Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2019r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2019r. w S.

odwołania M. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 23 marca 2018r. znak: (...)

w sprawie M. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o wysokość emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że wysokość emerytury M. P. na dzień 1 marca 2018r. wynosi (...)złotych (...)złotych osiemdziesiąt groszy) brutto miesięcznie łącznie ze zwiększeniem z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników,

II.  w pozostałej części oddala odwołanie,

III.  przyznaje i nakazuje wypłacić z sum Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Siedlcach) na rzecz adwokata M. U. kwotę 110,70 złotych (sto dziesięć złotych siedemdziesiąt groszy), w tym należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu na rzecz M. P..

Sygn. akt: IV U 337/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 23 marca 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.114 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. P. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury. W uzasadnieniu stanowiska organ rentowy wskazał, że od 24 marca 1983r. ubezpieczony uprawniony był do renty z tytułu niezdolności do pracy, a następnie na mocy decyzji z 3 marca 2010r. w związku z ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego ubezpieczony nabył prawo do emerytury z urzędu, przy czym do ustalenia wysokości emerytury przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (131,98%) wcześniej pobieranej renty oraz kwotę bazową 717,16 złotych obowiązującą w dniu ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Obecnie brak jest podstaw do ponownego ustalenia wysokości emerytury, gdyż do wniosku z 19 marca 2018r. ubezpieczony nie przedstawił żadnej dokumentacji, która miałaby wpływ na wysokość świadczenia (decyzja z 23 marca 2018r. k.221 akt emerytalnych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony M. P. wnosząc o jej zmianę poprzez ponowne ustalenie wysokości emerytury z uwzględnieniem wysokich zarobków jakie uzyskiwał w okresie 7-letniego okresu zatrudnienia w rolniczej spółdzielni produkcyjnej. Zarobki te nie zostały przez organ rentowy uwzględnione z uwagi na brak dokumentacji potwierdzającej wysokość uzyskiwanych dochodów, jednakże dochody te były w przeszłości dostarczone do organu rentowego(odwołanie k.1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na argumentację przytoczoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony M. P. urodził się w dniu (...) W dniu 2 października 1989r. ubezpieczony skierował do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. wniosek o rentę inwalidzką (wniosek o rentę z 2 października 1989r. k.31 akt rentowo-emerytalnych, zwanych dalej aktami emerytalnymi). Był to drugi wniosek ubezpieczonego o rentę inwalidzką. Po raz pierwszy z wnioskiem o rentę ubezpieczony wystąpił w dniu 16 marca 1983r. (wniosek o rentę z 16 marca 1983r. k.1 akt emerytalnych) i prawo to przyznane mu zostało decyzją z 31 maja 1983r. (decyzja z 31 maja 1983r. o przyznaniu renty inwalidzkiej k.22 akt emerytalnych). Po rozpoznaniu powyższego wniosku z 2 października 1989r., decyzją z 30 listopada 1989r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do renty od 1 lipca 1989r. (decyzja z 30 listopada 1989r. o przyznaniu renty inwalidzkiej k.51 akt emerytalnych). Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty obliczony został przy uwzględnieniu zarobków osiąganych przez ubezpieczonego w latach 1987-1988.

W dniu 23 lutego 2010r. ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny (...) lat i decyzją z 3 marca 2010r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu na podstawie art.27a ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych emeryturę z urzędu. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy przyjął dotychczasową podstawę wymiaru renty tj. wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony przy uwzględnieniu wynagrodzenia z lat 1987-1988 w wysokości 131,98% oraz kwotę bazową obowiązującą w dniu nabycia prawa do renty w wysokości 717,16 złotych. Obliczona emerytura wyniosła 1 273,48 złotych brutto miesięcznie (decyzja z 3 marca 2010r. o przyznaniu emerytury z urzędu k.161 akt emerytalnych). W dniu 7 maja 2010r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ponowne obliczenie wysokości emerytury, gdyż w jego ocenie wyliczona przez organ rentowy kwota emerytury jest zaniżona (wniosek z 7 maja 2010r. k.163 akt emerytalnych). Po rozpoznaniu powyższego wniosku, decyzją z 19 maja 2010r. organ rentowy przeliczył od 1 maja 2010r. emeryturę ubezpieczonego przyjmując do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury kwoty minimalnego wynagrodzenia za okresy, za które nie udokumentowano wynagrodzenia. Ustalony w oparciu o powyższe wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury obliczony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia wyniósł 42,10%, a obliczona przy jego zastosowaniu wysokość emerytury na dzień 1 maja 2010r. wyniosła 1 057,59 złotych brutto, a zatem okazała się niższa od dotychczas wyliczonej (decyzja z 19 maja 2010r. o przeliczeniu emerytury k.179-181 i załączniki do decyzji w postaci obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru k.175-177 akt emerytalnych). Następnie w dniu 20 stycznia 2011r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przeliczenie emerytury na podstawie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej (wniosek z 20 stycznia 2011r. k.187 akt emerytalnych). Po rozpoznaniu powyższego wniosku, decyzją z 31 stycznia 2011r. organ rentowy przeliczył emeryturę ubezpieczonego od 1 stycznia 2011r. przyjmując do wyliczeń wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury obliczony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, który wyniósł 56,52% i okazał się niższy od dotychczas przyjętego podobnie jak kwota obliczonej emerytury okazała się niższa od pierwotnie obliczonej, gdyż na dzień 1 stycznia 2011r. wyniosła – wraz ze zwiększeniem z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników - 1 193,26 złotych brutto miesięcznie. Organ rentowy wskazał w powyższej decyzji, że do obliczenia wysokości podstawy wymiaru emerytury nie przyjął wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej z Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z., gdyż wskazane kwoty nie zostały podane w rozbiciu na poszczególne miesiące (decyzja z 31 stycznia 2011r. o przeliczeniu emerytury k.201-203 i załączniki do decyzji w postaci obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru k.193-199 akt emerytalnych).

W dniu 19 marca 2018r. ubezpieczony złożył w organie rentowym pismo z tej samej daty zaadresowane do Sądu Okręgowego w Siedlcach Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, w którym wskazał m.in. , że nie zgadza się z wyliczeniami jego emerytury przez organ rentowy, a w szczególności z faktem nieuwzględnienia do obliczenia wysokości emerytury wynagrodzenia jakie osiągnął w okresie zatrudnienia w rolniczej spółdzielni produkcyjnej od 30 maja 1979r. do 28 lutego 1986r., które to wynagrodzenie było bardzo wysokie i obejmowało również tzw. trzynastki (pismo ubezpieczonego z 19 marca 2018r. k.222 akt emerytalnych). Organ rentowy potraktował powyższe pismo ubezpieczonego jako kolejny wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury i zaskarżoną decyzją z 23 marca 2018r. wniosek ten załatwił odmownie wskazując na brak nowych dowodów pozwalających na przeliczenie emerytury (decyzja z 23 marca 2018r. k.221 akt emerytalnych).

W okresie od 30 maja 1979r. do 22 stycznia 1986r. ubezpieczony był członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z., przy czym faktycznie do początku zatrudnienia ,tj. od 30 maja 1979r. do początku 1983r. był członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w L., a następnie wobec połączenia (...) w Ł. z (...) w Z., stał się członkiem Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. i w Spółdzielni tej do końca zatrudnienia ,tj. do 22 stycznia 1986r. pełnił funkcję kierownika produkcji rolnej – roślinnej i zwierzęcej. Wynagrodzenie członków Spółdzielni określone było uchwała walnego zgromadzenia. Od 1984r. do końca zatrudnienia w (...) w Z. ,tj. do 22 stycznia 1986r. miesięczne wynagrodzenie ubezpieczonego obliczane było jako 60 dniówek x 300 złotych, co stanowiło 18 000 złotych plus dodatek stażowy w wysokości 20% (świadectwo pracy z 28 lutego 1986r. k.40 akt emerytalnych, zeznania świadka J. G. k.102v-103v akt sprawy). Przyjmując stawkę wynagrodzenia zasadniczego w wysokości 18 000 złotych miesięcznie (60 dniówek x 300 złotych) plus 3 600 złotych dodatku stażowego (20% z kwoty 18 000 złotych) stwierdzić należy, że wynagrodzenie ubezpieczonego w okresie zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. wynosiło: w 1984r. - 259 200 złotych, w 1985r. - 259 200 złotych i w 1986r. (od 1 do 22 stycznia 1986r.) - (...)złotych (opinia uzupełniająca biegłej księgowej A. D. z 29 marca 2019r. k.110-111 akt sprawy).

Przyjmując do obliczeń wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego kwoty wynagrodzenia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. za 1984r. i za 1985r. w wysokości po (...)złotych, a za okres od 1 do 22 stycznia 1986r. w wysokości (...) złotych i następnie ustalając wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok 1989, w którym ubezpieczony zgłosił wniosek o rentę ,tj. 10 lat od 1979r. do 1988r. wskaźnik ten wynosi 59,98%. Z kolei wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyliczony z 20 lat wybranych z całego okresu zatrudnienia przed dniem złożeniem wniosku o rentę ,tj. z 20 lat przypadających na przestrzeni od 1963r. do 1988r., wynosi 67,20 %. Wysokość emerytury ubezpieczonego na dzień 1 marca 2018r. ,tj. na datę zgłoszenia wniosku o przeliczenie emerytury w piśmie z 19 marca 2018r. obliczona przy uwzględnieniu w/w wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury wyliczonego z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu ,tj. 67,20% i kwoty bazowej w wysokości obowiązującej w dacie nabycia przez ubezpieczonego emerytury z urzędu w dniu 23 lutego 2010r., wynosi – wraz ze zwiększeniem z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników – (...)złotych brutto miesięcznie (opinia uzupełniająca biegłej księgowej A. D. z 2 czerwca 2019r. k.145-148 akt sprawy i opinia uzupełniająca biegłej księgowej A. D. z 13 sierpnia 2019r. k.178-179 akt sprawy). Tak obliczona kwota emerytury na dzień 1 marca 2018r. jest wyższa od kwoty emerytury obliczonej przez organ rentowy przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru renty ,tj. 131,98% i kwoty bazowej 717,16 złotych obowiązującej w dacie nabycia prawa do renty, wynoszącej na dzień 1 marca 2018r. (...)złotych brutto miesięcznie (wyliczenie k.52 akt sprawy i pismo organu rentowego z 28 lutego 2018r. k.220 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie M. P. okazało się częściowo uzasadnione i skutkowało zmianą zaskarżonej decyzji z 23 marca 2019r. poprzez ustalenie, że wysokość emerytury ubezpieczonego na dzień 1 marca 2018r. wynosi (...)złotych brutto miesięcznie łącznie ze zwiększeniem z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników. W pozostałej części odwołanie to jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

Z ustaleń Sądu wynika, że z chwilą przyznania ubezpieczonemu emerytury z urzędu ,tj. od 23 lutego 2010r. podstawę wymiaru emerytury stanowiła podstawa wymiaru renty, do obliczenia której przyjęto wskaźnik wysokości podstawy wymiaru w wysokości 131,98% i kwotę bazową w wysokości 717,16 złotych obowiązującą w dacie ustalenia prawa do renty.

W odwołaniu od decyzji z 23 marca 2019r. odmawiającej ubezpieczonemu ponownego ustalenia wysokości emerytury z uwagi na brak nowych dowodów w sprawie, ubezpieczony podnosił, że organ rentowy winien obliczyć jego emeryturę z uwzględnieniem do ustalenia wysokości podstawy wymiaru emerytury wynagrodzenia z 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku o świadczenie emerytalne bądź też z 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok zgłoszenia wniosku o rentę (w 1989r.) lub też z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia, przy czym do wyliczeń organ rentowy winien przyjąć, że w całym okresie zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. od 30 maja 1979r. do 22 stycznia 1986r. ubezpieczony osiągał wynagrodzenia wskazane w świadectwie pracy z tego okresu ,tj. 18 000 złotych plus dodatek stażowy 20% (świadectwo pracy k.40 akt emerytalnych, pisma procesowe pełnomocnika ubezpieczonego z 25 lipca 2018r. k.24-26 akt sprawy i z 22 sierpnia 2018r. k.39-40 akt sprawy oraz stanowisko zajęte na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2018r. k.41-41v akt sprawy).

Analizując okoliczności sprawy Sąd doszedł do przekonania, że stanowisko ubezpieczonego okazało się częściowo uzasadnione, gdyż zgromadzone dowody pozwoliły na ustalenie wysokości emerytury ubezpieczonego na dzień 1 marca 2018r. (data zgłoszenia wniosku z 19 marca 2018r.) przy uwzględnieniu podstawy wymiaru emerytury ustalonej na nowo przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru obliczonego z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia ubezpieczonego, w tym częściowo z lat zatrudnienia ubezpieczonego w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. (vide: zestawienie nr 3 w opinii biegłej księgowej z 2 czerwca 2019r. str.5 opinii k.148 akt sprawy). Ustalony w ten sposób wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 67,20%, a obliczona emerytura na dzień 1 marca 2018r. wyniosła 1 579,80 złotych (opinia uzupełniająca biegłej księgowej z 13 sierpnia 2019r. k.178-179 akt sprawy) i okazała się korzystniejsza od wysokości emerytury dotychczas obliczonej przez organ rentowy przy uwzględnieniu podstawy wymiaru renty, wynoszącej na dzień 1 marca 2018r. (...)złotych (wyliczenie k.52 akt sprawy i k.220 akt emerytalnych).

W tym miejscu wskazać należy, że nieuzasadnione okazało się żądanie ubezpieczonego obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzenia z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku o świadczenie emerytalne, gdyż niesporne jest, że okresie 20 lat przed nabyciem prawa do emerytury (od 23 lutego 2010r.) ubezpieczony nie był aktywny zawodowo, a jego ostatnie zatrudnienie ustało w 1989r. Nieuzasadnione okazało się również żądanie ubezpieczonego obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury przy uwzględnieniu wynagrodzenia z 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych poprzedzających rok zgłoszenia wniosku o rentę (w 1989r.). Jak wynika z opinii biegłej księgowej, którą Sąd uznaje za miarodojany i wiarygodny dowód w sprawie, tak obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego wynosi 59,98%, a zatem jest niższy od wskaźnika wysokości podstawy wymiaru obliczonego z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia ubezpieczonego wynoszącego 67,20% (opinia biegłej księgowej z 2 czerwca 2019r. str.4-5 opinii k.147-148 akt sprawy).

Odnosząc się do żądania ubezpieczonego przyjęcia, że w całym okresie zatrudnienia w charakterze członka w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. ,tj. od 30 maja 1979r. do 22 stycznia 1986r. ubezpieczony osiągał wynagrodzenie wskazane w świadectwie pracy z 28 lutego 1986r. (na k.40 akt emerytalnych) ,tj. w wysokości 18 000 złotych plus dodatek stażowy 20% wskazać należy, że roszczenie to nie mogło być uwzględnione. Powyższe stawki wynagrodzenia zostały wskazane w świadectwie pracy wystawionym w lutym 1986r. i zapisy te odnoszą się do ostatnio osiąganego przez ubezpieczonego wynagrodzenia. W tych okolicznościach nie ma podstaw do przyjęcia, że wynagrodzenie w powyższych stawkach ubezpieczony osiągał przez cały okres zatrudnienia w Spółdzielni. Ocena taka jest tym bardziej uzasadnione, że w 1983r., a zatem w trakcie członkostwa i zatrudnienia w Spółdzielni, ubezpieczony ubiegał się po raz pierwszy o rentę inwalidzką (vide: wniosek o rentę inwalidzką z 16 marca 1983r. złożony na k.1 akt organu rentowego) i w związku z postępowaniem o to świadczenie do akt organu rentowego przedłożone zostało zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 28 lutego 1983r. wystawione przez (...) w Z. (na k.14 akt emerytalnych), z którego to zaświadczenia wynika, że wynagrodzenie ubezpieczonego w poszczególnych miesiącach 1980r. i 1982r. kształtowało się na innym poziomie niż to wynika ze świadectwa pracy z 28 lutego 1986r. Należy zauważyć, że w/w zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 28 lutego 1983r. zostało sporządzone przez świadka J. G. jako księgową (...) w Z. na podstawie list płac oraz list płatniczych zasiłków chorobowych i nie można dać wiary obecnym twierdzeniom ubezpieczonego, że wskazane w tym zaświadczeniu dane są nieprawdziwe. Sąd dał natomiast wiarę twierdzeniom ubezpieczonego popartym spójnymi zeznaniami świadka J. G., że od pewnego momentu - co najmniej od 1984r. stawki wynagrodzeń członków spółdzielni, ustalane dla różnych stanowisk mocą uchwał walnego zgromadzenia, nie zmieniały się i obliczane były w przypadku świadka jako księgowej i ubezpieczonego jako kierownika jako 60 dniówek po 300 złotych, co dawało kwotę 18 000 złotych plus dodatek stażowy w wysokości po 1 % za każdy rok – przy zaliczeniu poprzednich okresów zatrudnienia – aż do osiągnięcia stawki 20% . Sąd dał wiarę twierdzeniom świadka J. G., że stawki wynagrodzenia ubezpieczonego w okresie zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. od 1 stycznia 1984r. do 22 stycznia 1986r. odpowiadały tym wskazanym w świadectwie pracy ,tj. wynosiły 18 000 złotych (obliczone jako 60 dniówek razy 300 złotych) plus dodatek stażowy w wysokości 20%. W okresie tym świadek podobnie jako ubezpieczony był członkiem powyższej Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. zatrudnionym na stanowisku księgowej, a zatem stanowisku związanym z naliczaniem i wypłatą wynagrodzenia członkom i pracownikiem. Dlatego też wiedza świadka co do stawek wynagrodzeń członków Spółdzielni z pewnością jest większa od wiedzy innych osób zatrudnionych w tej Spółdzielni. Mając to na uwadze Sąd zlecił biegłej z zakresu księgowości, aby przy obliczaniu podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego w wyżej umówionych wariantach biegła przyjęła (wobec braku innych dowodów), że w okresie od 1 stycznia 1984r. do 22 stycznia 1986r. ubezpieczony jako członek (...) w Z. osiągał wynagrodzenie w wysokości 18 000 złotych plus 20% dodatku stażowego miesięcznie (postanowienie dowodowe k.104-104v akt sprawy). W tym miejscu odnosząc się do zarzutów organu rentowego, iż w okolicznościach sprawy nie ma pewności, że w 1984r. ubezpieczony pobierał już dodatek stażowy w maksymalnej wysokości 20% wskazać należy, że w ocenie Sądu uprawnione jest stwierdzenie, iż w 1984r. ubezpieczony legitymował się 20-letnim okresem zatrudnienia, co obrazuje chociażby notatka w sprawie przebiegu zatrudnienia ubezpieczonego z 30 listopada 1989r. (k.43 akt emerytalnych). W odniesieniu do okresu zatrudnienia ubezpieczonego w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. przed 1 stycznia 1984r. Sąd nie uwzględnił wniosku ubezpieczonego, aby w odniesieniu do tego okresu zatrudnienia również przyjąć w/w stawki wynagrodzenia wymienione w świadectwie pracy ,tj. 18 000 złotych plus 20% dodatku stażowego. W pierwszej kolejności wskazać należy, o czym była już mowa wyżej, że w aktach organu rentowego znajduje się zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 28 lutego 1983r. z którego wynika, że we wcześniejszym okresie zatrudnienia ubezpieczonego w w/w Spółdzielni (a właściwie w (...) w Ł.) wynagrodzenie ubezpieczonego kształtowało się na innym poziomie (vide: zaświadczenie z 28 lutego 1983r. k.14 akt emerytalnych). Dodatkowo odnosząc się do zeznań świadka J. G. wskazać należy, że o ile Sąd uznaje zeznania świadka za wiarygodne, o tyle zeznań tych nie można odnosić do zatrudnienia i wynagrodzenia ubezpieczonego w tej Spółdzielni przed 1984r. Z zeznań świadka J. G. wynika bowiem - i znajduje to też potwierdzenie w wyjaśnieniach ubezpieczonego - że do początku 1983r. ubezpieczony i świadek J. G. pracowali w różnych rolniczych spółdzielniach produkcyjnych. Od 30 maja 1979r. ubezpieczony był zatrudniony w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Ł., a świadek w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Z. i dopiero na początku 1983r. doszło do przyłączenia Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Ł. do (...) w Z.. Z tych też względów nie można przyjąć, aby świadek J. G. miała wiedzę na temat stawek wynagrodzenia ubezpieczonego przed 1984r. Z tych samych względów Sąd ocenił, że bez wpływu na ustalenia w niniejszej sprawie pozostają dowody zgromadzone w sprawie IV U (...)(sprawa z odwołania J. G. o wysokość emerytury). W sprawie tej ubezpieczony składał zeznania jako świadek na okoliczność wynagrodzenia osiąganego przez J. G., ale jak już wskazano, twierdzeń tych nie można odnosić do czasu sprzed połączenia Spółdzielni w Ł. i Z. (zeznania ubezpieczonego k.26-27v akt IV U (...)).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd stwierdził, że zachodzą podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji w sposób określony w pkt I sentencji wyroku. Zgodnie bowiem z art.21 ust.1 pkt 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy stanowi podstawa wymiaru renty (tak było dotychczas w przypadku ubezpieczonego) albo podstawa wymiaru ustalona na nowo w myśl art.15 – tu podstawa wymiaru ustalona jako przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed dniem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu – art.15 ust.6 ustawy emerytalnej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności i ustalenia Sąd na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt I sentencji wyroku. W pozostałym zakresie odwołanie ubezpieczonego podlegało oddaleniu jako nieuzasadnione – pkt II sentencji wyroku.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu na rzecz ubezpieczonego Sąd orzekł zgodnie z §15 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa

kosztów nieopłaconej pomocy prawnej przed adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016r., poz.1714 ze zm.)