Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2019 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jolanta Krzywonos

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Misiuda

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2019 r. w Rzeszowie

sprawy z wniosku A. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę

na skutek odwołania A. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 15/03/2018 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 15/03/2018 r , znak: (...) w ten sposób, że przyznaje A. K. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od dnia 1 stycznia 2018r do 31 grudnia 2020r oraz ustala brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt IV U 432/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 27 czerwca 2019 r.

Decyzją z dnia 15.03.2018r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R., po rozpoznaniu wniosku z dnia 04.12.2017r., odmówił A. K. (1) (Ś.) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Na uzasadnienie podano, że brak jest podstawy do przyznania renty, bowiem wnioskodawczyni nie jest osobą niezdolną do pracy, co wynika z orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 06.03.2018r.

W odwołaniu A. K. (1) podnosiła, iż nie zgadza się z decyzją, gdyż jest ona krzywdząca i niezgodna z rzeczywistym stanem jej zdrowia.

W odpowiedzi organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa, bowiem podstawą do jej wydania było orzeczenie komisji lekarskiej organu rentowego.

Sąd ustalił:

A. K. (2) w okresie od 29.04.2014r. do 31.12.2017r. pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Świadczenie było przyznane jako okresowe wyrokiem Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 10.02.2015r. sygn. akt IV U 1869/14, a jego wypłata kontynuowana po wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 9 grudnia 2016r. sygn. akt IV U 730/16.

W dniu 04.12.2017r. złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Orzeczeniem z dnia 06.03.2018r. komisja lekarska ZUS stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest osobą niezdolną do pracy.

To orzeczenie stanowiło podstawę wydania przez organ rentowy zaskarżonej decyzji.

Orzeczeniem (...) Zespołu (...). Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 12.03.2018r. A. K. (2) została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

W postępowaniu odwoławczym dla ustalenia, czy A. K. (2) jest nadal co najmniej częściowo niezdolna do pracy zgodnej z kwalifikacjami, Sąd dopuścił dowód z opinii lekarza biegłego sądowego specjalisty z zakresu ortopedii.

W opinii z dnia 13.12.2018r. biegły specjalista rozpoznał u wnioskodawczyni chorobę zwyrodnieniową stawu łokciowego prawego po leczeniu operacyjnym wieloetapowym złamania głowy kości promieniowej i zabiegu protezoplastyki głowy kości promieniowej. Zaopiniował, iż wnioskodawczyni prezentuje dolegliwości istotnie uniemożliwiające jej wykonywanie pracy zgodnie z kwalifikacjami na otwartym rynku pracy z przyczyn schorzeń ortopedycznych. Podał, iż pomimo leczenia operacyjnego wieloetapowego rekonstrukcyjnego, doszło do rozwoju pourazowej choroby zwyrodnieniowej stawu łokciowego i destabilizacji łańcucha ruchowego w zakresie kończyny górnej prawej. Powyższe wymaga zabiegu alloplastyki głowy kości promieniowej protezą połowiczą stawu. Zdaniem biegłego wnioskodawczyni wymaga rehabilitacji i uprawniania do końca 2020r.

W zastrzeżeniach do opinii biegłego organ rentowy stwierdził, że wnioski z niej płynące nie są logiczne i jednoznaczne. Wnosił o oddalenie opinii biegłego ortopedy w całości i dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy.

W opinii uzupełaniającej biegły odnosząc się do zarzutów wskazał, iż ograniczenie ruchów rotacyjnych przedramienia jest istotne i znaczne, natomiast nerw łokciowy prezentuje dysfunkcje subiektywne oraz zmiany w badaniu (...). Podtrzymał opinię zasadniczą w całości zarówno, co do treści, jak i wniosków w niej zawartych.

Organ rentowy w zastrzeżeniach do opinii uzupełniającej wnosił o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego medycyny pracy.

(dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii k. 12-14, zastrzeżenia ZUS do opinii k. 24, 32, opinia uzupełniająca k. 27-28, dokumentacja w aktach organu rentowego)

Sąd Okręgowy dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie dowodów z dokumentów, którym w pełni dał wiarę, albowiem zostały one sporządzone przez powołane do tego podmioty, w zakresie przyznanych im kompetencji i w przepisanej formie, a ich autentyczność i treść nie budziły wątpliwości.

Sąd podzielił też wnioski opinii biegłego dopuszczonego w sprawie uznając, że opinia przez niego sporządzona jest jasna, rzeczowa, fachowa, a jej treść oraz sposób formułowania wniosków nie budzi wątpliwości. Została ona wydana przez biegłego specjalistę właściwego w zakresie schorzeń i dolegliwości zgłaszanych przez wnioskodawczynię, a biegły wyraził swoje stanowisko po przeprowadzonym badaniu w/w oraz po wnikliwej analizie dokumentacji przebiegu leczenia. Również merytoryczna analiza poczynionych przez biegłego wniosków pozwala na przyznanie opinii waloru wiarygodności.

Sąd pominął dowód z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy, bowiem uznał, że jego przeprowadzenie przedłuży postępowanie, a zebrany w sprawie materiał jest wystarczający do wydania rozstrzygnięcia.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2018 r. poz. 1270 j.t.) prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu ustalono zmianę stopnia niezdolności, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie. Renta z tytułu niezdolności do pracy chroni przed ryzykiem niezdolności do pracy. Specyfika powyższego ryzyka przejawia się w niestałości tego stanu faktycznego i prawnego. W związku z tym prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy może ulec zmianom – zmianie kwalifikacji niezdolności do pracy, jej ustaniu lub ponownemu powstaniu. O zmianach w prawie i wysokości świadczeń rentowych przesądza wynik badania lekarskiego przeprowadzonego przez lekarza orzecznika ZUS i komisję lekarską ZUS. W toku postępowania sądowego w przedmiocie odwołania od decyzji organu rentowego, która zależna jest od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, Sąd dokonuje weryfikacji stanowiska lekarza, jak i komisji lekarskiej zakwestionowanych przez wnioskodawczynię.

Natomiast, jak wskazano w art. 12 ust. 1 - 3 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Całkowita niezdolność do pracy oznacza natomiast utratę zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się z jednej strony stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, z drugiej zaś możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W niniejszej sprawie należy uznać, że decyzja organu rentowego nie była prawidłowa, gdyż u wnioskodawczyni nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia. Z zebranego w sprawie, wiarygodnego materiału dowodowego, w szczególności opinii biegłego z zakresu ortopedii wynika jednoznacznie, że wnioskodawczyni spełnia warunki określone treścią przepisu art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Biegły wydał opinię w oparciu o wywiad uzyskany od wnioskodawczyni, dostępną dokumentację i wyniki przeprowadzonych badań. Nie bez znaczenia pozostaje również zaliczenie wnioskodawczyni przez (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Mając powyższe na uwadze Sąd w oparciu o powołane przepisy zmienił zaskarżoną decyzję w trybie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w ten sposób, że przyznał A. K. (1) prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2018r. do 31 grudnia 2020r.

Wobec faktu, iż ustalenie wszystkich niezbędnych elementów warunkujących przyznanie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy nastąpiło dopiero w postępowaniu sądowym, Sąd stosując art. 118 ust.1a ustawy o emeryturach i rentach z FUS ustalił brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.