Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 sierpnia 2018 r. pokrzywdzony G. B. jechał swoim samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) ul. (...) w L. woj. (...) i wykonał manewr zmiany pasa ruchu z prawego na lewy . Jadący za samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez pokrzywdzonego G. B. oskarżony M. S. kierujący samochodem marki F. nr rej. (...) uznał iż pokrzywdzony zajechał mu drogę wykonując ten manewr . Dlatego oskarżony M. S. zaczął używać klaksonu i dawać znaki światłami drogowymi . Gdy kierowany przez pokrzywdzonego G. B. samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) i kierowany przez oskarżonego M. S. samochód marki F. nr rej. (...) zatrzymał się na skrzyżowaniu ul. (...) wobec włączenia się dla ich kierunku jazdy na sygnalizatorze światła czerwonego , oskarżony M. S. wysiadł ze swojego samochodu . Następnie oskarżony M. S. podszedł do samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) i zaczął wyzywać pokrzywdzonego G. B. słowami wulgarnymi, po czy oskarżony M. S. uderzył ręka w lewe boczne lusterko samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) . W wyniku tego uderzenia ręką przez oskarżonego M. S. w lewe boczne lusterko zewnętrzne samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) uległa uszkodzeniu jego obudowa , która została złamana oraz wypadł na jezdnię wkład tego lusterka który się rozbił . W wyniku tego zdarzenia postały straty w wysokości 380 zł na szkodę G. B. . Oskarżony M. S. po zniszczeniu tego lusterka w samochodzie marki T. (...) o nr rej. (...) wrócił do swojego samochodu i odjechał. Natomiast pokrzywdzony G. B. powiadomił o ty fakcie KPP w L. i bezpośrednio po tym zdarzeniu udał się do KPP w L. celem dokonania oględzin jego samochodu ( k. 1-2 ) .

Oskarżony M. S. ma ukończone 35 lat , kawaler , nie ma nikogo na utrzymaniu , prowadzi własną działalność gospodarczą i uzyskuje dochód w kwocie 5000 zł , nie był karany ( k. 72 ) , nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów: częściowo wyjaśnień oskarżonego M. S. ( k. 36-37 ) , zeznań świadka G. B. ( k. 4 i k. 76-77 ) oraz dokumentów w postaci : protokołu oględzin rzeczy ( k. 1-2 ) , wyceny lusterka ( k. 11 ) , zdjęć ( k. 12-13 ) , danych osobo-poznawczych ( k. 44 ) i karty karnej ( k. 72 ) .

M. S. stanął pod zarzutem , iż : w dniu 18 sierpnia 2018 r. w L., woj. (...) dokonał zniszczenia mienia w postaci lewego lusterka zewnętrznego w samochodzie marki T. (...) o nr rej. (...), poprzez uderzenie ręką, powodując straty w wysokości 1.370,65 zł na szkodę G. B., to jest popełnienia czynu z art. 288 § 1 k.k.

Oskarżony M. S. w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił iż w dniu 18 sierpnia 2018 r. na ul. (...) w L. kierujący samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) naraził jego życie i zdrowie gdyż spychał go z drogi i nie zaprzestał manewru mimo wydawania „znaków dźwiękowych i świetlnych” . Po tym jak zatrzymali się na światłach na ul. (...) on wysiadł ze swojego samochodu i podszedł do samochodu T. celem „ poprawy widoczności w jego lewym lusterku w wyniku czego odpadło od lusterka szkiełko ” . Nie było jego zamiarem uszkodzenie tego lusterka . Oskarżony M. S. wskazał jego zdaniem lusterko było niesprawne gdyż „ kierujący w/w pojazdem nie widział pojazdów znajdujących się po jego lewej stronie” . Następnie oskarżony M. S. złożył wniosek w trybie art. 335 k.p.k. ( k. 36-37 ) .

Natomiast na rozprawie przed Sądem oskarżony M. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień , potwierdzając swoje wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym ( k. 76 ) .

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego M. S. w części w której wskazał iż po tym jak zatrzymali się na światłach na ul. (...) on wysiadł ze swojego samochodu i podszedł do samochodu T. celem „ poprawy widoczności w jego lewym lusterku w wyniku czego odpadło od lusterka szkiełko ”. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. S. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami świadka G. B. ( k. 4 i k. 76-77 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę i dokumentów w postaci : protokołu oględzin rzeczy ( k. 1-2 ) , wyceny lusterka ( k. 11 ) i zdjęć ( k. 12-13 ) . Należy wskazać iż wyjaśnień oskarżonego M. S. złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika wprost iż popełnił on zarzucany mu czyn który przez Sąd został zakwalifikowany jako czyn z art. 124 § 1 k.w. .

Sąd nie dał w pozostałym zakresie wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. S. zwłaszcza co do faktu iż samochód kierowany przez pokrzywdzonego G. B. spychał kierowany przez niego samochód z drogi oraz że nie było jego zamiarem uszkodzenie tego lusterka . Na wiarę nie zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżony M. S. gdzie wskazał iż jego zdaniem lusterko było niesprawne . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. S. są niejasne , nielogiczne , wewnętrznie sprzeczne i nakierowane na uniknięcie odpowiedzialności za popełniony przez niego czyn. Należy wskazać iż powodem tego zdarzenia był fakt iż pokrzywdzony G. B. kierując samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) wykonał manewr zmiana pasa ruchu z prawego na lewy w czasie gdy taki sam manewr wykonywał jadący za nim kierujący samochodem marki F. nr rej. (...) oskarżony M. S.. Oskarżony M. S. uznał iż pokrzywdzony zajechał mu drogę i utrudnił ten manewr stad jego nerwowa reakcja w postaci jak stwierdził : wydawania „znaków dźwiękowych i świetlnych”. Tym samym nie może być mowy o tym że pokrzywdzony G. B. spychał samochód kierowany przez oskarżonego M. S. z jego pasa ruchu. Fakt ten wynika wprost z zeznań świadka G. B. ( k. 4 i k. 76-77 ) . Ponadto należy wskazać iż zeznań świadka G. B. wynika iż oskarżony M. S. uderzył w lewe lusterko jego samochodu ręką . Oskarżony M. S. winien zdawać sobie sprawę jakie skutki niesie za sobą uderzenie ręka w lusterko samochodu , tym samym oskarżony M. S. miał pełną świadomość możliwych skutków takiego działania . Tym samym jego twierdzenie że nie było jego zamiarem uszkodzenie tego lusterka jest wyłącznie nakierowane na uwolnienie się od odpowiedzialności za popełniony czyn . Należy wskazać iż oskarżony M. S. odreagował swoja frustracje i agresje związaną z wykonanym przez pokrzywdzonego G. B. w ocenie oskarżonego nieprawidłowym manewrem zmiany pasa ruchu . Zachowanie oskarżonego M. S. które jak sam opisał miało na celu „ poprawy widoczności w lewym lusterku samochodu marki T. w wyniku czego odpadło od lusterka szkiełko ” stanowiło duże zagrożenie dla innych uczestników ruchu i świadczy o tym że oskarżony jest osobą która nie potrafi panować nad własnymi emocjami i dąży wyłącznie do odreagowania swojej frustracji w wyniku czego dokonał zniszczenia lusterka . Gdyby nie wartość szkody która nie przekracza 500 zł ( tym samym czyn oskarżonego realizuje znamiona czynu z art. 124 § 1 k.w. ) takie zachowanie oskarżonego należało by zakwalifikować jako czyn z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 57 a § 1 k.k. czyli przestępstwo o charakterze chuligańskim . Ponadto należy wskazać iż oskarżony M. S. swoje twierdzenie iż w jego ocenie lusterko samochodu marki T. (...) było niesprawne argumentował tym iż „ kierujący w/w pojazdem nie widział pojazdów znajdujących się po jego lewej stronie” . Jednak w swoich wyjaśnieniach przyznał iż na skutek jego działania „ poprawiającego widoczność w tym lusterku odpadło szkiełko”. Należy wskazując iż z zeznań świadka G. B. wynika kategorycznie iż to lusterko przed tym zdarzeniem było sprawne i nie w żaden sposób uszkodzone . Ponadto świadek ten opisał jakie uszkodzenia tego luterka spowodowało działanie oskarżonego M. S. w dniu 18 sierpnia 2019 r. ( k. 4 i k. 76-77 ).

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego M. S. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka G. B. jako jasnym dokładnym , spójnym i logicznym.

Z zeznań świadka G. B.– pokrzywdzonego w tej sprawie wynika iż w dniu 18 sierpni 2018 r. jechał swoim samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) ul. (...) w L. woj. (...) na swoją działkę . W pewnym momencie wobec wykonał manewr zmiany pasa ruchu z prawego na lewy . Kierujący jadącego za nin samochodu po wykonaniu przez niego tego manewru zaczął używać klaksonu . Świadek G. B. wskazał iż gdy kierowany niego samochód marki T. (...) o nr rej. (...) zatrzymał się na skrzyżowaniu ul. (...) wobec włączenia się światła czerwonego oskarżony M. S. wysiadł ze swojego samochodu marki F. nr rej. (...) . Następnie oskarżony M. S. podszedł do jego samochodu i zaczął wyzywać go słowami wulgarnymi, wtedy on zablokował drzwi w samochodzie . Po czy oskarżony M. S. uderzył ręka w lewe boczne lusterko jego samochodu marki T. (...) o nr rej. (...) w wyniku czego w uległa uszkodzeniu obudowa tego lusterka , która została złamana oraz wypadł na jezdnię wkład tego lusterka który się rozbił . Z dalszych zeznań świadka G. B. wynika iż oskarżony M. S. po zniszczeniu tego lusterka w wrócił do swojego samochodu i odjechał. Natomiast on powiadomił o ty fakcie KPP w L. i bezpośrednio po tym zdarzeniu udał się do KPP w L. celem dokonania oględzin jego samochodu . Świadek G. B. w swoich zeznaniach na rozprawie przed Sądem dodatkowo wskazał iż po tym zdarzeniu nabył na portalu Allegro lusterko do samochodu marki T. (...) za kwotę 380 zł i sam zamontował je w miejsce zniszczonego ( k. 4 i k. 76-77 ).

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony M. S. w ramach zarzucanego mu czynu został uznany za winnego tego że w dniu 18 sierpnia 2018 r. w L., woj. (...) na ul. (...) dokonał umyślnie zniszczenia mienia w postaci lewego bocznego lusterka zewnętrznego w samochodzie marki T. (...) o nr rej. (...), poprzez uderzenie w to lusterko ręką, powodując straty w wysokości 380 zł na szkodę G. B. to jest popełnienia czynu z art. 124 § 1 k.w.

Zgodnie z treścią art. 124 § 1 k.w. w brzmieniu obowiązującym do 15 listopada 2018 r. karze podlega , kto , cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia . Natomiast zgodnie z treścią art. 124 § 1 k.w. w brzmieniu obowiązującym od 15 listopada 2018 r. karze podlega , kto , cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 500 zł . Przedmiotami ochrony art. 124 § 1 k.w. są własność i posiadanie rzeczy ruchomej i nieruchomej. Strona przedmiotowa wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. polega na tym, że sprawca cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Wykroczenie stypizowane w art. 124 § 1 k.w. jest czynem przepołowionym, zatem kształtowanie się odpowiedzialności na podstawie tego przepisu wchodzi w rachubę, jeśli wartość szkody nie przekracza 462,50 zł ( od 01 stycznia 2016 r. ). Jeśli przewyższa ona tę kwotę, sprawca dopuszcza się przestępstwa wskazanego w art. 288 k.k. (uchwała SN z dnia 19 października 1972 r., VI KZP 41/72, OSNKW 1973, nr 1, poz. 4). Zdaniem Sądu Najwyższego art. 124 § 1 k.w. wyraźnie wskazuje, co jest granicą przewidzianego w nim wykroczenia; określa ją wysokość szkody, a nie wartość uszkodzonego mienia (obecnie rzeczy). Powyższy przepis operuje nie pojęciem wartości „cudzej rzeczy”, ale pojęciem szkody. Od wysokości szkody, a nie wartości uszkodzonej rzeczy, zależy, czy czyn polegający na umyślnym niszczeniu, uszkodzeniu czy czynieniu cudzej rzeczy niezdatną do użytku jest wykroczeniem przewidzianym w art. 124 § 1 k.w., czy występkiem z art. 288 § 1 k.k. (wyrok SN z dnia 22 października 1998 r., III KKN 146/97, Prok. i Pr.-wkł. 1999, nr 2, poz. 16). Szkoda w znaczeniu wynikającym z art. 124 § 1 k.w. to uszczerbek na rzeczy będącej przedmiotem czynności wykonawczej sprawcy. Szkoda wyrządzona na rzeczy może być większa niż wartość samej rzeczy, ponieważ przez pojęcie szkody należy rozumieć zarówno uszczerbek w majątku, obejmujący rzeczywistą stratę (damnum emergens), polegającą na zmniejszeniu się aktywów majątku przez ubytek, utratę lub zniszczenie jego poszczególnych składników albo na zwiększeniu się pasywów, jak i utracony zysk (lucrum cessans), wyrażający się w udaremnieniu powiększania majątku (uchwała SN z dnia 21 czerwca 1995 r., I KZP 22/95, OSNKW 1995, nr 9-10, poz. 58).

Wykroczenie, o którym mowa w art. 124 § 1 k.w. , jest wykroczeniem materialnym (skutkowym). Przedmiotem wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. może być cudza rzecz ruchoma i nieruchoma. Czynności wykonawcze polegają na niszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu rzeczy niezdatną do użytku. Zniszczenie rzeczy polega na jej unicestwieniu bądź tak znacznym uszkodzeniu, tak że dana rzecz faktycznie przestaje istnieć. Uszkodzenie rzeczy to takie oddziaływanie na nią, które zmniejsza jej wartość bądź to przez zmianę wyglądu zewnętrznego lub kształtu, bądź to przez naruszenie całości rzeczy. Fakt, że rzecz może zostać naprawiona, nie jest okolicznością wyłączającą bezprawność. Uczynienie rzeczy niezdatną do użytku polega na spowodowaniu takiego stanu, że rzecz nie może zostać użyta do celu, do którego była przeznaczona, chociażby przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego (pierwotnego) było możliwe, lecz wymagało nakładu kosztów lub pracy. Uczynienie rzeczy niezdatną do użytku polega na tym, że sprawca uniemożliwia lub w znacznym stopniu utrudnia normalne korzystanie z tej rzeczy, pomniejszając jej wartość użytkową, nie naruszając jednak jej substancji, materii (B. Michalski (w:) Kodeks karny. Część szczególna. Komentarz, t. 2, red. A. Wąsek, Warszawa 2004, s. 899; M. Kulik (w:) Kodeks..., red. M. Mozgawa, s. 424; M. Kulik, Z prawnokarnej problematyki..., s. 96). Strona podmiotowa wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. obejmuje umyślność w zamiarze bezpośrednim i ewentualnym. Podmiotem wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. może być każdy - jest to wykroczenie powszechne ( za Monika Zbrojewska Komentarz do art. 124 Kodeksu Wykroczeń ) .

Zachowanie oskarżonego M. S. opisane w pkt. 1 wyroku realizuje znamiona wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. gdyż oskarżony w dniu 18 sierpnia 2018 r. w L., woj. (...) na ul. (...) dokonał umyślnie zniszczenia mienia w postaci lewego bocznego lusterka zewnętrznego w samochodzie marki T. (...) o nr rej. (...), poprzez uderzenie w to lusterko ręką, powodując straty w wysokości 380 zł na szkodę G. B. . Działanie oskarżonego spowodowało straty w wysokości 380 zł na szkodę G. B.. Wysokość szkody wynika wprost zeznań świadka G. B. złożonych na prawie przed Sądem z których wskazał iż po tym zdarzeniu nabył na portalu Allegro lusterko do samochodu marki T. (...) za kwotę 380 zł i sam zamontował je w miejsce zniszczonego ( k. 76-77 ) . Wartość szkody wywołanej działaniem oskarżonego M. S. nie przekracza więc kwoty 500 zł . Fakt dokonania przez oskarżonego M. S. lewego bocznego lusterka zewnętrznego w samochodzie marki T. (...) o nr rej. (...) wynika wprost z zeznań świadka : G. B. ( k. 4 i k. 76-77 ) zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz z dokumentów w postaci protokołu oględzin rzeczy ( k. 1-2 ) i zdjęć ( k. 12-13 ). Z zeznań tego świadka wynika iż oskarżony M. S. działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim . Fakt ten również potwierdzają wyjaśnieni oskarżonego M. S. złożone w postępowaniu przygotowawczym w zakresie jakim Sąd dał im wiarę ( k. 36-37 ) .

Z tych wyżej wskazanych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego M. S. odnośnie popełnienia przez niego czynu z art. 124 § 1 k.w. opisanego w pkt. 1 wyroku nie budzą wątpliwości.

Wymierzając oskarżonemu M. S. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest charakterze naruszonego przez oskarżonych M. S. dobra oraz okoliczności działania oskarżonego . Oskarżony M. S. naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest cudze mienie .

W powyższej sprawie Sąd jako okoliczność łagodzącą dla oskarżonego M. S. uznał fakt iż nie był on dotychczas karany ( k. 72 ) .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu M. S. za czyn z art. 124 § 1 k.w. opisany w pkt. 1 wyroku karę grzywny w kwocie 2000 zł ( dwa tysiące złotych ) .

Orzeczone wobec oskarżonego M. S. kara grzywny w kwocie 2000 zł spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winny spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary wpływ miał sposób działania oskarżonego M. S. podczas popełnienia czynu opisanego w pkt 1 wyroku . Kara ta winna spełnić przede wszystkim wobec oskarżonego M. S. funkcję represyjną .

Na podstawie art. 124 § 4 k.w. Sąd nałożył na oskarżonego M. S. obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego G. B. kwoty 380 zł ( trzysta osiemdziesiąt złotych ). Nałożenie na oskarżonego obowiązku naprawienia szkody ma zrealizować wobec niego cele wychowawcze i powstrzymać go od popełnienia w przyszłości podobnych czynów .

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonego M. S. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę jego dochody .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.