarygodne. Były one bowiem konsekwentne i spójne. Ponadto znalazły potwierdzenie w innych dowodach zgromadzonych w sprawie, w szczególności w dokumentach dotyczących przedmiotowej transakcji (k. 11, 12, 15, 16 – 19).

Z dokumentów przesłanych przez (...) (k. 20 – 23) wynika, że ogłoszenie o sprzedaży, o jakim zeznawał P. K. (1), rzeczywiście posiadało numer (...), a adres e-mail, którym posługiwała się osoba je zamieszczająca to (...) Z dokumentów tych wynika również adres IP użytkownika, z którego umieszczono w/w ogłoszenie to (...).

Z pisma przesłanego przez (...) Bank S. A. oraz dołączonych do niego dokumentów (k. 74 – 88) wynika, że rachunek bankowy, na który P. K. (1) przelał kwotę 360 zł. stanowiącą cenę zakupu CB Radia, prowadzony był na rzecz D. K., a jego otwarcie nastąpiło w trakcie osobistej wizyty oskarżonego w placówce banku w O. przy ul. (...).

Jakkolwiek z informacji uzyskanych od operatora telekomunikacyjnego oraz dołączonych do nich dokumentów (k. 39 – 44, 47 – 60) wynika, że telefon, którym posługiwał się sprzedający i zamieszczający przedmiotowe ogłoszenie, tj.(...), był zarejestrowany na dane P. K. (2), PESEL (...), to jednak Sąd nie miał jakichkolwiek wątpliwości, co do tego, że osobą, która wykorzystała ten telefon do zrealizowania przedmiotowej transakcji był D. K..

Z informacji udzielonej przez (...) wynika, że użytkownik posługujący się adresem e-mail (...) (ten sam, z którego zamieszczono przedmiotowe ogłoszenie) po raz ostatni logował się w dniu 16 marca 2018 r. z adresu IP (...) (k. 20). Sesja z tego adresu IP zrealizowana została z kolei z telefonu o numerze (...), zarejestrowanego również na dane P. K. (2) (k. 47). Co istotne, adres IP, który został użyty do zamieszczenia w dniu 11 marca 2018 r. o godz. 18.27 przedmiotowego ogłoszenia, tj. (...), był używany również do logowania się, w tym samym dniu w godzinach 18.10 – 20.35, do bankowości elektronicznej rachunku bankowego prowadzonego na rzecz D. K. (k. 85 – 85v). Co więcej, z tego samego adresu IP logowano się do poczty elektronicznej podanej przy ogłoszeniu (k. 43 – 43v). W końcu, z analizy wykazu połączeń telefonu numer (...)(k. 50 – 60) wynika, że osoba, która się nim posługiwała, w okresie od początku marca 2018 r. logowała się do stacji przekaźnikowych BTS położonych na terenie O., a więc w miejscowości, w której D. K. niewiele wcześniej otworzył w (...) Bank S. A. rachunek bankowy, na który pokrzywdzony przelał kwotę 360 zł. Oskarżony został zresztą w tej miejscowości zatrzymany przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji w O. i osadzony w jednostce penitencjarnej celem odbycia kary pozbawienia wolności (k. 89). Wskazać również należy, że z telefonu komórkowego o numerze 668 930 107 wykonywano między innymi połączenia do H. K., która jest matką D. K. (k. 49 – 60).

Powyższe wskazuje więc jednoznacznie, że osobą, która zamieściła przedmiotowe ogłoszenie, a następnie uzyskała od P. K. (1) kwotę 360 zł. był D. K.. Opisane wyżej zabiegi podjęte przez sprawcę (w szczególności rejestracja numerów telefonów komórkowych na inną osobę, tj. P. K. (2), który jak wynika z ustaleń Policji w przeszłości miał utracone dowody osobiste – k. 89) wykazały, że miały one służyć ukryciu prawdziwej tożsamości zamieszczającego ogłoszenie, a przez to utrudnić jego ustalenie.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd uznał, że nie przyznanie się przez D. K. do popełnienia zarzucanego mu czynu nie zasługiwało na uwzględnienie i stanowiło jedynie przyjętą przez niego linię obrony, której całkowicie przeczą zgromadzonego w sprawie dowody.

Reasumując, opisane wyżej dowody uzupełniają się i tworzą logiczną całość, nie pozostawiając zdaniem Sądu jakichkolwiek wątpliwości, co do tego, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu. Dowody te wykazały, że w dniu 13 marca 2018 r. w B., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził P. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 360 zł. za pomocą wprowadzenia go w błąd co do zamiaru wywiązania się z warunków zawartej umowy w ten sposób, że na portalu (...) zamieścił ogłoszenie oferując do sprzedaży CB Radio (...), które pokrzywdzony kupił za kwotę 360 zł., lecz towaru będącego przedmiotem tej transakcji nie przesłał. Zachowaniem swoim wyczerpał więc ustawowe znamiona przestępstwa przewidzianego w art. 286 § 1 k.k.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności jest odpowiednia biorąc pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jak i łagodzące, a także warunki i właściwości osobiste sprawcy. Nadto jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zawinienia oskarżonego.

Okolicznością obciążającą jest niewątpliwie to, że oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu (k. 102, 104 - 112).

Niewątpliwie występek, którego dopuścił się D. K. cechuje wysoki stopień społecznej szkodliwości i wysoki stopień zawinienia. Oskarżony dopuścił się zamachu na mienie należące do innej osoby, jego prawo własności. Działał przy tym bardzo zuchwale, z premedytacją, przygotowaniem, konsekwentnie i stosując oszukańcze zabiegi. Ponadto miał możliwość rozpoznania faktycznego i społecznego znaczenia czynu, miał możliwość zgodnego z prawem zachowania, nie był przez nikogo zmuszany, a jednak zdecydował się popełnić przestępstwo.

Przy wymierzaniu oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd wziął także pod uwagę cele prewencji indywidualnej i generalnej, które winna spełniać ta kara. Zdaniem Sądu orzeczona kara zapobiegnie w przyszłości ponownym czynom oskarżonego i będzie oddziaływać na niego wychowawczo, ponadto ukształtuje wyobrażenie społeczeństwa o konieczności przestrzegania norm prawnych i nieuchronności kary.

Mając na uwadze to, że D. K. w czasie popełnienia przypisanego mu czynu był skazany na karę pozbawienia wolności, możliwość warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary została wyłączona (art. 69 §1 k.k.).

W związku z zachowaniem oskarżonego w mieniu pokrzywdzonego powstała szkoda, która do czasu wyrokowania nie została naprawiona (por. k. 142). Wobec złożenia przez P. K. (1) wniosku z art. 46 § 1 k.k., Sąd zobligowany było do nałożenia na sprawcę obowiązku naprawienia szkody, to jest w kwocie 360 zł.

O kosztach obrony udzielonej oskarżonemu przez adwokata Magdalenę Waszkowiak – Dobrzycką z urzędu orzeczono na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3, § 20 i § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019 r., poz. 18).

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Mając na uwadze aktualną sytuację majątkową i finansową oskarżonego Sąd uznał, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe i dlatego zwolnił D. K. w całości od ich zapłaty na rzecz Skarbu Państwa.

Sędzia: