Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marek Dziwiński

Protokolant: Anna Lasko

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 listopada 2018 r. w K.

sprawy z powództwa K. J. i A. J.

przeciwko M. K.

o wydanie nieruchomości

I  nakazuje pozwanej M. K. aby wydała powodom K. J. i A. J. grunt o powierzchni 1 m ² oznaczony kolorem niebieskim na mapie nieruchomości stanowiącej załącznik nr 1 do opinii biegłego sądowego L. S., będący częścią nieruchomości powodów położonej w M. przy ulicy (...) składającej się z działki (...), dla której Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze prowadzi księgę wieczystą nr (...);

II  dalej idące powództwo oddala;

III  zasądza solidarnie od powodów K. J. i A. J. na rzecz pozwanej M. K. kwotę 1217,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV  nakazuje powodom K. J. i A. J. aby uiścili solidarnie na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze) kwotę 430,29 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa,

V  zwrócić powodom K. J. i A. J. od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w Kamienne Górze) kwotę 921,06 zł stanowiącą niewykorzystaną sumę zaliczki na pokrycie opinii biegłego.

Sygn. akt I C 1500/15

UZASADNIENIE

Powodowie K. J. i A. J. wnieśli o nakazanie pozwanej M. K. aby opuściła, opróżniła i wydała poprzez przesunięcie ogrodzenia teren o powierzchni 203 m ² stanowiący część działki geodezyjnej nr (...) obręb M. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze prowadzi księgę wieczystą nr (...) – będącej własnością powodów, a zajmowaną i wykorzystywaną przez pozwaną, a także o zasądzenie od pozwanej na rzecz powodów zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powodowie podali, że są właścicielami nieruchomości, której część została bezprawnie zajęta poprzez jej ogrodzenie przez pozwaną. W wyniku ich interwencji pozwana zwróciła część działki, jednak w ocenie powodów pozwana nadal korzysta z części działki bez tytułu prawnego.

W odpowiedzi pozwana M. K. wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana podała, że od 2000 roku jest współwłaścicielką działki nr (...), a od 2008 r. jest jej jedynym właścicielem. Pozwana wskazała, że przebieg granicy podał jej A. J.. Pozwana dalej podała, że wykonała ogrodzenie w odległości około 10 metrów od ogrodzenia powodów, między nimi znajdował się teren nieogrodzony, który następnie pozwana zagospodarowała stawiając tam foliak. Pozwana podniosła, że w maju 2015 r. teren między ogrodzeniami został zwrócony powodom, którzy zażądali dalszego przesunięcia granic opierając się na danych z portalu G. 2. Pozwana podniosła, że w dniu 1.10.2015 r. pracownik (...) S.A. ustalił i oznaczył w terenie rzeczywisty przebieg granic pomiędzy działkami (...), po czym pozwana przesunęła ogrodzenie zgodnie z wytycznymi. Pozwana podała, że poprzez dokonane przesunięcie granicy w 2015 r. roszczenie powodów wygasło, ponadto dążyła ona do ugodowego rozwiązania konfliktu.

Powodowie pismem z 17.12.2015 . (k.55-58) zmodyfikowali powództwo w ten sposób, że wnieśli o nakazanie pozwanej aby opuściła, opróżniła i wydała nieruchomość powodom poprzez przesunięcie ogrodzenia - teren o powierzchni 125 m ² stanowiący część działki geodezyjnej nr (...) obręb M. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze prowadzi księgę wieczystą nr (...) – będącej własnością powodów, a zajmowaną i wykorzystywaną przez pozwaną.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana M. K. od 2000 roku była współwłaścicielem, a od 2008 r. jest właścicielem działki numer (...), wchodzącej w skład nieruchomości położonej przy ul. (...) w M., dla której Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze prowadzi księgę wieczystą nr (...).

Dowód: treść księgi wieczystej nr (...) k. 14-16.

Działka pozwanej graniczy z działką należącą do powodów. W 1996 r. powodowie postawili na swojej działce drewniane ogrodzenie. Około 2010 roku M. K. w odległości kilkunastu metrów od drewnianego płotu postawiła ogrodzenie z siatki. W 2012 r. pozwana między ogrodzeniami wybudowała foliak, z którego korzystała przez około 2 lat. W 2015 roku pozwana dwukrotnie przesuwała do wnętrza swojej działki ogrodzenie z siatki dokonując zwrotu części gruntu.

(okoliczności bezsporne)

W posiadaniu pozwanej znajduje się grunt o powierzchni 1 m ² oznaczony kolorem niebieskim na mapie nieruchomości stanowiącej załącznik nr 1 do opinii biegłego sądowego L. S., będący częścią nieruchomości powodów położonej w M. przy ulicy (...) składającej się z działki (...), dla której Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze prowadzi księgę wieczystą nr (...).

Dowody: opinia biegłego sądowego L. S. z 31.01.2017 r. k. 115-134, wyjaśnienia do opinii L. S. z 15.11.2017 r. k. 272v-273, opinia biegłego sądowego K. W. (1) z 10.03.2018 r. k. 297-306, wyjaśnienia do opinii K. W. (1) z 7.11.2018 r. k. 384-385.

Sąd zważył co następuje:

Spór w zasadzie dotyczył określenia przebiegu granic między działkami należącymi do stron postępowania. Ustaleń w tym zakresie dokonano w oparciu o opinię geodety L. S., której prawidłowość potwierdził drugi biegły z zakresu geodezji - K. W. (1).

Wnioski obu opinii sądowych jednoznacznie wskazują, że pozwana zajmowała teren gruntu o powierzchni 1 m ² należący do powodów. Dla ustalenia granic między działkami istotne były szkice polowe z 1968 roku z pomiaru i podziału działki nr (...) (późniejszych działek nr (...)). Biegły L. S. dokonał w terenie wznowienia wszystkich 9 punktów granicznych, mimo że wystarczające było wznowienie minimum 4 punktów. Biegły K. W. (1) przekonująco wyjaśnił, że odnalezione w terenie kamienie z krzyżem nie mogły posłużyć jako punkty do wyznaczenia granicy działek, gdyż dla tych znaków granicznych nie było żadnych miar ani dokumentów geodezyjnych. Konkluzja taka jest zgodna z zapisem art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, który stanowi, że przesunięte, uszkodzone lub zniszczone znaki graniczne, ustalone uprzednio, mogą być wznowione bez przeprowadzenia postępowania rozgraniczeniowego, jeżeli istnieją dokumenty pozwalające na określenie ich pierwotnego położenia. Jeżeli jednak wyniknie spór co do położenia znaków, strony mogą wystąpić do sądu o rozstrzygnięcie sprawy. Między stronami nie było zgody co do przebiegu granicy i brak było dokumentów potwierdzających położenie znaków granicznych. W dalszej części opinii biegły K. W. (1) wyjaśnił wyczerpująco skąd wynikały różnice w dokumentach co do powierzchni działek. Powodowie dochodzili wydania nieruchomości powołując się na postępowanie scaleniowe z 1973 roku i wykonaną wówczas mapę. Należy jednak za biegłym K. W. (1) powtórzyć, że przedmiotowe działki stron nie podlegały scaleniu, nie były mierzone i nie były zmieniane ich granice. Istotne jest, że to szkic z 1968 roku był dokumentem pomiarowym, a takiego charakteru nie miała mapa z 1973 roku. Szkic z 1968 r. odpowiada mapie znajdującej się w księdze wieczystej (por. k. 63). Biegły K. W. analizując szczegółowo treść dokumentów z 1968 i 1973 roku stwierdził, że mapa scalenia została wykreślona z błędami, a granica między działkami nr (...) została wykreślona wadliwie wydłużając działkę nr (...) i zarazem skracając działkę nr (...). Mapa ta (wykreślona z błędami) w żadnym razie nie mogła stanowić podstawy do odtworzenia granic, tym bardziej że decyzja scaleniowa nie dotyczyła działek stron. L. S. wykonał mapę nieruchomości w oparciu o wykonywane w terenie pomiary satelitarne GPS. Nie było potrzeby, aby K. W. (1) powtórnie dokonywał pomiaru skoro są one niezwykle dokładne i wykonane zgodnie ze sztuką.

Należy również wskazać, że mapa z systemu Geoportal 2 (odtwarzająca wadliwą mapę z 1973 r.) jest mapą orientacyjną, nie jest dokumentem, w oparciu o który można by odtworzyć przebieg spornej granicy. Internetowa mapa umieszczona w tym systemie ma charakter wyłącznie poglądowy.

Dokumenty zgromadzone w sprawie, w szczególności dokumentacja z 1968 r. oraz dwie zgodne opinie biegłych sądowych dawały pełny obraz sytuacji i umożliwiały prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy. Przeprowadzenie kolejnych dowodów zawnioskowanych przez powodów było zbędne i zmierzało do wydłużenia postępowania.

Treść opinii wskazuje, że pozwana zajmuje grunt o powierzchni 1 m ² oznaczony kolorem niebieskim na mapie nieruchomości stanowiącej załącznik nr 1 do opinii biegłego sądowego L. S.. W myśl art. 222 § 1 kodeksu cywilnego właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Powodowie, jak wynika z treści księgi wieczystej nr (...) (k. 7-11), byli współwłaścicielami nieruchomości położonej w M. przy ul. (...). Jak dowiodło niniejsze postępowanie M. K. zajmuje część nieruchomości należącej do K. J. i A. J.. Należało zatem nakazać pozwanej aby wydała powodom grunt o powierzchni 1 m ² oznaczony kolorem niebieskim na mapie nieruchomości stanowiącej załącznik nr 1 do opinii biegłego sądowego L. S., będący częścią nieruchomości powodów położonej w M. przy ulicy (...) składającej się z działki (...), dla której Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze prowadzi księgę wieczystą nr (...). Takie rozstrzygnięcie sąd zawarł w punkcie I sentencji wyroku.

Dalej idące powództwo – co do zwrotu dalszej części gruntu – należało oddalić, o czym orzeczono w punkcie II orzeczenia.

Orzeczenie o kosztach procesu zapadło w oparciu o zasadę z art. 100 zd. 2 k.p.c. Przepis tego artykułu stanowi, że sąd może włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszym sporze. Na koszty pozwanej składał się koszt zastępstwa prawnego w kwocie 1 200 zł (§ 6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 r. tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 461) oraz koszt opłaty od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, łącznie – 1 217 zł.

Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyłożył tymczasowo wydatki na wynagrodzenie biegłego L. S. w łącznej kwocie 430,29 zł. Na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano powodom, aby uiścili solidarnie kwotę 430,29 zł tytułem zwrotu wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa, co znajduje wyraz w punkcie IV orzeczenia.

Wreszcie należało na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócić powodom od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze kwotę 921,06 zł stanowiącą niewykorzystaną sumę zaliczki na pokrycie opinii biegłego.