Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie, I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2014 r. w Lublinie na rozprawie

sprawy z powództwa Z. S.

przeciwko (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł.

z udziałem interwenientów ubocznych po stronie pozwanej B. K., H. W. i M. K.

o uchylenie uchwały

na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia
28 lutego 2013 r. sygn. akt I C 554/12

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł. na rzecz powoda Z. S. kwotę 367,76 (trzysta sześćdziesiąt siedem 76/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego;

III.  nakazuje ściągnąć od interwenientki ubocznej M. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Apelacyjnego w Lublinie kwotę 40 (czterdzieści) złotych tytułem nieuiszczonej opłaty od interwencji ubocznej.

Sygn. akt I ACa 397/13

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 28 lutego 2013 roku:

I.  uchylił uchwałę Walnego Zgromadzenia Członków (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł. numer (...), podjętą dnia (...) roku;

II.  zasądził od pozwanej (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w Ł. na rzecz powoda Z. S. kwotę 279,40 złotych z tytułu zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy wskazał na następujące ustalenia i motywy swego rozstrzygnięcia.

W dniu (...) roku odbyło się posiedzenie Zarządu pozwanej Spółdzielni, na którym zapadła uchwała o zwołaniu Walnego Zgromadzenia. Termin pierwszej części tegoż zgromadzenia wyznaczony został na dzień (...)roku. Przedmiotem obrad miał być m.in. wybór członków Rady Nadzorczej.

Pierwsze kandydatury na członków Rady Nadzorczej zgłoszone zostały już w dniu (...)roku.

Dnia (...)roku członkowie Spółdzielni, w tym powód, zostali poinformowani o terminie i porządku Walnego Zgromadzenia poprzez wywieszenie zawiadomień na tablicach ogłoszeń. Na przełomie kwietnia i maja tablice te były zdejmowane z powodu malowania klatki i wymieniane na nowe. Powód zgłaszał pracownicy administracji brak ogłoszenia.

Pismo powoda w sprawie zgłoszenia kandydatury na członka Rady Nadzorczej wpłynęło w dniu (...)roku wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania powyższej czynności. W odpowiedzi z dnia (...)roku pozwana Spółdzielnia wskazała, że termin nie podlega przywróceniu.

Pierwsza część Walnego Zgromadzenia Członków pozwanej Spółdzielni miała miejsce (...)roku. Spośród osób, które weszły w skład Rady Nadzorczej na podstawie zakwestionowanej uchwały, zgłoszenia kandydatury z naruszeniem terminu przewidzianego w § (...) Statutu złożyli:

1.  S. J. – 30 kwietnia 2012 roku;

2.  L. W. – 10 maja 2012 roku;

3.  E. K. – 12 maja 2012 roku;

4.  J. J. – 4 maja 2012 roku.

Sąd Okręgowy, powołując się na treść art. 42 § 2 ustawy z dnia 16 września 1982 roku Prawo spółdzielcze (zgodnie z którym uchwała sprzeczna z postanowieniami statutu bądź dobrymi obyczajami lub godząca w interesy spółdzielni albo mająca na celu pokrzywdzenie jej członka może być zaskarżona do sądu) ustalił, że zaskarżona przez powoda uchwała narusza postanowienia Statutu i interesy członków Spółdzielni, prowadząc do ich pokrzywdzenia.

Zgodnie z treścią § (...)Statutu do Rady Nadzorczej mogą być wybierani tylko członkowie Spółdzielni, którzy zostali zgłoszeni co najmniej na 30 dni przed pierwszą częścią Walnego Zgromadzenia. W przedmiotowej sprawie termin Walnego Zgromadzenia został wyznaczony przez Zarząd na posiedzeniu w dniu (...) roku, to jest na 39 dni przed dniem odbycia pierwszej część obrad. Pisemne ogłoszenie o terminie, w którym miała się odbyć pierwsza część Walnego Zgromadzenia zostało wywieszone na tablicach ogłoszeń najwcześniej w dniu(...)roku, a więc na 21 dni przed jego datą, co odpowiadało regulacji wynikającej z treści § (...) Statutu. Jednocześnie z ust. (...) tegoż paragrafu wynika, że projekty uchwał i żądania powinny być wykładane na co najmniej 14 dni przed Walnym Zgromadzeniem, a członkowie mają prawo zgłaszać projekty i żądania w terminie do 15 dni przed datą tegoż zgromadzenia. Poprawki do projektów uchwał zgłaszane mogą być nie później niż na trzy dni przed zebraniem członków (ust.4).

Sąd Okręgowy nie dopatrzył się naruszenia regulacji Statutu w sposobie powiadamiania członków o terminie Walnego Zgromadzenia poprzez wywieszanie ogłoszeń na tablicach, jako niespełniających obowiązku zachowania formy pisemnej. Powiadomienia zostały wywieszone przez gospodarzy osiedli na tablicach ogłoszeń w poszczególnych budynkach należących do zasobów pozwanej. Jest to wystarczające, aby zainteresowani członkowie Spółdzielni uzyskali wiedzę o czasie, miejscu i porządku obrad organu pozwanej. Nie jest przy tym konieczne, aby zawiadomienie było doręczane każdemu członkowi spółdzielni.

Sąd I instancji zakwestionował reprezentowaną przez pozwaną interpretację postanowień Statutu w zakresie terminu do zgłaszania kandydatów na członków Rady Nadzorczej, uznając, że rozstrzygnięcia statutowe w sposób jednoznaczny wskazują, iż kandydaci mogą składać zgłoszenia w terminie do 30 dni przed datą Walnego Zgromadzenia. Termin, w którym ukazały się ogłoszenia o dacie Walnego Zgromadzenia, uniemożliwił zgłaszanie kandydatur członkom Spółdzielni. Osoby chcące zgłosić swoją kandydaturę, mogły z tego zrezygnować wiedząc, że nie zachowają statutowego terminu. Zarząd pozwanej miał możliwość powiadomienia o terminie Walnego Zgromadzenia w sposób umożliwiający dochowanie postanowień § (...) Statutu. Gdyby ogłoszenia zostały wywieszone w dniu (...) roku, zainteresowani zgłaszaniem swoich kandydatur mogli zachować przewidziany w Statucie termin, czyniąc to do dnia (...) roku. Sąd nie znalazł podstaw do uznania, iż unormowanie z § (...) Statutu nie może być skutecznie przestrzegane, czy jest sprzeczny z ustawą. Wystarczy, aby posiedzenia Zarządu i ustalany przez nich termin Walnego Zgromadzenia wyznaczany był na tyle wcześniej, by umożliwić członkom zgłaszanie kandydatur w przewidzianym terminie.

Postępowanie Zarządu pozwanej ograniczające możliwość skutecznego składania przez członków zgłoszeń swoich kandydatur po 15 dniu przed terminem walnego zgromadzenia było nieuzasadnione i stanowiło naruszenie regulacji statutowych. Skoro Zarząd przyjął jednak taką metodę, to powinien poinformować o tym członków, tym bardziej, że miał możliwość zamieszczenia stosownej wzmianki w ogłoszeniach wywieszonych w dniu 7 maja 2012 roku. Nie ma znaczenia, że taki tryb postępowania był stosowany wcześniej i członkowie o tym wiedzieli. Jest on sprzeczny ze statutem, a przypadek powoda jednoznacznie wskazuje, że nie zdawał sobie sprawy z istnienia takiego rozwiązania.

Za pokrzywdzeniem powoda, jak również innych członków pozwanej, którym odmówiono prawa do kandydowania na członków Rady Nadzorczej z uwagi na niedochowanie 15-dniowego terminu, uznać należy fakt przyznania takiego uprawnienia innym członkom, którzy co prawda zachowali ten termin, ale ich kandydatury były spóźnione w rozumieniu § (...) Statutu. W ocenie Sądu Okręgowego nie było podstaw do odmowy poddania pod głosowanie Walnego Zgromadzenia kandydatur powoda oraz innych osób, które terminu 15 dni nie zachowały. Skoro organ Spółdzielni odstąpił od stosowania § (...) Statutu, to winien to robić uwzględniając interesy wszystkich członków, w zgodzie z innymi wewnętrznie obowiązującymi przepisami. Jeżeli ustalono „nowe” zasady, o których w sposób formalny nie poinformowano, nie było przesłanek do odmowy przyjmowania kandydatur z uwagi na treść pozostałych zapisów Statutu. Jednocześnie Sąd Okręgowy wskazał, iż zgłoszenie kandydatury na członka rady nadzorczej nie może być uznane ani za projekt „nowej” uchwały (nieobjętej proponowanym porządkiem obrad) ani „nową sprawą”, o których mowa w § (...) statutu. W porządku obrad zamieszczono postanowienie o głosowaniu nad wyborem członków Rady Nadzorczej, zatem kandydatury powinny być móc zgłaszane do ostatniego możliwego terminu, to jest dnia wyznaczonego jako początek obrad Walnego Zgromadzenia (a właściwie jego pierwszej części). Przeprowadzenie głosowania nad zgłoszoną kandydaturą nie może być uznane za głosowanie w sprawie nieobjętej porządkiem obrad. „Porządek” obejmował głosowanie nad wyborem członków Rady Nadzorczej spośród zgłoszonych chętnych. Uniemożliwienie poddania pod głosowanie zgłoszonych kandydatur na podstawie nieznajdujących oparcia w statucie kryteriów zastosowanych przez Zarząd, mogło mieć wpływ na wynik tegoż głosowania, doprowadziło bowiem do sytuacji, w której w skład organu spółdzielni weszły osoby, które kandydatury zgłosiły po statutowym terminie, zaś członkowie, którzy zgłosili swoją chęć kandydowania również po tym terminie, w oparciu o kryteria przyjęte przez Zarząd zostali takiej możliwości pozbawieni. Zdaniem sądu takie postępowanie prowadziło do nierównego traktowania członków spółdzielni, co jest jednoznaczne z działaniem nakierowanym na ich pokrzywdzenie.

Sąd Okręgowy zauważył również, że skoro w ocenie Zarządu przepis § (...) Statutu jest niezgodny z prawem lub „niemożliwy” do zastosowania, to dziwi, że od 2007 roku, żaden organ statutowy nie wystąpił z inicjatywą jego zmiany lub wykreślenia.

Orzeczenie w przedmiocie kosztów procesu zapadło na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty poniesione przez powoda złożyły się: 200 złotych tytułem opłaty od pozwu oraz koszty dojazdu do sądu w wysokości 79,40 złotych.

Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana Spółdzielnia zaskarżając orzeczenie w całości i zarzucając mu:

- naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię:

1.  art. 42 § 3 ustawy z dnia 16 września 1982 roku Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 roku, Nr 188, poz. 1848 z późn. zm.) w zw. z § 103 ust. 2 Statutu poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że zaskarżona przez powoda uchwała narusza postanowienia statutu, jak również interes powoda, prowadząc do jego pokrzywdzenia;

2.  art. 18 § 1 Prawa spółdzielczego poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że postępowanie Zarządu, polegające na odmowie poddania pod głosowanie Walnego Zgromadzenia kandydatur powoda oraz innych osób, które nie zachowały terminu do zgłoszenia swojej kandydatury co najmniej na 15 dni przed terminem pierwszej części Walnego Zgromadzenia, prowadzi do nierównego traktowania członków spółdzielni;

3.  art. 8 ³ ust. 10 i 11 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 roku, Nr 119, poz. 116 z późn. zm.) w zw. z § (...) Statutu poprzez nieuzasadnione przyjęcie, że projekt uchwały o wyborze członków Rady Nadzorczej, podlegający wyłożeniu do wglądu wszystkich członków Spółdzielni co najmniej na 14 dni przed terminem Walnego Zgromadzenia, nie musi zawierać dołączonej do projektu tej uchwały listy zgłoszonych kandydatów;

4.  § (...) Statutu poprzez uchylenie zaskarżonej uchwały w całości, a nie w części, w sytuacji, gdy 11 wybranych członków spełniło wszystkie wymagania Statutu związane z wyborami, a tylko cztery wybrane osoby wskazane w pozwie nie zachowały przewidzianego w Statucie 30-dniowego terminu na zgłoszenie swojej kandydatury;

- naruszenie przepisów postępowania w zakresie, który miał zasadniczy wpływ na wynik sprawy:

1.  art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c. poprzez dowolną ocenę zgormadzonych w sprawie dowodów, co skutkowało błędnym przyjęciem, że powód nie zdawał sobie sprawy, jaki tryb postępowania związany z wyborami Rady Nadzorczej stosowany był w Spółdzielni – zarówno przy poprzednich wyborach w 2009 roku, jak też przy obecnych w 2012 roku;

2.  art. 328 § 2 k.p.c. poprzez całkowity brak wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przyczyn uchylenia zaskarżonej uchwały w całości, mimo iż wymagań statutowych związanych z wyborem Rady Nadzorczej nie spełniło jedynie czterech wybranych członków.

W konsekwencji strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i uchylenie przedmiotowej uchwały jedynie w części dotyczącej wyboru do Rady Nadzorczej: S. J., L. W., E. K. i J. J. oraz oddalenie powództwa w pozostałym zakresie.

Do sprawy w charakterze interwenientów ubocznych po stronie pozwanej wstąpili B. K., H. W. oraz M. K., którzy wnieśli o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na ich rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. Dodatkowo H. W. wniosła o dopuszczenie dowodu z zeznań E. F. na okoliczności podane we wniosku dowodowym.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 21 stycznia 2014 roku powód, który nie zgłosił opozycji przeciwko wstąpieniu interwenientów ubocznych, wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów procesu oraz kosztów dojazdu do Sądu w kwocie 183,88 złotych, dwukrotnie.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

apelacja strony pozwanej jest niezasadna.

Na wstępie podnieść należy, że Sąd Apelacyjny oddalił wniosek dowodowy zgłoszony w interwencji ubocznej H. W., ponieważ okoliczność sposobu zawiadomienia o terminie Walnego Zgromadzenia członków pozwanej Spółdzielni – mieszkańców bloku przy ul. (...) nie była kwestionowana przez powoda i nie budziła również wątpliwości Sądu I instancji, który prawidłowo ustalił, że do zawiadomienia takiego doszło w drodze wywieszenia ogłoszeń na tablicy, który to sposób nie narusza statutowego nakazu zachowania formy pisemnej tychże zawiadomień.

W apelacji strony pozwanej najprawdopodobniej doszło do błędu pisarskiego, polegającego na wskazaniu w obu zarzutach odnoszących się do naruszenia prawa procesowego przepisu art. 328 § 2 k.p.c. Stanowisko takie jest zasadne wobec treści uzasadnienia zarzutu zawartego w pierwszym punkcie, które dotyczy zastosowania przez Sąd I instancji dowolnej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów, bez odwoływania się do uchybień w zakresie uzasadnienia, na które to naruszenie apelująca powołuje się w punkcie drugim. Zarzuty te zostały rozpoznane oddzielnie: pierwszy jako dotyczący naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., zaś drugi – art. 328 § 2 k.p.c.

Sąd Apelacyjny nie znalazł żadnych podstaw do podzielenia zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji art. 233 § 1 k.p.c. Zasada swobodnej oceny dowodów, określona w powołanym przepisie, wyraża się w ocenie dokonanej według własnego przekonania Sądu, opartego na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego. Jej istotną cechą jest bezstronność, brak arbitralności i dowolności, przestrzeganie zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego w wyciąganiu wniosków. Wszechstronne rozważenie zebranego materiału oznacza natomiast uwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych w toku postępowania oraz okoliczności towarzyszących ich przeprowadzaniu, a mających znaczenie dla ich wiarygodności. Jednocześnie na Sądzie spoczywa obowiązek przeprowadzenia selekcji dowodów, to jest dokonania wyboru tych, na których się oparł i odrzucenia innych, którym odmówił wiarygodności i mocy dowodowej.

Oznacza to, iż skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że doszło do uchybienia zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego. Zarzut dowolnego i fragmentarycznego rozważenia materiału dowodowego wymaga dla swej skuteczności konkretyzacji i to nie tylko przez wskazanie przepisów procesowych, z naruszeniem których apelujący łączy taki skutek, lecz również przez określenie, jakich dowodów lub jakiej części materiału zarzut dotyczy oraz podania przesłanek dyskwalifikacji postępowania Sądu I instancji w zakresie oceny poszczególnych dowodów na tle znaczenia całokształtu materiału dowodowego oraz w zakresie przyjętej podstawy orzeczenia.

Naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów nie może polegać na zaprezentowaniu własnych ustaleń stanu faktycznego, dokonanych na podstawie korzystniejszej dla skarżącego oceny materiału dowodowego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 roku, II CKN 572/99, LEX numer 53136). Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki pomiędzy sformułowanymi wnioskami a zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo-skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002 roku, II CKN 817/00, LEX numer 56906).

Strona pozwana, stawiając zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c., nie wskazała, które konkretne dowody zostały ocenione wadliwie i z jakich przyczyn taka ocena jest niewłaściwa w świetle zasad określonych w tym przepisie. Przypomnieć należy, że Sąd Okręgowy uznał za wiarygodne w całości dowody z dokumentów, zeznań wszystkich świadków oraz stron procesu. Stanowisko apelującej ma zatem charakter wyłącznie polemiczny. Zauważyć również należy, iż podnoszona przez stronę pozwaną okoliczność, jakoby powód znał tryb postępowania związany z wyborami Rady Nadzorczej stosowany w Spółdzielni, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, ponieważ – jak słusznie wskazał Sąd Okręgowy – o uchyleniu przedmiotowej uchwały nie zadecydowało wyłącznie pokrzywdzenie interesów powoda, ale również innych członków Spółdzielni, a także przede wszystkim niezgodność „wewnętrznych” regulacji wprowadzonych przez Zarząd co do terminu zgłaszania kandydatur ze Statutem Spółdzielni.

Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do dokonania odmiennej oceny tych dowodów, niż przedstawiona przez Sąd Okręgowy, ponieważ spełnia ona wymogi określone w art. 233 § 1 k.p.c.

Zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. również nie jest trafny, gdyż uzasadnienie zaskarżonego wyroku spełnia wszystkie warunki, jakie wymienia wskazany przepis.

Zgodnie z art. 328 § 2 k.p.c. uzasadnienie wyroku powinno zawierać wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, a mianowicie: ustalenie faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.
Uzasadnienie zaskarżonego wyroku spełnia wszystkie warunki, jakie wymienia cytowany przepis.

Ponadto zarzut wadliwego sporządzenia uzasadnienia orzeczenia może okazać się zasadny tylko wówczas, gdy z powodu braku
w uzasadnieniu elementów wymienionych w art. 328 § 2 k.p.c. orzeczenie to nie poddaje się kontroli, czyli gdy treść uzasadnienia orzeczenia uniemożliwia całkowicie dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził do jego wydania. Taka sytuacja nie ma miejsca w niniejszej sprawie, co wynika z lektury uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Treść uzasadnienia, w tym również część odnosząca się do oceny prawnej, pozwala na prześledzenie toku rozumowania Sądu Okręgowego, który doprowadził do wydania wyroku.

Wbrew zarzutom apelującej, Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przedstawił argumenty uzasadniające stanowisko o uchyleniu uchwały w całości, mimo że wymagań statutowych nie spełniło jedynie czterech wybranych członków Rady Nadzorczej. Sąd I instancji zauważył i objął uzasadnieniem zaskarżonego wyroku okoliczność, iż uprawnienie przyznane S. J., L. W., E. K. i J. J. stanowiło wyraz pokrzywdzenia pozostałych członków Spółdzielni (strona 8 uzasadnienia), a w konsekwencji poddanie ich kandydatur pod głosowanie mogło mieć wpływ na wynik wyborów (strona 10).

Przechodząc do rozważań związanych z zaprezentowanymi przez apelującą zarzutami dotyczącymi naruszenia przepisów prawa materialnego należy wskazać, iż są one niezasadne.

Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy ustalił, że przedmiotowa uchwała została podjęta w sposób sprzeczny z regulacjami wynikającymi ze Statutu, w szczególności zawartymi w § (...). Powołany przepis w sposób jednoznaczny i bardzo szczegółowy przewiduje tryb zgłaszania kandydatur do Rady Nadzorczej, ustalając termin do złożenia wniosku na co najmniej 30 dni przed pierwszą częścią Walnego Zgromadzenia. Nie można zatem zgodzić się z apelującą, jakoby o prawnej możliwości postąpienia wbrew regulacjom zawartym w tym przepisie świadczył przepis art. 8 ^{( 3)} ust. 10 i 11 ustawy z dnia 15 grudnia 2001 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2003 roku, Nr 119, poz. 116 z późn. zm.) w zw. z § (...) Statutu, pozwalający zdaniem pozwanej na wydłużenie terminu do przedstawienia kandydatury do 15-ego dnia przed terminem Walnego Zgromadzenia lub jego pierwszej części przez złożenie projektu stosownej uchwały, zawierającej personalia kandydata.

Regulacje zawarte w § (...) Statutu stanowią w istocie powtórzenie przepisu art. 8 ³ ust. 10 i 11 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a dotyczą uprawnienia do zgłaszania uchwał i żądania zamieszczenia oznaczonych spraw w porządku obrad walnego zgromadzenia, terminu wykładania projektów uchwał na co najmniej 14 dni przed terminem walnego zgromadzenia lub jego pierwszej części oraz uprawnienia członków do czynienia tychże zgłoszeń.

Gdyby przepis ten miał być rozumiany zgodnie z intencją apelującej, doszłoby do nielogicznej i sprzecznej z normami zawartymi w § (...) Statutu wykładni. Żaden z kandydatów ubiegający się o członkostwo w Radzie Nadzorczej, nie byłby związany terminem szczególnym i odrębnym dla tego postępowania, a ustalonym na co najmniej 30 dni przed pierwszą częścią Walnego Zgromadzenia. Wystarczyłoby bowiem, żeby złożył „projekt uchwały o wyborze członków Rady Nadzorczej”, w której wskazałby swoje imię i nazwisko jako osoby ubiegającej się o stanowisko. Taka sytuacja prowadziłaby do naruszenia jawności życia spółdzielczego oraz do nadużyć i manipulacji przedwyborczych.

Ponadto należy wskazać, że skoro Statut pozwanej Spółdzielni stanowił jedynie, że projekty wszystkich uchwał powinny być wykładane co najmniej na 14 dni przed terminem pierwszej części walnego zgromadzenia, nie definiując przy tym, jakie dane projektowanej uchwały muszą być w nim koniecznie zawarte, to brak podstaw by przyjąć, że koniecznym elementem projektu uchwały o wyborze kandydatów do rady nadzorczej było podanie z imienia i nazwiska osoby (osób), która jest kandydatem członków spółdzielni do piastowania funkcji członka Rady Nadzorczej.

Tym samym należy uznać, że Sąd Okręgowy nie naruszył art. 8 ³ ust. 10 i 11 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w zw. z § (...) Statutu.

Zarząd pozwanej Spółdzielni zobligowany był do rygorystycznego przestrzegania § (...) Statutu. Nie był upoważniony do wprowadzenia dodatkowego trybu, umożliwiającego zgłaszanie się chętnym do 15-ego dnia przed terminem pierwszej części Walnego Zgromadzenia. Zgodzić należy się z Sądem Okręgowym, iż Zarząd strony pozwanej miał możliwość poinformowania o przyjęciu takiego rozwiązania poprzez poczynienie wzmianki na zawiadomieniach wywieszanych na tablicach ogłoszeń. Skoro jednak tego nie uczynił, to powinien był uwzględnić interesy wszystkich członków Spółdzielni i odstąpić od promowania tych, których wnioski zostały złożone co prawda po terminie określonym w § (...) Statutu, jednakże nie były spóźnione przy zastosowaniu reguł, ustalonych wewnętrznie przez członków Zarządu. Tym samym doszło do nierównego potraktowania podmiotów, którym przysługiwały takie same uprawnienia i obciążały identyczne obowiązki. Skoro Zarząd wyraził zgodę na kandydowanie do Rady Nadzorczej S. J., L. W., E. K. i J. J., którzy zgłoszenia dokonali po terminie wynikającym z § (...) Statutu, to pozbawienie takiej możliwości innych kandydatów, których zgłoszenia na podstawie przepisów Statutu również należało ocenić jako spóźnione, było działaniem niesprawiedliwym, mającym znamiona nieuzasadnionego naruszenia równości członków Spółdzielni, zagwarantowanej w art. 18 § 1 Prawa spółdzielczego, a w konsekwencji doprowadziło do naruszenia praw tych członków, którym uprawnienia tego odmówiono.

Istota naruszenia przez Zarząd Spółdzielni art. 18 § 1 Prawa spółdzielczego powinna być zatem rozumiana inaczej, niż chce tego apelująca. Naruszenie równości członków Spółdzielni polegało bowiem na nieuprawnionym ustaleniu „dodatkowego” terminu do przedstawiania kandydatur do Rady Nadzorczej w sposób odmienny od postanowień Statutu. Skoro jednak do takiego rozwiązania doszło, to każde zgłoszenie dokonane po terminie z § (...) Statutu powinno być traktowane jednakowo, bez względu na to, czy zaistniało przed, czy po 14 dniu poprzedzającym pierwszą część Walnego Zgromadzenia.

Sąd Apelacyjny podziela zatem rozważania poczynione przez Sąd I instancji wskazujące, iż przedmiotowa uchwała nie tylko naruszała postanowienia Statutu, ale również interesy członków Spółdzielni, w tym powoda. Sąd Okręgowy w żaden sposób nie naruszył art. 42 § 3 Prawa spółdzielczego, który stanowi, że uchwała sprzeczna z postanowieniami statutu bądź dobrymi obyczajami lub godząca w interesy spółdzielni albo mająca na celu pokrzywdzenie jej członka jest dotknięta względną nieważnością. Niezgodność uchwały z postanowieniami statutu może się wyrażać w treści uchwały, jak i wadach postępowania prowadzącego do jej wydania. Osoba legitymowania czynnie do wystąpienia z powództwem o uchylenie uchwały może zatem powoływać się na zarzuty o charakterze merytorycznym, jak i formalnym. Rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego o uchyleniu uchwały odpowiadało prawu.

Należy ponadto zauważyć, iż fakt, że 11 spośród wybranych członków Rady Nadzorczej spełniło wszystkie formalne wymagania Statutu związane z odpowiednio wczesnym zgłoszeniem swoich kandydatur, nie może wpłynąć na ustalenie, że ich wybór oraz uchwała w tej części były prawidłowe. Nie można bowiem na tym etapie zbadać, jak zagłosowaliby członkowie Walnego Zgromadzenia w sytuacji, gdyby do kandydowania dopuszczone były inne osoby, w tym, jak zasadnie wskazał Sąd Okręgowy, również takie, które w ogóle nie zdecydowały się na przedstawienie swojej kandydatury, działając w zaufaniu do Statutu i wiedząc, że podlegałaby ona odrzuceniu jako spóźniona. Przy ustaleniu innego kręgu kandydatów, nie można zatem zasadnie zakładać, iż akurat te jedenaście osób byłoby wybranych. Wbrew twierdzeniu apelującej nie doszło zatem do naruszenia § (...) Statutu poprzez uchylenie przedmiotowej uchwały w całości.

Z tych przyczyn Sąd Apelacyjny uznał apelację za bezzasadną i oddalił ją na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Apelacyjny orzekł mając
na uwadze wynik postępowania oraz art. 98 § 1 k.p.c. stosowany odpowiednio z uwagi na treść art. 391 § 1 k.p.c. Apelacja strony pozwanej została oddalona, w związku z czym Sąd Apelacyjny zasądził od pozwanej na rzecz powoda koszty postępowania odwoławczego, na które złożyły się poniesione przez powoda dwukrotnie koszty dojazdu do Sądu (w dniach 9 października 2013 roku i 21 stycznia 2014 roku). Każdorazowo powód wydatkował kwotę 183,88 złotych, która została obliczona jako iloczyn 110 kilometrów, dzielących miejsce zamieszkania powoda od Sądu, stawki 0,8358 złotych za kilometr pokonanej drogi (ustalonej na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 roku w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271) oraz dwukrotnego pokonania tej drogi w jedną i drugą stronę.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (Dz. U. z 2010 roku, Nr 90, poz. 594 z późn. zm.) Sąd Apelacyjny nakazał ściągnąć od interwenientki ubocznej M. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Apelacyjnego w Lublinie kwotę 40 złotych tytułem nieuiszczonej opłaty od interwencji ubocznej, ustalonej na podstawie art. 19 ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 27 pkt 8 powołanej ustawy.

Z tych wszystkich względów i na podstawie powołanych przepisów, Sąd Apelacyjny orzekł jak sentencji wyroku.