Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 sierpnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2019 roku w S.

sprawy z powództwa Z. K. i J. K.,

przeciwko (...) S.A. w G.

o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i zapłatę,

I.  oddala powództwo,

II.  nie obciąża powodów kosztami procesu,

III.  nakazuje zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Szczytnie kwotę 1.409,61 (jeden tysiąc czterysta dziewięć złotych sześćdziesiąt jeden groszy) złotych tytułem niewykorzystanej części zaliczki na wydatki

Sygn. akt I C 1245/18

UZASADNIENIE

Powodowie Z. K. i J. K. w pozwie przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w G. domagali nakazania pozwanej przywrócenia stanu zgodnego z prawem i zakazanie dalszych naruszeń prawa własności gruntu działki (...) położonej w K. gmina Ś., dla której Sąd Rejonowy w Szczytnie prowadzi księgę wieczystą (...) w ten sposób, aby obowiązać pozwaną do usunięcia w tej nieruchomości urządzeń elektroenergetycznych - napowietrznej linii elektroenergetycznej 0,4kV oraz słupa podtrzymującego linię, które to urządzenia naruszają realizację przysługującego powodom prawa własności – w terminie 1 roku od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. Nadto, domagali się zasądzenia kwoty 4.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z działki gruntu nr (...) za okres od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 31 grudnia 2009 roku.

W uzasadnieniu pozwu twierdzili, że od połowy lat 80-tych są właścicielami przedmiotowej nieruchomości. W momencie objęcia jej w posiadanie była ona niezabudowana, nie znajdowały się na niej żadne urządzenia przesyłowe pozwanej. Dopiero po wybudowaniu przez powodów na nieruchomości budynku mieszkalnego, pozwana bez zgody powodów pobudowała - najprawdopodobniej około 1989 roku - napowietrzną linię energetyczną biegnąca od transformatora do nieruchomości sąsiedniej w stosunku do nieruchomości powodów. Linia ta w znaczący sposób utrudnia korzystanie z nieruchomości powodów, gdyż przebiega przez środek działki, co uniemożliwia jakiekolwiek racjonalne zagospodarowanie znacznej części gruntu. Powodowie pismami z dnia 10 kwietnia 2017 roku i 16 października 2017 roku wezwali pozwaną do przebudowy urządzeń. Pozwana dopiero pismem z dnia 15 czerwca 2018 roku odmówiła uznania roszczenia powodów i wskazała, że jej tytuł prawny do korzystania z nieruchomości wynika z nabycia przez zasiedzenie służebności przesyłu. W ocenie powoda zarzut ten jest błędny, gdyż nie upłynął okres 30 lat od dnia wybudowania spornej linii na nieruchomości powodów, a pozwaną uznać należy za posiadacza w złej wierze.

Pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powodów solidarnie na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W odpowiedzi na pozew podniosła zarzut nabycia przez zasiedzenie najpóźniej z dniem 25 czerwca 2018 roku służebności przesyłu obciążającą nieruchomość gruntową powodów. Z ostrożności procesowej pozwana kwestionowała wysokość wynagrodzenia którego zasądzenia domagali się powodowie.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwana wskazała, że na nieruchomości powodów znajduje się linia napowietrzna niskiego napięcia nN 0,4 kV, która w obecnym przebiegu została wybudowana w 1988 roku przez Zakład (...) – poprzednika prawnego pozwanej. Od tego czasu linia była poddawana remontom, modernizacji i konserwacji. Przebieg linii nie uległ zmianie. Uwzględniając datę wybudowania linii doszło, jak twierdziła pozwana, do nabycia służebności przesyłu przez zasiedzenie, nawet przy przyjęciu 30-letniego okresu posiadania. Pozwana jak twierdziła nie wyraziła zgody na usuniecie linii, ponieważ spowodowałoby to odłączenie odbiorców od energii elektrycznej.

Powodowie w piśmie z dnia 14 listopada 2018 roku odnosząc się do zarzutu zasiedzenia zgłoszonego w odpowiedzi na pozew przez pozwaną twierdzili, że na dzień wniesienia pozwu nie upłynął termin 30-letni niezbędny do nabycia przez zasiedzenie służebności przesyłu. Twierdzili, że zgodnie z art. 175 k.c. do biegu zasiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy o biegu przedawnienia roszczeń. Przy przyjęciu nawet, że bieg okresu zasiedzenia rozpoczął się 24 czerwca 1988 roku to zgodnie z art. 118 k.c. koniec terminu zasiedzenia w złej wierze przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego. Nadto, uwzględnienie zarzutu zasiedzenia w przedmiotowej sprawie byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Powódka dwukrotnie zwracała się do pozwanego z wezwaniem do dobrowolnej przebudowy urządzeń. Pozwana przez okres prawie roku od pierwszego pisma nie udzielała na powyższe pisma żadnej odpowiedzi. W piśmie z dnia 15 czerwca 2018 roku nie wskazała na żadne konkretne dane co do daty wybudowania linii, co umożliwiłoby powodom ustalenie początku biegu terminu zasiedzenia. Zdaniem powodów, pozwana celowo zwlekła z zajęciem stanowiska w przedmiocie żądań powodów, aby doprowadzić tym samym do upływu okresu zasiedzenia, wykorzystując tym samym nieświadomość powodów co do daty początkowej uruchomienia spornej linii.

Sąd ustalił, co następuje:

Powodowie Z. K. i J. K. w dniu 8 marca 1985 roku nabyli własność nieruchomości niezabudowanej – działki gruntu o numerze ewidencyjnym (...) położoną w miejscowości K., gmina Ś.. Dla nieruchomości została założona księga wieczysta (...) (obecnie: (...)). Na nieruchomości tej powodowie w 1986 roku rozpoczęli budowę domu mieszkalnego. W tym czasie na nieruchomości tej nie było żadnych elementów linii elektroenergetycznej. W czasie budowy domu mieszkalnego powodowie korzystali z prądu, który doprowadzili ze słupa linii napowietrznej, który znajdował się na sąsiedniej nieruchomości.

(dowód: wydruk odpisu zwykłego księgi wieczystej (...) k. 8, zeznania świadka E. D. k. 165-166 – nagranie 00:04:35-00:27:05, zeznania świadka K. D. k. 166 – nagranie 00:27:05-00:43:46, dowód z przesłuchania stron – powódki k. 177v-178 – nagranie 00:09:15-00:30:12 )

Zakład (...) w 1988 roku w ramach elektryfikacji wsi K. realizowanej przez Urząd Wojewódzki w O. dokonał rozbudowy istniejącej linii nN. Od strony wsi K. (południowej) do momentu rozpoczęcia tych prac linia nN kończyła się przed budynkiem znajdującym się na nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością powodów. Na skutek wykonanych prac powstała linia napowietrzna niskiego napięcia nN 0,4 kV zasilona z S- (...) K. z przewodami gołymi w układzie płaskim 4xAl 50 mm ², dł. 50m ze słupem pojedynczym przelotowym typ ŻN -10 oraz przyłącze napowietrzne izolowane dł. 20m typ ASXSn 4x16 mm ². Odbiór techniczny wykonanych prac został przeprowadzony 24 czerwca 1988 roku i tego samego dnia urządzenia zostały załączone pod napięcie.

(dowód: dokumentacja techniczna k. 43-50, protokół nr (...) k. 35-36, protokół w sprawie odbioru końcowego k. 37-38, protokół ze sprawdzenia zgłoszonych do przyłączenia do sieci urządzeń elektrycznych k. 39-40)

Powodowie w październiku 1988 roku wprowadzili się do nowo wybudowanego budynku mieszkalnego położonego we wsi K. na nieruchomości – działce gruntu o numerze ewidencyjnym (...).

(dowód z przesłuchania stron – powódki k. 177v-178 – nagranie 00:09:15-00:30:12 )

W czasie realizacji wyżej opisanych prac Zakład (...) w O. wchodził w skład przedsiębiorstwa państwowego Zakłady (...) z siedzibą w B.. Zarządzeniem nr 48 Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 roku w wyniku podziału wyodrębniono przedsiębiorstwo państwowe Zakład (...) w O.. Następnie, zostało ono przekształcone w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa – Zakład (...) Spółka Akcyjna w O.. Dnia 26 listopada 2004 roku dokonano przekształcenia – przejęcia i połączenia spółki Zakład (...) Spółka Akcyjna w O. i innych spółek ze spółką (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G.. Nowopowstała spółka działała pod nazwą (...) Spółka Akcyjna z siedzibą G.. Spółka ta prowadziła działalność poprzez oddziały, w tym Oddział Zakład (...) w O.. Następnie, (...) Spółka Akcyjna z siedzibą G. zmieniła nazwę na (...) Spółka Akcyjna

(dowód: zarządzenie nr 233 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 25 listopada 1958 roku k. 62-64, zarządzenie nr 48 Ministra Przemysłu z dnia 16 stycznia 1989 roku k. 66v-67v, akt notarialny z dnia 12 lipca 1993 roku Rep A (...) k. 68-74, akt notarialny z dnia 26 listopada 2004 roku Rep A (...) k. 75v-84, akt notarialny z dnia 6 czerwca 2007 oku Rep A (...) k. 84v-95v)

W 2015 roku powodowie przeprowadzili podział działki gruntu (...) na trzy działki gruntu o numerach ewidencyjnych: (...) (...). Budynek mieszkalny powodów i słup linii napowietrznej nN 0,4 kV znajdują się na działce gruntu o numerze ewidencyjnym (...).

(dowód: mapy k. 24, k. 25)

Powodowie w dniu 10 kwietnia 2017 roku skierowali do pozwanej pismo wzywające do usunięcia z nieruchomości powodów linii energetycznej wraz ze słupem i zaprzestania dalszego naruszania prawa własności. Nadto, wyznaczyli pozwanej 30-dniowy termin na podjęcie rozmów w zakresie przebudowy lub usunięcia urządzeń posadowionych na gruncie, ewentualnie do wskazania tytułu prawnego w oparciu, o który pozwana korzysta z nieruchomości powodów. Pozwana nie odpowiedziała na przedmiotowe pismo. Powódka w dniu 16 października 2017 roku wezwała pozwaną do udzielenia odpowiedzi na pismo z dnia 10 kwietnia 2017 roku w terminie 14 dni. Pozwana w piśmie z dnia 15 czerwca 2018 roku odnosząc się do żądania powodów odmówiła usunięcia urządzeń linii napowietrznej zlokalizowanych na nieruchomości powodów.

(dowód: pisma z dnia 10 kwietnia 2017 roku i 16 października 2017 roku k. 9, k. 10, pismo z dnia 15 czerwca 2018 roku k. 11)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwa nie zasługują na uwzględnienie, albowiem zgłoszony przez pozwaną zarzut zasiedzenia służebności przesyłu, a przed dniem 3 sierpnia 2008 roku służebności gruntowej odpowiadającej służebności przesyłu był zasadny.

W warunkach przedmiotowej sprawy nie kwestionowanym jest fakt, że powodowie na prawach wspólności majątkowej małżeńskiej są współwłaścicielami nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym (...), na której od 24 czerwca 1988 roku posadowiona jest infrastruktura elektroenergetyczna stanowiąca obecnie własność pozwanej.

W myśl przepisu art. 222 § 2 k.c. właścicielowi przysługuje przeciwko osobie, która narusza własność w inny sposób aniżeli przez pozbawienie właściciela faktycznego władztwa nad rzeczą roszczenie o przywrócenie stanu zgodnego z prawem i o zaniechanie naruszeń. Nadto, zgodnie z art. 224 § 2 k.c. w zw. z art. 225 k.c. właścicielowi przysługuje przeciwko samoistnemu posiadaczowi (w tym samoistnemu posiadaczowi służebności przesyłu w złej wierze) roszczenie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z rzeczy.

Powodowie w uzasadnieniu żądania pozwu wskazali, że urządzenia elektroenergetyczne, które należą do pozwanej, a które znajdują się na ich nieruchomości ograniczają prawo ich własności i uniemożliwiają zagospodarowanie części nieruchomości zgodnie z ich planami.

Zgodnie z art. 140 k.c. właściciel nieruchomości ma prawo do korzystania z niej, zgodnie ze społeczno gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, a to uprawnia go między innymi do zabudowy nieruchomości. W ramach przewidzianego w tym przepisie roszczenia przywrócenia stanu zgodnego z prawem właściciel, co do zasady, jest uprawniony do żądania nakazania osobie trzeciej, naruszającej jego własność, podjęcia działań prowadzących do zmiany sposobu korzystania z nieruchomości niezgodnego z jego wolą, na inny określony sposób, zgodny z wolą właściciela i zgodny z prawem. Odmowa uwzględnienia roszczenia zgodnego z prawem (art. 222 § 2 k.c.) może nastąpić w okolicznościach wyjątkowych , w tym w sytuacji, gdy pozwany wykazuje tytuł do korzystania z przedmiotu cudzej własności, podnosząc zarzut zasiedzenia.

Dopuszczalność nabycia służebności przesyłu czy też służebności odpowiadającej służebności przesyłu w drodze zasiedzenia przed 3 sierpnia 2008 roku nie budzi wątpliwości. W okresie przed wprowadzeniem do kodeksu cywilnego z dniem 3 sierpnia 2008 roku, instytucji służebności przesyłu dopuszczalne było nabycie w drodze zasiedzenia służebności gruntowej odpowiadającej treści służebności przesyłu na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego, zaś okres występowania na nieruchomości stanu faktycznego odpowiadającego treści służebności przesyłu przed wejściem w życie art. 305 ¹ -305 ⁴ k.c. podlega doliczeniu do czasu posiadania wymaganego do zasiedzenia tej służebności (postanowienie SN z dnia 13 kwietnia 2017 roku, I CSK 261/16)

Do służebności przesyłu zgodnie z przepisem art. 305 ⁴ k.c. stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych. Przesłankami zasiedzenia tego rodzaju służebności zgodnie z art. 292 k.c. w zw. z art. 172 k.c. są samoistne nieprzerwane posiadanie w zakresie służebności polegające na korzystaniu z trwałego i widocznego urządzenia przez wymagany przez ustawę okres czasu – 30 lat przy uzyskaniu posiadania złej wierze lub 20 lat przy uzyskaniu posiadania dobrej wierze.

Pozwana wykazała, że korzystała z nieruchomości stanowiącej własność powodów po pierwsze poprzez przeprowadzenie przez tą w 1988 roku urządzeń do przesyłu energii elektrycznej w postaci słupa energetycznego oraz linii napowietrznej nN, a w późniejszym okresie przeprowadzając remonty, modernizację i konserwację, tych elementów infrastruktury, czego powodowie nie kwestionowali. Pozwana wykazała, więc że korzystała z nieruchomości powodów w zakresie odpowiadającym treści służebności przesyłu (art. 352 § 1 k.c.)

Poprzednik prawny pozwanej dokonując posadowienia urządzeń infrastruktury elektroenergetycznej na nieruchomości powodów, a następnie dokonując ich eksploatacji i bieżącego utrzymania nie legitymował się uprawnieniami do korzystania z nieruchomości powodów, w postaci czy to decyzji wydanej w trybie ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 roku o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości, czy umowy z powodami na korzystanie z ich nieruchomości w celu posadowienia i eksploatacji urządzeń energetycznych. W takiej sytuacji uznać należy, że pozwana, a wcześniej jej poprzednicy korzystali z nieruchomości powodów w złej wierze ( wyrok SN z dnia 25 listopada 2008 roku, II CSK 344/08)

Spełnione więc zostały wszystkie przesłanki potrzebne do zasiedzenia służebności tj. posiadanie, upływ czasu (30 lat) oraz korzystanie z trwałego i widocznego urządzeń w postaci słupa, linii energetycznej). Pozwana wykazała, że służebność przesyłu posiadała, uwzględniając okres posiadania poprzedników od dnia 24 czerwca 1988 roku, kiedy to nastąpił odbiór techniczny urządzeń linii. Upływ 30-letniego terminu zasiedzenia nastąpił z dniem 24 czerwca 2018 roku. Od tej daty pozwana stała się właścicielem służebności przesyłu polegającej na prawie korzystania z nieruchomości powodów w ograniczonym zakresie przejawiającym się prawem wejścia na cudzy grunt celem naprawy, konserwacji urządzeń wchodzących w skład przedsiębiorstwa pozwanej.

Bieg przedawnienia (odpowiednio: zasiedzenia) przerywa się przez każdą czynność podjętą przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje lub przez wszczęcie mediacji.

Powodowie do dnia wniesienia pozwu w przedmiotowej sprawie, co miało miejsce 18 lipca 2018 roku nie podjęli żadnych działań, które w świetle wyżej powołanego przepisu, przerwałyby bieg zasiedzenia.

Nie ma racji pełnomocnik powodów, gdy twierdzi, że okres 30-letni wymagany do zasiedzenia służebności nie upłynął na moment wniesienia pozwu, a zgodnie z obecnym brzemieniem przepisu art. 118 k.c. upłynąłby dopiero z dniem 31 grudnia 2018 roku.

Do biegu zasiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy o biegu przedawnienia roszczeń (art. 175 k.c.), w tym przepis art. 118 k.c., który w obecnym brzmieniu stanowi, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Zdanie drugie wyżej wskazanego przepisu zostało dodane na podstawie ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1104), która weszła w życie 9 lipca 2018 roku. Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienionej w art., 1 (tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku – Kodeks cywilny) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Wobec powyższego, w realiach niniejszej sprawy nie ma zastosowania przepis art. 118 k.c. w brzmieniu obecnie obowiązującym, albowiem na moment wejścia w życie ustawy zmieniającej okres zasiedzenia upłynął.

W ocenie Sądu zarzut zasiedzenia nie pozostaje w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Stosowanie art. 5 k.c. nie może bowiem prowadzić do uchylenia bądź zmiany obowiązujących przepisów ( wyrok SN z dnia 20 czerwca 2008 roku IV CNP 12/08). Nadużycie prawa podmiotowego może mieć miejsce tylko wtedy gdy jego podmiot czyni niegodziwym użytek ze swego prawa. Tymczasem zasiedzenie następuje nie w wyniku sądowej realizacji prawa, lecz ex lege z chwilą upływu określonego przez ustawodawcę terminu zasiedzenia (postanowienie SN z dnia 10 lipca 2014 roku, I CSK 533/13, postanowienie SN z dnia 29 września 1999 roku, I CKN 134/98). Skoro nabycie własności nieruchomości (odpowiednio: służebności przesyłu) w wyniku zasiedzenia następuje z mocy prawa to oddziaływanie art. 5 k.c. nie sięga tego zdarzenia prawnego, bo nie może zmieniać obowiązującego prawa ( postanowienie SN z dnia 4 kwietnia 2012 roku, I CSK 534/11)

Funkcja zasiedzenia sprzeciwia się przyznaniu byłemu właścicielowi wobec posiadacza, który stał się właścicielem wszelkich innych roszczeń, u których podstaw leży prawo własności, w tym roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy również za okres poprzedzający datę zasiedzenia (wyrok SN z dnia 12 stycznia 2012 roku, II CSK 258/11, wyrok SA w Białymstoku z dnia 18 czerwca 2013 roku, I ACa 252/13)

Podstawę prawną orzeczenia stwierdzającego zasiedzenie służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu stanowi art. 172 k.c. stosowany odpowiednio poprzez odesłanie zawarte w art. 292 zd. 2 k.c. Odpowiednie stosowanie oznacza konieczność spełnienia przez posiadacza służebności przesłanek określonych w art. 172 k.c. ale z odpowiednią modyfikacją uwzględniającą specyfikę posiadania służebności i przesłanki nabycia służebności gruntowej określone w art. 292 zd. 1 k.c. Nie podlega natomiast modyfikacji cel, charakter i skutki prawne zasiedzenia. Nabycie prawa własności przez zasiedzenie następuje ex lege i jego skutkiem jest wygaśnięcie prawa dotychczasowego właściciela, a w wypadku zasiedzenia służebności przesyłu, służebności odpowiadającej treścią służebności przesyłu ograniczenie prawa własności właściciela w granicach objętych służebnością. Cel i funkcja zasiedzenia polega na uporządkowaniu sytuacji prawnej przez usunięcie długotrwałej niezgodności pomiędzy stanem posiadania a stanem prawnym. Instytucja ta służy zarówno ochronie praw osób innych, niż właściciel nieruchomości jak i zapewnieniu porządku publicznego i jego bezpieczeństwu. Dlatego też Trybunał Konstytucyjny w wyroku wydanym w sprawie o sygnaturze SK 9/98 uznał art. 292 k.c. za zgodny z art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W uzasadnieniu wyroku wskazał również, że wprawdzie przejście prawa objętego służebnością gruntową ma miejsce w następstwie samoistnego posiadania rzeczy przez okres wymieniony w ustawie i nie jest uzależnione od otrzymania jakiegokolwiek świadczenia przez osobę, której prawo dotychczas przysługiwało, ale za takim rozwiązaniem przemawia konieczność zapewnienia porządku prawnego i stabilizacji stosunków prawnych. Takie też stanowisko prezentuje doktryna i judykatura w odniesieniu do nabycia przez zasiedzenie prawa własności nieruchomości - następuje ono bez jakiegokolwiek ekwiwalentu na rzecz dotychczasowego właściciela nieruchomości. W konsekwencji nie przysługują także takiemu właścicielowi wobec posiadacza, który nabył własność nieruchomości przez zasiedzenie, roszczenia o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy bez tytułu prawnego, w okresie poprzedzającym dzień zasiedzenia. Choć posiadania prowadzące do nabycia służebności gruntowej przez zasiedzenie nie jest tożsame z posiadaniem prowadzącym do nabycia przez zasiedzenie własność nieruchomości, to przedmiotem zasiedzenia jest prawo na cudzej rzeczy, skutek zasiedzenia w postaci nabycia służebności gruntowej wynika z mocy samego prawa, ma charakter pierwotny i nieodpłatny. Tak więc jeżeli doszło również do zasiedzenia służebności przesyłu - tak jak w rozpoznawanej sprawie - roszczenie uzupełniające wygasa i nie może być skutecznie dochodzone także za okres sprzed zasiedzenia, co w uchwale z dnia 30 listopada 2016 roku (III CZP 77/16) wprost stwierdził Sąd Najwyższy.

Z uwagi na uwzględnienie zarzutu zasiedzenia Sąd oddalił wnioski stron o dopuszczenie dowodów z opinii biegłych albowiem przeprowadzenie tych dowodów byłoby zbędne i zmierzało jedynie do niepotrzebnego mnożenia kosztów i przedłużenia postępowania.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 222§ 2 k.c. i art. 224 § 2 k.c. i art. 225 k.c. oddalił powództwa.

Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył powodów kosztami procesu, gdyż byłoby to sprzeczne z zasadą słuszności. W tym zakresie Sąd uwzględnił postawę pozwanej reprezentowaną na etapie przedsądowym, która zdaniem Sąd w sposób nielojalny zachowywała się wobec powodów. Nie odpowiadała na korespondencję kierowaną do niej przez rozpoczęciem procesu. Pierwsze pismo stanowiące odpowiedź na żądanie powodów zostało udzielone po upływie prawie roku od pierwszego pisma. Przyczyny opóźnienia odpowiedzi wskazane w tym piśmie nie są przekonywujące, a w ocenie Sądu wystarczającym byłoby wskazanie konkretnej daty dokonania odbioru technicznego urządzeń znajdujących się na nieruchomości. Wskazanie tej daty na etapie przedsądowym umożliwiłoby powodom dokonanie realnej oceny zasadności żądań, z którymi zamierzali wystąpić do Sądu.

Sąd zgodnie z przepisem art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz.U. 2019r., poz. 785 ze zm.) nakazał zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Szczytnie kwotę 1.409,61 złotych tytułem niewykorzystanej części zaliczki na wydatki. W toku postępowania pozwany uiścił zaliczkę na wydatki w wysokości 2.500 złotych i z kwoty tej Sąd przyznał biegłemu wynagrodzenie z wysokości 995,39 złotych i pokrył wydatki związane z kosztami przejazdu Sądu na oględziny nieruchomości powodów – 95 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...),

2.  (...)

3.  (...)

S.,(...)