Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 5 września 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący-Sędzia: Leszek Dąbek

Sędziowie: Magdalena Balion - Hajduk

(del.) Patrycja Reichel

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 września 2019 r. w G.

sprawy ze skargi W. Z.

na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w(...) J. K. polegająca na zajęciu rachunku bankowego dłużnika

w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzyciela M. W. przeciwko dłużnikowi W. Z., sygn. akt V Km 2222/17

oraz z wniosku dłużnika W. Z. o obniżenie wysokości opłaty egzekucyjnej

na skutek zażalenia Komornika

na postanowienie Sądu Rejonowego w (...)

z dnia 31 sierpnia 2018 r., sygn. akt I Co 533/18

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) J. K. na rzecz wierzyciela M. W. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) z tytułu zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sędzia (del.) Patrycja Reichel Sędzia Leszek Dąbek Sędzia Magdalena Balion – Hajduk

Sygn. akt III Cz 2181/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w(...) Ś. postanowieniu z dnia 31 08 2018r.:

-

odrzucił skargę dłużnika na dokonane przez Komornika zajęcie rachunku bankowego (pkt 1),

-

zmienił postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym

w R. J. K. z dnia 9 02 2018r. (wydane

w sprawie o sygn. akt V Km 2222/17), ustalając w sposób podany w senten-cji: koszty postępowania egzekucyjnego, wysokość opłat egzekucyjnych oraz postanowił wykreślić pozycję “Podatek VAT 901,19zł” (pkt 2),

-

oddalił w pozostałej części wniosek o obniżenie opłaty egzekucyjnej (pkt 3).

Ferując orzeczenie o obniżeniu opłaty egzekucyjnej ocenił, że nakład pracy Komornika nie był znaczny “ale nie był też znikomy” Wziął pod uwagę,

że własciwie całe postepowanie sprowadziło sie do dokonania kilku zajęć rachunków bankowych i wierzytelności, a skuteczna egzekucja z rachunku bankowego trwała barzo krótko I uznał za zasadne obniżenie obniżenie opłaty naliczanej od egzekucji z rachunku bankowego do kwoty 2.500zł.

Orzeczenie zaskarżył Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym

w R. J. K. w części obniżajacej wysokość opłaty egzekucyjnej (faktyczny zakres zaskarżenia jednoznacznie wynika z wniosków zażalenia), który wnosił o “uchylenie zaskarżonego poistanowienia i odrzucenie wniosku dłużnika W. Z. o obniżenie wysokości opłaty egzekucyjnej, bądź zmianę zaskarżonego postanowienia i oddalenie wniosku dłużnika W. Z. o obniżenie opłaty egzekucyjnej” oraz zasądzenie na jego rzecz od od dłużnika zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

W uzasadnieniu zażalenia między innymi podnosił, że dłużnik nie przedłożył żadnych dokumentów potwierdzających jego złą sytuację majatkową. Na skutek podjetych czynnosci egzekucyjnych całe zadłużenie zostało wyegzekwowane,

a nakład jego pracy w niniejszym postepowaniu nie można rozpatrywać

w oderwaniu od innych postępowań, gdyż uzyskane w tymże postepowaniu opłaty mają służyć nie tylko do pokrycia wydatków poniesionych przez organ egzekucyjny, ale także do sfinansowania egzekucji w pozostałych sprawach,

gdzie postępowanie jest bezskuteczne i nie pokrywa poniesionych

przez komornika wydatków.

Dłużnik W. Z. wniósł o oddalenie zażalenia i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Wniosek dłużnika o obniżenie ustalonych przez Komornika opłat egzekucyjnych ma prawne umocowanie w regulacji art. 49 ust. 7 ustawy

z dnia 29 08 1997r. o komornikach sądowych i egzekucji, zgodnie z którą przy jego rozpoznaniu sąd w szczególności jest zobowiązany uwzględnić nakład pracy komornika lub sytuację majątkową wnioskodawcy oraz wysokość jego dochodów (art. 49 ust. 10 ustawy).

Z redakcji przywołanej regulacji prawnej jednoznacznie wynika (użyto w niej łacznika “lub”), iż sąd uprawniony jest do obniżeniaa opłat egzekucyjnych z dwóch niezależnych od siebie przyczyn: nakładu pracy komornika oraz sytuacji majątkowej wnioskodawcy.

Sąd Rejonowy ferując zaskarżone orzeczenie oparł się wyłącznie

na pierwszej z podanych przyczyn, wobec czego zawarty w zażaleniu zarzut

nie wykazania przez dłużnika jego trudnej sytuacji majatkowej jest w sposób oczywisty nieuzasadniony.

Słusznie zażalenie podnosi, że pobierane przez komorników opłaty egzekucyjne przeznaczane są na pokrycie ogółu kosztów ich działalności egzekucyjnej, a ich wysokość ustalana jest normatywnie w sposób niezwiązany

z faktycznie ponoszonymi przez nich kosztami w konkretnej sprawie.

Sąd rozpoznając wniosek o obniżenie opłaty nie tylko powinien mieć zatem na względzie sam nakład pracy komornika ale również musi wziąć pod uwagę konieczność gromadzenia przez komornika środków finansowych na pokrycie kosztów bezskutecznych egzekucji.

Ocena tego zagadnienia została w istocie pozostawiona dyskrecjo-nalnej ocenie sądu, wobec czego podjęta w tej kwestii przez Sąd pierwszej instancji decyzja może być skorygowana przez Sąd odwoławczy tylko wtedy,

gdy jest ona rażąco niedakwatna do nakładu pracy komornika i w całości pozbawia komornika nadwyżki na pokrycie kosztów zwiazanych z przepro-wadzeniem bezskutecznych egzekucji.

Jak słusznie ocenił Sąd pierwszej instancj “ własciwie całe postępowanie sprowadziło sie do dokonania kilku zajęć rachunków bankowych

i wierzytelności, a skuteczna egzekucja z rachunku bankowego trwała barzdzo krótko”.

W tej sytuacji przyznanie Komornikowi opłaty stosunkowej w pełnej wysokości 2.958,56zł (przewidzianej regulacji art. 49 ust. 1 przywołanej powyżej ustawy) w sposób oczywisty nie odpowiada jego nakładowi pracy związanemu

z przeprowadzeniem egzekucji w niniejszej sprawie egzekucyjnej, co w pełni uprawniało Sąd Rejonowy do rozważenia celowości jej obniżenia.

Ustalona przez Sąd R. w następstwie tych rozważań opłata

w wysokości 2.500zł niewątpliwie przewyższa wartość nakładu pracy skarżącego zwiazanego z przeprowadzoną egzekucją i zawiera w sobie nadwyżkę,

która pozwala mu pokryć część kosztów przeprowadzonych bezskutecznych egzekucji, wobec czego brak było podstaw do jej skorygowania przez Sąd odwoławczy.

Czyni to zażalenie bezzasadnym w rozumieniu art. 385 k.p.c. w zwią-zku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c., co z mocy zawartej w nim regulacji prowadziło do jego oddalenia.

Resumując zaskarżone orzeczenie jest prawidłowe i dlatego zażalenie jako bezzasadne oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 zd. 1 k.p.c., art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c., biorąc pod uwagę, że skoro Komornik uległ

w tym postepowaniu w całości, to powienien zwrócić dlużnikowi poniesione przez niego koszty zastępstwa prawnego.

Sędzia (del) Patrycja Reichel Sędzia Leszek Dąbek Sędzia Magdalena Balion Hajduk