Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

dnia 3 kwietnia 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSA Paweł Rygiel (spr.)

Sędziowie: SSA Hanna Nowicka de Poraj

SSO Izabella Dyka (del.)

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 kwietnia 2019 r. w Krakowie

sprawy z wniosku wierzyciela A. G.

przy udziale dłużnika P. K.

o nadanie klauzuli wykonalności

na skutek zażalenia wierzyciela od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 15 lutego 2019 r., sygn. akt IX GCo 261/18

p o s t a n a w i a:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że nadać mu treść:

„I. nadać klauzulę wykonalności tytułowi egzekucyjnemu – wyrokowi Sądu Okręgowego w K. z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt(...), w zakresie jego punktów I i IV, z uwzględnieniem zmiany wynikającej z pkt 1wyroku Sądu Apelacyjnego w K.z dnia 19 listopada 2018 r., sygn. akt (...)– przeciwko P. K., z zastrzeżeniem na jej rzecz prawa powoływania się na ograniczenie zakresu jej odpowiedzialności do składnika majątkowego w postaci nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy dla K.w K. prowadzi księgę wieczystą nr KW (...) oraz do kwoty 1.443.617,94 zł (jeden milin czterysta czterdzieści trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych 84/100);

II. zasądzić od dłużnika P. K. na rzecz wierzyciela A. G. kwotę 170 zł (sto siedemdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania”

2.  zasądzić od dłużnika P. K. na rzecz wierzyciela A. G. kwotę 270 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Izabella Dyka SSA Paweł Rygiel SSA Hanna Nowicka de Poraj

sygn. akt I AGz 121/19

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek wierzyciela A. G. o nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi Sądu Okręgowego wK.z dnia 12 października 2016 r. wydanemu w sprawie pod sygn. akt(...) w zakresie pkt. I i IV oraz wyrokowi Sądu Apelacyjnego w K.z dnia 19 listopada 2018 r. (sygn. akt(...)) w zakresie pkt. I - przeciwko P. K., z zastrzeżeniem na jej rzecz prawa powoływania się na ograniczenie zakresu jej odpowiedzialności do nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy dla K.w K.prowadzi księgę wieczystą KW nr (...) oraz do kwoty 1.443.617,84 zł.

Sąd I instancji przywołał, że uzasadniając swój wniosek wierzyciel podał, iż wskazana wyżej nieruchomość została obciążona hipoteką na mocy postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 3 stycznia 2014 r. o udzieleniu zabezpieczenia w sprawie pod sygn. akt(...), a następnie, po dokonaniu wpisu hipoteki przymusowej, nieruchomość została darowana na rzecz P. K..

Sąd Okręgowy ocenił opisany wyżej wniosek jako bezzasadny, nie znajdujący oparcia w treści art. 788 § 1 k.p.c. W opisanych okolicznościach faktycznych nie doszło bowiem do przejścia obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym na rzecz P. K.. W sprawie o sygn. (...) dochodzone było i zasądzone zostało roszczenie oparte na stosunku osobistym, a nie rzeczowym. W konsekwencji darowanie na rzecz P. K. nieruchomości zabezpieczonej hipoteką na rzecz wnioskodawcy nie spowodowało w rozumieniu art. 788 § 1 k.p.c. przejścia obowiązku wynikającego z tytułu egzekucyjnego na rzecz nabywcy nieruchomości. Sąd powołał się przy tym na poglądy wyrażone w orzecznictwie Sądu Najwyższego, w tym uchwale z 8 grudnia 2016 r., sygn. III CZP 81/16, publ. LEX nr 2162829; postanowieniu z 10 lipca 2015 r., sygn. IV CZ 53/15. W związku z tym Sąd podkreślił, że tytułowi egzekucyjnemu zasądzającemu należność od dłużnika osobistego można nadać klauzulę wykonalności przeciwko nabywcy nieruchomości obciążonej hipoteką zabezpieczającą zasądzoną wierzytelność, jeżeli tytuł egzekucyjny obejmuje obowiązek zbywcy wynikający ze stosunku prawnego hipoteki. Zastosowanie art. 788 § 1 k.p.c. może być uzasadnione w razie zbycia nieruchomości obciążonej hipoteką tylko wtedy, gdy sąd w postępowaniu o nadanie klauzuli wykonalności uzyskał pewność, że tytuł egzekucyjny stwierdza obowiązek zapłaty wynikający ze stosunku hipoteki.

Sąd – na marginesie - wskazał także, że postanowieniem z 30 stycznia 2018 r. Sąd Okręgowy stwierdził upadek zabezpieczenia udzielonego w sprawie, w której wydano sporny tytuł egzekucyjny.

Od powyższego orzeczenia zażalenie wniósł wierzyciel, zarzucając naruszenie:

- art. 788 § 1 k.p.c. poprzez jego niewłaściwą wykładnię, która doprowadziła do odmowy nadania klauzuli wykonalności;

- art. 757 k.p.c. w brzmieniu sprzed nowelizacji poprzez jego zastosowanie jako podstawy orzeczenia, mimo iż zabezpieczenie udzielone powodowi dotyczy roszczenia pieniężnego, a przepis ten stosuje się do zabezpieczeń odnoszących się do roszczeń niepieniężnych;

- art. 754 ¹ § 1 k.p.c. w aktualnym brzmieniu poprzez brak jego zastosowania, mimo że przepis ten dotyczy zabezpieczeń roszczeń pieniężnych i winien on – z mocy art. 4 ust.1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece, która weszła w życie w dniu 9 czerwca 2018 r. - znaleźć w sprawie zastosowanie; jak też poprzez przyjęcie, że zabezpieczenie udzielone powodowi upadło, pomimo podjęcia przez powoda szeregu działań nakierowanych na utrzymanie zabezpieczenia, w tym podjęcia działań egzekucyjnych przeciwko pozwanym i uczestniczce – obecnemu właścicielowi jednej z nieruchomości stanowiących przedmiot zabezpieczenia;

- art. 111 ² § 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece poprzez jego nieuwzględnienie jako przepisu szczególnego w stosunku do przepisów o zabezpieczeniu roszczeń pieniężnych i przyjęcie, iż zabezpieczenie udzielone powodowi upadło, mimo złożenia przez powodowa wniosku o zmianę podstawy wpisu hipoteki na hipotekę wpisaną na podstawie tytułu wykonawczego;

- art. 227 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i brak ustalenia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy;

- art. 233 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie oraz brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego.

W uwzględnieniu podniesionych zarzutów wierzyciel wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko P. K., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz przekazania sprawy do poznanego rozpoznania – w obu przypadkach, przy zasądzeniu kosztów postępowania zażaleniowego. Nadto wniósł o przedstawienie Sądowi Najwyższemu zagadnienia prawnego budzącego poważne wątpliwości, wskazanemu w uzasadnieniu zażalenia. Wreszcie wniósł o zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania zażalenia na postanowienie z dnia 30 stycznia 2019 r. wydane w sprawie o sygn. (...), w przedmiocie upadku zabezpieczenia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Przypomnieć należy, że w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy w K.pod sygn. (...), A. G. domagał się zasądzenia od pozwanych S. K. i L. K. kwoty 1.070.060,45 zł. W toku tego postepowania, w uwzględnianiu wniosku powoda, Sąd Okręgowy, postanowieniem z dnia 3 stycznia 2014 r., zabezpieczył roszczenie powoda poprzez ustanowienie hipoteki przymusowej łącznej do kwoty 1.443.617,84 zł m.in. na nieruchomości gruntowej będącej własnością pozwanego L. K., położonej w K. – W., dla której Sąd Rejonowy dla K. wK.prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Orzeczenie to było podstawą wpisu w księdze wieczystej w/w hipoteki.

Po wydaniu przez Sąd Okręgowy postanowienia zabezpieczającego, pozwany L. K., umową darowizny z dnia 24 czerwca 2014 r., przeniósł własność nieruchomości objętej księgą wieczystą o numerze (...) na rzecz P. K..

Wyrokiem z dnia 12 października 2016 r. wydanym w sprawie (...), Sąd Okręgowy zasądził solidarnie od pozwanych S. K. i L. K. na rzecz powoda A. G. kwotę 640.953,15 zł z ustawowymi odsetkami od 28 listopada 2011r. do dnia zapłaty (pkt I sentencji), umorzył postępowanie w zakresie kwoty 12.453,09 zł (pkt II),, oddalił powództwo w pozostałej części (pkt III) oraz zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 32.048 zł tytułem kosztów procesu (pkt IV). Na skutek rozpoznania apelacji od tego wyroku, Sąd Apelacyjny w K., wyrokiem z dnia 19 listopada 2018 r. (sygn. akt (...)), zmienił pkt III zaskarżonego wyroku w ten sposób, że w pkt I wskazaną w nim kwotę 640.953,15 zł zastąpił kwotą 810.836,07 zł a w pkt IV wskazaną w nim kwotę 32.048 zł zastąpił kwotą 47.759 zł (pkt 1 sentencji), oddalił apelację pozwanych (pkt 2) i zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 16.595 zł tytułem kosztów postępowania apelacyjnego (pkt 3).

W dniu 18 grudnia 2018 r. wierzyciel złożył wniosek do sądu wieczystoksięgowego o dokonanie zmiany podstawy wpisu powołanej wyżej hipoteki przymusowej łącznej, ustanowionej na zabezpieczenie roszczenia, poprzez oznaczenie jej jako hipoteki ustanowionej na podstawie tytułu wykonawczego. Nadto, w tym samym dniu, złożył wniosek do komornika sądowego o wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie wyżej wskazanego tytułu. W toku tego postępowania egzekucyjnego Komornik wezwał go o usunięcie braków wniosku poprzez przedłożenie tytułu wykonawczego przeciwko P. K..

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2019 r. Sąd Okręgowy w K., w sprawie (...), stwierdził, iż zabezpieczenie udzielone postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 3 stycznia 2014 r., w postacie hipoteki przymusowej łącznej na wskazanych w tym postanowieniu nieruchomościach, upadło z dniem 20 grudnia 2018 r. Od tego orzeczenia wierzyciel wniósł zażalenie, które nie zostało jeszcze rozpoznane.

Powyższe okoliczności wprost wynikają z treści dokumentów przedłożonych do wniosku oraz zalegających w dołączonych do niniejszej sprawy aktach sprawy(...).

W tym stanie rzeczy zażalenie wierzyciela jest uzasadnione.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że powołane w zarzutach żalącego przepisy prawa, a to art. 754 ¹ § 1 k.p.c., art. 757 k.p.c. i art. 111 ² § 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, nie mają zasadniczego znaczenia dla rozpoznania zażalenia. Przepisy te związane są z instytucją zabezpieczenia roszczenia i służą utrzymaniu zabezpieczenia po prawomocnym uwzględnieniu powództwa. I tak art. 754 ¹ § 1 k.p.c. ma przeciwdziałać upadkowi zabezpieczenia w sytuacji, gdy we wskazanym w tym przepisie terminie wierzyciel wniósł o dokonanie czynności egzekucyjnych – a to celem skorzystania na etapie egzekucyjnym z uzyskanego zabezpieczenia. Z tym przepisem – w przypadku sposobu zabezpieczenia w postaci ustanowienia hipoteki – skorelowany jest przepis art. 111 ² § 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (u.k.w.h.), który daje wierzycielowi uprawnienie do utrzymania hipoteki uzyskanej na podstawie postanowienia zabezpieczającego, o ile w takim samym terminie i przy istnieniu takich samych warunków jak określone w art. 754 ¹ § 1 k.p.c., złoży wniosek o zmianę treści hipoteki lub podstawy wpisu na podstawie tytułu wykonawczego określnego w przepisach o postepowaniu egzekucyjnym, stwierdzającego zabezpieczona wierzytelność.

W tym miejscu wskazać należy, że aktualna treść art. 754 ¹ § 1 k.p.c. oraz uregulowanie zawarte w art. 111 ² u.k.w.h., wynikają z nowelizacji ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2018 r., poz. 1009). Rację ma żalący wierzyciel, iż to te uregulowania mają zastosowanie do opisanego wyżej stanu faktycznego. Zgodnie bowiem z art. 4 ust.1 i 3 ustawy, do zabezpieczeń udzielonych w sposób określony w art. 747 pkt 2-5 k.p.c., które nie upadły przed wejściem w życie ustawy nowelizującej, jak też do hipotek, o których mowa w art. 110 u.k.w.h. (a więc także powstałych na skutek zabezpieczenia roszczenia), ustanowionych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, stosuje się art. 754 ¹ § 1 k.p.c. w nowym brzemieniu oraz art. 111 ² u.k.w.h.

Treść tych przepisów ma znaczenie w niniejszej sprawie tylko o tyle, o ile daje podstawy do uznania, iż ustanowiona zabezpieczeniem hipoteka nadal istnieje. Skoro bowiem wierzyciel domaga się nadania klauzuli wykonalności przeciwko nabywcy nieruchomości, w związku z jego odpowiedzialnością rzeczową, to ta odpowiedzialność istnieje, o ile nie doszło do upadku zabezpieczenia. Tylko zatem w takim zakresie powołane wyżej przepisy są istotne w niniejszym postepowaniu klauzulowym. Jak już bowiem wskazano, służą one przeciwdziałaniu upadkowi zabezpieczenia i utrzymaniu hipoteki. Nie mają natomiast bezpośredniego przełożenia na uprawnienie do domagania się nadania klauzuli wykonalności przeciwko dłużnikowi rzeczowemu w trybie art. 788 k.p.c. O ile bowiem art. 754 ¹ § 1 k.p.c. oraz w art. 111 ² u.k.w.h., służą skorzystaniu z ustanowionego w toku rozpoznania sprawy zabezpieczenia (jego utrzymaniu), to art. 788 k.p.c. umożliwia podjęcie czynności egzekucyjnych poprzez uzyskanie tytułu wykonawczego przeciwko dłużnikowi rzeczowemu.

W ocenie Sądu Apelacyjnego brak jest podstaw do uznania, iż w dacie rozpoznania zażalenia zabezpieczenie udzielone postanowieniem z dnia 3 stycznia 2014 r. upadło oraz, że ustanowiona tym zabezpieczeniem hipoteka nie istnieje. Po pierwsze, Sąd przy wyrokowaniu bierze pod uwagę stan rzeczy istniejący w dacie wydawania orzeczenia (art. 316 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.). Wydane przez Sąd Okręgowy postanowienie w przedmiocie upadku zabezpieczenia nie jest prawomocne, a w księdze wieczystej o numerze (...) nadal jest ujawniona sporna hipoteka. Jakkolwiek do upadku zabezpieczenia dochodzi z mocy prawa, a postanowienie w tym przedmiocie ma charakter deklaratywny, to jednak ocena, czy do upadku zabezpieczenia doszło może być dokonana jedynie na podstawie orzeczenia w tym przedmiocie. Upadek zabezpieczenia, jakkolwiek niweczy bezpośrednie skutki postanowienia o zabezpieczeniu, to jednak nie powoduje sam z siebie umorzenia postępowania egzekucyjnego, toczącego się na skutek postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia. Ponownie zatem wskazać należy, że postanowienie w przedmiocie upadku zabezpieczenia nie jest aktualnie prawomocne. To wszystko w sytuacji, w której wierzyciel uprawdopodobnił, iż podjął wszelkie czynności wymagane art. 754 ¹ § 1 k.p.c. dla przeciwdziałania upadkowi zabezpieczenia, jak też wymagane art. 111 ² u.k.w.h. dla utrzymania ustanowionej zabezpieczeniem hipoteki.

Z tych względów wniosek żalącego o zawieszenie postępowania zażaleniowego jest bezzasadny.

Zgodnie z art. 788 § 1 k.p.c., jeżeli uprawnienie lub obowiązek po powstaniu tytułu egzekucyjnego lub w toku sprawy przed wydaniem tytułu przeszły na inną osobę, sad nada klauzulę wykonalności na rzecz lub przeciwko tej osobie, gdy przejście to będzie wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym. Przyjmuje się, że w określonych warunkach, art. 788 § 1 k.p.c. może służyć uzyskaniu tytułu wykonawczego przeciwko dłużnikowi hipotecznemu. Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 26 marca 1971 r. (III CRN 5553/70, OSNC 1971, z.10, poz.185), „Z rzeczowej odpowiedzialności każdorazowego właściciela nieruchomości obciążonej hipoteką kaucyjną wypływa jego obowiązek zaspokojenia z tej nieruchomości wierzyciela, któremu przysługują wierzytelności zabezpieczone hipoteką kaucyjną, po ostatecznym ustaleniu sumy wierzytelności. Dalszą konsekwencją jest dopuszczalność - niezależnie od zmiany w osobie właściciela obciążonej nieruchomości zaszłej po powstaniu hipoteki kaucyjnej - wpisania, w miejsce hipoteki kaucyjnej i w granicach oznaczonej w niej sumy najwyższej, hipoteki przymusowej na podstawie tytułu egzekucyjnego ustalającego ostatecznie sumę wierzytelności, zabezpieczonej hipoteką kaucyjną. Wierzyciel, ubiegający się o zmianę hipoteki kaucyjnej na hipotekę przymusową zwykłą, powinien przedstawić organowi prowadzącemu księgę wieczystą tytuł egzekucyjny, skuteczny przeciwko aktualnie ujawnionemu w księdze wieczystej właścicielowi nieruchomości. Tytułem takim, stosownie do okoliczności, może być w szczególności klauzula wykonalności nadana w trybie art. 788 w związku z art. 792 k.p.c. bądź też prawomocny wyrok stwierdzający obowiązek aktualnego właściciela nieruchomości obciążonej hipoteką kaucyjną zaspokojenia wierzyciela hipotecznego w drodze egzekucji z tej nieruchomości”.

Odnotować należy, że w orzecznictwie sporne były warunki, w jakich dopuszczalne jest skorzystanie z art. 788 § 1 k.p.c. dla uzyskania tytułu wykonawczego przeciwko aktualnemu właścicielowi nieruchomości, jako dłużnikowi rzeczowemu. O ile nie budzi zastrzeżeń skorzystanie z tej instytucji w przepadku uzyskania uprzednio tytułu egzekucyjnego (prawomocnego orzeczenia sądu) przesądzającego o odpowiedzialności rzeczowej poprzedniego właściciela nieruchomości, to rozbieżność dotyczyła sytuacji, gdy do zasądzenia świadczenia dochodziło w ramach odpowiedzialności osobistej właściciela nieruchomości obciążonej hipoteką, a następnie dochodziło do przejścia własności tej nieruchomości na następcę. Trafnie powołał Sąd Okręgowy orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2016 r. (III CZP 81/16, OSNC z 2017 r., z.9, poz.96) jako zawierające dominujący pogląd w tym zakresie. W orzeczeniu tym Sąd Najwyższy wskazał, że „Tytułowi egzekucyjnemu zasądzającemu należność od dłużnika osobistego można nadać klauzulę wykonalności przeciwko nabywcy nieruchomości obciążonej hipoteką zabezpieczającą zasądzoną wierzytelność (art. 788 § 1 k.p.c.), jeżeli tytuł egzekucyjny obejmuje obowiązek zbywcy wynikający ze stosunku prawnego hipoteki”. W jego uzasadnieniu Sąd wyjaśnił, iż art. 788 § 1 k.p.c. może znaleźć zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy chodzi o obowiązek stwierdzony w tytule egzekucyjnym. Stąd wynika konkluzja o możliwości nadania klauzuli wykonalności orzeczeniu zasądzającemu świadczenie dłużnika osobistego zabezpieczone hipoteką tylko wtedy, gdy jednocześnie istnieją przesłanki do stwierdzenia, że podstawą orzeczenia była także odpowiedzialność rzeczowa, a więc w tytule stwierdzono także obowiązek zapłaty wynikający ze stosunku hipoteki. Taki stan rzeczy występuje np. wówczas, gdy wierzyciel, powołując się na odpowiedzialność osobistą dłużnika, powołuje się w podstawie faktycznej także na zabezpieczenie hipoteczne.

Tożsamy pogląd wyraził Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 10 lipca 2015 r. (IV CZ 53/15, leX nr 1800064), podkreślając, że przy dochodzeniu przez wierzyciela od dłużnika osobistego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką na nieruchomości stanowiącej jego własność może dojść do zbiegu odpowiedzialności dłużnika odpowiadającego osobiście i rzeczowo. Może to wynikać wprost z pozwu, na skutek oparcia podstawy faktycznej na obu odpowiedzialnościach pozwanego. Może jednak wynikać także – pośrednio – z oceny okoliczności powołanych przez powoda, wskazujących, że powództwo o zapłatę zostało oparte także o podstawę odpowiedzialności rzeczowej. W związku z tym Sąd wskazał, iż „Nie można w tym kontekście pomijać wniosku powoda o udzielenie zabezpieczenia przez ustanowienie hipoteki, uwzględnionego w toku postępowania. Nie powinno budzić wówczas wątpliwości, że powód swoim żądaniem obejmuje również odpowiedzialność rzeczową dłużnika. Takie stanowisko procesowe powoda nie przekłada się natomiast na sposób orzekania przez sąd w przypadku uwzględnienia powództwa. W wyroku sąd zasądza wówczas jedynie określone świadczenie pieniężne. Nie sprzeciwia się to jednak możliwości uznania, że tytuł egzekucyjny został wydany jednocześnie zarówno przeciwko dłużnikowi osobistemu, jak i dłużnikowi rzeczowemu.”.

Pogląd ten Sąd Apelacyjny podziela. Odpowiada bowiem specyfice związanej z ustanowieniem hipoteki tytułem zabezpieczenia. Hipoteka taka ma charakter akcesoryjny względem postępowania sądowego co do istotny, a jednocześnie ma zapewnić osiągnięcie wykonalności zapadłego w sprawie wyroku. W tym znaczeniu powód, dochodząc świadczenia od dłużnika osobistego, doprowadzając do uzyskania zabezpieczenia roszczenia poprzez ustanowienie hipoteki, odwołuje się także do jego odpowiedzialności rzeczowej. Nie bez znaczenia jest także okoliczność, że odmienny pogląd mógłby prowadzić do iluzoryczności ochrony wynikającej z tej postaci zabezpieczenia, a przynajmniej do znacznego utrudnienia skorzystania z ustanowionego zabezpieczenia, pomimo prawidłowego działania wierzyciela. Prowadziłby bowiem, w przypadku przeniesienia własności nieruchomości, na której – tytułem zabezpieczenia – ustanowiono hipotekę, po udzieleniu zabezpieczenia, do konieczności prowadzenia przez wierzyciela kolejnego procesu – tym razem przeciwko nabywcy nieruchomości, jako dłużnikowi rzeczowemu. To wszystko w sytuacji, w której oczywistym pozostaje, że – jak tego wymaga art. 111 ² u.k.w.h. – tytuł egzekucyjny stwierdza zabezpieczoną hipoteką wierzytelność.

W tym stanie rzeczy wniosek wierzyciela znajduje oparcie w treści art. 788 § 1 k.p.c. oraz art. 792 k.p.c.

Biorąc to pod uwagę Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 38^ § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji, o kosztach postępowania klauzulowego orzekając na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., a o kosztach postępowania zażaleniowego – na podstawie art. 98 § 1 k,.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

SSO Izabella Dyka SSA Paweł Rygiel SSA Hanna Nowicka de Poraj