Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

B. J. (1) od kwietnia 2018 roku był zatrudniony w Poczcie Polskiej S.A. z siedzibą w W. jako listonosz. Pracował w Urzędzie Pocztowym w W.. Podlegał mu rejon R., O., Orzechowa, W.. W tym czasie B. J. (1) borykał się z problemami finansowymi i osobistymi.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego B. J. (1) (k. 41, k. 115, k. 172)

B. J. (1) w okresie od 4 do 10 maja 2018 roku w O. miał doręczyć przekaz pocztowy adresowany na J. S. i K. S. na kwotę 1.324,00 zł. Został on nadany przez Urząd Skarbowy w W.. Kwota ta stanowiła zwrot podatku dochodowego za 2017 r. B. J. (1) podpisał się na druku przekazu w miejscu przeznaczonym na podpis odbiorcy nazwiskiem (...). Nie przekazał należnej kwoty J. S. i K. S.. Podrobiony dokument przedłożył następnie w Urzędzie Pocztowym w W..

J. S. ustaliła, że B. J. (1) dokonał przywłaszczenia przysługującej jej należności i zawarła porozumienie z B. J. (1). B. J. (1) zobowiązał się zwrócić całą kwotę. W dniu 10 maja 2018 roku B. J. (1) zwrócił J. S. i K. S. 900 zł, a w dniu 15 maja 2018 roku - 424 zł.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego B. J. (1) (k. 41, k. 115, k. 172)

- zeznania świadka J. S. (k. 10v-11, 00:19:08-00:29:14 na k. 219v-220),

- zeznania świadka K. S. (k. 27v-28v, 00:29:14-00:34:20 na k. 220)

- zeznania świadka M. W. (k. 31v)

- zeznania świadka K. W.( k. 34v)

- zeznania świadka B. J. (2) (k. 23v-24, 00:34:20-00:48:02 na k. 220-221)

- zeznania świadka H. M. (k. 45v, 00:54:16-01:04:37 na k. 221v-222)

- przekaz pocztowy (k. 77)

B. J. (1) w okresie 04 do 08 maja 2018 roku miał doręczyć w R. przekaz pocztowy adresowany na M. B. (1) na kwotę 225,50 zł. Został on nadany przez Urząd Skarbowy w W.. Kwota ta stanowiła zwrot podatku dochodowego za 2017 r. B. J. (1) podpisał się na druku przekazu w miejscu przeznaczonym na podpis odbiorcy nazwiskiem (...). Nie przekazał należnej kwoty M. B. (1). Podrobiony dokument przedłożył zaś w Urzędzie Pocztowym w W..

M. B. (1) nie otrzymał przysługującej mu należności.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego B. J. (1) (k. 41, k. 115, k. 172)

- zeznania świadka M. B. (1) (k. 184v, 00:48:02-00:54:16 na k. 221-221v)

- zeznania świadka B. J. (2) (k. 23v-24, 00:34:20-00:48:02 na k. 220-221)

- zeznania świadka H. M. (k. 45v, 00:54:16-01:04:37 na k. 221v-222)

- przekaz pocztowy (k. 191)

- kserokopia oświadczenia M. B. (1) (k. 71)

- pismo z Poczty Polskiej S.A. (k. 228)

B. J. (1) w okresie 04 do 08 maja 2018 roku miał doręczyć w R. przekaz pocztowy adresowany na Z. Ś. i G. Ś. na kwotę 694,50 zł. Został on nadany przez Urząd Skarbowy w W.. Kwota ta stanowiła zwrot podatku dochodowego za 2017 r. B. J. (1) podpisał się na druku przekazu w miejscu przeznaczonym na podpis odbiorcy nazwiskiem (...). Nie przekazał należnej kwoty Z. Ś. i G. Ś.. Podrobiony dokument przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W..

G. Ś. i Z. Ś. nie otrzymali przysługującej im należności.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego B. J. (1) (k. 41, k. 115, k. 172)

- zeznania świadka Z. Ś. ( k. 162v, 00:09:08-00:21:27 na k. 213v-214)

- zeznania świadka G. Ś. (k. 160, 00:21:27-00:27:25 na k. 214v)

- zeznania świadka B. J. (2) (k. 23v-24, 00:34:20-00:48:02 na k. 220-221)

- zeznania świadka H. M. (k. 45v, 00:54:16-01:04:37 na k. 221v-222)

- przekaz pocztowy (k. 191)

- kserokopia oświadczenia Z. Ś. i G. Ś. (k. 74)

- pismo z Poczty Polskiej S.A. (k. 229)

B. J. (1) w okresie od 14 do 18 maja 2018 roku miał doręczyć w W. przekaz pocztowy adresowany na K. B. (1) na kwotę 877,80 zł. Został on nadany przez KRUS w G.. Kwota ta stanowiła świadczenie emerytalne K. B. (1). B. J. (1) podpisał się na druku przekazu w miejscu przeznaczonym na podpis odbiorcy nazwiskiem ,,Bartnik. Nie przekazał należnej kwoty K. B. (1). Podrobiony dokument przedłożył następnie w Urzędzie Pocztowym w W..

K. B. (1) złożyła reklamację w Poczcie Polskiej S.A., która została uwzględniona. W wyniku tego K. B. (1) otrzymała przysługującą jej należność.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego B. J. (1) (k. 41, k. 115, k. 172)

- zeznania świadka K. B. (1) (k. 15v-17v, 00:07:41-00:19:08 na k. 218v-219v)

- zeznania świadka J. B. ( k. 3v-4)

- zeznania świadka M. B. (2) (k. 20v-21)

- zeznania świadka B. J. (2) (k. 23v-24, 00:34:20-00:48:02 na k. 220-221)

- zeznania świadka H. M. (k. 45v, 00:54:16-01:04:37 na k. 221v-222)

- kserokopia odpowiedzi (...) na reklamację wraz z blankietem wypłaty po uznaniu reklamacji (k. 68, k. 69)

- kserokopia oświadczenia K. B. (1) (k. 61, k. 62-63)

- kserokopia oświadczenia M. B. (2) (k. 64)

- kserokopia oświadczenia J. B. (k. 65)

- przekaz pocztowy (k. 80)

B. J. (1) w okresie 16 maja 2018 roku do 02 sierpnia 2018 roku w R. miał doręczyć przekaz pocztowy adresowany na A. N. na kwotę 868,50 zł. Został on nadany przez Urząd Skarbowy w W.. Kwota ta stanowiła zwrot podatku dochodowego za 2017 r. B. J. (1) podpisał się na druku przekazu w miejscu przeznaczonym na podpis odbiorcy nazwiskiem (...). Nie przekazał należnej kwoty A. N.. Podrobiony dokument przedłożył zaś w Urzędzie Pocztowym w W..

A. N. nie otrzymała przysługującej jej należności.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego B. J. (1) (k. 41, k. 115, k. 172)

- zeznania świadka A. N. (k. 105, 00:27:25-00:36:48 na k. 214v-215)

- zeznania świadka B. J. (2) (k. 23v-24, 00:34:20-00:48:02 na k. 220-221)

- zeznania świadka H. M. (k. 45v, 00:54:16-01:04:37 na k. 221v-222)

- przekaz pocztowy (k. 128)

- pismo z Poczty Polskiej S.A. (k. 227)

B. J. (1) w dniu 18 maja 2018 roku złożył wypowiedzenie umowy o pracę.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego B. J. (1) (k. 41, k. 115, k. 172)

- kserokopia oświadczenia B. J. (1) (k. 66)

Urząd Skarbowy w W. złożył reklamację w Poczcie Polskiej S.A. dotyczące przekazów, których adresatami byli M. B. (1), Z. i G. Ś. oraz A. N.. Reklamacje zostały uznane za niezasadne.

Dowód:

- pismo z Poczty Polskiej S.A. z załącznikami (k. 227-230)

B. J. (1) urodził się w (...) roku. Jest bezdzietnym kawalerem. Jest właścicielem samochodu osobowego H. (...). Posiada stałą pracę. Osiąga dochód w wysokości 1600 zł. Nie był uprzednio karany.

Dowód:

- pismo ze Starostwa Powiatowego w W. (k. 42)

- dane o podejrzanym (k. 43)

- pismo z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (k. 52)

- informacja z Krajowego Rejestru Karnego (k. 78)

- notatka urzędowa (k. 127)

B. J. (1) przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego odnośnie czynów zarzucanych mu w pkt. I i II aktu oskarżenia przyznał się do ich popełnienia i złożył wyjaśnienia. Podał, że od kwietnia 2018 roku pracował jako listonosz. Roznosił pocztę w miejscowości R., O., O., W.. Znajdował się w trudnej sytuacji osobistej. Potrzebował pieniądze na leczenie ojca. Nie dał jednej raty należnej J. S. i sprawa się wydała. Wtedy nie dał emerytury K. B. (1) i przeznaczył te pieniądze na oddanie należności J. S.. Wyjaśnił, że podrobił podpisy na potwierdzeniach odbioru pieniędzy. (k. 41)

B. J. (1) przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego odnośnie czynu zarzucanego mu w pkt. III aktu oskarżenia przyznał się do jego popełnienia i złożył wyjaśnienia. Podał, że miał doręczyć pieniądze z Urzędu Skarbowego w W. A. N.. Znajdował się jednak wówczas w trudnej sytuacji finansowej. (k. 115)

Oskarżony przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego odnośnie czynów zarzucanych mu w pkt. IV aktu oskarżenia przyznał się do ich popełnienia i złożył wyjaśnienia. Wskazał, że znajdował się w trudnej sytuacji finansowej i że żałuje swojego czynu. (k. 172)

B. J. (1) nie stawił się przed Sądem.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom B. J. (1) w całości. Oskarżony potwierdził, że pracował jako listonosz od kwietnia 2018 roku. Oskarżony podał, że znajdował się w trudnej sytuacji finansowej. Przyznał, że po uprzednim podrobieniu podpisów na potwierdzeniach odbioru przekazów pocztowych, dokonał przywłaszczenia pieniędzy, które miał doręczyć K. B. (1), J. S. i K. S., A. N., M. B. (1) oraz Z. i G. Ś.. Podał też, że pieniądze przywłaszczone K. B. (1) przeznaczył na oddanie należności J. S. i K. S.. Wyjaśnienia oskarżonego są spójne, logiczne i znalazły poparcie w pozostałym zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym, w tym w szczególności w zeznaniach świadków, jak i dokumentach. Wyjaśnienia oskarżonego w zadzie nie budziły wątpliwości Sądu.

Zeznania świadków Z. Ś. (k. 162v, 00:09:08-00:21:27 na k. 213v-214), G. Ś. (k. 160, 00:21:27-00:27:25 na k. 214v) A. N. (k. 105, 00:27:25-00:36:48 na k. 214v-215), K. B. (1) (k. 15v-17v, 00:07:41-00:19:08 na k. 218v-219v), J. S. (k. 10v-11, 00:19:08-00:29:14 na k. 219v-220), K. S. (k. 27v-28v, 00:29:14-00:34:20 na k. 220), M. B. (1) (k. 184v, 00:48:02-00:54:16 na k. 221-221v) Sąd ocenił jako wiarygodne. Opisali oni okoliczności zdarzenia. Wskazali, że podpisy na przedmiotowych przekazach pocztowych nie należą do nich. Podali, że oskarżony nie przekazał im kwot widniejących na przekazach. Jedynie J. S. zeznała, że ostatecznie w dwóch ratach otrzymała należne jej pieniądze od oskarżonego po ustaleniu przez nią, że dokonał on ich przywłaszczenia. K. B. (1) podła zaś, że złożyła reklamację do Poczty Polskiej S.A., która została pozytywnie rozpatrzona. W ocenie Sądu w zeznaniach tych świadków brak jest elementów świadczących o konfabulacji czy próbie manipulowania faktami.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka B. J. (2) (k. 23v-24, 00:34:20-00:48:02 na k. 220-221) – Naczelnika Urzędu Pocztowego w W. oraz H. M., która pracuje w w/w placówce na stanowisku kontrolera (k. 45v, 00:54:16-01:04:37 na k. 221v-222). Świadkowie ci opisali jak doszło do ujawnienia podrobienia podpisów na drukach przekazów pocztowych oraz przywłaszczenia pieniędzy przez oskarżonego. Wskazały także na podejmowane przez nie czynności w tej sprawie. Zeznania te były konsekwentne i bezstronne, a Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które mogłyby poddać w wątpliwość prawdziwość ich relacji.

Sąd dał wiarę nadto zeznaniom świadka J. B. – syna K. B. (1) (k. 3v-4) oraz M. B. (2) – szwagierki K. B. (1) (k. 20v-21). Potwierdzili oni, że K. B. (1) nie otrzymała emerytury w terminie. Na wiarę zasługiwały też zeznania świadka M. W. (k. 31v) i K. W. (k. 34v) – sąsiadów J. S. i K. S.. Zeznali oni, że nie odbierali oni żadnego przekazu adresowanego do w/w. Nie ujawniły się w sprawie żadne okoliczności, które mogłyby podważać wiarygodność ich zeznań. Świadkowie ci w pełni obiektywnie i szczerze opisali w swoich zeznaniach tylko i wyłącznie to, co jest im rzeczywiście wiadome w sprawie.

Jako wiarygodne Sąd ocenił dowody z dokumentów Sąd uznał, że brak było podstaw do podważenia ich autentyczności oraz informacji w nich zawartych. Dowody te zostały sporządzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Zdaniem Sądu w sprawie nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby podważyć ich wiarygodność.

B. J. (1) został oskarżony o to, że:

I.  w okresie od 14 do 18 maja 2018 roku w W. gm. R. woj. (...)- (...) wykonując czynności służbowe w charakterze listonosza Poczty Polskiej, po uprzednim podrobieniu podpisu na potwierdzeniu odbioru pieniędzy dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci pieniędzy w kwocie 877,80 złotych stanowiących świadczenie emerytalne, a następnie potwierdzenie to jako autentyczne przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W., czym działał na szkodę K. B. (2), to jest o przestępstwo określone w art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

II.  w okresie od 4 do 10 maja 2018 roku w O. gm. R. woj. (...)- (...), wykonując czynności służbowe w charakterze listonosza Poczty Polskiej, po uprzednim podrobieniu podpisu na potwierdzeniu odbioru pieniędzy dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci pieniędzy w kwocie 1.324.00 złotych stanowiących zwrot podatku dochodowego za 2017 roku, a następnie potwierdzenie to jako autentyczne przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W., czym działał na szkodę J. S., to jest o przestępstwo określone w art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

III.  w okresie 16 maja 2018 roku do 02 sierpnia 2018 roku w R. woj. (...)- (...) wykonując czynności służbowe w charakterze listonosza Poczty Polskiej, po uprzednim podrobieniu podpisu na potwierdzeniu odbioru pieniędzy dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci pieniędzy w kwocie 868,50 złotych stanowiących zwrot podatku dochodowego za 2017 rok, a następnie potwierdzenie to jako autentyczne przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W., czym działał na szkodę A. N., to jest o przestępstwo z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

IV.  w okresie 04 do 08 maja 2018 roku w R. woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wykonując czynności służbowe w charakterze listonosza Poczty Polskiej, po uprzednim podrobieniu podpisu na potwierdzeniach odbioru pieniędzy dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci pieniędzy w kwocie 225,50 złotych stanowiących zwrot podatku dochodowego za 2017 rok działając na szkodę M. B. (1) oraz pieniędzy w kwocie 694,50 złotych stanowiących zwrot podatku dochodowego za 2017 rok na szkodę Z. Ś., a następnie potwierdzenia te jako autentyczne przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W., to jest o przestępstwo z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. art. 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Zgodnie z art. 270 § 1 kk, kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

W pierwszej kolejności rodzajowym przedmiotem ochrony jest wiarygodność dokumentu. Dobrem chronionym jest tu autentyczność dokumentu i prawdziwość jego treści. Pośrednim przedmiotem ochrony jest także pewność obrotu prawnego. (Art. 270 KK red. Stefański 2019, wyd. 23/A. Herzog)

Przedmiotem przestępstwa z art. 270 § 1 KK jest dokument. Legalna definicja tego pojęcia zawarta jest w art. 115 § 14 kk. Dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Podrobieniem dokumentu jest sporządzenie go przy zachowaniu pozoru, jakby dokument ten pochodził od innej osoby, a nie od sprawcy. (Art. 270 KK red. Stefański 2019, wyd. 23/A. Herzog)

Przestępstwo z art. 270 § 1 KK w postaci podrabiania lub przerabiania dokumentów popełnić można jedynie umyślnie, z zamiarem bezpośrednim – kierunkowym

Zgodnie z art. 284 § 1 kk, kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Typ kwalifikowany przywłaszczenia – sprzeniewierzenie (art. 284 § 2 KK) polega na przywłaszczeniu rzeczy ruchomej, która została wcześniej sprawcy powierzona przez uprawnionego.

Przedmiotem czynności wykonawczej jest w tym przypadku powierzona rzecz ruchoma. Powierzyć rzecz ruchomą innej osobie oznacza przekazać ją innej osobie w zaufaniu, a więc przenieść posiadanie. Nie ma znaczenia podstawa prawna przeniesienia posiadania. Może to być oddanie na przechowanie, do naprawy, a także do używania. Sprawcą tego przestępstwa może być tylko ten, komu powierzono rzecz ruchomą (inaczej L. Wilk [w:] Kodeks karny. Część szczególna, t. 2, red. M. Królikowski, R. Zawłocki, 2017, s. 707).

Istotą czynu kwalifikowanego art. 284 § 2 kk, jest to, że sprawca musi działać w celu przywłaszczenia, tj. z jednej strony działanie sprawcy ma polegać na definitywnym włączeniu rzeczy do swojego majątku, a z drugiej do pozbawienia właściciela prawa własności. Sprawca przywłaszczenia (sprzeniewierzenia) musi działać z zamiarem trwałego włączenia przedmiotu przestępstwa do własnego majątku, zatem nie tylko z zamiarem bezprawnego władania rzeczą. Rozporządzenie przez sprawcę rzeczą jak własną nie obejmuje nieuprawnionego wykorzystania jej, nawet w celu osiągnięcia przez sprawcę korzyści majątkowej, o ile nie towarzyszy mu cel definitywnego włączenia rzeczy do majątku sprawcy. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 5 października 2017 r., II AKa 331/17, LEX nr 2440777)

W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego wypełniło niewątpliwie znamiona przewidziane przez ustawodawcę w art. 284 § 2 kk i w art. 270 § 1 kk. Oskarżony przyznał się do zarzucanych mu w pkt. I-IV aktu oskarżenia czynów i przyznanie te nie budzi wątpliwości. B. J. (1) był zatrudniony przez Pocztę Polską S.A. z siedzibą w W.. Pracował w Urzędzie Pocztowym w W. jako listonosz. Do jego obowiązków należało między innymi doręczanie przekazów pocztowych na obszarze R., O., Orzechowa, W.. Oskarżony bezsprzecznie podrobił na drukach przekazów pocztowych podpisy K. B. (1), K. S., A. N., M. B. (1) i Z. Ś. w miejscu przeznaczonym na podpis odbiorcy. Niewątpliwie przekaz pocztowy stanowi dokument w rozumieniu art. 115 § 14 kk. Może być nim bowiem każdy przedmiot, który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód jakiegokolwiek uprawnienia lub obowiązku dowolnej osoby. (Art. 270 KK red. Stefański 2019, wyd. 23/A. Herzog) W złożonych zeznaniach, po okazaniu przedmiotowych druków, w/w osoby jednoznacznie stwierdziły, że podpisy nie zostały przez nie nakreślone. Oskarżony następnie dokonał przywłaszczenia pieniędzy, których własność została przekazana przez KRUS w G. i Urząd Skarbowy w W. Poczcie Polskiej S.A. w celu doręczenia ich uprawnionym do tego osobom. Z uznanych za wiarygodne zeznań świadków Z. Ś., G. Ś., A. N., K. B. (1), J. S., K. S. oraz M. B. (1) wynika, że należne im sumy nie zostały im doręczone przez B. J. (1). Osoby te nie weszły w ich posiadanie. Jedynie J. S. i K. S. po ustaleniu, że przywłaszczenia ich pieniędzy dokonał B. J. (1), wymogli na oskarżonym zwrot całej kwoty. K. B. (1) odzyskała zaś utracone pieniądze na skutek uwzględnienia reklamacji przez Pocztę Polską S.A. (...) złożone przez Urząd Skarbowy w W. nie zostały przez Pocztę Polską S.A. uwzględnione. B. J. (1) podnosił, że przywłaszczył pieniądze z przekazów pocztowych, ponieważ znajdował się w trudnej sytuacji finansowej.

W tym miejscu podnieść należy, że pokrzywdzonym w niniejszej sprawie została uznana przez Sąd Poczta Polska S.A. (...) znamion przestępstwa z art. 284 § 2 k.k. nie należy zabór rzeczy ruchomej, lecz włączenie do majątku sprawcy legalnie posiadanej cudzej rzeczy, powierzonej przez jej właściciela lub posiadacza" (wyrok SN z dnia 2 września 2004 r., II KK 344/03, LEX nr 137458). Sąd ustalił, że podmioty – KRUS w G. i Urząd Skarbowy w W. przeniosły własność kwot pieniężnych na Pocztę Polską S.A. (...) Poczta Polska S.A. powierzyła je B. J. (1) w celu doręczenia ich uprawnionym osobom. Osoby te nie weszły jednak w ich posiadanie, bowiem nastąpiło ich przywłaszczenie przez oskarżonego.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala w ocenie Sądu na przyjęcie, że oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanych mu czynów umyślnie z zamiarem bezpośrednim. W niniejszej sprawie nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność oraz winę, a zatem oskarżonemu można zasadnie można było przypisać sprawstwo w odniesieniu do dokonanych przez niego występków.

Uwzględniając, że czyny powyższe zostały popełnione zamian zapadł pierwszy chociażby nieprawomocny wyrok, a nadto, że zostały popełnione w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, Sąd uznał, że działanie oskarżonego stanowi ciąg przestępstw z art. 91 § 1 kk.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy i ustalony na jego podstawie stan faktyczny, pozwalają na uznanie, oskarżonego B. J. (1) za winnego tego, że:

I.  w okresie od 14 do 18 maja 2018 roku w W. gm. R. woj. (...)- (...) wykonując czynności służbowe w charakterze listonosza Poczty Polskiej, po uprzednim podrobieniu podpisu na potwierdzeniu odbioru pieniędzy dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci pieniędzy w kwocie 877,80 złotych przeznaczonych na przekaz kierowany do K. B. (2), a następnie potwierdzenie to jako autentyczne przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W., czym działał na szkodę Poczty Polskiej S.A. z siedzibą w W., tj. występku z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

II.  w okresie od 4 do 10 maja 2018 roku w O. gm. R. woj. (...)- (...), wykonując czynności służbowe w charakterze listonosza Poczty Polskiej, po uprzednim podrobieniu podpisu na potwierdzeniu odbioru pieniędzy dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci pieniędzy w kwocie 1.324.00 złotych przeznaczonych na przekaz kierowany do J. S. i K. S., a następnie potwierdzenie to jako autentyczne przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W., czym działał na szkodę Poczty Polskiej S.A. z siedzibą w W., tj. występku art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

III.  w okresie od 16 maja 2018 roku do 02 sierpnia 2018 roku w R. woj. (...)- (...) wykonując czynności służbowe w charakterze listonosza Poczty Polskiej, po uprzednim podrobieniu podpisu na potwierdzeniu odbioru pieniędzy dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci pieniędzy w kwocie 868,50 złotych przeznaczonych na przekaz kierowany do A. N., a następnie potwierdzenie to jako autentyczne przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W., czym działał na szkodę Poczty Polskiej S.A. z siedzibą w W., tj. występku z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

IV.  w okresie od 04 do 08 maja 2018 roku w R. woj. (...)- (...) działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wykonując czynności służbowe w charakterze listonosza Poczty Polskiej, po uprzednim podrobieniu podpisu na potwierdzeniach odbioru pieniędzy dokonał przywłaszczenia mienia powierzonego w postaci pieniędzy w kwocie 225,50 złotych przeznaczonych na przekaz kierowany do M. B. (1) oraz pieniędzy w kwocie 694,50 złotych przeznaczonych na przekaz kierowany do Z. Ś. i G. Ś., a następnie potwierdzenia te jako autentyczne przedłożył w Urzędzie Pocztowym w W., czym działał na szkodę Poczty Polskiej S.A. z siedzibą w W., tj. występku z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, z tym ustaleniem, że czyny te opisane powyżej w punkcie I-IV stanowią ciąg przestępstw, to jest występków z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk oraz z art. 284 § 2 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. art. 12 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i za to w myśl art. 11 § 3 kk i przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, a na podstawie art. 284 § 2 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności.

W myśl art. 11 § 3 kk, jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów i wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. W niniejszej sprawie przepisem przewidującym najsurowszą karę jest art. 284 § 2 kk.

Przestępstwo z art. 284§ 2 kk zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Wydając rozstrzygnięcie w przedmiocie kary orzekanej wobec oskarżonego Sąd miał na uwadze art. 37a kk, zgodnie z którym, jeżeli ustawa przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, można zamiast tej kary orzec grzywnę lub karę ograniczenia wolności, o której mowa w art. 34 § 1 a pkt 1, 2 lub 4 kk. Oceniając przedmiotową sprawę, Sąd uznał, że w przypadku oskarżonego właściwie jest orzeczenie kary pozbawienia wolność, bowiem kara łagodniejszego rodzaju nie spełni celów przed nią stawianych. Kara grzywny ani kara ograniczenia wolności nie byłyby adekwatne do stopnia jego winy, jak również stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu. Oceniając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że orzeczenie kary pozbawienia wolności jest najtrafniejszym środkiem reakcji karnej, jaki można było zastosować.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Sąd miał na względzie stopień społecznej szkodliwości, bacząc przy tym by dolegliwość nie przekraczała stopnia winy oskarżonego. Sąd miał także na względzie cele zapobiegawcze i wychowawcze kary, jak też dyrektywy w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sąd uwzględnił w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków a także rodzaj i rozmiar ujemnych następstw popełnionego przestępstwa.

Sąd wymierzając karę miał na uwadze znaczny stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem. Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego należy uznać za znaczny. Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, sposób działania oskarżonego oraz rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków. Sąd miał na uwadze, że B. J. (1) działał umyślnie. Jego zachowanie nie miału charakteru incydentalnego. Z racji pełnienia funkcji listonosza był on obdarzony zaufaniem. Sąd miał na uwadze nadto wysokość powstałej szkody i związaną z tym motywację - uzyskanie korzyści majątkowej.

Z kolei za okoliczności łagodzące Sąd uznał uprzednią niekaralność oskarżonego, przyznanie się do winy i wyrażenie skruchy.

Zgodnie z art. 33 § 2 kk, sąd może wymierzyć grzywnę także obok kary pozbawienia wolności wymienionej w art. 32 pkt 3 kk, jeżeli sprawca dopuścił się czynu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub gdy korzyść majątkową osiągnął. Taka sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie, wobec czego by dodatkowo wzmocnić dolegliwość kary, Sąd na podstawie art. 33 § 2 i § 3 kk wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych.

Ustalając oskarżonemu wysokość stawki dziennej grzywny Sąd wziął pod uwagę, stosownie do treści art. 33 § 3 kk, jego dochody, warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. B. J. (1) z tytułu wykonywanej pracy osiąga dochód w wysokości 1600 zł. Nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Orzeczona kara grzywny zdaniem Sądu mieści się zatem w możliwościach majątkowych oskarżonego.

Sąd na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk oraz art. 70 § 2 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 lat tytułem próby. W tym miejscu wskazać należy, że Sąd omyłkowo jako podstawę warunkowego zawieszenia kary wskazał § 2 art. 70 kk. Intencją Sądu było warunkowe zawieszenie wykonania kary na podstawie art. 70 § 1 kk.

Art. 69 § 1 kk stanowi, że sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa, zaś § 2 wskazanego powyżej przepisu stanowi, że zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Sąd wyraża przekonanie, że wykonanie kary bezwzględnej pozbawienia wolności nie jest niezbędne dla resocjalizacji oskarżonego. Oskarżony nie był dotychczas karany, a warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności nie oznacza, że pozostanie on bezkarny, bowiem w przypadku nieprawidłowego przebiegu wyznaczonego okresu próby zawsze będzie można zarządzić wykonanie kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu, wskazany okres próby – 3 lat - będzie wystarczający do osiągnięcia celu instytucji probacji, jak również pozwoli zweryfikować trafność prognozy kryminologicznej postawionej wobec oskarżonego, a jednocześnie skontrolować postawę i zachowanie oskarżonego w tym czasie. Dla wzmożenia kontroli zachowania oskarżonego w wyznaczonym okresie próby, Sąd na podstawie art. 73 § 1 kk oddał B. J. (1) pod dozór kuratora sądowego i na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 kk zobowiązał go do wykonywania pracy zarobkowej.

Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia w całości szkody wyrządzonej popełnionym przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz Poczty Polskiej S.A. z siedzibą w W. kwoty 2666,30 zł. Zgodnie z art. 46 § 1 kk, w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; przepisów prawa cywilnego o możliwości zasądzenia renty nie stosuje się. Z ustaleń faktycznych wynika, że K. B. (1) odzyskała przywłaszczone pieniądze na skutek uwzględnionej reklamacji przez Pocztę Polską S.A. (...) we własnym zakresie wyegzekwowali należną im kwotę od oskarżonego, zawierając stosowne porozumienie. Łącznie pozostała zatem do naprawienia szkoda w kwocie 2666,30 zł.

Sąd na podstawie art. 230 § 3 kpk (a contrario) nakazał pozostawić w aktach sprawy dowody rzeczowe w postaci:

- przekazu pocztowego - potwierdzenia wypłaty nr (...) oraz przekazu pocztowego nr (...), opisanych szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/97/18/P na k. 82 akt sprawy a przechowywanych na k. 77 i 80 akt sprawy,

- przekazu pocztowego nr (...), opisanego szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/108/18/P na k. 130 akt sprawy, a przechowywanego na k. 128 akt sprawy

- przekazu pocztowego nr (...) i przekazu pocztowego nr (...), opisanego szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/109/18/P na k. 189, a przechowywanych na k. 191 akt sprawy.

Sąd na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazał zwrócić Poczcie Polskiej S.A. dowód rzeczowy w postaci potwierdzenia wypłaty nr (...), opisany szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr I/97/18/P na k. 82 akt sprawy, a przechowywanego w aktach spawy na k. 77, ponieważ jest on zbędny dla niniejszego postępowania.

Mając na uwadze sytuację finansową oskarżonego, fakt, że posiada on stałą pracę, Sąd zasądził od B. J. (1) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie 580 złotych opłaty oraz 170 złotych tytułem kosztów postępowania w sprawie.