Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2019r

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Marta Przybylska

Protokolant sekr. sąd. Ilona Pilarczyk

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kaliszu ---

po rozpoznaniu dnia 18.02.2019r

sprawy H. G.,

syna R. i M. zd. P.,

ur. (...) w K.

oskarżonego o to, że

I.  w dniu 16 października 2018r. w K. groził słownie pozbawieniem życia i zdrowia swojej matce M. G., przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk

II.  w dniu 16 października 2018r. w K. groził słownie pozbawieniem życia i zdrowia swojej babci J. P., przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk

1.  uznaje oskarżonego H. G. za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I wyczerpującego znamiona art. 190§1 kk i za to na podstawie art. 190§1 kk wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

2.  uniewinnia oskarżonego H. G. od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie II wyczerpującego znamiona art. 190§1 kk,

3.  na podstawie art. 63§1 kk zalicza oskarżonemu na poczet kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 16.10.2018r godz. 11.00 do dnia 18.02.2019r godz. 13.40,

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r.pr. B. T. kwotę 600 (sześćset) złotych podwyższoną o 23% podatku od towarów i usług (...) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

5.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i opłaty.

SSR Marta Przybylska

Sygn. akt II K 5/19

UZASADNIENIE

Pokrzywdzona M. G. zamieszkuje wspólnie z matką J. P. w K. przy ul. (...). Wspólnie z nimi zamieszkuje H. G..

W dniu 16 października 2018r. r. oskarżony H. G. wstał rano i bez uzasadnionej przyczyny i powodu zaczął ubliżać pokrzywdzonej i grozić jej pozbawieniem życia. H. G. mówił też, iż odbierze sobie życie. Pokrzywdzona nie chcąc prowokować dalszej kłótni i w obawie o swoje życie wyszła z domu w celu wezwania karetki pogotowia oraz patrolu policji. Oskarżony był bardzo zdenerwowany i w dalszym ciągu, niczym nie prowokowany, zachowywał się agresywnie w stosunku do matki. J. P. cały czas przebywała w swoim pokoju i nie rozmawiała z oskarżonym.

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k.26 – 27, 30 - 32, 211, zeznania M. G. k. 212, notatka urzędowa k. 1- 2

Po przyjeździe karetki pogotowia i przeprowadzonym badaniu lekarz stwierdził brak podstaw do hospitalizacji. Z uwagi na agresywne zachowanie oskarżony został zatrzymany przez patrol policji. Gdy był wyprowadzany z mieszkania w obecności funkcjonariuszy policji A. S. i M. L. groził M. G..

Oskarżony H. G. w wyniku zgłoszenia pokrzywdzonej został w dniu 16 października 2018 r. zatrzymany i przewieziony do pomieszczenia dla osób zatrzymanych przy Komendzie Miejskiej Policji w K.. Wobec oskarżonego zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. Przedmiotowy środek zapobiegawczy został uchylony postanowieniem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 18 lutego 2019 r.

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k.26 – 27, 30 - 32, 211, zeznania M. G. k. 212, M. L. k. 37, 212v, A. S. k. 43 – 46, notatka urzędowa k. 1 - 2, protokół zatrzymania k. 9

W miejscu zamieszkania stron miały miejsce częste interwencje policji, których powodem było agresywne zachowanie oskarżonego wobec matki M. G. i jego babci – J. P..

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k.26 – 27, 30 - 32, 211 zeznania M. G. k. 212, kopia wyroku k. 11 – 12, kopia postanowienia k. 13 - 15, wydruk elektronicznego rejestru czynności k. 16 – 17, raport z interwencji k. 101 - 106

Oskarżony H. G. ma 22 lata. Jest kawalerem posiadającym na utrzymaniu 1 dziecko w wieku 1 roku. Oskarżony posiada wykształcenie podstawowe. Jest bezrobotny i obecnie utrzymuje się z prac dorywczych uzyskując przy tym dochód w wysokości 1200 zł miesięcznie, nie posiada żadnego majątku. Uprzednio karany. Oskarżony nie jest chory psychicznie. Stwierdzono u niego zaburzenia zachowania i emocji na podłożu osobowości nieprawidłowej. W chwili czynu miał zachowaną zdolność rozpoznania ich znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.26 – 27, 30 - 32, 211, karta karna k. 40 - 42, opinia k. 81 - 83)

Oskarżony H. G. będąc przesłuchiwany w charakterze podejrzanego w toku postępowania przygotowawczego oraz na rozprawie przed sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia w których wskazał, iż dniu 16 października 2018 r. doszło między nim, a jego matką M. G. do kłótni, ponieważ nie mógł on znaleźć swojej karty do bankomatu. Wyjaśnił, iż w dniu 16 października 2018 r. nie groził pokrzywdzonym oraz nie używał wobec nich słów wulgarnych. Wskazał, iż niepotrzebnie nerwowo wybuchł.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia obwinionego tylko w tej części, w której potwierdził, iż pomiędzy nim, a pokrzywdzoną M. G. doszło do kłótni, jednakże wyjaśnienia oskarżonego odnośnie przyczyn powstania konfliktu pomiędzy nim a pokrzywdzoną nie były przedmiotem zarzutu i nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia. Samo istnienie konfliktu nie było bowiem przez żadną ze stron kwestionowane. Sąd uznał również za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim zaprzeczył on aby w dniu 16 października 2018 r. rozmawiał z babcia – J. P. , a tym bardziej jej groził. Żaden z zeznających w sprawie świadków nie wskazał, aby słyszał jakiekolwiek słowa wypowiadane przez oskarżonego wobec J. P..

Natomiast niewiarygodna jest wersja zdarzenia przedstawiona przez oskarżonego, jakoby w dniu zdarzenia nie groził M. P. – G. pozbawieniem życia i zdrowia. Powyższa wersja jest zdaniem Sądu tylko nieudolną próbą przerzucenia odpowiedzialności za przebieg zdarzenia na pokrzywdzoną. Przedstawiony przez oskarżonego przebieg wydarzeń nie znajduje odzwierciedlenia w zebranym materiale dowodowym, jak i pozostaje w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonej oraz funkcjonariuszy policji obecnych na miejscu zdarzenia. Zdaniem sądu przedstawiona przez oskarżonego wersja wydarzeń jest najbardziej korzystna z punktu widzenia jego obrony, jednakże pozostaje ona w sprzeczności z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

W toku postępowania karnego przesłuchano również pokrzywdzoną M. G., matkę oskarżonego, która zeznała, że od dłuższego czasu pomiędzy nią, a synem narasta konflikt. Pokrzywdzona wskazała, że syn wielokrotnie używał wobec niej słów wulgarnych, a także to, że oskarżony miewa wahania nastroju, będąc niejednokrotnie nerwowy i pobudzony w związku z uzależnieniem od narkotyków i dopalaczy. Opisując przebieg wydarzeń z dnia 16 października 2018 r. zeznała, iż w godzinach porannych została zaatakowana słownie przez oskarżonego. Oskarżony odgrażał się pozbawieniem jej życia i zdrowia. W obawie przed synem opuściła mieszkanie i wezwała patrol policji oraz pogotowie ratunkowe albowiem oskarżony mówił, że odbierze sobie życie. Pokrzywdzona wskazała, iż jej matka J. P. przez cały czas przebywała w swoim pokoju i nie słyszała aby oskarżony zwracał się do niej w jakikolwiek sposób.

W ocenie Sądu zeznania powyższej treści zasługują w całości na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności. Pokrzywdzona opisując zdarzenie z dnia 16 października 2018 r. podała jego logiczny przebieg i w sposób konsekwentny w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego opisywała jego poszczególne fazy oraz słowa wypowiadane przez oskarżonego. Ponadto jej zeznania znajdują odzwierciedlenie w zebranym materiale dowodowym.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania funkcjonariuszy policji M. L. oraz A. S. którzy przeprowadzali interwencję w dniu 16 października 2018 r. Świadkowie opisali przebieg interwencji i sposób zachowania osób, które brały w niej udział. Podali słowa jakie wypowiedział oskarżony wobec M. G. i jednocześnie zaprzeczyli jakoby H. G. wypowiadał w ich obecności groźby wobec J. P..

Sąd uznał za trafną i przydatną dla rozstrzygnięcia jako sporządzoną zgodnie z zasadami sztuki opinię biegłych psychiatrów dotyczącą stanu zdrowia psychicznego oskarżonego.

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przestępstwo penalizowane w art. 190 § 1 k.k. polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby jej najbliższej, przy czym dla bytu tego występku niezbędne jest wzbudzenie w zagrożonym uzasadnionej obawy, że owa groźba będzie spełniona. Stroną podmiotową tego występku jest umyślność w zamiarze bezpośrednim. Dla bytu przestępstwa groźby karalnej nie jest istotny rodzaj przestępstwa, którego popełnieniem sprawca grozi ani cel, w jakim to czyni, a nawet rzeczywisty zamiar spełnienia groźby. Groźba karalna może być wyrażona przez każde zachowanie się sprawcy (zapowiedź słowna, zawarta w piśmie, wyrażona gestem itp.), jeżeli uzewnętrznia ono w sposób niewątpliwy groźbę popełnienia przestępstwa (zob. wyr. SN z 24 VIII 1987 r., I KR 225/87, OSNKW 1988, nr 3, poz. 21).

Przestępstwo zarzucane oskarżonemu ma charakter materialny. Do dokonania tego przestępstwa konieczne jest wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia w zagrożonym uzasadnionej obawy, że groźba będzie spełniona.

W ocenie Sądu w toku postępowania zostało wykazane, że H. G. groził w dniu 16 października 2018 r. swojej matce pozbawieniem życia i zdrowia, a pokrzywdzona potraktowała groźby kierowane przez oskarżonego poważnie i uważała ich spełnienie za prawdopodobne i realne. Subiektywne obawy pokrzywdzonej i jej wewnętrzne przekonanie o prawdopodobieństwie realizacji groźby były uzasadnione.

Powyższa analiza wskazuje, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzucanego mu czynu albowiem w dniu 16 października 2018 r. roku groził pokrzywdzonej M. G. pozbawieniem życia i zdrowia, a groźba ta wzbudziła w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostanie spełniona.

Zarzucany oskarżonemu czyn był przez niego zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanego czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna.

Stopień winy oraz społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu należy ocenić jako znaczny. Przemawia za tym charakter oraz okoliczności popełnienia czynu, a w szczególności konflikt na tle uzależnień oskarżonego, który od pewnego czasu utrzymuje się pomiędzy stronami, który powoduje eskalację zachowań H. G. wobec matki. Jako okoliczność obciążającą Sąd potraktował również uprzednią karalność oskarżonego.

Jednocześnie sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia czynu polegającego na tym, że w dniu 16 października 2018 r. w K. H. G. miał grozić słownie pozbawieniem życia i zdrowia swojej babci J. P., przy czym groźby te wzbudziły w zagrożonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione tj. czyn z art. 190 § 1 kk .

Pokrzywdzona J. P. odmówiła składania zeznań, a żaden z przesłuchanych w toku postępowania świadków nie wskazał, aby w dniu zdarzenia H. G. wypowiadał wobec J. P. jakiekolwiek groźby. Wszyscy świadkowie wskazywali jednoznacznie, iż J. P. przez cały czas przebywała w swoim pokoju i oskarżony nie kierował do niej żadnych słów, ani nie wypowiadał w ich obecności żadnych gróźb pod jej adresem.

Zdaniem sądu dokonując oceny zarówno okoliczności przedmiotowych związanych z popełnionym przez oskarżonego przestępstwem w niniejszej sprawie, jak i analizując postawę samego oskarżonego zauważyć należy, iż brak jest, co do osoby H. G. pozytywnych prognoz na przyszłość, które dawałyby podstawę do przyjęcia, iż mimo zawieszenia wykonania kary oskarżony więcej nie popełni już przestępstw. Przeciwko takim ustaleniom przeczy przede wszystkim postawa samego oskarżonego, który był już w przeszłości karany. Swoją postawą, w ocenie Sądu oskarżony wykazał rażące lekceważenie porządku prawnego. Mając na uwadze fakt kolejnego skazania uznać należy, iż oskarżony nie tylko lekceważy orzeczenia sądowe, ale przede wszystkim przyjąć należy, iż wymierzone mu dotychczas kary oraz stosowane wobec niego środki zapobiegawcze nie realizowały swoich funkcji. Reasumując, zatem tylko kara pozbawienia wolności orzeczona w postaci izolacyjnej wobec oskarżonego spełni w ocenie Sądu zarówno funkcję wychowawczą jak i represyjną. Rodzaj kary wymierzonej oskarżonemu jest także istotny w ocenie Sądu z uwagi na zasady prewencji ogólnej i wydźwięk, jaki wyrok ten wywoła w środowisku, w którym żyje oskarżony. Inne, bowiem rozstrzygnięcie Sądu wywołać może nie tylko błędne przeświadczenie oskarżonego o swojej bezkarności, ale także wzbudzić może poczucie w jego środowisku o bezsilności wymiaru sprawiedliwości.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach od 16 października 2018 r. godz. 11.00 do dnia 18 lutego 2019 r. godz. 13.40, ustalając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz radcy prawnego B. T. kwotę 600 zł podwyższoną o 23 % podatku od towarów i usług (...), tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu

Z uwagi na sytuację majątkową, na podstawie art. 624 § 1 kpk sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych i opłaty .

SSR Marta Przybylska