Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2019 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Herman

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 3 października 2019 roku sprawy:

M. C. , syna W. i K. zd. T., urodzonego (...) w B.

oskarżonego o to, że:

w dniu 14 marca 2019r. w miejscowości N. ul. (...), powiat (...), woj. (...), na drodze publicznej prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu ciężarowego marki R. (...) nr rej. (...), nie stosując się do decyzji Starosty O. z dnia 18/07/2011r. o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi kat. B i C

tj. o czyn z art. 180a k.k.

I.  na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne przeciwko oskarżonemu M. C. warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku;

II.  na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B i C w ruchu lądowym na okres 1 (jednego) roku;

III.  na podstawie art. 67 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 1500 zł (jeden tysiąc pięćset złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

IV.  na podstawie art. 43 § 3 kk zobowiązuje oskarżonego do zwrotu dokumentu prawa jazdy Starostwu Powiatowemu w O.;

V.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych i opłatę w kwocie 100 (sto) zł.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. C. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę w charakterze mechanika, zarabia 3300 zł netto.

(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 53)

Prawomocną decyzją Starosty (...) z dnia 18 lipca 2011 roku nr (...) M. C. cofnięte zostały uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi kat. B i C prawo jazdy nr (...) wydane dnia 9 grudnia 2009 roku. Decyzja ta doręczona została M. C. skutecznie w dniu 22 lipca 2011 roku. Decyzja ta nie została dotychczas uchylona. M. C. dotychczas nie zwrócił powyższego dokumentu prawa jazdy Staroście (...).

(dowody: informacja Starosty (...) k. 5, kserokopia decyzji z dnia 18 lipca 2011r. k. 6 – 6v., kserokopia dowodu doręczenia decyzji k. 7)

W dniu 14 marca 2019 roku M. C. jechał samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) ze S. do I. przez miejscowość N.. W N., przy ulicy (...), pełniący służbę funkcjonariusz policji G. S. zatrzymał do kontroli drogowej kierowany przez M. C. samochód ciężarowy marki R. (...) o nr rej. (...). W czasie przeprowadzania kontroli drogowej M. C. okazał prawo jazdy nr (...), zaś funkcjonariusz policji ustalił w systemie (...), że decyzją administracyjną wymienionemu cofnięto uprawnienie do kierowania pojazdami mechanicznymi.

(dowody: zeznania świadka G. S. k. 9, 53v., wyjaśnienia oskarżonego k. 37 – 38)

Oskarżony M. C. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił, że jest przekonany, że posiada uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi, co potwierdza okazany przez niego podczas kontroli dokument prawa jazdy. Na rozprawie oskarżony podtrzymał swoje stanowisko podając dodatkowo, że rzeczywiście miał cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami, było to jednak w 1998 lub 1999 roku, on sam zaś w 1999 roku przystąpił do egzaminu na prawo jazdy, który zdał, ma zatem uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 37 – 38, 53v.)

Sąd zważył, co następuje:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy przekonuje, że nie sposób dać wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której nie przyznaje się on do popełnienia zarzucanego czynu.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że, jak wynika z informacji nadesłanej przez Starostę (...), prawomocną decyzją z dnia 18 lipca 2011 roku nr (...) M. C. cofnięte zostały uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi kat. B i C prawo jazdy nr (...) wydane w dniu 9 grudnia 2009 roku, decyzja ta nie została dotychczas uchylona, sam zaś M. C., mimo zobowiązania wynikającego z powyższej decyzji, dotychczas nie zwrócił powyższego dokumentu prawa jazdy Staroście (...). Okoliczności wskazane w powyższym piśmie wynikają w sposób jednoznaczny również z treści kserokopii powyższej decyzji z dnia 18 lipca 2011 roku znajdującej się w aktach sprawy oraz kserokopii zwrotnego poświadczenia jej odbioru podpisanego osobiście przez M. C. w dniu 22 lipca 2011 roku. W świetle powyższych dokumentów nie sposób dać wiary oskarżonemu w części, w której wskazuje, że nie została wydana wobec niego decyzja o cofnięciu uprawnień, on sam zaś nie miał wiedzy o wydaniu wobec niego w 2011 roku decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi i konieczności zwrotu dokumentu prawa jazdy.

Nie sposób też podzielić wyjaśnień oskarżonego w części, w której podaje, że uprawnienia do kierowania pojazdami cofnięte mu zostały w 1998 lub 1999 roku, on sam zaś w 1999 roku zdał ponownie egzamin na prawo jazdy i odzyskał uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi, okolicznościom tym bowiem wprost przeczy treść powołanych wyżej dokumentów wydanych przez uprawnione organy. Jak wynika bowiem z treści decyzji z dnia 18 lipca 2011 roku, wymienionemu cofnięte zostały wówczas uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi kat. B i C prawo jazdy nr (...), które wydane zostało mu dopiero w dniu 9 grudnia 2009 roku. Okoliczności dotyczące zatem ewentualnych zdarzeń z lat 1998 – 1999 roku nie mają dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie żadnego znaczenia.

Podkreślenia wymaga również okoliczność, iż w świetle dokumentu w postaci zwrotnego poświadczenia odbioru korespondencji zawierającej odpis decyzji z dnia 18 lipca 2011r o cofnięciu uprawnień, której odbiór pokwitował sam oskarżony, nie może budzić wątpliwości, że oskarżony kierując w dniu 14 marca 2019r. samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) wiedział, że postępuje wbrew decyzji o cofnięciu mu uprawnień do kierowania takimi pojazdami.

W świetle zeznań świadka G. S. i wyjaśnień samego oskarżonego nie budzi też fakt poruszania się przez oskarżonego po drodze publicznej, jak wskazał bowiem sam M. C., w tym dniu jechał on ze S. do I. przez miejscowość N., w której zatrzymany został do rutynowej kontroli przez policję. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego i zeznania świadka G. S. pozostają zgodne i logiczne, zasługują zatem, zdaniem sądu na wiarę w całości.

W tym stanie rzeczy, wina oskarżonego wykazana została przeprowadzonymi na rozprawie dowodami i polega na tym, że w dniu 14 marca 2019 roku w miejscowości N., przy ulicy (...), na drodze publicznej prowadził samochód marki R. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji Starosty (...) z dnia 18 lipca 2011 roku o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi kat. B i C, czym wyczerpał znamiona przestępstwa określonego w art. 180a kk.

Zdaniem sądu, okoliczności popełnienia zarzucanego oskarżonemu czynu nie budzą wątpliwości w świetle powyższych dowodów przeprowadzonych na rozprawie w niniejszej sprawie, wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie są znaczne, zaś postawa właściwości i warunki osobiste M. C., dotychczas nie karanego za jakiekolwiek przestępstwo (k. 11), prowadzącego wolny od konfliktów z prawem tryb życia, utrzymującego rodzinę z pracy zarobkowej na podstawie umowy o pracę, uzasadniają przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania na minimalny okres próby 1 roku, będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Mając na uwadze przytoczone powyżej okoliczności łagodzące, a jednocześnie uwzględniając fakt, że oskarżony, jak sam podał, od lat kieruje samochodem mimo obowiązującej decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi, celowe stało się orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kat. B i C w ruchu lądowym na okres 1 roku. Zakaz powyższy obejmuje zarówno kierowanie pojazdami mechanicznymi kat. B, jak i C, albowiem w czasie zdarzenia oskarżony poruszał się właśnie pojazdem ciężarowym.

Rolę wychowawczą i prewencyjną spełnić winno dodatkowo orzeczone wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 1.500 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Świadczenie powyższe stanowi również realną dolegliwość będącą skutkiem naruszenia obowiązującego porządku prawnego przez oskarżonego.

Zgodnie z art. 43 § 3 kk, w związku z orzeczonym zakazem prowadzenia pojazdów, oskarżonego zobowiązano do zwrotu dokumentu prawa jazdy Starostwu Powiatowemu w O..

Sytuacja materialna oskarżonego posiadającego stałe źródło dochodów z tytułu umowy o pracę uzasadnia zasądzenie od niego na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych oraz opłaty na podstawie art. 627 kpk.